Wat was Noah moe... tussen elke beurt door, wanneer hij een drinkpauze had, of gewoon even pauze had ging Noah ergens zitten en legde hij zijn hoofdje neer... zo moe dus... ocharme, de rest van de kids uiteraard vrij goed uitgeslapen tegenover mijn slaperige vent...

Noah had er wel zin in, in ieder geval!

Alle karts stonden achter elkaar ... maar er ontbraken er 2, voor een ander kindje en voor Noah stond er geen kart. Vliegensvlug ging men op zoek naar nog 2 kidkarts, Noah en het andere kindje in de kart en rijden maar... het viel direct op : het ging voor geen meter. Noah was laatst en werd om de haverklap voorbij gestoken. Hier klopte iets niet. Na de eerste sessie ben ik even naar beneden gegaan met de vraag wat Noah er zelf van vond.

"Ik snap er niks van, papa" zei hij. "Ik duw mijn gas volledig in en die domme kart gaat niet vooruit!" Dat is duidelijke taal, dacht ik dan.

Hop, naar de pit-crew van het circuit te Genk met de melding wat Noah zijn ervaring was met die kart. "Bwoaah, dat zal wel meevallen zenne meneer, die kart stond klaar en was getest." Waarop Noah (en ik) dadelijk protesteerde dat de kart snel-snel werd bijgehaald omdat die vergeten was, wat beaamd werd door enkele andere jongens van de pit crew. De kart werd getest, er werd aan gesleuteld en Noah kon bij de volgende sessie plots weer sneller  rijden. Ik vroeg hem nadien of het nu beter was waarom hij me zei "Het gaat beter, maar soms hapert die kart om de een of andere reden, om dan plots weer in gang te gaan."

Blijkt dat Noah de kart tot het uiterste liet gaan waarop de begrenzer van de kart aansloeg en dus hem het idee gaf dat de kart begon te haperen. Dat wist hij (en papa) uiteraard niet...

En dan kwam het ... race. Yep... een echte race.

Omdat Noah ervoor sukkelde met zijn kart moest hij starten van op plaats 9 van de 11 kids, omdat hij geen goede tijd had genoteerd door de trage kart.

Hij stond klaar... keek even opzij naar mij, stak zijn duim op... ik was zenuwachtiger dan hij, denk ik.

De Belgische driekleur ging naar beneden, en de race was begonnen! Voor de eerste bocht stond Noah al op plaatsje 6!

Hij had zich er mooi tussen gewrongen, een gaatje gezien... en er in gedoken!

In de laatste ronde ging hij zelfs nog naar plaatsje 5 van de 11! Mooi resultaat, 6 kindjes ingehaald! Nadien horen we dat hij dat op evenveel rondes had gedaan!

Was de race langer, wie weet waar had hij uitgekomen?

Alles werd mooi weggezet... de kids moesten bij de evaluator komen... even later kwam hij afgestormd met een bankkaart-badge aan de houw-touw... "ik heb het gedaan papa! het is gelukt!" ... GESLAAGD dus... 

Dat wil zeggen dat Noah vanaf nu mag deelnemen aan échte races. Zijn snoetje sprak boekdelen... moe...maar zó blij! (ongeveer hetzelfde als mama en papa dus!)

We kregen meteen de uitnodiging mee om volgende week al deel te nemen aan zijn eerste échte race...

Dat hebben we nog even laten bezinken... 

Noah moest nog terug op kamp tot maandag... dan zien we wel.

Je hoort er nog wel van denk ik.