In zijn prachtige boek Max Havelaar vertelt Multatuli een sprookje over een Japanse steenhouwer. Vrij naverteld gaat dat zo.

Er was eens een Japanse steenhouwer die iedere dag stenen hakte uit de rots. Hij moest heel hard werken voor een karig loon en was niet tevreden met zijn lot. De steenhouwer zei zuchtend: ‘Als ik rijk zou zijn, dan was ik gelukkig.’ Op dat moment kwam er een engel uit de hemel en die vervulde zijn wens. De steenhouwer was rijk.

En hij had alles wat hij voordien gedroomd had.

Toen kwam de koning van het land voorbij. De rijke steenhouwer keek naar de pracht en de praal van het koninklijk gevolg en hij was niet tevreden, want de koning had macht en hij niet. Hij riep dat hij koning wilde zijn. Opnieuw kwam er een engel uit de hemel die zijn wens vervulde. De steenhouwer werd koning. En hij had alles waarvan hij voordien gedroomd had.

Maar tevreden was hij niet.

Want de zon scheen en verbrandde de aarde en verdorde de gewassen. De koninklijke steenhouwer klaagde over de schrale oogst in zijn land en over de zon die zijn gezicht schroeide. Hij riep dat hij de zon wilde zijn, omdat deze machtiger was dan de koning. Opnieuw kwam er een engel uit de hemel die zijn wens vervulde. De steenhouwer werd zon. En hij scheen over de aarde, verdorde de gewassen en schroeide het gezicht van de mensen. En heel even leek hij tevreden.

Toen kwam er een wolk tussen hem en de aarde en hij kon met zijn stralen niets meer uitrichten. Er viel regen uit de wolk en het dorre gras werd weer groen. En de steenhouwer werd boos omdat de wolk machtiger was dan hij. Hij riep dat hij wolk wilde zijn. En er kwam een engel uit de hemel die zijn wens vervulde. De steenhouwer werd wolk.

En de wolk plaatste zich tussen de zon en de aarde en ving de zonnestralen op. En de wolk regende in druppels over de aarde, deed de rivieren zwellen en overstroomde het land, zodat de kudden moesten vluchten en de velden verwoest werden. En hij viel neer op een rots. Maar die week niet. En hij werd boos omdat de rots niet wilde wijken en hij was niet tevreden met zijn lot. De steenhouwer riep uit: ‘Die rots is machtiger dan ik. Ik wil die rots zijn!’ En er kwam weer een engel uit de hemel en die zei: ‘Het zal zijn zoals je wenst.’

En hij werd rots. En hij bewoog niet als de zon ongenadig scheen. En hij bewoog niet als het stortregende. Maar toen kwam er een man met een houweel en met een zware hamer. En die hakte stenen uit de rots. En de rots riep: ‘Die man heeft meer macht dan ikzelf. Ik wil die man zijn!’

En er kwam een engel uit de hemel en die zei: ‘Het zal zijn zoals je wenst.’

En hij werd weer een steenhouwer. En de rest van zijn dagen hakte hij stenen uit de rots. Hij werkte hard voor een karig loon, maar de steenhouwer was tevreden.