Het is al een tijdje geleden dat baasje nog iets heeft gedaan aan mijn blog. Niet dat ik verwaarloosd wordt of zo hoor, maar zo net voor de congé is het altijd druk. Ondertussen blijf ik maar verder oefenen tijdens de sessie’ s op Hachiko, samen met mijn collega’s leren we lustig nieuwe commando’ s aan.

 Terwijl we verder werken met de gekende commando’ s wordt de moeilijkheidsgraad wat opgedreven. Vroeger werd er bij een ‘bonjour’ altijd duidelijk een voorpoot van de baas getoond en wist ik onmiddellijk wat hij verlangde. Nu ligt de lat wat hoger, ik moet zelfs een ‘bonjour’ kunnen doen van op afstand; nou dat wordt nog wel even oefenen.

Ondertussen kwam het verlof ook dichter bij. Ik begreep er niets van, baasjes lopen nerveus op en af. Er worden grote bakken van de zolder gehaald wat zij dan een valies noemen. Allerlei rare dingen met hun eigen geur die ik niet ken.  Er wordt druk met koffers heen en weer gesleept en ondertussen proberen ze al die dingen in de auto te proppen. Ik word er zelf nerveus van. Toch maar dicht in hun beurt blijven want zie dat ze mij vergeten inpakken. Na enkele uren keert de rust wat terug en krijg ik nog mijn korreltjes. Na nog een dutje te doen vertrekken we richting de Provence. Het nieuwe commando ‘auto’ komt goed van pas. Het wordt een lange rit maar ik mag veilig aan de voeten liggen van mijn bazinneke. Auto in, auto uit het gaat goed maar op het laatste kan ik het woord ‘auto’ niet meer horen en ben het zowat beu. Gelukkig kan mijn baasje mij toch nog overtuigen om in de auto te springen.

Na een lange rit kwam ik eindelijk toe op de eindbestemming. Man wat kruipt dat in de poten, een ganse nacht liggen maffen en dan toch nog moe opstaan. Wat ben ik jaloers op mijn baasjes, zij doen een korte broek en T-shirt aan omdat het veel te warm is maar ik zit hier wel met mijn bontmantel aan! Mijn tong sleept bijna op de grond, zo warm. Gelukkig hebben de baasjes mij dan maar met rust gelaten en hebben een dagje pauze ingelast om te bekomen. Die koel bandana hielp ook erg goed. Gelukkig werd ik ook van tijd tot tijd even goed nat gemaakt.
 

Het was een goede mix van uitstappen doen en rusten. Dat wandelen in de warmte is niet altijd zo leuk. Vooral als je plots met je poten op heet zand komt, man wat brand dat. Baasje wist eerst niet wat er gebeurde toen ik als een gek begon te springen. Gelukkig hadden ze het vlug door en hebben mij dan opgetild. Als compensatie heb ik dan even mogen zwemmen.

Het was gewoon een heerlijke week, rustig aandoen, af en toe enkele commando’ s doen. Ik heb veel aa’s een oo’s mogen horen als de mensen mij bezig zagen met commando’ tjes te oefenen. Ik heb erg mijn best gedaan om mooi aan de lijn te lopen maar heb mijn baasjes geduld ook regelmatig op de proef gesteld. Ik dacht: het is toch vakantie dan zal alles wel een beetje losser mogen maar baasje dacht daar duidelijk anders over. Ondertussen heb ik wel erg veel geduld leren oefenen, telkens als de baasjes uit gingen om te eten moest ik mee en mooi braaf blijven zitten (of liggen). Dat was soms niet altijd gemakkelijk maar het is toch gelukt.

Ik wil nog eens een warme oproep doen om mijn naam niet meer te gebruiken tenzij hij wordt vooraf gegaan door een commando van het baasje. In de recentste HHgazet staat er een artikel iedereen beroemd. Tot nu toe hebben we er niet echt bij stil gestaan maar er staat iets heel belangrijks in. Dus mijn blog blijft Kamiel maar als je mij samen met mijn baasje ziet vraag dan of ik het zwarte K’tje van de blog ben. Zo help je iedereen en weten de mensen toch over wie er wordt gepraat.

26-07-2013, 14:12 Geschreven door Bart Snauwaert