Af en toe moeten we op school boeken lezen,dit was afgelopen week opnieuw het geval voor
Nederlands. Dus heb ik gekozen voor het boek: Brief aan een nooit geboren
kind van Oriana Fallaci.
Brief aan een nooit geboren kind gaat over een vrijgezelle vrouw die zwanger
is. De relatie met de vader van het kind is recent voor de zwangerschap
geëindigd. De vrouw wil het kind houden maar haar omgeving probeert haar dit af
te raden en raad haar dus aan om abortus te plegen. Dit wil ze echter nieten ze houdt het kind, maar de zwangerschap
verlooptniet gemakkelijk. Ze heeft vaak
pijn in haar buik en is ook vaak misselijk. Als ze ongeveer 2 maanden zwanger
is, ontstaan er complicaties waardoor ze thuis in bed moet blijven liggen.Het enige probleem hierbij is dat ze net op
het punt staat een reis te maken voor haar werk.Dit kan dus niet doorgaan waardoor ze boos
wordt dat het kind er is. Na 2 weken rust besluit ze haar oude leven opnieuw te
hervatten, hierdoor verliest ze op een dag bloed en wordt ze een tijd later
opgenomen in het ziekenhuis. De vrouw wordt hier zot van en besluit dat ze haar
reis toch zal laten doorgaan. De dokter waarschuwt haar echter dat als ze dit
doet , dit ten koste van de baby kan zijn, maar dit kan de vrouw niet meer
schelen enze vertrekt. Als ze na de
vlucht aankomt bezoekt ze een andere dokter, die haar verzekert dat het goed
gaat met de baby, maar dat ze wel veel moet rusten. De vrouw moet om haar reis
af te maken nog 10 dagen rijden met de auto op een hobbelige weg waardoor haar
buikpijn terug komt. Op een dag wordt de pijn te erg en besluit ze terug te
keren en langs te gaan bij de dokter. De dokter, die haar voordien vertelde dat
alles in orde was, vertelt haar dat het kind dood is en dat het er binnekort
uitgehaald moet worden. De vrouw is in shock en keert terug naar huis. Als ze
terug thuis is moet ze voor de rechter verschijnen. Omdat ze haar hebben
aangeklaagd voor moord met voorbedachten rade.In de rechtzaal bevinden zich de twee dokters, een vriendin, de vader
van het kind en haar ouders. Al deze personen zijn de jury en moeten dus
beslissen of ze schuldig is of niet. Ze wordt uiteindelijk onschuldig
verklaart.De vrouw blijft echter
geloven dat het een vergissing was en dat het kind nog leeft dus laat ze het
dode kind nog in haar buik zitten. Maar na een lange tijd voelt ze zich plots
heel ziek en heeft koorts, dat komt omdat het kind haar bloed vergiftigd en dus
eigenlijk van binnen uit aan het doden is.De vrouw gaat naar het ziekenhuis en daar halen ze het kind eruit. De
dokters willlen de vrouw het kind niet tonen , maar ze blijft aandringen en dan
krijgt ze het kindje te zien, het is eigenlijk nog een klein visje zonder
vingertjes en andere duidelijke kenmerken. De vrouw begint haar zwakker en
zwakker te voelen en valt in een slaap en moet ze vechten voor haar leven.
Ik vind dit boek een leuk boek omdat ik het interessant vind om te weten hoe
mensen denken over zaken en dit boek gaat eigenlijk enkel over de gedachten van
een mevrouw. Het boek wordt naar het einde toe ook wel verwarrend omdat de
personen die spreken continu veranderen, maar de spreekwijze blijft steeds in de ik-persoon.
Hierdoor is het soms moeilijk om te weten wie praat.
