Na het ervaren van het verschil tussen een boeiing 777 (-)en een AIRBUS 380 (+) en de kordate, strenge maar vriendelijke, en overigens overbodige, controle van grenspolitie, sanitaire politie en douane, werden we door een vriendelijke Italian born Aussi naar ons hotel gebracht.
Tot zover het goede, vlotte nieuws. En nu hoe het allemaal kan misgaan op luttele seconden.
Bij het inchecken werd een creditkaart gevraagd om eventuele meerkosten te verrekenen.
Carine probeert met haar MASTER plastic, na enkele seconden een lichtjes beschamend antwoord: transaction declined. We vallen op onze delhaizepootjes en poetsen onze chip even aan de hemdsmouw en doare we go again, evenso het machientje: transaction declined. Dan maar mijn centen in de weegschaal gegooid met hetzelfde resultaat. Dus wij naar boven met het onzalige gevoel TIS NIE WAAR DAT ONZE KAARTEN NIE MARCHEREN!!!!!!
Gelukkig zijn we hier 6 uur voor op den Bellesjieke en wij dus naar ons bank gebeld . Met een licht Westvlaamse overtoon in de stem: Hoe Skièt da dor?????
Volgens de bank Skiètte da nog slechtre dan we vreesden. De transacties stonden wel geregistreerd op onze verbruik-gegevens van de kaart. En dat kon niet dat de kaart niet zou werken.
Als we terugkeren naar de receptie om nog eens te proberen merk ik dat mijn portefeuille niet daar zit waar ze normaal zit, ja ik zit letterlijk op mijn centen. Dus denken we: ik zal ze, in de commotie, aan de receptie laten liggen hebben. Niet dus, dus toch op de kamer? Niet dus. Waar dan? Blijkbaarnergens want nog steeds niet gevonden. En op camerabeelden van de receptie en lift wel degelijk zichtbaar op de juiste plaats gestoken en meegenomen.
Zover het eerste verdwijn-mysterie.
Een dagje achterna geloop, extra communicatiekosten en het verlies van rijbewijs en 500 cash, wel veel voor deze verdwijntruc en kaartmiserie. Gelukkig kon Tinneke, onzeAustralische connectie, het kaartprobleem rechtzetten. Dus kaart werkt weer goed als we opletten welke transactie we kiezen.
En dan gisterenavond het tweede mysterie.
Na een dagje stadswandelen en bezoek aan de zeer interessante Art Gallery of West Australia wou ons Carine deze tweede eerder positieve dag avontuurlijk afsluiten met een Nepalees avondmaal. Het eten was zeer smakelijk, niet te kruidig en enkel met water doorgespoeld. Wij gelukkig naar ons hotel voor het boekenlezen en sudokuoplossen vòòr het slapen gaan. Carine is amper tussen de lakens geschoven of ne serieuze vloek davert door de kamer; DIE STOMME Biesten!!!!!!!!!!!!!!!
Na enige censuur kan ik verder schrijven. Twee grote rode vlekken op de schouderbladen die enorm jeuken. Vliegensvlug ons apotheek boven getoverd en de zwellende vlekken onder een dikke laag wit bedolven. Maar zonder ook maar één beest te zien verandert Carine in een lappendeken waar ze de zwellende vlekken met een tweeloop hebben opgeschoten. Gelukkig helpt de zalf en stopt de wonderbaarlijke aangroei als de laatste plek zijn laagje gekregen heeft, verdwijnt ook het jeuken en zijn de vlekken na een paar uur terug naar waar ze vandaan kwamen: het niets.
