Nogmaals maakte ik het vandaag mee... Je spreekt Nederlands in onze hoofdstad en je krijgt een Franse respons terug. Meestal houdt die respons in: Excusez-moi OF Je ne comprends pas. Wat is dat toch? Ik dacht dat de gemiddelde "Brusseleir" tweetalig was. Ik dacht dat de gemiddelde Brusselse werknemer verplicht was tweetalig te zijn.

Nu, voor mij persoonlijk zou er geen probleem mogen zijn. Wanneer je Frans studeert is het immers cruciaal die taal te onderhouden.
Wat ik vandaag meemaakte, daarentegen, stelde me allerminst tevreden... Ik ging shoppen in Brussel met een vriendin van me. Ik raadde haar alvast aan de verkoopsters in het Frans aan te spreken. Dus, dat deden we! Hoewel hier en daar een taalmisverstandje de kop opstak, verliep alles prima. In de Mango daarentegen waren mijn tenen net iets te lang. Ik zag een leuke t-shirt, maar mijn maat was er niet meer. Toen ik een van de Franstalige verkoopsters vroeg of ze nog een andere maat had van "cette t-shirt", verbeterde ze me stroef. Ze zij namelijk: "Non, c'est UN t-shirt, donc CE t-shirt." Misschien bedoelde ze het denigrerend of misschien zag ze het als opbouwende kritiek. Ik heb er geen idee van. Een foutje is snel gemaakt en misschien maak ik hier een negatief denkfoutje. Maar één ding is zeker: ik was geïrriteerd!

Bruxelles, tu peux une fois parler le néerlandais pour moi?!

Groetjes,
Julie