Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
29-09-2008
Ranxerox op Tete D'aval
Een andere prachtige route die we deden was Ranxerox: 13 touwlengtes tot 7a, meestal 6b obl en ongelooflijk mooi en gevarieerd. Je kan ook nog 5 of 6 extra lengtes doen maar de meteo was iets te onzeker en nwaren we laat vertrokken.
Hieronder wat fotos:
Tete d'aval
In een 6b lengte
Tweede lengte, 6a+
Onderaan de wand
Topo ( stippelijn zijn de extra zes lengtes die je kan doen)
Met Federico sloot ik het Alpiene rotsklimzeizoen af in de Ecrins. We klommen er drie prachtige routes onder een mooi zonnetje en stralende hemel: Puur genieten! EEn ervan was Visite obligatoire, een afgezekerde route van 12 lengtes, de hele tijd 6a-6a+ en dat op prachtige graniet: Gesculpteerde vormen, platen, prachtige barsten en dakjes: Een echte aanrader!!
Koud, vochtig en geen zicht, de wand itts slechts 100 m achter ons
Onstabiel Bergell... maar veel Chickenheads en topgraniet maakt toch veel goed
Zoals gezegd hadden we ook slecht weer. Zo moesten we onze eerste poging op Via vinci staken aan de voet van de graat, wegens het slechte weer. Gelukkig konden we toch nog wat Chickenheads klimmen op Punta Enrichetta:
Al bij de aanloop was het weer ni zo goed
Koud, vochtig en geen zicht, de wand is slechts 100 m achter ons
Julie-Anna en ik hebben eind juli een weekje in bergell gezeten. Het weer was niet enorm stabiel, maar we konden toch twee mooie beklimmingen doen. Een ervan was Spigolo Vinci, een 17 tal touwlengtes tot 6a in prachtige graniet: Hieronder wat foto's
Zicht vanuit Val Masino op Bergell Sud (Piz Badile links, in midden Piz Cengalo)
Piz Cengalo, met moi zicht op Punta Angelo en zijn Vinci graat
Punta Angela, nog 17 lengtes te gaan
J-A
Hendrik in derde lengte
Julie-Anna in zesde lengte
Hendrik in de supermooie 6a lengte
Even terug zon, op de achtergrond Piz Badile zuidoost wand
Gagelfanger, Engelhorner 19 juli (en poging op motorhead)
Nationale feestdag in Belgie (Vive la Belgique) dus de ideale moment om nog eens naar de alpen te gaan, twas toch weeral twee weken geleden. We gingen in grimselgebiet klimmen. Eerste dag hebben we Engelhorner geklommen, meer bepaald de route Gagelfanger, 400 meter, dertien lengtes tot 6b, 6a obl. Prachtige kalk met ongelooflijk mooie lengtes en superruw. Het zicht op de hele Engelhornergroep en meer bepaald KIngspitze, met daarachter zelfs Scheidegwetterhorn was gewoonweg fenomenaal.
We waren vertrokken om 7 uur in Mechelen en na zo een 6 uur gereden te hebben met de nodige file en nog een lekke band om half een, zetten we de wagen langs de kant om een 5tal uurtjes te slapen. Om half zeven, Julie-anna slaapt nog op de achterbank, rijd ik verder tot in Meiringen, waar we via een kleine kronkelende weg richting Rosenlaui rijden, aan de voet van de Engelhorner. Via een grindweg/off=road weg rijden we tot op een uurtje stappen van de Engelhornerhut en de voet van de wand.
Julie-Anna is bijna aan de hut, op de achtergrond de Kingspitze
Om tien uur bereiken we dan ook de voet en kunnen we beginnen te klimmen. Via een 4b, bereiken we de tweede lengte, een 5c waar ik toch een pittige barst tegenkom... nog even wennen aan de stijl... Julie-Anna klimt verder via een 5b en dan komt de zon eindelijk piepen van achter de GRos Simelistock.... zaaalig!
Panoramisch zicht op Kingspitze, Castor en Pollux, Tannestock en Rosenlaui
Na een mooie, maar delicate en technische 6a bereik ik de eerste grasband in de wand. Via een drietje klimmen we door naar het tweede deel en daar klimt Julie-Anna in een 5a met prachtige "wasserillen" via een traversee tot onderaan de tweede 6a lengte.
Julie-Anna in de 4de lengte, 6a
Julie-Anna in de 5a met prachtige wasserrillen
Ik begin in deze 6a lengte te klimmen en al snel blijkt dat deze toch wel zwaar is voor de graad. Technisch voetenwerk, kleine regletjes vergen het uiterste van mij maar geleidelijk wen ik aan de stijl en voel ik me meer op men gemak... de klimbewegingen zijn dan ook supermooi en na zo,n 40 meter puur genieten bereik ik het relais. Nu volgt de 6b, die ik ook zal voorklimmen. De eerste passen zijn meteen op kleine greepjes en de lengte doet me ook terugdenken aan Gastlosen twee weken geleden waar ik met Federico La fete des Peres klom (zie hieronder). Net als je denkt dat je vastzit, vind je een klein regletje of klein gaatje en via verschillende pied a mains bereik ik het stuk waar je moet traverseren tot aan een barst... die nat ligt> Ik vind toch voldoende droge greepjes en voetsteunen en uiteindelijk weet ik het relais te bereiken. Julie-Anna volgt redelijk vlotjes, al moet ze wel enkele passen uitwerken.
Hendrik in het begin van de 6b
Ik klim verder via een prachtige 6a en een mooie 5c+ met een klein dakje. Wat is die rots toch ruw. Uiteindelijk klimt Julie-Anna de laatste 5c+ lengte voor langs een mooi licht overhangend stukje.
In een zoveelste 6a lengte met op de achtergrond de supermooie Gross Simelistock
Julie-Anna in de atletische 5c+ lengte
Het is al drie uur en dus besluiten we meteen terug af te dalen. De afdaalpiste vinden we niet meteen en dus rappel ik even verkeerd maar zie meteen dat we niet juist zitten. Een beetje verder vind ik de juiste rappelhaken en na drie lengtes zijn we weer op het tussenstuk. Hier dalen we een stuk af tot we terug in de route zitten en vandaar rapellen we via de eerste 5 lengtes tot aan onze rugzak.
Op de grasband halverwege de route
Een kwartiertje later zitten we genieten van ons appelsapje en rivella op het terras van de engelhorner hut.... prachtig gewoon!!!!!
Routeverloop, gezien vanaf de voet van de klim
Der Schweiz ist super !!!
De tweede dag hebben we dan op Gerstenegg wat plaatroutes gedaan van enkele lengtes, tot max 6a om ons voor te bereiden op het grote doel van dit weekend: Motorhead op Eldorado, een route van 14 touwlengtes (500 meter) met ongelooflijk mooie barsten, platen en veel ambiance in prachtig rode graniet. Niveau tot 6a+, 6a obligatoire.
Op zondagavond sloeg het weer plots om en kregen we onweer en mist op ons dak. De meteo voorspelde echter goed wer de dag erop en dus besloten Julie-Anna en ik om toch nog aan te lopen naar de wand en daar te bivakkeren onderaan de wand, net boven het stuwmeer. Via Hospiz en de stuwdam, kwamen we de andere kant van het meer waarlangs een kronkelend en op en neergaand pad richting de Lauteraarhut ging. Na onderweg een immense waterval en wildkolkende rivier te hebben gepasseerd, arriveerden we na 1u en 40 minuten onderaan de wand waar we gelukkig een heel mooie bivakplaats vonden. Omdat het terug begon te regenen, kropen we snel in onze bivakzak en probeerden te slapen.......
Morgen.... 6 uur, ik draai me om en zie dat de wand bijna helemaal droog is... op een stukje na, de crux van de derde lengte, een 6a waar je een plaatpas moet doen. Bovendien is het weer niet schitterend en hangen er nog dreigende wolken. De wind snijdt ook door mijn benen als ik een plasje ga doen en al gauw beseffen we dat de route vandaag niet zal geklommen worden. 14 touwlengtes in een ijzige wind, bij wat later blijkt slechts 5 graden te zijn, is ons iets teveel.... we wullen wel terug komen als het weer iets beter is. Een beetje ontgoocheld, maar toch genietend van de mooie bivakplaats en het prachtige zicht op de Lauteraarhorn, druipen we af en vatten de terugweg aan naar de Grimselpass. Daar aangekomen ontdekken we dat het weer echt niet goed is en dat het slechts 5 graden is. Een beklimming hier zit er ook niet echt in en bovendien hebebn we wat natte voeten dus we beslissen maar snel terug te rijden naar Belgie.... Motorhead zal voor een volgende keer zijn.
Overal slecht weer maar boven Eldorado schijnt de zon
Over de stuwdam
Ons bivakplaatsje onderaan Eldorado
Molletje...
Zicht op de mooie 500 meter hoge granietwand
's morgens zicht op Lauteraarhorn
Afdruipen...
Aan de imposante waterval
De dag erop, overal slecht weer maat toch terug zonnetje aan Eldorado....
Op 4-6 juli ben ik een weekendje met Federico gaan klimmen in het prachtige en legendarische kalkgebied Gastlosen. De eerste dag klommen we de route Gasterix, een parel van een route op de noordkant van de Gastlosenketen, meer bepaald op de Petit Pfad. Deze route telt 13 lengtes tot 7a (al kan je de 7a omzeilen via een 5b en een 4c) en is 390 meter lang. Er zijn echter nog twee andere 6c lengtes in dus je moet wel een degelijk niveau hebben. De route is weliswaar zeer goed afgezekerd. Een topo en overige informatie vind je op de volgende link: http://www.grimper.ch/fileadmin/user_upload/topos/gasterix.jpg
s' Morgens lag de route nog in de nevel
Eerste lengte, 6a
Zicht op Oberbergpass en Eggturm, begin van klassieke en nieuwe overschrijding
Federico in de 5e lengte
Hendrik in de zesde lengte
Federico in de 7a lengte
Federico in de 9de lengte
Boven!
Rapellen met zicht op de imposante Gastlosen keten
De wand, de route begint in het midden van de foto op de witte driehoek en loopt dan verder via de pijler tot op de toren in het midden. Deze toren is gescheiden links en rechts van de rest door een grote col/V-breuk
De tweede dag klommen we (Ik en federico) op de Vanil de la Gobette, een rotswand in de buurt van Gastlosen Sud, vlaknaast de Dent de Ruth. Hier klommen we de route "La Fete des Peres", volgens de velen de mooiste route van gastlosen (sud). En gelijk heeft men: Deze route is een pareltje: Prachtige vergezichten, zaalige ruwe rots en ongelooflijk mooie lengtes en mooie passen. De route is 380 meter lang en telt 10 lengtes: 6b, 6c+, 6b+, 6a+, 6c+, 7a, 6c, 7a, 6b en 2b. Best wel zwaar dus maar de route is goed afgezekerd. De 7a's zijn wel pittig: Federico en ik moesten toch elk in bepaalde passen even blokken of aan het setje trekken omwille van de hoge techniciteit. Ik was wel erg blij want deze route hebben we helemaal alternerend geklommen en ik moest dus ook een 6c+, 6c en enkele 6b's voor mijn rekening nemen.
Hieronder enkele fotos:
Op 21 juni, de eerste dag van de zomer hebben we (Hendrik en Julie-Anna) samen met Tobias onder een prachtige zomerzon de Miroir d'Argentine beklommen, een grote kalkplaat van 500 meter. In het begin nog steil, nadien meer en meer plaat met een gradering van 4a tot 5c en nog enkele 6a(+) lengtes (in totaal 16 lengtes)
Zalig genieten weeral. Ondanks de sneeuw onderaan de route en het feit dat we daarom even moesten zoeken, waren we toch boven in 5.5 uur.
In de eerste lengtes
In de zon
Plaisirkletterei
Zicht op voie de l'Y
Plaat?
Les Diablerets
9de lengte
12de lengte
Boven
Topkruis
Afdaling via pad
Tobias met zijn eerste lange rotsroute in de alpen op de achtergrond
Afgelopen weekend waren we nog eens een dag in Freyr, Voor Julie-anna was het al twee maanden geleden, voor mij een maand. Veel zin in harde sportklimroutes hadden we niet en dus besloten we om ons nog wat bij te trainen in het lengtes klimmen. Volgend weekend willen we immers weer naar Zwitserland gaan...
Daarom klommen we een lave marathon:Op elke grote wand een route uitklimmen met minstens een of twee 6a lengtes. We klommen eerst Merinos (Beatnik, 6a- Les anciens belges 2x 5c). Vervolgens de Cinq-anes (Au balcon du cine majestic, 6a - La cancan, tweede deel 6a) en erna een prachtige route op de pape: Les tourtereaux zijn 4 6a lengtes die gewoonweg alle 4 prachtig zijn met echte dolomieten ambiance. Daarna zijn we geeindigd met La diretissima (4, 5b, 6a)
In totaal dus 12 lengtes en de nodige wandelingen tussen de massieven: Een mooie training en vooral veel plezier en genieten....
De tweede dag klommen we een route van 200 meter, 5 lengtes tot 6b (Zick Zack) op prachtige kalkrots met een super zicht op het eiger-monch-jungfrau trio. Geweldig genieten!!
Een echte aanrader!! Zeker als rustdag als je in Berner Oberland bent aan het klimmen.
Bockmattli: Hohlenweg op de Namenloser Turm, Zwitserland
We zijn eindelijk nog eens in de alpen geraakt waar we twee mooie beklimmingen hebebn gedaan. DE eerste was op Bockmattli Namenloser Turm, 11 lengtes tot 6a+, 370 meter, kalk. De rots was soms wat brokkelig, vooral de eerste lengte 4c was redelijk horror, maar het uitzicht was geweldig.... Hieronder de foto's:
Innerthal
Op weg naar Bockmattli hutte
In de 7de lengte, 6a-
In de 7de lengte
Alpen gentiaan
De route loopt op de pijler in het midden van de foto
Hoi, afgelopen weekend zijn we nog eens een weekendje naar Berdorf gegaan. Prachtig weer en omdat het in het bos is gelegen, nog best verdraagbaar.
We waren niet alleen, tientallen, misschien zelfs honderd andere klimmers waren present waaronder ook Jo en Sofie (en Mauro) die elk afwisselend konden meeklimmen met ons en dan ook nog Jos en Kris. Daarnaast nog vele bekende gezichten zoals Mark, Tom en Guy. En zelfs een Nederlander die we de week ervoor tegen kwamen in Berdorf...
Maar het belangrijkste nieuws is dat Julie-Anna met Taklamakan haar eerste 7a heeft geklommen. Dat is niet zomaar een goede prestatie maar een knalprestatie, als je weet dat er veel meisjes zijn die de 7de graad niet halen.
Daarnaast kwam ze nog net tekort in een andere 7a maar haar weekend was al geslaagd.
Hendrik klom zelf ook weer twee 7a's, en daarnaast nog een 6c+, 6c en 6b+ flash.
Op maandagavond zijn we dan langs het lac de robertville gereden waar we nog een zwemmeke hebben gedaan. Aflsuiter van weeral een zalig weekend.....
Hieronder vin je al wat foto,s van Buoux, genomen door Jos. Die van berdorf volgen nog...
Hoi, Het is even stil geweest na onze lange reis maar ondertussen wonen
we dus in Mechelen, werkt Hendrik bij BASF en doet Julie-anna een stage
bij een internationale denktank. We zijn vooral gaan rotsklimmen de
afgelopen maanden, op een paar dagen skien na. Enn weekendje berdorf en
een weekendje bleau was het verste maar gelukkig zijn we vorige week
verder geraakt!!
Ik ben met Steven twee dagen gaan klimmen in presles waar we de eerste
dag Fara Khiri deden, een route van 10 touwlengtes tot 6c+. De dag erna
klommen we Nosferatu, een route van 9 lengtes tot 6b/c met een stukje
"arbre obligatoire" en een lengte die volledig in een grot/schacht
liep. Best wel variatie en ambiance dus!
De derde dag knalden we elk enkele 6c's. Nadien trok STeven naar
Kandersteg en ik reed samen met Julie-Anna, Jos en Linus richting
Buoux. Daar hebben we drie dragen sportklimmen gedaan in een prachtige
omgeving met routes van een wondermooie aard. 30 routes op drie dagen,
met het merendeel boven de 6a... Nu moeten mijn armpjes wel wat rusten.
O ja, er werd ook goed gepresteerd: Julie-Anna en Linus klommen een 6c
in de tweede poging, Julie-Anna klom nog een 6c flash (dankzij een
belangrijke tip van mij) en ik miste net mijn eerste 7a a vue op de
laatste greep. Jos wist enkele mooie 6a's te klimmen.
Hoi, Het is even stil geweest na onze lange reis maar ondertussen wonen we dus in Mechelen, werkt Hendrik bij BASF en doet Julie-anna een stage bij een internationale denktank. We zijn vooral gaan rotsklimmen de afgelopen maanden, op een paar dagen skien na. Enn weekendje berdorf en een weekendje bleau was het verste maar gelukkig zijn we vorige week verder geraakt!!
Ik ben met Steven twee dagen gaan klimmen in presles waar we de eerste dag Fara Khiri deden, een route van 10 touwlengtes tot 6c+. De dag erna klommen we Nosferatu, een route van 9 lengtes tot 6b/c met een stukje "arbre obligatoire" en een lengte die volledig in een grot/schacht liep. Best wel variatie en ambiance dus!
De derde dag knalden we elk enkele 6c's. Nadien trok STeven naar Kandersteg en ik reed samen met Julie-Anna, Jos en Linus richting Buoux. Daar hebben we drie dragen sportklimmen gedaan in een prachtige omgeving met routes van een wondermooie aard. 30 routes op drie dagen, met het merendeel boven de 6a... Nu moeten mijn armpjes wel wat rusten. O ja, er werd ook goed gepresteerd: Julie-Anna en Linus klommen een 6c in de tweede poging, Julie-Anna klom nog een 6c flash (dankzij een belangrijke tip van mij) en ik miste net mijn eerste 7a a vue op de laatste greep. Jos wist enkele mooie 6a's te klimmen.
Gisteren zijn we een tweede keer gaan klimmen in Freyr sinds we terug zijn. Ondanks het mooie zonnetje hebben we toch serieus gebibberd want de mist ging niet weg uit de Maas vallei. Het kwik steeg niet boven de 1°C en om half vier was het al terug -2°C. Toch heeft julie-anna maar nipt een projectje gemist: De combinatie Tokapi-Thunderflash, een mooie lange 6B waar ze er pas in de laatste moelijke pas uit ging. We moeten toch nog wennen aan de freyr klimstijl.
Om half vijf konden we ons terug gaan verwarmen in de Chamonix met lekker hert of everzwijn en een croquette st hubert.
Op 14 december gaan we samen naar Treviso en vandaaruit naar Osp waarschijnlijk in Slovenie om daar twee dagen te gaan klimmen met Federico.
Klimplannen voor kerst en nieuwjaar zijn er nog niet meteen....
We bevinden ons nu al een weekje in België en ,ik moet zeggen, het bevalt ons hier best. Het weer was koud, maar mooi. De accomodatie is echt luxueus, met een stapel zachte donsdekens en alle eten inbegrepen. Die luxeaccomodatie is bovendien nog eens spotgoeiekoop! En in België is redelijk wat te beleven. Qua absurde politiek moet het landje niet onderdoen voor Tajikistan, ze hebben er twee ethnische groepen die elkaars bloed kunnen drinken, en zitten al 162 dagen zonder regering. Al is de infrastructuur hier toch beter. Zondag was er een massale optocht om te protesteren tegen het splitsen van Vlaanderen en Wallonië.
Dus het is niet omdat we niet meer in de Aziatische rimboe zitten, dat deze blog een stille dood moet sterven. Ik beloof onze fans plechtig om hier een literair juweeltje van te maken!!
Bovendien hebben we al een tripje gemaakt naar een klimgebied van wereldklasse, Freyr. Daar de temperaturen wat laag waren, bleef het volk beperkt tot enkele Nederlanders, een Neanderthaler en wat rare luakkers. Goed, dan konden wij beter genieten van de prachtige routes die Freyr te bieden heeft. Maar tot onze grote teleurstelling bleek een of andere snoodaard alle voetgrepen verstopt te hebben, daar konden we niet mee lachen.
Meer nieuws uit deze fascinerende streek volgt nog, dus blijf trouw onze blog checken!!
Gisterenavond zijn we aangekomen in België. België is een bijzonder volgebouwd land. Echt veel nauur zie je hier niet meteen. Wel veel verlichting op de autostrades: Wel om de 10 meter staat er een groot licht.
Het is hier ook bijzonder slecht weer (regen en 6°C) en de locals zeggen ons dat dit blijkbaar normaal is en wel een aantal maanden kan duren. Zo blijkt dat de voorbije zomer het weer ook heel slecht was.
Gisteren hebben we dan ook meteen Overijse bezocht, een klein dorpje dat niet zo ver van de luchthaven ligt. We hebben daar dan ook de nacht doorgebracht bij een leuke familie. Die waren bijzonder nieuwsgierig vanwaar we kwamen en wat we zoal de laatste maanden hadden gedaan. Vandaag nemen we een shared taxi naar Deurne waar we ook een lokale familie gaan bezoeken....
We denken dat we hier toch wel een tijdje gaan blijven. Hendrik zou al vrijdag beginnen te werken en Julie-Anna gaat op zoek naar een job.
Naar het schijnt kan je hier ook goed klimmen in een massief dat Freyr noemt en bovendien hebebn ze hier een hele leuke klimmersclub die LUAK noemt. Donderdag zouden we hen misschien eens een bezoekje brengen en zondag zouden we dan eens gaan klimmen.
ciao
hendrik en julie-anna
PS: We hopen dat jullie de voorbije drie maanden hebben genoten van onze blog.
Hoi, we zijn nu terug in bangkok. Vanmorgen hebbe we afscheid genomen van onze Andaman Familie en dat was niet zo makkelijk. Het was daar zo leuk en we missen ze nu al..
We hebben dan ook al besloten dat we in 2008 zeker terug gaan.... Aftellen dus ...
Meerdere touwlengtes in Ton Sai en onze laatste dag klimmen....
Vandaag hebben we de lange route Humanality geklommen. Die bestaat uit een 5 tal lengtes en loopt op Ton Sai wall, net boven de Freedom bar.... dus veel bekijks heb je wel! We begonnen om half tien te klimmen, veel later dan gepland omdat we de vroige avond iets langer waren blijven plakken in de Viking bar om samen met Jack, Tiap, Dee, Tae en drie Engelse vrienden pool te spelen en pintjes te drinken. Om drie uur lag ook ik (hendrik) uiteindelijk in bed nadat hij de mannen van den Blok in hoboken nog een pandoering (bij pool uiteraard)had gegeven samen met Jack.
De eerste lengte (zie foto voor de topo) is een korte 5de graad en echt vies, nat en lelijk. Nadien traverseerden we dan via een supergladde plaat (wij noemen het nu de Super-savonette, freyr klimmers weten wel waarom) en langs een klein grotje en een mooie pijler bereikten we het tweede relais (6a+) Vanafdaar werd de route pas echt wondermooi: In een kleine geul klom je omhoog om uiteindelijk de lengte uit te klimmen langs een luchtige colonette. (6b) De volgende lengte was echt wel spectaculair en zeer luchtig: Eerst klom je een steile muur omhoog , waar bij je lichtjes naar rechts ging om dan uiteindelijk over te stappen van de wand op een grote stalactiet, 90 meter boven de grond.... De stalactiet beklom je dan twee meter om uiteindelijk terugover te stappen op de wand en daar relais te maken.... (6b+) De laatste lengte was zeer atletisch en begon met een korte stevige overhanggevold door een mooie colonette en een uitklim op plattegrepen.
Rond half 1 waren we terug beneden, aten we iets en konden we op de boot naar Happy Island, een klein eilandje waar ik een paar dagen terug een supermooie 7a had gezien, Land of the smiles. Het eilandje ligt vlak voor het mooie Phra Nang strand waar heel veel toeristen liggen te zonnebaden. Ik had dus veel bekijks toen ik die route probeerde, zeker toen er een kreet nodig was bij een zeer dynamische pas in de overhang om van tufa naar tufa te gaan. (Helaas had ik niet meer genoeg jus om een laatste poging te doen.... volgend jaar misschien terugkomen? zeker en vast !!) Uiteindelijk deden we ook nog een mooie 6a op tufa's en stalactieten en eindigeden we de dag op het mooie strand met een mango shake en een laatste zwempartijtje .
Nu is het onze laatste avond in Ton Sai....
Morgen volgen meer fotos maar nu doet de connectie heel vreemd....
