Hmm, Had daarjuist dag 6 beschreven, maar komt niet op de blog. Nuja, kort:
Ik school zagen we Hiragana en in de namiddag ging ik trainen met Ishido-sensei. Een heel geslaagde ervaring! Zowel de training als de weg naar de dojo vinden was een hele leuke ervaring!
In de voormiddag hebben we opnieuw les, een saaiere dan het katakana en hiragana alfabet. Ik had verwacht dat we dit gingen herhalen, neen neen, ze verwachten al dat we dit kunnen... Eum, sightseeing i.p.v. studeren hoor!! Ik heb net gedaan met studeren :) We leren vandaag wat we kunnen zeggen tijdens het shoppen. Wel leuk dat we conversaties doen, de ene speelt de klant, de andere winkelverkoper en omgekeerd.
Alex en ik hebben niets gepland voor deze namiddag. Ik dacht, ik ga wat blog inhalen en opschrijven wat ik geleerd heb bij Ishido-sensei. Nope, het is veel te mooi weer daarvoor! We beslissen om naar Ueno te gaan. Eens zien wat daar te beleven is.
We komen aan in Ueno en zien daar een winkel met "Adult Movie", we gaan dichterbij kijken en zien plots Ueno park met een grote vijver en een mooie tempel. We laten die Adult movie link liggen en gaan het park :) Héél mooi! Opnieuw het prachtig contrast tussen de wolkenkrabbers in de verte en het park, met de vijver en de tempel. We lopen er wat rond en nemen vele foto's.
Na Ueno park gaan we de straten van Ueno in. We vinden er leuke, gezellige straatjes waar er veel volk is. In enkel zijstraatjes komen we een Japanner tegen die vraagt: "Japanese Massagi, very good, very good" Jaja, 8000 yen voor 30 minuten, hmm... we weten al welke "massagi" dit is :D (massage = romanji "massagi"). De volgende dag vertellen we Kuga-san over de (ongeveer 80 euro) massagi, waarop hij promt antwoord "that's for your dick, man, they use hands and mouth". Ok, dat weten we dan ook weer.
Ueno, heel mooie plek! een echte aanrader. Opnieuw een samenspel van drukte en rust! Het hoogtepunt van dit fenomeen vinden we in de drukke straten van Ueno, waar we plots een trapje vinden die ons naar een tempel leidt. Ongeveer 10 vierkante meter rust omringt met winkelstraten en een dubbel treinspoor net aan de achterkant van de tempel. Ik probeer het contrast zo goed mogelijk te fotograferen.
Na de goeie wandeling in Ueno, gaan we terug naar huis. Opnieuw een geslaagde dag! Laten we dit zo houden!!
School: In de voornamiddag gaan we terug naar school. We leren er het katakana alfabet! Heel leuk om te leren, spelenderwijs leren we de symbolen. Nu moeten we ze gewoon nog vanbuiten leren :) het moeilijke gedeelte dus :p Naast de katakana, leren we ook hoe we ons moeten voorstellen.
Na de les, gaan we vlug een sushi-lunchbox gaan kopen en eten die in school op, want vandaag is het excursie!! Kocho sensei neemt ons mee naar verschillende plaatsen in Tokyo. We krijgen een buskaart die geldig is voor de ganse dag. Het eerste wat we bezoeken is het Atago jinja (Atago shrine), waar je eerst meer dan 100 trappen moet bewandelen om er te komen. Eens boven is het er prachtig. Voor mij is dat Japan! Geef me maar de oude gebouwen en niet de gebouwen die je in iedere metropolis kan zien (wolkenkrabbers). Juist naast Atago jinja heb je het NHK broadcasting museum. In dit museum kan je de geschiedenis van de Japanse TV-sector zien. Daarna gaan we, in een sneltempo welliswaar, richting Tokyo toren, maar we gaan er nog niet in. Dit doen we waarschijnlijk volgende week dinsdag. We wandelen naar een bushalte en ik zie een grote tempel met een soort binnenplein. Ik vraag aan Kocho sensei of we dit bezoeken, hij moet me ontgoochelen, maar we krijgen toch 5 minuten om eens binnen te gaan en wat foto's te nemen. Het was er prachtig! Na een korte periode in die tempel rond te lopen, gaan we naar de bus. Die brengt ons naar Odaiba. Een heel mooie plaats aan de rand van de baai van Tokyo. Het contrast tussen de drukte van het geïndustrialiseerde uitzicht van het business district en de rust van de bomen en het water van de baai, is er echt prachtig.
Na Odaiba gaan we naar de laatste stop, Asakusa. Hier heb je mooie kleine straatjes met veel winkeltjes en restaurants. Het is er echt een gezellige plek. Ook hier is een grote tempel. Ondertussen is het al rond 19.00h en alle winkels sluiten, maar de restaurants niet. Alex en ik gaan binnen in een Koreaans restaurant om er Koreaanse bbq te eten. Een lekker gerecht, die me totaal vreemd was! Je bakt je vlees ter plekke, je krijgt groentjes en dingen die ik niet ken. Het volgende wat je doet, is een blad sla nemen en er een soort tortilla mee maken. Goed systeem en lekker. Oisii ne!!
We gaan naar huis na het eten en babellen wat na en gaa dan gaan slapen.
Voor de moment heb ik een klein gatje om even de blog te vernieuwen. Het is zodanig druk dat die achterop geraakt! dus ik zal het proberen kort te houden :)
Oja vergeten te vermelden, op dag 3 had ik de valies terug! :) Ze kwam dus 1 vlugt later toe! OEF! pak van mijn hart!
Dag 4:
De eerste schooldag! We staan op om 8.00h Japanse tijd (01.00h Belgische tijd) om naar school te gaan, die om 9.00h begint. De eerste dag is het nog op het gemak, gewoon introductie. Onze klas voor de zomercursus telt 5 personen: Alex, mezelf, een Amerikaanse jongen van 25 jaar en een Italiaans koppel (eind de 40 schat ik). We krijgen "les" van de KOCHO sensei, waw! Big boss van de school. Iedereen die hem in de gang tegen komt buigt met de neus tot een de grond, en wij... njah wij profiteren nog van de status: "beginner" :) (m.a.w. zo eervol doen we nu ook niet tegen hem, laten we het maar gewoontjes houden é, tes ook maar een mens ;) ).
Na de inroductie gaan we samen met de kocho sensei uit eten. Hij neemt ons mee naar een restaurant en trakteert ons op een heerlijke Japanse maaltijd. Wat we precies hebben gegeten, weet ik niet, maar het was lekker :)
Ik de late namiddag gingen Alex en ik wat inkopen doen om die avond te eten. Na het eten en dan nog lang babbelen in de keuken, zijn we gaan slapen.
Dag 5, 6 doe ik zo snel mogelijk, nu (dag 7 dus) gaan we vlug eens naar Ueno, eens zien wat daar te beleven valt!
Vandaag (zondag 4/07) zijn Alex, Ewa (pools meisje) en mezelf de toerist gaan spelen. We hebben via de Yamanote line naar Shibuya en Harajuku geweest. Daar was het echt een cultuurshock! (Haha, ik moet er nog om lachen als ik er aan terug denk!!)
Shibuya: Eens uit het station doet het me denken aan Times square of eerder Piccadilly circus (da ding daar in Londen :) ). Grote TV schermen en veel volk. Eerst is er veel volk op de stoep, dan springt het voetgangerssignaal op groen en iedereen begint over te steken, in alle richtingen, echt zalig om eens mee te maken! Na enkel van deze bekende oversteeksels, komen we aan bij het 109 shoppingcentrum! Amaai, wat is me dat!! Héél veel jong volk, enkele gaijin en héél veel lawaai!! Heel veel lawaai! De verkoopsters, die niet te veel kledij dragen btw :), roepen constant in een soort mini vuuzella's of mini kegels. Zo proberen ze klanten te lokken... en op de achtergrond, wat Japanese Rock muziek! Echt om doof van te worden :) We wandelen rond en doen alle niveaus. Geloof me mensen, de Japanse jeugd die ik daar gezien heb, daar scheelt wat mee! Zo overdreven fout gekleed, echt over the top! Het grappigste zijn die lolita meisjes (Oja, in Harajuku zagen we wel een Lolita kerel, BWAK! echt om van te kotsen, ik wou hem fotograferen, maar dat is niet gelukt! No picture! No picture! Delete! Delete! ... zucht... stomme flikker :) ) Dus de Lolita meisjes, ik zou ze kunnen beschrijven, maar gewoon eens googlen: http://nl.wikipedia.org/wiki/Lolita_(subcultuur)
Na wat gekke Japanse jeugd, veel lawaai en foute kledingstijlen gaan we naar Harajuku. Hier zien we nog meer foute Japanse jeugd en horen we veel lawaai!! We bezoeken er de bekende Takeshitastraat (google ;) ). Hier kun je werkelijk op de koppen lopen en heb je vele winkels. Zelfs een gespecialiseerde Lolita shop, uiteraard gaan we naar binnen. Jammer, geen foto's!! Maar ik kan jullie zeggen, ze gaan van fout tot fouter tot foutst tot Lolita fout!! (extra: er bestaan zelfs gothic-lolita Haha, hilarisch!! ah, die foto van google is zo'n lolita).
We verlaten Harajuku en keren terug naar Tabata station, om zo terug naar het guesthouse te gaan. Alex en ik vragen aan Kuga-san waar we een sushi restaurant kunnen vinden. Hij legt ons de weg uit en off we go. Na een beetje geklungel zijn we er toch geraakt! zonder katakana of hiragana of kanji te kennen. Enkel Sumimasen, ... en dan wat proberen te maken :) Uiteindelijk komen we aan in het sushi restaurant. Het ziet er echt mooi uit en lekker! We nemen plaats aan de roterende band vol rijst en rauwe vis :) (natuurlijk, in een sushi restaurant). Je kan nemen wat je wilt en de prijs kan je zien aan het kleur van het bord. Voor ongeveer 10 euro elk hebben Alex en ik goed gegeten. Het was echt zeer lekker! Véél beter dan de sushi uit plastic pakjes, die je hier kunt kopen als een soort kant-en-klare maaltijd.
We keren terug naar het guesthouse, babelen nog wat na en gaan dan gaan slapen. Morgen is het namelijk de eerste dag school! Introductie dagje dus! P.S.: de schooluren zijn voor ons: 9.00h - 12.40h
De volgende update zal ip proberen morgen te doen, van dag 4 en 5
Sayonara Voor mij, gerekend in Japanse tijd geldt al: Oyasuminasai!
Ik zal vanaf nu geen lange berichten meer sturen, want daar heb ik de tijd niet meer voor :)
Dag 2: Ik arriveer dus bij het Guesthouse 1965 bij Kuga-san via zijn PIMP mini cooper :) Hij toont me de kamer, ik mag zelfs kiezen, de duistere met het comfortabele bed of deze met meer licht en een slechter bed. Uiteraard kies ik voor de eerste! Het is toch maar om te slapen. Ik installeer me in de kamer, wel dat duurt niet lang, zonder valies :) enkel de computer zodat ik jullie kan verwittigen dat ik goed ben aangekomen. Ondertussen pikt Kuga-san Alexander op die dezelfde zomer taalcursus volgt als mezelf.
Alex en ik ontmoeten elkaar en samen met Kuga-san gaan we enkele inkopen doen zodat ik de basisdingen bezit om me te kunnen wassen en verse kledij aan te trekken. Ik maak me toch nog zorgen over de bagage, want naast kledij en wasgerief, zit mijn hakama, iai-gi, obi, ... erin. Dus wens ik mijn valies zo snel mogelijk.
Kuga-san toont ons ook de weg naar school. Ondertussen stoppen we bij een Japans fast-food restaurant "Yoshinoya". Wat rijst, varkensvlees en een ei en nog dingen die ik niet ken :) In minder dan 1 minuut eet Kuga-san dit op!! En, neen, het is geen dikke Japaner... De Japaners eten gewoon zo vlug... en slurpen, hij hielt zichzelf niet in :) Ok, dat hebben we dan ook weer gehad :) de laatste stukken van het gerecht heb ik op karakter naar binnen gespeeld. Het is nog wennen!
Welcome-party: We hebben geluk, er is een welcome party en een verjaardagsfeest in het guesthouse. Iedereen die in het guesthouse verblijft is er, op een Chinese kerel na. Konnichiwa!, I'm Jonathan from Belgium. Huh?! Belgium, where's that :D :D (haha, dit hoor ik hier vaker en vaker :) ) We spreken Engels, want zoals Alex en mezelf zijn er enkele beginners bij. Even zeggen welke nationaliteiten we hier hebben: 2 Amerikanen, 1 Pools meisje, 1 Duitser (Alex), enkele Chinese meisjes, die blijkbaar graag samen douchen... Het begon al goed! :), 1 Mongoolse kerel, 1 Nederlander (Hans), 1 Zweedse kerel, 1 kerel van Maleisië en dan nog enkele Chinese mensen. Het was leuk, ik heb het niet te laat gemaakt (23.00h), was een lange dag, zeker na al het reizen.
4.45h. De wekken gaat af! Kim, opstaan! We vertrekken vandaag! Na een moeizame start is iedereen klaar om te vertrekken. Het reizen start om 6.30h ongeveer, de eerste route, Zwevegem --> Zaventem. Alhoewel mijn vlucht pas om 12.10h is, vertrekken we toch vroeg genoeg om fille te vermijden. Rond 8.00h komen we aan in Zaventem, Oh! wat voel ik, stress en een adrenaline-boost. (Dit gevoel ken ik goed :) Krijg ik namelijk elke dag enkele keren wanneer het europese kampioenschappen zijn :) ) De realiteit begint de kop op te steken, het onbekende gaan opzoeken en het bekende achterlaten en missen! Nu nog niet, Jonathan, hou de sentimentaliteit maar voor het echte afscheid :)
10.45h Het echte afscheid, the real Sayonara. Stevige knuffels en kleine, zeer kleine hartjes. Dit is een gevoel dat ik nooit meer zal vergeten, de passage door de eerste controle terwijl je hart kleiner en kleiner wordt, afscheid... wat ben ik er slecht in.
Gate 59. Vlucht 159, brussels - rome 12.10h vertrek. Oh!? wat zie ik? Vertraging! wat is het toch met mij en het openbaar vervoer, reserveren ze vertragingen speciaal voor mij?? niet enkel treinen en bussen, nu ook al vliegtuigen! Wacht eens, 15 minuten vertraging, niet erg op het eerste zicht, maar ik heb enkel 55 minuten tussen vlucht 1 en 2! Mijn stress-niveau stijgt en opnieuw een adrenaline-boost gaat doorheen mijn lichaam. Zie ik hier personeel? Neen, niemand achter de balie. Ow, wacht daar komen 2 juffrouwtjes en nemen plaats achter de balie van Gate 59. Ik ga ernaar toe en vraag hen of ik het kan halen tussen vlucht 1 en 2? Ik hoopte op een geruststellend antwoord, maar neen, zij vrezen dat het heel nipt zal worden en dat vlucht 2 niet zal wachten op me, indien ik er niet op tijd ben. Het enige wat je kan doen is, aanvaarden dat het zo is. Dus neem ik mijn iPod en luister naar wat muziek.
Flight 159 (vlucht 1). ongeveer 13.00h, de wielen van het vliegtuig lossen de Belgische ondergrond. Bye Bye Belgium, see you in a month! :) Ongerustheid, spanning, nieuwsgierigheid naar avontuur,... vele emoties razen doorheen mijn lijf. Die ongerustheid moet er echt wel uit. Zie ik hier stewardessen? Neen, het is een steward... Hmm, ook goed, zolang hij me wat informatie kan geven. Excuseer meneer (in het Engels uiteraard :) ) ...ik leg hem de situatie uit... Gelukkig kan hij me wel gerust stellen. Hij vertelt me dat het gaat lukken en dat ze zelfs moeten wachten op me. Ahhh, tijd om een dutje te doen. ZzzZzz...
Flight 784 (vlucht 2). RUN Forest RUN, nu RUN Jonathan RUN!! Ik ren zo hard ik kan, kijk zo vlug mogelijk naar de borden en vraag aan enkele mensen van het personeel: "Flight Tokyo!!??" Gate G zeggen ze. Huh?! waar is gate G, Oh, daar op het bord. Volg de pijltjes! Ik ren, spring tussen mensen, oversteek ze via de muur, spring over valiezen, ... Jup ware Yamakasi-style :) Wat een geluk dat luchthavens "foolproof" zijn en dus relatief makkelijk te begrijpen zijn. Maar, Oh? wat hebben we hier, een trein, in de luchthaven? Ok, dit moet wel tot gate G leiden... Ik vraag het aan een kerel en hij zegt me dat ik juist ben. Oef! Nog geen minuut laten kom ik aan in gate G. Ik heb gate G3 nodig, ik ren tot G3 en kan als laatste in de rij aanschuiven om naar Tokyo te vertrekken. 12 uren vliegen, zitten zoals sardines in een blik... niet echt zo een plezante ervaring. Nuja, ik doodt de tijd via een filmpje, Shutter Island (op aanraden van Liviu, dank je :) ) en veel slapen.
Tokyo aankomst. 10.20h lokale tijd! 03.20h 's nachts in België. Huh, wat nu, ah Exit! ok ik zal deze maar volgen. Buitenlanders check in hier, Ik schuif aan bij dit bord. Even wachten en het is aan mijn beurt. Ik toon het passport en gelukkig is alles in orde. Het volgende wat ik moet doen is mijn vingerafdrukken nalaten... ik heb dit nog nooit ergens moeten doen, het voelde alsof ik een stukje identiteit naliet... Nuja, ik dacht: het is en blijft Japan. Eilandbewoners zijn altijd een beetje vreemd (dit wordt verder duidelijk bevestigd :) ). Ok dit heb ik ook eens meegemaakt. Nu de valies gaan halen! Ik kom bij de transportband en wacht, wacht en wacht langer, nog langer, tot... oh!? de band valt stil... huh?! geen valiezen meer. Ok, waar is de bagage information stand hier? Oh, daar, gevonden. Ik verklaar de situatie en de kerel die me helpt, gerandeert me dat ze de valies naar het guesthouse zullen brengen, wanneer de bagage toekomt. Dus geen zorgen, jaja, makkelijker gezegd dan gedaan. :)
Keisei Sky liner. Het laatste stukje reizen!! Ik koop een ticket voor Nippori station waar Kuga-san (guesthouse eigenaar) me opwacht nadat ik hem kan bellen. Aangezien mijn gsm het niet doet hier in Japan, moet ik een alternatieve manier vinden. Oh! daar een telefooncel. Ik zie een politieagent naast de telefoon. Aha! laten we deze combinatie benutten. Ik vraag hoe ik kan telefoneren met dat toestel en hij helpt me en betaalt zelfs voor het gesprek! Heel vriendelijk van die agent, zelfs tegen een Gaijin :)
PIMP Mini cooper, Na ongeveer 1 uur op de trein van Narita airport tot Nippori station, staat Kuga-san me op te wachten aan de North exit. Ohayo Gozaimasu Kuga-san! ...wat small talk... in zijn PIMP Mini cooper, hij kan zo meespelen in "The Fast and the Furious: Tokyo drift". Nu, zijn auto mag dan wel fout zijn, Kuga-san is een goeie kerel. Hij zal me tonen waar ik enkele basis dingen kan kopen tot mijn valies is toegekomen.
Vervolg: Dag 2 (Dag 1 en Dag 2 lopen beetje in elkaar, door het tijdsverschil)
