We kregen laatst de opdracht om 'Het Dwaallicht' van W. Elsschot te lezen. Nauurlijk had ik al wel eens van deze man gehoord, maar ik had nog nooit een werk van hem gelezen. Ik wist enkel dat hij veel roem had verworven door zijn oeuvre en dat hij enkele belangrijke literaire prijzen had gewonnen. Mijn verwachtingen van 'Het Dwaallicht' lagen hierdoor zeer hoog.
Helaas, na het eerste hoofdstuk had ik reeds het gevoel dat het boek niet zou voldoen aan deze hoge verwachtingen. Het viel me wel onmiddellijk op dat W. Elsschot een meester was wat stijl betreft . Toen ik heb boek helemaal uitgelezen had, leek het alsof ik me door een verhaal van 200 pagina's had geworsteld waarvan het slot ontbrak. Het boek leek geen einde te hebben waardoor ik op mijn honger bleef zitten.
Toch groeide er appreciatie voor Elsschot. Er zou veel meer verscholen zitten in het boek, het zou veel meer omvatten dan enkel wat er geschreven staat.
Ik ben vooral fan van zijn gedicht 'Het Huwelijk'. Volgende onvergetelijk verzen staan in mijn geheugen gegrift: Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren, en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren, en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat.
We zijn nu nog volop bezig met het ontleden van 'Het Dwaallicht' en ik kan niet wachten om er meer over te weten te komen.
