|
Dag iedereen!
Er is weeral veel verandert en gebeurd sinds mijn vorig verslagje. De grootste verandering is dat ik niet meer in Copprome werk. Momenteel werk ik in de voormiddag in een schooltje waar ik Engelse les geef en in de namiddag help ik in een weeshuis. Het les geven vind ik zeer leuk, alleen moet ik al om kwart na vijf opstaan om te vertrekken en ik moet ook een uniform dragen (blauwe lange broek met wit blousse). Ook in het weeshuis kunnen ze mijn hulp goed gebruiken en de kinderen daar zijn veel braver als in mijn eerste werk. Het woord leerkracht is hier in Honduras percies magisch. Als je tegen de mensen vertelt dat je lesgeeft denken ze dat je super inteligent bent en krijg je meteen respect van iedereen. Op zich stelt mijn schooltje niet veel voor. Het is in een zeer arme wijk gelegen waar iedereen massas veel kinderen heeft en die moeten dan allemaal naar school gaan. Er zijn dan ook zeer veel en zeer slecht scholen in de buurt. De kinderen hebben geen boeken en ze moeten alles overschrijven van het bord in een schriftje, wat altijd zeer lang duurt. Ze hebben ook geen kopieermachine dus je kan nooit oefeningen of extra papieren afdrukken. Er is ook zeer weinig discipline in mijn schooltje. De leerkrachten kiezen zelf welke les ze geven en wanneer de lessen beginnen soms komen ze gewoon niet opdagen en krijgen de kinderen geen les. De examens zijn pas voorbij en bijna iedereen is gebuisd van Engels. Leren dat doet bijna geen enkele leerling dus ik had niet veel beters verwacht. Maar ik heb geduld en ze proberen toch altijd op te letten in de klas. Ik had eigenlijk verwacht dat ik zo een klas niet zou aankunnen en dat alles in het honderd zou lopen, maar het gaat allemaal zeer vlot. Ook al zitten er soms wel 30 kinderen in een klasje. Mijn andere job in het weeshuis is veel rustiger en maar goed ook want ik ben wel altijd zeer vermoeid als ik thuis kom.
Maar bon! Deze week was het vakantie voor iedereen hier in Honduras en ben ik samaen met een vriendin gaan reizen naar Comayaqua waar een super groot meer te zien is en daarna naar Teguciglapa waar er processie en Alfombras te zien waren. Alfombras zijn tekeningen die ze op straat maken met allemaal verschillende soorten zaagsel. De processies voelden voor mij en Katrijn een beetje aan als een mislukte carnavalstoet maar voor de mensen ginder werden het allemaal super serieus genomen. Was dus wel de moeite en ik heb me kei hard geamusseerd met Katrijn.
De tijd gaat hier veel te vlug voorbij en er staat nog veel op het programma. Zoals 4 dagen Copan, 1 week Costa Rica en 2 weken vakantie op de eilanden hier in Honduras.
Dus redenen genoeg om jaloers op mij te zijn!!!
xxx JOLIEN
Oh ja en nog een zalig Pasen aan iedreen! Jammer genoeg geen chocolade paaseieren voor Jolien dit jaar.
13-04-2009 om 02:56
geschreven door jolien 
|
