|
Hallo Hallo
Ik ben aangekomen in El Progreso. Ben nog steeds moe want er was een afscheidsfeestje in Tegucigalpa en dat was nog laat uitgelopen. Mijn huisje hier in El Progreso heeft niet zo veel luxe dan het vorige in Tegucigalpa.´Princes of Belaire´ is normaal meer gewoon. Maar ik kan mij goed aanpassen, dus maakt niet veel uit. Er zijn maar 4 kamers. Een keuken, de badkamer en twee splaapkamers. Geen living, maar dat is niet zo erg want het is hier toch altijd warm genoeg voor buiten te zitten.Ook savonds blijft het hier zeer zwoel. Mijn huis heeft geen verharde weg zoals vele straten hier. We hebben wel een geweldig auto, zo een oud busje waar je met 8 in kunt zonder deur en echte roestbak. Ben vandaag naar de kerk geweest, wat wel een beetje tegenviel was dat de mis hier 4 uur duurde. Eerst is er een dankwoord voor God daarna bijbellessen en vervolgens preek. Mensen zijn hier zeer gelovige ze huilen en roepen tijdens de mis. Er word ook veel muziek gespeeld met onder andere drumstel en elektrische gitaar begeleid. En tenslotte gechiedenisles. De kerk bestaat hier uit en hangar met klapstoeltejs en vanvoor een klein altaartje ook nog een bigband omringd met 5 muziek boxen. Echt een speciale en uniek ervaring. Vol vreugde, verdriet, dans en hitte. Ondraagelijke hitte. Tijdens de geschiedeneis les moesten ze met waterzakjes langskomen. Mensen nemen ook canstant noties van de preek en geschiedenis les. Iedereen heeft zijn eigen bijbel bij ik denk dat er toch wel 80 man in de kerk zat. Het leukste was wel toen de pastoor mijn naam zei en mij welkom heten in de parochie. Iedereen in mijn omgeving kwam een hand en een kus geven. Zo zijn de mensen hier wel heel open en spontaan.
Wat wel een probleempje is dat ze hier nogal een zwaar dialect hebben waardoor ik eigenlijk niet veel van de mensen versta. Thuis werd ik goed opgevangen door mijn nieuw zusje en ouders.
Morgen is het eindelijk zo ver en ga ik beginne werken. Eigenlijk mis ik Tegucigalpa wel wat raar is want ik haat zulke grote vieze steden, maar daar was mijn ander gezinnetje en mijn afs vrienden en de andere belgen en een uitgaansleven. Ach ja ik zal het maar wat tijd geven. Ben nerveus voor morgen maar het zal wel goed aflopen. Moet er pas smiddags zijn dus ben wel van plan om langer te slapen dan vandaag. Want we moesten om zes uur opstaan voor de kerk...
Vele groetjes xxx JOLIEN
16-02-2009 om 03:16
geschreven door jolien 
|
Op 29 januari vertrek ik eindelijk naar Honduras. Weeral een nieuw avontuur waar ik met volle moed aan wil beginnen. Welgeteld 5 maanden en 5 dagen ga ik in het subtropische Honduras vertroeven. Hier ga ik mee helpen in een project voor straatkinderen en logeer ik bij een geweldig gastgezin.
