Zondag ben ik een cursus gaan volgen. Het gaat over wie we zijn en hoe we gelukkiger in het leven zouden kunnen staan. Deze zondag was het de vierde keer van de vijf. Dat betekent dat het volgende week zondag de laatste keer is, snif snif. Het is echt goed geweest, deze cursus, zeker ook de voorgaande zondagen, daarom dat het zo spijtig is dat hij volgende week al afgelopen is. Maar goed, daar moet ik mij nu nog geen zorgen om maken. We ( de cursus wordt in groep gegeven) hebben zondag onze capaciteiten dieper bekeken, de positieve dingen die bijvoorbeeld ook in moeilijkere tijden overeind zouden blijven, zij horen als een evidentie bij jouw persoonlijkheid, zeg maar. Bij mij is dat onder andere mijn eerlijkheid. Deze cursus was in het algemeen heel verrrijkend voor mij, positief naar mezelf kijken was nu niet echt iets waar ik goed in ben. Nu werd ik er toe verplicht, maar het was een plezante verplichting. Ook wel een moeilijke maar het is tot nu toe wel gelukt, ook al was het soms met een beetje hulp. Maandag was, toen ik opstond, echt geen dag om naar uit te kijken, maar uiteindelijk is hij natuurlijk even snel voorbij als leuke dagen. Vandaag ga ik beginnen met een mindfullnesstraining, nee dat is niet waar, ik ga uitleg krijgen over de mindfullnesstraining die ik waarschijnlijk ga volgen. Kijk er wel naar uit, naar die training, vind het daarom een beetje spijtig dat ik nog niet gaan beginnen. Mindfullnesstraining wordt meestal in groep gegeven maar deze therapeut geeft het individueel. Dat vind ik wel leuk want als je dan met een probleem zit wordt daar meteen op ingespeeld. In groep een cursus volgen is ook leuk hoor maar daar kan niet altijd meteen worden ibngespeeld op bepaalde problemen, juist omdat je er niet alleen bent. Ik vertel jullie een van de volgende dagen wel hoe het geweest is. Tot de volgende keer! Joke
Ik heb vandaag een minder goede dag, maar heb er tot nu toe het raden naar waarom. Alhoewel: ik heb deze week bijna alle verplichtingen die ik mezelf had opgelegd laten varen, dat geeft op zich al geen goed gevoel. Ik hoop dat vandaag snel voorbij zal zijn want het is echt zo'n ellendige dag die iedereen wel eens meemaakt. Het feit dat ik dat laatste al weet is geen slecht teken, ik kan nog positief kijken. Dat kan je niet als je in een depressie zit, dus zit ik daar niet in. Hmm, twijfel, is dat omdat ik mij vandaag zo slecht voel of is dat omdat ik nog steeds een zwaardere depressie heb en het maw ontken... Maar ik heb ook een goede dag achter de rug, Heb wel niet veel gedaan, maar dat heeft mij eens deugd gedaan. Ondertussen heb ik ook een aantal problemen die ik had opgelost gekregen. Ik heb ook wat afspraken vastgelegd die ik wat had uitgesteld. Wat mij opvalt is dat ik de laatste tijd wat meer begin uit te stellen. Waar ik vroeger mezelf kon verplichten iets te doen, kan ik dat nu soms niet meer en zeg ik gemakkelijker 'foert'. Soms is dat goed, ik weet het, maar niet als dat ook gaat om verplichtingen die je jezelf oplegt omdat ze echt een verplichting zijn. Zoals bijvoorbeeld: ik moest al een tijdje een afspraak maken met de garagist omdat mijn wagen roest vertoond. Ik laat dat liggen omdat het iets is dat ik nog nooit "op mijnen allenen" gedaan had. schrik voor het onbekende, twijfel of ik dat wel ga kunnen. Maar die afspraak is ondertussen gemaakt: heb een afspraak begin november. Ga hem wel eventjes kwijt zijn, de auto, terug naar de goede oude tijd waar alles nog met de bus moest. (en dat is toch al zooo lang geleden haha). het addertje ondre het gras, heb het niet zelf in gang gezet om die afspraak te maken. Dat deed mama, dank u wel daarvoor! Was er wel niet zo blij mee op het moment zelf maar achteraf ben ik dat wel hoor. En zo zijn er dus nog voorbeelden maar ga ze niet opnoemen, dat zou te lang duren. Ik ga julle eens laten, tot de volgende keer! Joke
Help, het begint al, ik kan niet slapen. Ik ben te nerveus. Waarom? Waarschijnlijk omdat ik onbewust nog van alles wou opschrijven, maar mijn computer al had afgesloten. Dat heb ik wel vaker, te zenuwachtig zijn om te kunnen slapen. Ik ben daarstraks bij Ben geweest. Het deed deugd hem nog eens te zien. 't Was even geleden. 'k Ben alleen niet lang kunnen blijven, moest nog naar mijn toneelrepetitie. Spijtig dat ik daar niet veel te doen heb, maar ik geniet al van het sociaal contact dat ik daar kan hebben. Hopelijk is dat genoeg om er plezier in te blijven houden want toneel spelen doe ik er eigenlijk niet. Dus was bij het bezoek aan Ben gebleven. Daar heb ik wat kunnen vertellen over mijn vorige vriend, Koen. Die relatie is nu een jaar afgelopen, maar we mailen elkaar nog wel eens in de maand ongeveer. Gelukkig vindt Thomas dat niet erg, ik vind het wel leuk om iets van Koen te horen. Ben kende ik al toen de relatie met Koen begon en heb het er wel eens met hem over gehad. Vandaag dus ook eventjes. Dat deed wel deugd, het nog eens kunnen praten over wat Koen en ik nu nog allemaal meemaken samen. Zo, ik voel dat ik ben uitgepraat, dus nu zal ik ook wel kunnen slapen... Tot de volgende keer
Met deze blog wil ik in eerste instantie proberen mezelf de tijd en de ruimte te geven om over mijn leven en de gevoelens daarrond te praten. Natuurlijk probeer ik hiermee ook jullie te helpen door mijn verhaal te vertellen. Ik heb ervoor gekozen om de namen van personen in mijn omgeving te vermelden met een alias. Maar ik zal me eerst even voorstellen: ik ben Joke, ben 22 jaar en kreeg in augustus 2005 een diagnose van het aspergersyndroom. Ik heb van bij mijn geboorte een lichamelijke handicap waardoor mijn fijne motoriek gestoord is. Ik woon samen met mijn vriend, Thomas. Ik begin in november een opleiding tot administratief bediende in Aarschot. Ik schrijf graag dus ik hoop hier veel berichten te posten. Tot de volgende keer.
