Met deze blog wil ik in eerste instantie proberen mezelf de tijd en de ruimte te geven om over mijn leven en de gevoelens daarrond te praten. Natuurlijk probeer ik hiermee ook jullie te helpen door mijn verhaal te vertellen. Ik heb ervoor gekozen om de namen van personen in mijn omgeving te vermelden met een alias. Maar ik zal me eerst even voorstellen: ik ben Joke, ben 22 jaar en kreeg in augustus 2005 een diagnose van het aspergersyndroom. Ik heb van bij mijn geboorte een lichamelijke handicap waardoor mijn fijne motoriek gestoord is. Ik woon samen met mijn vriend, Thomas. Ik begin in november een opleiding tot administratief bediende in Aarschot. Ik schrijf graag dus ik hoop hier veel berichten te posten. Tot de volgende keer.
Ik ben dus naar mijn personal coach geweest. Zij zegt dat ik Koen enkel kan loslaten als ik geloof dat de eigenschappen die ik bij hem bewonder in mij zitten. Daardoor hang ik niet meer van hem af want dan moet ik niet meer op hem steunen om die eigenschappen te kunnen gebruiken in mijn leven. Voorbeeldje: ik vind dat Koen bijzonder positief in het leven staat ondanks (of misschien dankzij) zijn visuele handicap. Als ik zou geloven dat ik het in mij had om positief naar het leven te kijken dan had ik Koen daarvoor niet meer nodig. Het is omdat ik hem nodig heb voor die bepaalde eigenschappen in hem dat ik van hem afhankelijk ben. Het zit allemaal ingewikkeld in mekaar maar ik geloof mijn personal coach wel als ze dat zegt. Ik hoop in ieder geval dat ze gelijk heeft want dan bestaat de kans dat ik niet meer afhankelijk ben van hem. Dan bestaan er ook andere mogelijkheden. Dan kan ik hem toch contacteren zonder voor te hebben dat mijn halve wereld instort als er een afspraak niet meer kan doorgaan of iets in die aard. Spijt hebben daarrond is natuurlijk geen probleem, dat is nog gezond. Wat niet kan gezegd worden van afhankelijkheid. De laatste dagen wisselen mijn emoties snel af, vaak ben ik onzeker over de toekomst met Koen, even vaak mis ik hem. Er zijn ook momenten dat ik amper aan hem denk maar dat is zelden het geval. Misschien moet ik mezelf wat tijd geven en aanvaarden dat ik hem nog mis en aan hem denk. Misschien gebeurt het wel dat hoe verder we in de tijd zijn hoe minder ik aan hem ga denken en hoe minder ik zijn positieve eigenschappen zal nodig hebben. Want dan zou ik ze in mij hebben en heb ik Koen daarvoor niet nodig. Laten we hopen en onder andere maar afwachten wat het gaat worden. Zo, ik ga jullie laten, groetjes Joke
De angst om Koen kwijt te spelen na al die maanden dat ik geen contact met hem zal hebben beheerst mijn doen en laten. En dat is hetgeen dat mij nu zo'n pijn doet. Ik wil hem niet definitief kwijtspelen. Het eens neerschrijven helpt wel om mijn gedachten wat te temperen maar weg zijn ze bijna nooit. Ik kan wel al zeggen dat ik er vandaag al met een grotere afstand naar kan kijken dan gisteren. Natuurlijk hoop ik niet dat het zo snel zal gaan dat ik hem bijvoorbeeld volgende maand al opnieuw kan contacteren. Dat weet ik puur rationeel dat dat te optimistisch gedacht is. Ik wil mijn hoofd kunnen leegmaken. Eventjes niet aan hem denken én aan alles wat er rond hangt. groetjes Joke
Ik heb vrijdag Koen gezien op msn, hij kwam terug op zijn beslissing om mij niet meer te zien. Ik ben dus dit weekend naar Brugge geweest. Het was leuk maar ik heb een belangrijke maar moeilijke beslissing genomen. Ik had na het weekend in Groot-Bijgaarden het gevoel dat de enige manier om Koen te kunnen loslaten is dat ik hem niet meer contacteer, niet meer zie. Gewoon geen contact. Zo is het dus op dit moment. Wel hebben we samen afgesproken dat het om een tijdelijke maatregel gaat (omdat ik dat vooral wou en omdat hij zei dat hij de deur ook niet helemaal wou dichtgooien). Maar hoe lang deze maatregel gaat gelden hangt van mij af, ik mag contact opnemen als ik vind dat ik er klaar voor ben. Ik weet alleen niet hoe ik er moet aan beginnen. Aan dat loslaten. Zaterdag ga ik naar mijn personal coach, ik hoop dat zij mij en beetje kan helpen. Ik ben al 2 dagen van plan om haar te bellen omdat ik er nu constant mee in mijn hoofd zit en ik zou er liever mee kunnen omgaan dat ik het moeilijk heb met het loslaten. In de plaats van nu steeds aan hem te denken bij elk detail dat naar hem zou kunnen verwijzen. Ik geef een voorbeeld: ik luister in het algemeen naar q-music, nu wil het toeval dat Koen daar ook naar luistert. Elke keer dat ik nu de radio opzet in de auto of thuis denk ik dus een aantal seconden aan hem. Ik weet het, het is even rouwen om iemand die je kwijt bent. Ook al weet ik dat ik hem niet kwijt ben maar op dit moment voelt het wel nog zo aan. Ik hoop dat dat niet al te lang gaat duren want ik leef op dit moment op automatische piloot omdat ik me heel snel laat afleiden en met mijn gedachten weer in Brugge zit. Ik laat jullie de volgende keer wel weten hoe het dan met me gaat maar nu kan het alleszins wat beter. Tot de volgende keer! Joke
Ik ben dit weekend op weekend geweest. Op weekend met die organisatie waar ik nog al eens een cursus bij gevolgd heb. Toen was dat in Overijse, het weekend nu was in Groot-Bijgaarden. Een beetje verder met de auto dus, maar daar heb ik nu geen probleem mee. Ik blijf meestal wakker achter het stuur omdat ik op dat moment zo uitkijk naar de activiteiten dat ik lekker alert de weg op ga. Het weekend had de titel: 'Op zoek naar jezelf' en ging dus met andere woorden op zoek naar wie je eigenlijk bent en wat je echt graag wil. Het was een jongvolwassenenweekend dus de leeftijden van de deelnemers lagen dicht op elkaar. Dat is leuk. Er was ook 1 Nederlander bij, die had soms moeite om ons te verstaan maar dat werd allemaal met een lach weggewerkt, het was een vrolijke, humoristische jongen. Inhoudelijk was het emotioneel heel zwaar, maar ik wist op voorhand dat ik er achteraf veel deugd van ging gehad hebben. Dat is dus ook zo gebleken, heb weer wat werk voor mijn psycholoog en mijn personal coach. Allé, ik moet er aan werken natuurlijk maar zij zullen mij daar bij helpen. Op school gaat alles goed, boekhouden loopt ook weer vlot. Als ik dit bericht aan het schrijven ben, ben ik aan het wachten op de docent Frans. Die zou er normaalgezien binnen 2 minuten moeten zijn... Ik heb ook een mailtje gekregen van de VDAB met een aanbieding voor een job in Hoeilaart, ik heb in GOCI (mijn school) gevraagd of ik mag solliciteren en hoe alles praktisch in elkaar zou steken mocht ik kunnen beginnen. Ik zou nl. mijn opleiding in Aarschot moeten afbreken om daar te gaan werken. De jobcoach ging het eens bekijken maar ze heeft mij er nog niet over aangesproken. Dat komt wel. Heb gisteren, met die aanbieding te lezen, gemerkt dat ik mijn cv van toen ik nog in het middelbaar zat kwijtgespeeld ben. En het was dus ieder jaar mooi aangepast he. Ik ben dus gisteren dan maar aan een nieuw begonnen, in de hoop dat dat goed is natuurlijk, dat zal ik nog wel zien. Ik ga jullie eens laten. Tot de volgende keer! Joke
Ondertussen ben ik dus begonnen met school. Onder andere daardoor duurde het zo lang voor ik opnieuw een bericht kon posten. Vandaag heb ik al wat meer problemen ondervonden op school, met boekhouden onder andere. We moeten zelfstandig werken aan een bepaald hoofdstuk. We hebben er nog geen uitleg over gehad, dus eigenlijk hoef ik me dus nog geen zorgen te maken. Maar dat doe ik dus wel. Gelukkig gebruikt de docent de cursus niet die we gekregen hebben (alleen de oefeningen doen we daAr uit) want ik heb het eens doorgelezen maar versta er dus niks van. Hopelijk kan Thomas me deze avond wat helpen... Ik begin nu echt wel te panikeren dat ik vanaf nu niet meer mee ga kunnen. Dat ben ik ten voete uit, panikeren bij het minste dat niet loopt zoals ik het gehoopt en verwacht had. Meestal merkt mijn omgeving daar niet veel van: ik kan dat redelijk goed verbergen... maar dat wil niet zeggen dat ik mij binnenin zo goed voel als je dat buitenuit kan zien. En ik wil absoluut kunnen volgen want ik doe het graag, boekhouden. Ik ga nu nog wat verder zoeken op het internet naar een fatsoenlijke uitleg. Tot de volgende keer. Joke
Alles ging goed, tot gisterenavond: toen heb ik Koen gezien op msn, en daar heeft hij mij voor de tweede keer afgewezen, of zo voel ik het toch. Hij heeft gezegd dat hij mij liever niet meer in levende lijve wil zien, enkel een emailtje zou mogen. Ik weet niet zo goed hoe ik er mee moet omgaan... maar ik zal er wel uitkomen. Ondertussen ben ik ook aan mijn opleiding begonnen. Vandaag al een beetje boekhouden gehad, was wel leuk, ook al was het herhaling. Ook nog gaan zwemmen met mama vandaag. Ik had er geen goesting in maar ik ben nu wel blij dat ik geweest ben. zo dat is zo wat mij bezig houdt dezer dagen. Positieve en negatieve kronkels dus. We zullen wel zien hoe alles loopt. Tot de volgende keer! Joke
Gisteren naar de Makro geweest, Een dictafoon gekocht voor de mindfullnesstraining. De therapeut zal de oefeningen inspreken zodat ik die thuis kan overdoen. Ondertussen weet ik ook dat ik waarschijnlijk pas volgend weekend naar Brugge kan gaan, maar dat zal ik pas een paar dagen op voorhand weten. Lastig, maar het is nu zo... Allé, ik hoop dat allemaal hé, want Koen kennende kan het allemaal nog eens verschoven worden. Maar stiekem hoop ik er toch op dat ik volgende week ergens kan gaan. Zo, verder is er niet veel gebeurd, dus ga ik jullie laten. Tot de volgende keer Joke
Normaal gezien zat ik nu in Brugge, bij Koen, een uitstapje doen met hem. Maar er moest iets tussenkomen waardoor ik waarschijnlijk volgend weekend zal gaan. Dat hoop ik in ieder geval, als het nog eens wordt uitgesteld weet ik niet hoe hoog mijn spanningsniveau dan gaat zitten. Spanning, stress om hem terug te zien, om iets leuks met hem te doen en te hopen dat alles goed verloopt. Nu heb ik er gisteren wel over kunnen praten met wat mensen, onder andere met mijn personal coach van de organisatie waar ik ook de cursus rond positief denken volg. Dat gesprek heeft mij wel geholpen, ik heb erover kunnen praten, over mijn angsten rond die vriendschapsrelatie. Praten erover was wel emotioneel, ik was moe daarna, maar ik ben de dag doorgekomen hoor. Donderdag heel de namiddag met hem gechat via MSN, het was fijn. Daartegenover is een email toch maar onpersoonlijk, pas op, ik ben blij dat we nog mailen he, versta me niet verkeerd. Ik ging jullie ook wat meer vertellen over die mindfullnesstraining. Ik begin er 5 november aan, kijk er naar uit. Morgen de laatste keer die cursus, kijk er zoals elke week naar uit, spijtig dat het de laatste keer is. Nu ga ik iets eten want ik krijg honger, tot de volgende keer! Joke
Zondag ben ik een cursus gaan volgen. Het gaat over wie we zijn en hoe we gelukkiger in het leven zouden kunnen staan. Deze zondag was het de vierde keer van de vijf. Dat betekent dat het volgende week zondag de laatste keer is, snif snif. Het is echt goed geweest, deze cursus, zeker ook de voorgaande zondagen, daarom dat het zo spijtig is dat hij volgende week al afgelopen is. Maar goed, daar moet ik mij nu nog geen zorgen om maken. We ( de cursus wordt in groep gegeven) hebben zondag onze capaciteiten dieper bekeken, de positieve dingen die bijvoorbeeld ook in moeilijkere tijden overeind zouden blijven, zij horen als een evidentie bij jouw persoonlijkheid, zeg maar. Bij mij is dat onder andere mijn eerlijkheid. Deze cursus was in het algemeen heel verrrijkend voor mij, positief naar mezelf kijken was nu niet echt iets waar ik goed in ben. Nu werd ik er toe verplicht, maar het was een plezante verplichting. Ook wel een moeilijke maar het is tot nu toe wel gelukt, ook al was het soms met een beetje hulp. Maandag was, toen ik opstond, echt geen dag om naar uit te kijken, maar uiteindelijk is hij natuurlijk even snel voorbij als leuke dagen. Vandaag ga ik beginnen met een mindfullnesstraining, nee dat is niet waar, ik ga uitleg krijgen over de mindfullnesstraining die ik waarschijnlijk ga volgen. Kijk er wel naar uit, naar die training, vind het daarom een beetje spijtig dat ik nog niet gaan beginnen. Mindfullnesstraining wordt meestal in groep gegeven maar deze therapeut geeft het individueel. Dat vind ik wel leuk want als je dan met een probleem zit wordt daar meteen op ingespeeld. In groep een cursus volgen is ook leuk hoor maar daar kan niet altijd meteen worden ibngespeeld op bepaalde problemen, juist omdat je er niet alleen bent. Ik vertel jullie een van de volgende dagen wel hoe het geweest is. Tot de volgende keer! Joke
