Dinsdag was er op school een verjaardagsfeestje. De ouders van Sofia (jarige) kwamen langs met taart en dergelijke en een grote piñata (dat is hier een traditie; zie fotos). Alle kinderen weren verplicht om een groot stuk ongezonde taart te eten met daarbij een ijsje en daar nog eens bij een zak chips en daar nog eens bij een glas vreselijk gesuikerde limonade. Ze moesten dit alles opeten of ze kregen geen extra snoepgoed uit de piñata. Jokes maag keerde. De fotos spreken boekdelen.
Joke moest toen ook nog eens per se op een bij trappen: bijgevolg een pijnlijke steek en ons gepland namiddagje in t stad viel in het water.
Deze week was Jeca (Aärons vriendin overduidelijk!) in Xela. Ze is de zus van Bere en heeft nen kleinen Elliot Sebastian Van Duren Bethancourt (grappig hoe ze dat hier uitspreken) met Pieter, een Hollander. Zij wonen in Guatemala Ciudad. Woensdagavond zijn we met haar weggeweest. Ze nam ons mee naar een heel gezellig restaurantje (el pasaje, gerund door twee hollanders die ook bar Tecun openhouden) waar je tappas kon eten. Het was vreselijk lekker en we gaan zeker nog terug. Daarna gingen we eerst ergens speciaal wat gaan drinken maar dat was gesloten. Dan maar in bar Tecun liters cabro gaan drinken. Jeca giet ze heel gemakkelijk binnen. Om 1.30 waren we terug thuis en hadden we voor ons beiden 300 Q verdaan. Een batje voor de gezellige avond en het mega lekkere eten.
Donderdagnamiddag naar Parke Central geweest en daarna Aäron naar de kapper! Wat een avontuur: joke heeft zich kromgelachen. Er waren drie kappersstoelen. Er zaten drie mannen in en er zaten kinderen en een vrouw in de wachtzetels. Wij dachten dus dat we even gingen moeten wachten, maar nee: één man stond recht, de andere twee bleven slapen. De vrouw en die kinderen zaten daar maar wat tv te kijken. En toen begon die kapper heel geconcentreerd aärons haar eerst heel plat te kammen dan te knippen met open mond totdat er net een potje op aärons haar geplakt hing. Joke moest zich echt inhouden, want het zou toch een beetje onbeleefd zijn om die kapper constant uit te lachen. Daarna met de tondeuze en dan met het scheermes afwerken. Nog wat water en gel en wat een coupe!! De foto is hilarisch, maar Aäron weigert om hem op internet te plaatsen!
Na dat avontuur liepen we nog een stukje verder en namen toen de bus terug naar huis. Aan de hyper (winkelcentrum) moesten we overstappen. We namen een busje dat eigenlijk al vol zat. Joke kon zich nog op een stukje van de leuning van een busje zetten, Aäron zat gehurkt aan de deur. De volgende halte stapte er nog iemand op: nog meer geplet. Joke moest al lachen en de vrouw voor haar ook. De volgende halte: in plaats van te wachten op de volgende bus stapt er dus nog een op. Aäron moest toen helemaal gebukt staan en joke kreeg nog een stukje zetel aangeboden waar ze dubbel toe in zat. Toen kreeg Joke echt de slappe lach en de vrouwen voor haar ook. Na een paar haltes werden we gelukkig bevrijd en stapten we weer naar huis!
Vrijdag zat onze eerste projectweek er al op en we moeten zeggen: het kon niet beter! We hebben al veel gelachen met de gasten, ze werken supergoed mee en ze zijn zo schattig!
Zaterdag naar het centrum geweest. Daar wat rond gewandeld. Een koffie gedronken in het baviera café. Vandaag begon het wel al heel vroeg te regenen en Joke was er totaal niet op voorzien., op haar sandalen en zonder vest. De straten hebben hier geen riolen dus het water stroomt gewoon over de weg. De autos vlammen hierdoor waardoor je op het voetpad nu en dan eens een klets water over je heen krijgt. Dan maar een paraplu gekocht en gaan schuilen in salon Tecun. Daar lekkere pizzas gegeten.
Zondag naar de zoo geweest, eigenlijk eerder een groot park met een paar dieren in en natuurlijk: vuil, maar wat wil je: het was gratis!
Nog enkele feiten:
Iedereen vraagt hier hoe oud we zijn, hoelang we al samen zijn en waarom zijn wij nog niet getrouwd? En hebben wij nog geen kinderen? Willen jullie niet trouwen misschien? Willen jullie geen kinderen?... alsof wij de freaks zijn .
Na de markt zijn de straten een echte vuilnisbelt!
Este es Guatemala! Todos es possible (zoals bijvoorbeeld met negen in 1 taxi!)
Joke begint er gewend aan te raken dat afspraken maken hier eigenlijk bijna niet gaat. Alles op t gemak en vertrekken we een uur later: relax!!
Wij lopen hier zoveel mogelijk in de zon, terwijl al de rest hier zoveel mogelijk uit de zon wil blijven.
Meestal is het hiers ochtends prachtig weer, na 15u begint het meestal te regenen of komen er wolken.
De kalender blijft super!! Het is het leukste cadeau dat we meekonden krijgen. Het eerste wat we nog elke dag doen is het blaadje omdraaien en telkens smijten we ons. You may do that, zelfs met de meest verschrikkelijke misbaksels (honden dus) en sjikletten!!
Leuk weekend achter de rug. Vrijdag uit geweest met Bere en Gio twee vrienden van hen. Het uitgaansleven is hier echt goedkoop (2 euro voor een liter). Maar ze zijn hier wel niet echt gewoon om uit te gaan, bijgevolg was iedereen dronken, vooral Bere, behalve Joke,Aäron en Gio.
Zaterdag gaan eten bij de familie van Giovanni. Weeral verschrikkelijk veel moeten eten: allerlei typische gerechten. Ze beginnen hier ook altijd al met allerlei tortillas, nachos, en dan heb ik eigenlijk al genoeg, maar dan begint de grote maaltijd eigenlijk nog maar! Joke proefde alles natuurlijk en daarna zeiden ze telkens wat het was. Blijkbaar heeft ze dus ook huid (!) van een varken gegeten. Ze kuisen dat helemaal en dan frituren ze dat. Ze hadden dat van het eetkraam voor onze school gehaald en wij hadden al elke dag zitten uitvissen wat daar toch zo stonk! Nu wisten we het dus. Dat was nu niet slecht, maar ik zou dat niet meer eten. Het kwam op!s Avonds naar de kermis geweest. Toen we een beetje in de buurt van de feria kwamen, stond er een reuzefile. Onze chauffeur deed een ommetoertje (langs geschifte aardewegen), maar nog altijd file. Uitstappen dus, maar wat een volk!! Niet normaal, We stonden echt met open mond rond te staren: net of heel Guatemala daar was. Het was echt super: zon megacontrasten: oude eendjeskraampjes, hypermoderen foretoestellen, allerlei eetkraampjes, fastffoodrestaurantjes, marktkramen, boksautos, en echt nog meer volk dan op onze eerste marktervaring. Een ticketje om op iets te zitten koste 5 Q. Maya overal op en de andere maar boefen. Om 10u30 MOE terug naar huis geweest met de taxi met 8 + de chauffeur (!) in één taxi: Gio, Bere, Maya, Aäron en ik, de neef van Gio die we daar tegenkwamen, oma en de werkster. Shit zeg wat hebben we daar de slappe lach van gekregen. Je kan je dat gewoon niet inbeelden: Gio en die neef in de passagierszetel vooraan met Maya op de schoot. De neef zat echt bijna op de chauffeur. Wat waren we blij toen we heelhuids uit die taxi kwamen!
Zondag naar een naburig dorpje, Momostenango geweest (zie fotos). Daar de zoals ze het zelf beschrijven grand canyon in het klein bezocht. Op zondag vind er ook de plaatselijke markt plaats.
Maandag gestart met ons project. De kleutertjes zijn echt enthousiast en ook de directrice ziet alles goed zitten. De Belgische vlag opgehangen, ze zijn hier namelijk nogal patriottisch ingesteld (alle kleutertjes kennen het volkslied, alle symbolen van het land en een hele litanie waarin ze groet aan de vlag brengen), dus wij konden moeilijk achterblijven.
Daarnaast zijn wij ook de Engelse leerkrachten van de 4- en 5-jarigen en dat staat ons wel aan!
De eerste investering is tevens ook een feit. Onze talrijke sponsors hebben de school zo maar eventjes voorzien van een nieuw bibliotheekje (38 boeken -prentenboeken, kinderbijbel, verhalen, - en twee boekenrekken voor 440 EUR) . Boeken zijn namelijk een zeldzaamheid in Guate en kosten naar hun normen enorm veel geld. De directrice moest voor deze aankoop ook speciaal naar de hoofdstad (zon vijf uur rijden) want alleen daar zijn goede, grote boekenwinkels! In naam van de directrice moeten we jullie dus heel erg bedanken!
Voor de rest is alles hier nog altijd de max.
Enkele vraagjes en bedenkingen nog:
Neir, heb je al werk?
Tony, ik ben hier inderdaad het huissloofje maar wat wil je, het is hier drie vrouwen tegen één en ze geloven hier in de democratie. En nee, mannen tellen hier niet voor drie.
Eindelijk hebben we eens wat tijd om een deftig verslag op de blog te zetten. Ondertussen zijn we al meer dan een week in Xela en hebben we al duizend en één dingen te vertellen.
Maar eerst en vooral willen we de gasten van de kalender bedanken. t Is echt super!! Elke morgen is het eerste wat we doen als we onze ogen open krijgen: de kalender bekijken. t Is een plezier om op te staan!!
Tientje: twee droedels hebben we nog steeds niet kunnen oplossen!Help ons aub.
Noël B: super bedankt voor steun! Echt waar!! Wat mij betreft kunnen we die strijdbijl begraven, maar er zijn natuurlijk nog 11 andere Noël Cers.
Eerst voor alle duidelijkheid: wij wonen bij de dochter van de directrice van onze school, Bere samen met haar dochtertje Maya van vijf. Dit is in zone 8, aan de rand van de stad, net naast de school. De rest van de familie (directrice Zoia, haar man Arthuro en haar dochter Anna, man Harry en hun dochter Marianne) woont in een huis in zone 3. Post is dus welkom op het adres: Joke y Aäron, 1e calle, 28-42, zona 8, quetzaltenango, Guatemala.
Maar goed, zondag was er een welkomsbbq met de familie (fotos op den space). Veel geboeft (wat we hier eigenlijk heel de tijd moeten doen). Maandag begonnen met de Spaanse les. Elke dag van de week les gevolgd van 8u tot 13u. Superveel geleerd, huiswerk moeten maken, studeren, Aäron kan nu al geavanceerd Spaans klappen, ik ben nog steeds een beginner, maar ik maak vorderingen (ahum).
Dinsdagnamiddag zijn we naar de inwijding van een nieuw huis geweest. Weeral met veel eten en een paster die overal wijwater rondgoot en een paar gebeden en vertelskes opzegde waar wij niets van begrepen, behalve het onze vader en het weesgegroet.
Woensdag zijn we met de bende studenten (twee Australiërs die op wereldreis zijn, een Hollander en een USAer) naar Fuentas Georginas geweest: warmwaterbronnen in de middle of nowhere.
Nu voor degene die geen zin hebben om veel te lezen: enkele feiten
Het verkeer is niet normaal: niet flechen, bussen die voorsteken in een bocht, bijna geen verkeerslichten of voetpaden, koeien op de weg, chickenbussen en camions die een megazwarte rookpluim nalaten, De chauffeurs vlammen gewoon overal door en tussen.
Het milieu kan hier de pot op: overal vuilnis, stinkende uitlaatgassen, niet sorteren, zwarte rook, smog,
Het huis van Bere is zelfs naar mijn normen vuil. Zelfs nadat de kuisvrouw geweest is, is het eigenlijk nog vuil.
Matten om je voeten deftig aan af te vegen kennen ze hier niet.
Antigua is, zoals overal te horen en te lezen valt, gringolandia.
Aäron en ik zijn hier overal de grootste. Ik pas nog net in een busje, Aäron moet altijd met zijn hoofd gebogen staan.
Overal 1000 volk! (zeker op markten)
De buurvrouw haar dochter heet (houd je vast): Monserat!!
Overal zwerfhonden
Ik haat mijn naam in het buitenland. Echt niemand kan mijn naam juist uitspreken. Daarom hebben we besloten om mij hier Maria te noemen (zoals de helft van de bevolking hier).
Leven in Mexico Stad is gelijk aan elke dag 40 sigaretten roken.
Iedereen lacht mij constant uit (vooral Aäron en Bere) met mijn verkeerde uitspraken, misvormde Spaanse woorden,
Joke laat hier constant scheten.
Aäron stapt een sigarettenwinkel binnen, vraagt drie, en krijgt drie sigaretten inplaats van drie pakjes.
Elke dag rond 19u30 komt er hier een man eten. We hebben geen flauw idee wie hij is. Hij komt gewoon eten en gaat dan weer weg.
Zo, nu zijn jullie al iets meer op de hoogte. Uitgebreide dagverslagen zijn aan te vragen via mail, maar we willen niet iedereen hiermee belasten.
Y specialemente por Hugo: no podemos escribir en español porque tu eres el unico quien comprendes la lengua (en sorry voor de fouten).
hallo, net terug van de Spaanse les. Deze week gaan Aaron en ik elke dag van 8u tot 13u naar school om Spaans te studeren. Leuk weekend gehad:bbq bij de familie, taart eten, kaffie zuipen, uno gespeeld,... Gisteren waren er verkiezingen:eigenlijk niet veel van gemerkt, behalve heel veel propaganda voor Mana Duro (cabessa y corrazon). Deze week doen we ook nog allerlei activiteiten en uitstapjes met de Spaanse school en vrijdag is het hier feest in Xela. we stellen het dus zeer wel! en leuk nieuws:naast ons project mogen we ook nog Engelse les geven aan de kleuters! Fotos (hopelijk) op de space te vinden
hola, we zijn na een ellenlange vliegreis toch goed toegekomen in Antigua. we werden aan de luchthaven (=een stort) opgepikt door een busje van Adrenalina tours. een uurtje later stonden we heelhuids in ons hotel Casa don Ismael. we waren extreem vermoeid en een uurtje of twee later lagen we al te ronken. we willen jullie niet onthouden van onze eerste indrukken, daarom op een rijtje (kort voor de kotgenoten) - de weg naar het hotel was een zottekot: niet flechen, in elkaars gat duwen, geen verkeerslichten,zebrapaden,...wel een drievaksbaan die eigenlijk dienst deed voor een viervaksbaan, twee maal tuten naar alle snelle vrouwen, honden en mensen in pick-ups achteraan, extreem volle en vuile chickenbussen,... - het hotel: vuil naar moeders normen,maar gezellig en overal staat er dat we "economisch" moeten zijn, maar de kapotte kraan staat wel voortdurend te lekken. - deze morgen pancakes en voor aaron bruine bonen en eiers als ontbijt - nu gaan we antigua bezoeken en de shuttle naar xela voor morgen is geregeld, daar laten we dan wel weer iets weten. hasta luego joke en aaron
Nog één week en wij vertrekken. We willen nu eigenlijk al zoveel mensen bedanken die ons geholpen hebben, een berichtje nagelaten, materiaal bezorgd, financieel gesteund hebben,... De foto's van ons avontuur zullen niet op deze site te vinden zijn (wel onze verhalen), maar op http://riverdancingronnie.spaces.live.com/, deze link staat op de linkerkant van de site, zodat ze makkelijk te bekijken zijn! Reeds nu hebben we, met dank aan Aärons vader Hugo, enkele foto's van de school waar we ons project zullen uitwerken. De volgende berichtjes zullen uit Guatemala zijn! tot dan Aäron en Joke
hallo, reeds enkele mensen hebben ons gevraagd of en hoe ze ons kunnen steunen. Zaken van in het vorig bericht zijn nog steeds welkom. Een financiële bijdrage voor 'Little Steps' of een ander zinvol ontwikkelingsproject daar ter plaatse die wij een warm hart toedragen, is steeds mogelijk op het rekeningnummer: 738-6082356-90 met vermelding van uw naam (of anoniem indien gewenst) en 'guatemala'. Doorheen het project en na thuiskomst wordt u via deze site regelmatig op de hoogte gehouden van aankopen en/of giften daar.
hallo, Ondertussen zijn wij druk bezig met de voorbereidingen van onze trip naar Guatemala. Wij zijn nog op zoek naar heel wat materiaal, ideeën, ... voor ons project.
Concreet zoeken we nog:
-een dvd van Sneeuwwitje in het Nederlands, Engels en Spaans om te kopiëren. Je krijgt de dvd dus zeker terug!!!!!
- de muziek van Sneeuwwitje op cd in het Nederlands, Engels en Spaans: ook om te kopiëren dus wederom krijg je dit zeker terug!
- Een uitgeschreven versie van het sprookje en de teksten van de liedjes in het Nederlands, Engels en Spaans.
-Een uitgeschreven versie van het sprookje in toneelvorm.
- tekeningen van decors voor het sprookje.
- tekeningen, posters, attributen, kledij, kleurplaten, spelletjes, ivm het sprookje.
- Ideeën hoe je met kleuters in een opvang kan werken rond volgende thema's: de winter in België, het Vlaamse bos (fauna en flora), heksen, prinsen en prinsessen (kastelen), eten en drinken in België
- klein materiaal (boekjes, knuffels, spellekes, ) dat we zouden kunnen gebruiken voor de themas en eventueel aan de school mogen schenken (het moet wel meekunnen op het vliegtuig hé)
Moest er iemand iets hebben die nuttig zijn: mail ons gerust of laat hier een berichtje achter.
Men zegge het voort ... Alvast heel erg bedankt!!!! joke en aäron
Het project Sneeuwwitje en haar 15 kleuters bestaat uit twee grote delen.
Ten eerste wordt het sprookje Sneeuwwitje samen met de kleuters van Little Steps tot leven gebracht: zowel in het Spaans als in het Engels. Bedoeling is dat wij en de kleuters hier zes weken rond werken (afwisselend met de hele groep en deelgroepjes). Verschillende creatieve elementen komen aan bod: theater: het sprookje wordt door alle kleuters nagespeeld in het Spaans, muziek: de kleuters leren de liedjes van het sprookje in het Engels en begeleiden dat met zelfgemaakte instrumenten. Decors worden geschilderd, attributen gemaakt voor de theatervoorstelling, getekend en gekleurd, . De climax is dan een voorstelling van dit alles op de laatste schooldag voor ouders en sympathisanten.
Na de voorstelling wordt er gedurende een maand (als een soort vakantieopvang) op een educatieve, interculturele en speelse manier gewerkt worden rond enkele themas die in het sprookje aan bod komen: het bos: het Vlaamse bos en de wouden in Guatemala, sneeuw: winter in België in vergelijking met die in Guatemala; een koning in België, een president in Guatemala; heksen; eten en drinken in Guatemala versus België, Dit vormt het tweede deel van het project.
wij zijn Aäron De Vooght en Joke Maesen, beide 23 jaar. Wij wonen samen in Gent en ook af en toe nog eens thuis (in respectievelijk Tielt en Ledegem). Aäron is regent economie-geschiedenis en informatica. Joke is orthopedagoog en leerkracht.
Samen trekken wij op 4 september 2007 richting Quetzaltenango, Guatemala. We blijven daar tot 15 december 2007. In het kader van 'Extra-time' gaan wij daar een project in samenwerking met 'Little Steps' op poten zetten, dit met steun van de Vlaamse Overheid. Little Steps is een kleuterschool in Quetzaltenango met vijftien kleuters tussen 3 en 5 jaar. Deze school probeert kwaliteitsvol onderwijs te bieden en daar willen wij graag aan meewerken.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Hola,
