 |
|
|
| |
|
|
| 23-07-2006 |
 Bericht 4 |
Familie en vrienden,
Hier weer eens een bericht vanuit een zonovergoten Ecuador.
Ik heb jullie een paar dagen geleden willen bellen, maar Andre, Dorien, Roland, Ella en ma pakten niet op. Ook zaterdagmorgen heb ik geprobeerd ma te bereiken, maar ook dat zonder succes. Mam, dank voor uw brief. Erg fijn. En de rest natuurlijk ook.
We hebben weer drie prachtige dagen achter de rug.
Donderdagmorgen hebben we twee markten bezocht. Een markt met puur etenswaren en een markt met dieren. Vooral de dierenmarkt was erg indrukwekkend. Als de dierenbescherming uit Holland hier rond zou lopen, dan vlogen de bekeuringen als zoete broodjes over de toonbank. Dieren worden gemept en geschopt en er lagen dieren met 4 poten vastgebonden met een touw te branden in de zon. Jonge biggetjes zitten in een gesloten zak en ik zag dat een vrachtwagen achteruit reed bovenop de rug van een groot varken. Prachtig, wat een reactie. De uitlaatpijp gaf hem vleugels...
En: ik heb cavia gegeten. Jullie zullen de foto´s nog wel zien dat ik zit te smullen aan een dode kop en poot. Het smaakt overigens net naar kip.
Nadat we de markten hadden verlaten zijn we doorgereist naar de Cotopaxi-vulkaan. Dit is de hoogste actieve vulkaan van Ecuador. We dachten er wel even bovenop te komen natuurlijk. Maar dat viel op bijna 5000 meter hoogte niet mee. Er waren 2 routes te beklimmen. De makkelijke en de moeilijke. 6 van onze groep, waaronder ik, zijn de moeilijke route begaan. Een aantal mensen kregen ademnood en moesten de beklimming vroegtijdig afbreken (zij beklommen allen de gemakkelijke route). Het was echt heel zwaar. Na 5 a 6 stappen gedaan te hebben klom je hartslag naar bijna gevaarlijke waarden en ook was het ademhalen niet gemakkelijk. Toen we boven waren, voelden we ons allemaal trots op onze prestatie. Ik heb eerst een half uur met gesloten ogen op een tafel gelegen en toen kreeg ik een migraine-aanval. Met behulp van een Daro was ik in de loop van de avond weer boven-jan. Toen we boven op de vulkaan stonden zei de gids: ´jullie hebben nu de Europese Mont Blanc beklommen´. En dat geeft jullie misschien een iets beter idee.
´s Avonds laat kwamen we aan bij een hotelletje, waarvan we alleen de binnenkant van onze kamer hebben bekeken. We moesten namelijk de volgende dag alweer om 04:45 uur opstaan, zodat we om 07:00 uur bovenop een trein naar Riobamba konden vertrekken. De landschappen waren werkelijk overweldigend. En je raad het al: de trein ontspoorde. Net op de duivelsneus. Consternatie alom. Met behulp van stenen, buigbeugels en riet werd de trein na veel rompslomp weer op de rails gezet. Op de duivelsneus kan de trein alleen maar zigzaggend omhoog, vanwege de steilte. We hebben er weer een fantastische ervaring bij. Na de treinreis (de 104 km hebben we in 6,5 uur afgelegd) zijn we naar Inca-ruines gegaan. De gids vertelde dat Ecuador eigenlijk geen Inca-land is, omdat ze hier maar 70 jaar hebben geleefd, zodat een volledige integratie niet goed is voor te stellen. Desalniettemin, was het erg interessant. Ons hotel wachtte in Cuenca. Een Rooms hotel met heel veel Mariaatjes en kaarsjes, zoals overal in Ecuador. Weer een erg gezellig hotel. In de avond hebben we in een zeer chique restaurant gedineerd. En dat met mijn panamahoedje op...
Vanmorgen, zaterdag, zijn we naar een school geweest. Ondanks het feit dat het zaterdag is en vakantie, waren er toch nog 70 kinderen in de leeftijd van 2 tot 15 jaar. Het is een christelijke school, wat wordt ondersteund door een organinisatie, genaamd Compassion. Een mevrouw, die voor ons uit Quito overvloog, vertelde ons het een en ander over het project (de school) en daarna gingen we bij de kinderen in de klas kijken. Ook mochten we hen prijzen uitreiken van een voetbalwedstrijd en hebben we hun eten en drinken verzorgd. Wij zelf kregen een heerlijke maaltijd aangeboden namens de school. Wij zijn de eerste groep geweest die in hen geinteresseerd was en dat stelden ze bijzonder op prijs.
De kindertjes wouden allemaal op schoot en wanneer ze zichzelf terugzagen op het beeldschermpje van de digitale camera, keken ze de ogen uit. Ook hebben we gekeken in de woningen (?) van gezinnen, die hun kinderen op deze school hebben zitten. Bedden waar 5 kinderen op moeten liggen. En een gigantische troep. Cavia´s, honden, katten en mensen slapen in dezelfde ruimte en buiten loopt men in de blubber. Het stonk er...
Maar wel heel goed om ook de armoede in de land te bekijken. De gids vertelde dat Ecuador niet zo´n arm land was, maar we hebben met eigen ogen gezien dat er wel degelijk diepe armoede heerst. Wat konden we de kinderen blij maken met een snoepje, een broodje van gisteren of een jojo...
Vanmiddag zouden we een bezoek brengen aan een panamahoedenfabriek, maar deze was helaas gesloten. Toen hebben we een wandeling gemaakt door het overroomste Cuenca. En dus zit ik nu in een internetcafe in de stad.
In de groep zijn al 13 mensen ziek (geweest). Gezien het feit dat we met 25 mensen reizen, is dit best veel. Ikzelf heb nog nergens last van gehad. Ik doe ook gewoon normaal. Fruit, gebakken banaan, water om de mond te spoelen etc. eet of drink ik zonder problemen. Ook hebben wondjes nog niet geleid tot ontstekingen of zo. Ik merk wel (heb ik al eerder gezegt): hoe moeilijker je doet, hoe eerder je plat ligt. Spijtig is wel dat sommigen al 3 of 4 dagen languit liggen. Terwijl de bus niet wacht...
Ook maandag hebben we een busreis van 11 uur te gaan. Best lang, maar we maken ontzettend veel plezier.
Trouwens, Banjos, de stad van de erupterende vulkaan, is ontruimd!
Ik had vantevoren niet kunnen dromen dat een reis als deze zo geweldig zou kunnen zijn. Vooral het rondreizen is erg mooi, maar aan de andere kant wel weer heel erg vermoeiend. Maar dat heeft natuurlijk ook te maken met een chronisch slaaptekort wat je opbouwt... Vannacht heb ik overigens 9 uur vast geslapen, dus voel me weer topfit.
We zitten inmiddels alweer op de helft van de reis. Ik houd jullie gewoon op de hoogte en natuurlijk probeer ik nog eens in de ochtend of voormiddag te bellen. Overigens wel fijn voor een gesprek als de wederpartij dan ook oppakt 
Een hartelijk groet vanuit Cuenca.
p.s.: de reisleider is weer beter!
23-07-2006, 00:50 geschreven door John Kamphuis 
|
|
|
|
|
| 18-07-2006 |
| Bericht 2 |
Familie en vrienden,
Al een beetje afgekoeld in Nederland? Ik vernam dat het daar nogal behoorlijk warm was.
Ik zit nu in een internetcafe in Banos. We zijn hier een paar uur geleden aangekomen. Vlakbij ons hotel staat een vulkaan lava te spuwen (zie 8 uur journaal). Wanneer vanavond, vannacht of morgen een alarmbel de hele stad wakker maakt, dan moeten we binnen een kwartier in de bus zitten om de stad te verlaten. De mensen zijn hier gespannen en mensen luisteren aan radiootjes naar het actuele nieuws. Best avontuurlijk dus.
Voordat we de stad inkwamen werden we opgeschrikt door een aardverschuiving. Bulldozers, ambulances en agenten kwamen in actie om alles in goede banen te leiden. Na 2 uur wachten konden we er weer langs.
Ik kan jullie onmogelijk in woorden uitdrukken hoe prachtig en machtig het hier is. Ik heb wel veel foto`s gemaakt, maar dat zal niet meer zijn dan een impressie. De geuren, de geluiden en het heerlijke gevoel wat ik nu heb, kan ik jullie onmogelijk duidelijk maken.
De mensen zijn bijzonder aardig en behulpzaam. Langs de kant van de weg komen de mensen uit hun armoedige krotjes om te zwaaien naar een bus toeristen. Ze leven hier echt met de dag. Vader vangt een vis, moeder doet de was en de kinderen poetsen bijvoorbeeld de schoenen. En zo komt Splinter door de winter. Het gemiddelde loon van een arbeider in de hoofdstad is 6,50 dollar per dag (in de binnenlanden minder, maar daar zijn meer faciliteiten, zoals suikers, bananen, noten enzovoorts). 6,50 dollar staat ongeveer gelijk aan 5,50 euro. Je eet hier je buik rond voor 4 euro (dus pa!).
We hebben vrijdag tot en met vanmorgen doorgebracht in het regenwoud. WERKELIJK FANTASTISCH! Grote spinnen, enorme krekels, de meest vreemde soorten planten en bomen, schorpioenen etc. Zo zat er bij iemand een schorpioen van 25 centimeter onder het deken en de spinnen kruipen graag onder de rand van de wc bril. Ik merk wel dat ik nergens bang voor ben eigenlijk, want ik durf alles wel te pakken (als ik weet dat ze niet giftig zijn)
Zaterdag hebben we een bootreis gemaakt over een redelijk woeste rivier in de Amazone (scheppen water naar binnen). Het heeft de hele dag helaas geregend, maar goed, daarvoor zit je in het regenwoud. We zijn in een dorpje geweest waar de lokale bevolking het een en ander liet zien met betrekking tot hun dagelijkse onderhoud en voorzieningen. Ook zijn we in een opvangpark (soort asiel) geweest, waar allerlei wilde dieren worden opgevangen die het in hun eentje niet redden. Ook hebben we een lange wandeling door de jungle gemaakt.
Meerdere malen per dag zetten alle krekels rondom de lodge hun keel op en dan moet je echt met stemverheffing met elkaar praten. Een heerlijk gevoel tijdens het wakker worden trouwens.
Morgen gaan we een wilde tocht maken over een wilde rivier. Ze noemen dit raften.
Al 4 mensen zijn ziek geworden, maar gelukkig ben ik nog geen slachtoffer. Ik merk dat hoe kieskeuriger en pietleutiger mensen zijn met honden aaien, fruit eten, deetje hier en deetje daar smeren etc., hoe meer ongemakken ze krijgen. Maar goed, het is echt wel uitkijken hoor.
Als we op een veranda vlak bij onze lodges zaten, dan stikte het van de beesten. Heerlijk om te zien hoe de meiden de meest vreemdsoortige hallicunaties vertonen.
Zondag hadden we een bijeenkomst op een torenhoge plaats met uitzicht op de jungle. Ik heb haast het idee dat het paradijs er zo´n beetje uit moet hebben gezien.
Sorry voor mijn soms onchronologische taalgebruik.
Kortom, fantastic.Ik geniet lekker verder!
Veel geluk met jullie banen en huishoudens!
Hartelijke groet en liefs van John.
18-07-2006, 04:53 geschreven door John Kamphuis
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
