Eindelijk!! De Everglades! De drukte van Miami begon me eigenlijk wat de keel uit hangen dus was ik nogal opgewonden toen ik hier toekwam. Deze morgen vroeg opgestaan, nog een laatste maal van het ontbijt in het hotel geprofiteerd (veel ei, veel worst en nog meer bacon!) en dan mijn kamer opruimen. Ik stond van mezelf versteld hoe een kamer er kan uitzien na amper 5 dagen. Of zou dat aan mij liggen? Nou ja, opgeruimd staat netjes. Uitchecken en een auto gaan huren stond als volgende op de planning. Alles verliep naar wens. Maar met een auto met maar twee pedalen rijden, rem en gas voor alle duidelijkheid, lijkt op het eerste zicht niet zo simpel. Zeker niet als je direct de ring rond Miami wordt opgeslingerd... Gelukkig had ik Anja (zo noemt ze echt) de GPS naast mij aan de ruit geplakt want anders was ik daar nog rondjes aan het rijden. Maar eind goed, al goed, ik ben aangekomen. Via de Tamiami Trail (van Tampa naar Miami) die dwars door de Everglades en het Big Cypress National Preserve gaat is het een goede 65 mijl. Dus tegen de middag was ik in Everglades City. Neem die City maar niet al te letterlijk, in vergelijking daarmee is Zele een Metropool. Het eerste Motel, Everglades City Motel, dat ik tegenkwam was direct een proper, vrij goedkoop en uitgebaat door vriendelijke behulpzame mensen. Afstammelingen van de Miccosukee Indianen. Die stam heeft het door de aanleg van de trail best moeilijk gehad. Door de aanleg van de weg in 1923 werd hun jachtterritorium letterlijk in twee gesneden. Maar door de jaren heen hebben ze van dat nadeel hun voordeel gemaakt en zijn ze op de toeristische kar gesprongen. Even later ben ik dan maar al wat gaan wandelen, en hoopte het één en ander tegen te komen. Alles ga ik niet opnoemen, maar het was wel al de moeite: Kalkoengieren, Zwarte Gieren, het Amerikaanse symbool: de zeearend, hagedissen en niet te vergeten: alligators!! Ik wist direct de rest van de dag wat te doen... Om 10pm lag ik dan ook al in bed, want morgen weer een dag!!
De Eerste Keer, dat ik er ééntje in het wild zie...
Ook de anolisjes waren van de partij...
Euh, sprinkhanen...
Wat een beest!! Zeker 4 meter lang en dat op een meter of vijf van mij!! Hij is mij beu en gaat naar het water...
Hij is mij echt grondig beu en wil me dat duidelijk maken, ik maak dat ik weer in mijn auto zit!!
Deze drie dagen heb ik dus doorgebracht met de toerist uithangen. Echt geen klop gedaan, enkel de derde dag vond ik het welletjes en ben ik naar Coral Gables gegaan. Maar daarover straks meer. De toerist uithangen dus. Dit kan je echt lettterlijk nemen. Echt rondhangen in Miami en Miami Beach. Dit zijn echt twee verschillende steden met elk hun eigen bestuur. Terwijl Miami zich meer op de zakelijke kant richt, is Miami Beach een oord van vermaak. En dat vermaak kan duurt 24 uur op 24... Ja, ik blijf graag lang hangen, maar dit me net iets te veel van het goeie. Ik dus steeds rond 11pm in mijn bedje. Voor de rest heb ik hier gewoon wat fotootjes genomen. Woensdag 02/06 ben ik naar Coral Gables geweest. Deze voorstad van Miami is van de hand van 1 man: George Merrick. In de jaren twintig tijdens een periode waar de grondprijzen fors stegen, kocht hij 4000ha grond. Hij bouwde er het Biltmore Hotel (man, man, man: zoiets zetten ze tegenwoordig alleen nog in Dubai en aanverwanten) en maakte één van de eerste planmatige wijken van Amerika. Dat Hotel heeft trouwens het grootste hotelzwembad van Amerika, en behoort nog altijd tot één van de duurste. En ik maar een Diet Coke en een Margeritapizza eten op dat terras met allemaal rijke stinkers rond mij... Maar het was er wel de moeite. Ook vermeldenswaardig: de Venetian Pool. Een pracht van een zwembad, maar $25 vond ik er net iets over...
Gewoon een foto...
Een ingang van een veel te duur hotel...
Mooi verlicht gebouw...
Zo een groot zwembad dat het niet in één keer op foto te pakken was, zelfs niet met een breedhoeklens. Links op de foto ging het nog een meter of 20 verder.
Tja, groot is het alleszins...
Grappige keppeltjes (Coral Gables is een buurt waar veel Joden wonen)
Er moet mij eerst iets van het hart: Amerikanen zijn behulpzaam, vriendelijk en attent! Voila, je mag er van denken wat je wil! Over de vlucht en aanverwanten kan ik zeer kort zijn. Dat veliep allemaal naar wens. De angst dat mijn handbagage te groot en te zwaar ging zijn, leek ongegrond. Geen vragen over laptop of fotomateriaal, alles verliep vlot. Eens in Miami toegekomen meer dan een uur moeten aanschuiven aan de paspoortcontrole. Hier geraak je niet zo maar binnen! Daarna maken dat ik buiten was, want meer dan 14 uur zonder een sigaret was meer dan lastig. 4pm plaatselijke tijd ben ik toegekomen in het hotel. Eens ingechecket, was er dus niet veel tijd meer om nog iets te doen. Dan maar de dichtsbijzijnde trekpleister bezocht: Bayside Marketplace. Een terrein van 6ha met meer dan 150 winkeltjes, kraampjes, eetstandjes, en restaurants. Een een jachthaven waar die van Blankenberge een flink punt kan aan zuigen... Ook het Hard Rock Café (opgericht door Sylvester "Rocky" Stallone himself) bevindt zich daar, maar dat is alle moeite niet waard. Voor de rest straalt het daar een sfeer van de Gentse Feesten, en dan vooral Polé Polé, uit. 365 dagen per jaar, met de optredens inclusief! Daar zullen de talrijke Cubaanse, Mexicaanse en andere Zuidamerikaanse inwijkelingen veel mee te maken hebben. Wist je dat Miami de enige Amerikaanse stad is waar meer andere talen dan Engels wordt gesproken (vooral Spaans en Portugees)? Alles staat hier in twee talen op de bordjes: Engels en Spaans. Dat zie ik in België nog niet zo snel gebeuren. Van hier had je trouwens een prachtig zicht op de Skyline van Downtown Miami...
Om het kort samen te vatten: je kan evengoed naar Oostende gaan, overdag toch. Alleen is het hier een stuk duurder. Maar eigenlijk moet je het wel eens hebben gezien. Ik heb hier op een hele dag meer Rollsen, Bentleys en Ferrari's zien rijden als op die andere 31 jaar. Ik loop daar dan met een rugzak, op mijn sletsen en zo bleek als een blad papier... Een kwestie van zien en gezien worden, soms heeft het wel nog iets... Oh ja, in de boekjes spreken ze van de prachtige Art Deco-gebouwen. Veel schiet er toch niet van over, tenzij neonverlichting in die tijd ook al bestond. Dan maar op jacht... Het duurt niet lang voor ik prijs heb: de eerste anolis!! Dat is een hagedisje van ongeveer 15 cm, waarvan acht centimeter staart. Er komen hier twee soorten veel voor: Anolis Carolinensis (groene Anolis) en de Anolis Sagrei (Bruine Anolis). De tweede kwam hier oorspronkelijk niet voor. Hij is samen met de Cubaanse immigranten naar hier gekomen en gebleven. Hij verdringt de inheemse anolis met rasse schreden... Maar het zijn wel prachtige diertjes. De volgende uren heb ik mij dus goed kunnen bezighouden. Tegen de avond verdwijnen de beestjes, dus ik weer naar Ocean Drive (de dijk van Miami Beach) om te eten. Rond een uur of 8pm barst het feest daar op de Ocean Drive pas goed los. Overal security waar ik om vestimentaire redenen nergens van binnen mocht. Dan maar terrasjes, en het moet gezegd, er valt wat te zien! Tijdens Zele Kermis tutten de mensen hun op, maar hier is dat blijkbaar de gewoonte, en hoe meer vel te zien, hoe beter blijkbaar... Ik werd hier gek van de muziek overal en ben dan maar nog iets gaan drinken in een Ierse Pub. En dan naar het hotel om te slapen, want morgen weer een dag!!
