Wegens internetproblemen in ons huis na het verschrikkelijke noodweer van zondag, heeft het deze keer wat langer geduurd voordat ik hier nog wat heb kunnen posten. Het voorbije weekendje zijn we Bigipan gaan bezoeken en het was weer de moeite! De gids zou ons zaterdagmorgen om kwart voor 8 komen ophalen aan ons huis. Maar omdat we het vrijdagavond niet konden laten om tot 5u op stap te gaan in de Zsa Zsa Zsu was ons overslapen niet echt een verrassing te noemen... Dus gebeurde het dat ik omstreeks tien voor 8 werd wakker gebeld door de gids met de mededeling: we staan voor uw deur, sta op! In vijf minuten dan maar mijn valies gemaakt en vertrokken (met een valies waar natuurlijk de helft niet instak). Bigipan is een soort van natuurgebied met veel water. Hierin zwemmen verschillende soorten vissen en ook kaaimannen. Dit natuurgebied is gelegen vlakbij de tweede grootste stad van Suriname, Nickerie. Dus waren we onderweg met de auto naar Nickerie (toch zo'n 4u rijden op niet altijd even aangename wegen). In Nickerie zijn we even gestopt om het marktje te bezoeken maar voor de rest was er niet veel te zien. We zouden op een huisje op het water overnachten, dus werden we met een bootje gebracht. Onderweg hebben we enkele kaaimannen kunnen spotten en zelfs op beeld kunnen vastleggen, maar meer dan een snuit die boven water komt zie je meestal niet (en de helft van de keren ben je gewoon een drijvende tak aan het fotograferen...). Na een boottochtje van een uurtje zijn we aangekomen aan ons uiterst charmant huisje. Zoals ik in een vorige post al gezegd heeft dit huisje totaal geen faciliteiten. Dit wil zeggen: koken op hout of gasflessen, geen elektriciteit dus geen licht en het toilet bestond uit een soort van hudo die dan rechtstreeks uitgaf op het water. De zwemmers moesten dus oppassen dat ze niet stroomafwaarts van dit toilet terechtkomen want dan waart ge gezien. De namiddag bestond uit wat luieren, wat gaan varen, wat gaan vissen. Toen ik 's avonds in mijn hangmat uitkeek over het water met mijn Borgoe-cola (Borgoe is de enige echte Surinaamse rum...) had ik zoiets van: die thesis in Suriname komen doen is zo nog niet mijn slechtste keuze geweest . Laat tegen de avond toen iedereen wat moe begon te worden en de flessen Borgoe niet op dreigden te raken, heeft Bert ons het drinkspelletje 'Threeman' geleerd, waarna de voorraad Borgoe er belachelijk snel erdoorheen ging. Een korte nacht in de hangmat (wat niet altijd even handig slaapt) gehad en gelukkig niet te veel last gehad van de muggen (in tegenstelling tot Bruno! zie foto's). De tweede dag niet al te veel zinnigs meer gedaan en op het gemakje naar huis gereden. Ondertussen was er een enorme storm opgestoken die ervoor zorgde dat half Paramaribo blank stond. Zondagavond thuisgekomen, net op tijd om lekker mee te barbequeen met de bbq die georganiseerd was voor Nienke's verjaardag. Dan maar niet te laat gaan slapen want maandag zouden we voor de eerste keer gaan varen!
Maandag zijn we dus voor de eerste keer gaan testvaren. We hadden één van de frames volledig afgewerkt en meegenomen op de boot om eens te proberen dit frame op de bodem van de Surinamerivier neer te laten. Zo konden we zien hoe stevig dit ding stond en of het zou blijven staan als we een meting van enkele uren zouden willen uitvoeren. Alles ging redelijk vlot behalve het ophalen van het frame bleek te veel te vergen van de lier, waardoor deze brak. We waren gelukkig zo slim geweest om een plaatsje te zoeken waar het maar 1m diep was, zodat we zelf in het water konden springen om het frame met de hand uit de modderbodem los te wrikken. Toen we klaar waren met testen was het al volledig donker dus het werd dringend tijd om terug te varen. Veilig aan wal geraakt en nadat we de boot hadden teruggebracht naar het labo, hem hadden gekuist en daarna nog helemaal naar huis hadden gefietst, was ik blij dat we een zwembad hebben...
Ps: het internet in ons huisje werkt niet meer wegens een blikseminslag en terwijl ik dit typ zit ik in het internetcafé om de hoek, de foto's zullen dus nog een paar dagen op zich laten wachten tot het internet terug gemaakt is...
UPDATE WOENSDAG 24 OKTOBER: internet terug gemaakt en hier komen de foto's...
Vandaag zit ik hier zo'n 25 dagen en dat is mooi in de helft. Je zou dan gaan verwachten: dat onderzoek moet al aardig opschieten daar! Euh, niet echt dus. We hebben deze week helemaal verloren aan het werken in het werkatelier. De hele week handenarbeid verrichten was niet echt wat we in gedachten hadden toen we naar hier afreisden. In het begin vonden we het wel tof en leuk voor een keer maar na vijf dagen bijna continu lassen ben ik het ondertussen kotsbeu. Zeker als je je dan afvraagt: waarom helpen die werkmannen hier ons niet een beetje? Het antwoord hierop: ze hebben het VEEL te druk met hun hoofdbezigheid. Wat die is zie je bij de foto's... Ook leuk trouwens als ze je eerst geen klop helpen en daarna doodleuk je frame komen inspecteren en kurkdroog opmerken: "Das wel niet goed gelast hé. Dat gaat breken zo." Maar soit, na een week afzien hebben we toch redelijk mooie resultaten bereikt die te bewonderen zijn bij de foto's. We hopen nu volgende week echt te kunnen beginnen en wat testvaren te gaan doen.
Gelukkig is het nu weer vrijdagavond en dat betekent: Zsa Zsa Zsoo! Al twee keer daarheen geweest en me twee keer redelijk goed geamuseerd (lees: toen ik terug thuis kwam was het al licht...). Eerst gaan Joran en ik seffes een poging wagen tot het maken van een heerlijke spaghetti bolognaise waarmee we onze kotgenoten hopelijk weeral jaloers kunnen maken (velen staan versteld over hoe vaak -en hoe goed- we hier koken ).
Dit weekend gaat onze volgende uitstap door. We vertrekken morgenvroeg met de bus naar Nickerie, dat is na Paramaribo de tweede grootste stad in Suriname. En daarna gaan we daar met een bootje het water op om wat te varen, te chillen en kaaimannen te spotten, die daar naar het schijnt rondzwemmen. 's Avonds zal er verbleven worden in een huisje midden op het water. De accomodatie's van dit huisje zijn: niets. Dat wordt primitief koken, 's avonds ons zien te vermaken rond het kaarslicht en 's nachts slapen in een zelf mee te nemen hangmat! Daarstraks gaan kopen samen met een klamboe (mooi woord voor een muggennet). Dat wordt wel lachen denk ik.
Al weer een tijdje geleden dat ik hier nog iets heb gepost. Ik heb het hier gewoon veel te druk. We zijn nu redelijk goed in gang geschoten met ons onderzoek. We hopen volgende week voor de eerste keer het water op te kunnen om wat testen te doen. Maar hiervoor moeten we eerst enkele ijzeren frames bouwen om onze meetapparatuur op te monteren. Joran en ik hebben deze mooi uitgetekend in autocad en dachten er dan schoon vanaf te zijn als we deze plannekes binnen brachten bij de technische dienst van de universiteit. Mooi niet hier in Suriname. Van een ingenieur hier wordt verwacht dat hij ongeveer alles kan/doet, dus na een uitlegje van 2 minuten stonden we zelf te lassen, te boren en te snijden. Ook de avonden waren deze week weer goed gevuld. Dinsdag gaan bowlen (we hadden gereserveerd tot 22u en blijkbaar stopt het spel hier dan ook stipt om 22u en kan je niet meer verder. Zeer spijtig aangezien ik net aan HET spel van mijn leven bezig was; na 5 beurten had ik 3 strikes, 1 spare en een 9tje...). Woensdag met het hele huis en nog een paar andere mensen gaan uiteten bij een Indisch restaurant om de verjaardag van huisgenote Sharon te vieren. Donderdag hebben we het dan maar rustig gehouden om de voorbije nachten zwaar op stap te kunnen gaan. Vrijdag naar discotheek Zsa Zsa Zsu (rond kwart na 6 terug thuis) en gisteren naar discotheek Starzz (rond 4 à half 5 denk ik dat het was). Vandaag beetje rusten want morgen hebben we met onze begeleider om 7u afgesproken op de campus en aangezien het 3 kwartier fietsen is, zullen we er vrij vroeg uit moeten...
Na 3 dagen binnenland ben ik weer terug in het vertrouwde Paramaribo om jullie te vertellen wat we de afgelopen dagen gedaan hebben. Vrijdagmorgen om half 8 stopte ons busje voor de deur om ons naar de Brownsberg te brengen. We, dat zijn 10 Nederlanders en Bruno, Bert, Joran en ik. Na een rit van een uurtje of 3 over zeer gammele bauxietwegen kwamen we er aan. De Brownsberg is een berg, gelegen langs het grootste (stuw)meer van Suriname. Er aangekomen waren we echt sprakeloos van het ongelooflijk mooie uitzicht over het meer. Dan hebben we een wandeltocht van een paar uur gemaakt langs enkele watervallen: de Ireneval en de Leonval. Dan weer teruggekeerd naar ons huisje op de Brownsberg om typisch Surinaams te eten. En dan in de namiddag wat gerelaxt, wat gedronken tot de avond viel. Dan weer wat gegeten, weer wat gedronken en vooral veel gelachen. De tweede dag vertrokken we met het busje naar het meer, waar we met een bootje opgehaald werden, om naar het Tonka eiland te varen. Dit is één van de eilandjes in het meer, waar we de 2e nacht zouden verblijven in een paalwoning. We hebben onze 2e dag ons vooral bezig gehouden met vissen... naar piranha's! Het meer zit er vol van en dat zeiden ze ons natuurlijk pas nadat Bruno en ik lekker waren gaan zwemmen. Maar blijkbaar kan dat geen kwaad want we hebben de rest van de namiddag en avond liggen vissen terwijl we zelf in het water stonden. Uiteindelijk heeft het pas tegen de avond geduurd vooraleer ze begonnen te bijten en ik er één heb kunnen vangen. De kick die je voelt als je zo'n piranha binnenhaalt is echt wel enorm! 's Avonds weer lekker gegeten, wat gedronken, wat gekaart... Zondagmorgen zijn we al om 6u opgestaan om de indrukwekkende zonsopgang te zien. Eigenlijk zie je hier zoveel dingen die je in België niet snel zult tegenkomen. We zijn dan ook nog even langs de stuwdam gevaren om van daaruit dan terug te keren naar Paramaribo. Bij de foto's vind je een klein overzicht van al dit moois...
Vandaag het rustige toeristenleventjes ingeruild voor het 'werken-aan-de-thesis'-leven (maar niet voor lang want vrijdag vertrekken we voor 3 dagen naar het binnenland, later meer hierover). Dit wil zeggen: vroeg opstaan, dan zéér ver fietsen tot de universiteit (toch zo'n 45min), en dan aan de slag. Na een korte kennismaking met onze plaatselijke begeleider Sieuw Naipal, hebben Joran en ik ons vandaag bezig gehouden met het leren kennen en testen van de meetapparatuur. Buiten Joran en ik zijn hier nog 2 bouwkundecollega's aanwezig, die een thesis schrijven dat onder hetzelfde project valt maar een ander aspect behandelt: Bert en Bruno (hun blog vind je in de links...). Dit zorgt soms wel voor wat logistieke problemen omdat er maar één laptop ter beschikking is van ons vier en omdat we af en toe dezelfde apparatuur nodig hebben. Maar omdat we na een lange dag toch 2,5 van de 6 apparaten aan de praat hebben gekregen, keerden Joran en ik toch tevreden terug naar huis. Nog even langs de TeleG-winkel gereden om een sim-kaart te kopen zodat ik ook in Suriname wat goedkoper kan rondbellen/sms'en. Ik zal wat foto's online zetten van onze werkplek en van onze collega's Bert en Bruno.
Voor wie me wil bereiken in Suriname, kan dit op volgend nummer: +5978879118
We zijn nu al sinds dinsdag hier en het wordt tijd om eens aan het werk te gaan. Gisterenavond nog naar de openluchtfuif Lustig geweest. Veel dj's zorgden voor een lekker sfeertje en 's nachts is het hier heerlijk van temperatuur. Was dus een geslaagd fuifje dat afgesloten werd rond half 5. Vandaag staat er vooral uitrusten en lezen op het programma. Morgen moeten we immers aan ons onderzoek beginnen en we kunnen beter zien dat we goed voorbereid zijn. Wat gaan Joran en ik hier nu doen? Voor de mensen die dat nog niet wisten, volgt hier een kleine beschrijving.
De Guyanakust waarvan Suriname deel uitmaakt, wordt gekenmerkt door een grotendeels
onaangetaste mangrovegordel en migrerende modderbanken met sedimenten van de Amazone. De kust
erodeert waar een modderbank ontbreekt en groeit aan waar er een ligt.
Hoe de energieadsorptie door modderbanken en mangroven goed gekwantificeerd kan worden, is een
nog grotendeels onopgeloste vraag. De thesis heeft dan ook als doel om mee te helpen zoek naar het
antwoord op die vraag. In de literatuur vindt men een beperkt aantal voorstellen om dit aan te pakken,
maar deze dienen verder uitgetest en verfijnd te worden, of mogelijk zelfs vervangen door nieuwe
voorstellen. De komende week (weken misschien) zullen we ons vooral gaan bezig houden met het onder de knie krijgen van de werking van de meetapparatuur zodat we zo snel mogelijk het water opkunnen voor de metingen. Of dit allemaal lukt, kan je de komende weken volgen op deze blog.
Na 4 dagen in Suriname gezeten te hebben, vonden we dat het tijd was voor een eerste uitstap. Zo hebben we gisteren een boottochtje gedaan over de Surinamerivier. Het programma bestond uit dolfijnen kijken, Braamspunt bezoeken, een plantage bezoeken en even naar Nieuw Amsterdam. Het verbaasde me dat er hier dolfijnen zwemden en we hebben er ook heel wat gezien al was het enorm moeilijk om zo'n beest fatsoenlijk op de foto te krijgen. Zeker doordat het water in de Surinamerivier enorm troebel is en je geen steek onder water ziet. Een bescheiden poging tot fotograferen vind je bij Mijn foto's (met dank aan Joran want de batterij van mijn eigen toestel liet me in de steek). Dan vaarden we verder naar Brampunt, één of andere zandbank langs de Surinamerivier waar vissers uit Guyana wonen. Volgende halte was een oude koffieplantage langs de Surinamerivier waar nu vee geteeld werd. Buiten de mooie palmbomen was daar eigenlijk niet veel te zien. In Nieuw Amsterdam tenslotte wat rondgewandeld, maar dit bleek ook een redelijk klein rustig stadje te zijn. Het leukste aan heel deze trip was eigenlijk het relaxte varen over het water, met een verkoelend windje die de tropische zon een beetje dragelijker maakte.
's Avonds ging er in ons huis een feestje door voor de verjaardag van Anne. Heerlijk bbq-en, wat drinken en daarna op weg naar de Zsa Zsa Zsu. Een half uurtje later stond ik met de taxi al weer terug aan ons huisje omdat de vriendelijke buitenwipper weigerde mij binnen te laten met mijn korte broek. Het werd een leuk feestje (alle drank kost hier ongeveer 1 ! zowel bier als sterke drank ...) dat ongeveer om 5u werd afgesloten.
Nu ben ik hier op deze alweer snikhete zaterdagmiddag mijn blog wat aan het aanvullen en ook nog wat foto's aan het uploaden naar mijn webalbum ter illustratie van heel mijn verhaal. Enjoy!
Na een redelijk vermoeiende reis gisteren, zit ik hier redelijk uitgeslapen om 7u 's ochtends mijn eerste verslagje te schrijven. Het zal nog wel wat wennen worden aan die Surinaamse tijd (5u vroeger dan bij België). Het was een lange vlucht met zelfs een tussenstop in Trinidad & Tobago (wat een behoorlijk mooi eiland is vanuit het vliegtuig te zien! vakantietopper ... ) en na meer dan 12u op het vliegtuig te zitten landden joran en ik op Paramaribo airport. De hitte viel meteen op ons ondanks dat het hier om 19u30 's avonds al pikkedonker is. Bij het buitenkomen van de luchthaven zou een taxibedrijf ons met een naambordje staan op te wachten, maar dit viel iets minder luxueus uit dan we ons hadden voorgesteld. We werden langs alle kanten aangeklampt door Surinamers die per sé onze bagage tot het taxibusje wilden rijden. Als fooi gaf Joran ze 5 surinaamse dollar om onder 3 man te verdelen (5 SRD = 1,3). Wat toch een vrij genereuze fooi is voor het rijden van 2 valiezen over een afstand van 8m (ruwe schatting). Het was toch een redelijke cultuurshock vond ik. Dan met het busje richting onze verblijfplaats in het centrum van Paramaribo en zoals het hoort in zo'n land reed de chauffeur belachelijk hard en gevaarlijk (ze rijden hier trouwens links, wat wel gevaarlijke toestanden gaat opleveren als we hier de eerste keer met de fiets op de weg gaan komen...). Omstreeks 22u kwamen we aan op ons huisje en dat ziet er gewoon prachtig uit! Ik zal proberen om zo snel mogelijk foto's te posten hiervan. Even een snelle kennismaking met de andere bewoners en toen was het dringend tijd om naar bed te gaan.
Neem ook eens een kijkje op de mooie blog van mijn reisgezel Joran op http://jojo-zobo.blogspot.com. Hij heeft daar ook een prachtig picasa fotoalbum, dat ik zeer binnenkort vakkundig ga kopiëren zodat ik ook kan uitpakken met wat fotootjes...
Welkom op mijn blog! Als je wilt weten wat ik de komende weken allemaal in Suriname ga doen zit je hier op de juiste plek. Ik vertrek binnen 10 dagen en heb nog heel wat voorbereidingen te treffen, dus als ik mijn volgend bericht instuur zit ik hoogstwaarschijnlijk in het heerlijk hete Paramaribo!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
. Laat tegen de avond toen iedereen wat moe begon te worden en de flessen Borgoe niet op dreigden te raken, heeft Bert ons het drinkspelletje 'Threeman' geleerd, waarna de voorraad Borgoe er belachelijk snel erdoorheen ging. Een korte nacht in de hangmat (wat niet altijd even handig slaapt) gehad en gelukkig niet te veel last gehad van de muggen (in tegenstelling tot Bruno! zie foto's). De tweede dag niet al te veel zinnigs meer gedaan en op het gemakje naar huis gereden. Ondertussen was er een enorme storm opgestoken die ervoor zorgde dat half Paramaribo blank stond. Zondagavond thuisgekomen, net op tijd om lekker mee te barbequeen met de bbq die georganiseerd was voor Nienke's verjaardag. Dan maar niet te laat gaan slapen want maandag zouden we voor de eerste keer gaan varen!
