De laatste keer dat we elkaar spraken bevonden we ons nog in het Griekse Thessaloniki, nu begroet ik u vanuit misschien wel het mooiste hoofdstuk van ons verhaal: İstanbul! Tevens ook onze eindbestemming, maar wat voor 1!
Het eınde nadert maar dat kan ons op dıt moment weınıg deren. We laten het nıet aan ons hart komen en zıjn van plan ten volle te genıeten van onze laatste kampdagen. Het zıjn de laatste dagen voor onze jınners, zonder al te veel verantwoordelıjkheıd aan hun hoofd. De laatste dagen waren vrıj zware dagen, dıe toch wel ın de kleren zıjn gekropen. U had het mısschıen wel al begrepen dat we na Thessalonıkı rıchtıng Xanthı zouden trekken. We hadden vıa de heılıge Costas ımmers aantal gegevens gekregen van vrıenden van hem, dıe daar bovenop ınstonden voor buıtenactıvıteıten (denk maar aan raftıng), Dat bleek een enorme hulp te zıjn. We leerden Gıorgos kennen, een man dıe volgens ons de hele maffıa van Xanthı en omgevıng leıdt.
Het was werkelıjk ongelofelıjk hoe veel hulp we van dıe man gekregen hebben. We hebben dankzıj hem gratıs kunnen kamperen aan een rıvıertje te Stavroupolı. Stra wat? Wellıcht een van de mooıste omgevıngen dıe ık zelf ooıt heb gezıen. Het overtrof als het ware Kalambaka. We hebben daar voor het eerst dıt kamp een kampvuur kunnen houden. Het was een languıtgerekt ıntens moment dat me altıjd zal bıjblıjven. We hebben het dıe dag vooral rustıg gehouden en ık vermoed ook dat ıedereen onder de ındruk was van de natuur daar. Indrukwekkend!
De dag nadıen nam dıe man - nadat hıj een aantal crımınelen had gefıleerd- ons mee op de wılde rıvıer en stuurde hıj onze boot doorheen allerleı hındernıssen. Het moet gezegd zıjn: dıt was een bıjzonder aangename ervarıng en alweer: wat een natuur! Een arend dıe net voor onze ogen een zwemmende adder te grazen nam, Pj dıe een volgens hem een bıjzonder mooıe steen naar de oppervlakte bracht, ... .
Je merkt het zelf, het was ın dıe twee dagen vooral uıtblazen van het vele reızen, dat toch begınt te wegen voor sommıgen onder ons. Gısteren vertrokken we dan rıchtıng Istanbul, maar dat verlıep toch veel moeızamer dan we gehoopt hadden. Geen ıdee wat er gaande was maar alle treınen hadden blıjkbaar vertragıng. We moesten eerst 2 uur wachten op onze treın naar Xanthı en daar kregen we te horen dat er enkel maar een nachttreın was naar Istanbul, wat betekende dat we daar nog eens 9 uur moesten wachten. Uıteındelıjk had dıe treın dan nog eens 3 uur vertragıng. Een lange ellendıge dag waarın de mınuten uren leken en de uren dagen.
En dan dıe nachttreın.. wat een belevıng. Je hoopt om toch voldoende uurtjes te slapen, maar dat bleken de Turkse conducteurs keer op keer een stokje voor te steken. We werden wakkergemaakt voor Turkse en Grıekse douane, dan telkens om onze paspoorten terug te krıjgen, dan nog eens voor vısum te gaan kopen. je denkt dan dat je het allemaal wel gehad hebt tot er ıneens zo een Turkse conducteur ın je kamer staat, dıe gewoonweg je deken aan het wegtrekken ıs. Hıj vond dat we moesten opstaan, ook al hadden we toen nog een reıs van 3 uur voor de boeg. We dachten het dan te omzeılen door ons bed weer dıcht te klappen wanneer hıj om de hoek was, stond dıe man daar toch nıet weer zeker.. Uıteındelıjk moesten we nog meer dan een uur op een bus zıtten rıchtıng Istanbul, maar wat een mooıe stad.. We verblıjven ın een hostel dıe ons werd aangeraden door onze Franse vrıend te Thessalonıkı. Het ıs vandaag vooral nog een beetje uıtrusten. om vanaf morgen de stad volledıg te verkennen.
We genıeten van onze laatste dagen en het ıs opvallend hoe hard de groep aan elkaar hangt. We hebben een bıjzondere jıngroep en zowel ık als pjay geloven ın de kwalıteıten van deze jongens. We zıjn fıer: zowel op onze jongens, als op de reıs dıe we maken..
Vele groeten vanuıt Istanbul of hoe gaat de uıtdrukkıng weer: Istanbul zıen en sterven?
24-07-2010 om 15:59
geschreven door Jin D'Hand
21-07-2010
National day of Belgium
Ik wil u namens onze jingroep alvast een bijzonder gelukkige nationale feestdag toewensen. Het werd een feestdag die we meteen goed hebben ingezet met het traditioneel aftelllen naar het grote moment, om nadien in elkaars armen te vallen en elkaar het beste te wensen voor het komende jaar.
Vele zwart-geel-rode groeten
PS: Men kent nu ook in Duitsland Duvel en Chimay.. Proost!
21-07-2010 om 08:47
geschreven door Jin D'Hand
20-07-2010
Een bron van ontmoeting
De laatste dag Thessaloniki is een feit en ik sta u weer met de nodige dosis weemoed te woord. Alweer een stad achter de rug en het lijkt hier wel voorbij te vliegen. Hoe meer dagen er verstrijken hoe sneller het wel allemaal lijkt te gaan.
Thessaloniki is wat men zegt de op 1 na grootste stad van Griekenland. Ik vind het vooral een rare stad en niet meteen de mooiste die ik tot toe al gezien heb - zo krijg ik nog steeds kippenvel van de uitzichten van Meteora. Het gevoel dat bij mij overheerst is dat Griekenland (dan spreek ik over Athene en Thessaloniki) vooral leven in het verleden. Een verleden dat bijzonder is en zeker een aanrader is om te bezoeken. Maar tussen al dat ouds en historisch belangrijke elementen zie je een opeenstapeling van lelijke gebouwen in een zee van autoverkeer en nog meer smog. Het is vooral het echte Griekenland dat ik ben gaan apprecieren en niet de uitgemolken versie.
Mijn indruk is dat Thessaloniki anders dan Athene een jongere bevolking heeft en ook modieuzer voor de dag komt dan bijvoorbeeld Athene. We hebben hier ook even door de winkelstraten gelopen en zelfs even gaan shoppen - al is het maar om onze reis een vrouwelijk kantje te bezorgen. Voor de rest hebben we de voornaamste bezienswaardigheden van Thessaloniki achter de kiezen. De befaamde tour of Lance begon aan het voetbalstadion van Thessaloniki en eindigde in mijn geval aan het treinstation waar ik de tickets naar Xanthi boekte. Ondertussen ook het Byzantijnse museum, de 'witte'toren, ...
Hetgeen ik vooral zal onthouden van Thessaloniki is de vele ontmoetingen die hier hebben plaatsgevonden. Ik heb jullie al bericht dat we in een jeugdherberg beland zijn. Onze groep is jammer genoeg in twee delen gedeeld. De jinners liggen allemaal samen op 1 kamer en zowel ik als pjay liggen bij andere internationale gasten. Dat is een verrijking want we kunnen vanaf nu ondermeer terecht in Redon (France) en Hamburg (Duitsland). Vooral met onze jonge Duitse vriend Sebastiaan hebben we bijzonder aangename momenten gekend. We hebben deze Duitser even een aantal Belgische waarden aangeleerd: het drinken van menig Belgische bieren. Sebastiaan liep er al een hele dag niet goed van.
Ik vind het daarnaast ook heel belangrijk voor onze jinners dat hun contacten zich niet enkel en alleen beperken tot de jingroep. Het is goed om hen in contact te stellen met andere culturen, met andere personen. Als je 18 dagen bij elkaar komt is het wel eens een verluchting als een nieuwe kracht tijdelijk je groep vervoegt. Zeg nu nog eens dat verschillende culturen elkaar niet kunnen verrijken...
De voorbije dagen hebben we ook vooral veel nagedacht over het verdere verloop van onze reis. De keuze was ofwel Xanthi ofwel Sofia. Een bijzondere moeilijke keuze, 1 waar je steeds in je eigen hart snijdt. Uiteindelijk is het Xanthi geworden, maar je merkte bij iedereen wel dat ze het ook spijtig vonden dat we Sofia niet konden aandoen. De tickets zijn geboekt en u kan het eventueel wijten aan de toevalligheden des leven, maar we kregen hier ook alweer een korting van 30 procent. Toeval? Ik wijt het vooral aan de vele (soms verdoken) charmes van de leiding. U moet weten dat onze Duitse vriend maar liefst 4 euro meer betaalt per nacht voor dezelfde service. Of om toch maar even met een behoorlijke dosis egostrelerij deze leuke, zonnige dag te besluiten.
Ik hoop u snel terug te spreken, is het niet in Xanthi dan wel in Istanbul. Ciao!!
20-07-2010 om 00:00
geschreven door Jin D'Hand
19-07-2010
Live from Thessaloniki
Mijn woorden waren nog niet koud of ik ben weer klaar om u te verblijden met live verslaggeving van onze Jin-reis. Momenteel bevinden we ons in een internetcafe. De zon is goed vertegenwoordigd in het straatbeeld. La vita e bella of is dat geen grieks?
De voorbije dagen waren een parel voor het oog. Wat we de voorbije dagen te zien kregen, kan ik amper beschrijven met het aantal woorden die ik machtig ben. We hebben dingen gezien waar alle haren meteen de zwaartekracht omzeilden. Al hebben we daar wel voor moeten afzien. In een van mijn vorige berichten, liet ik jullie weten dat we normaal gezien 4h40 onderweg zouden zijn. In werkelijkheid leunde het tegen de 6 uur aan. Maar wat een prachtig uitzicht onderweg. Er zijn momenten geweest dat ik nog even dacht aan diegene die ik lief had, omdat ik vreesde dat onze trein in een of ander diepe kloof zou verzeild geraken.
Eenmaal toegekomen in Kalapaka (ik weet nog altijd niet hoe het nu juist geschreven staat), vonden we al vrij snel een camping in de buurt met zwembad. Een frisse plons was welgekomen na zo een lange reis. 's avonds zijn we grieks gaan eten in een nabijgelegen restaurant: Mousaka! Ik moet eerlijk bekennen dat ik heerlijk heb geslapen. De eerlijkheid gebied mij hier wel aan toe te voegen dat ik sinds kort slaap op een grieks matrasje. Ik was erin geslaagd om zowel mijn handdoek, matje, douchegel, ... te vergeten.
Dag nadien zijn we zoals gezegd de kloosters gaan bezoeken. We zijn met een taxi naar boven gereden, naar het verste klooster ( ook een belevenis, hoe die mannen de bochten aansnijden..) en vandaaruit zijn we afgedaald naar onze camping, wat ons een gezonde wandeling opleverde van ongeveer 12km. 's Avonds brak er een bijzonder hevig onweer los, waarbij op een moment zelfs even alle stroom in Kalapaka uitviel. In de vele pogingen die we ondernamen om dat vast te leggen op foto, is het ons dan uiteindelijk toch 1 maal gelukt. De aanhouder wint, niet alleen in de liefde.
Deze morgen liep onze wekker om half 6 (half 5 daar bij jullie) af en ik ben niet meteen een vloeker, maar ik heb toch heel wat nare woorden de wereld ingestuurd en hoopte dat mijn telepathisch vermogen de wekker de mond zou snoeren, naar de techniek van vandaag valt niet meer stuk te krijgen blijkbaar.. toch niet met mijn mythische krachten van weleer.
Het was dan ook behoorlijk rustig in de trein, waar we al slapend de rit overbrugden. Daarna was het vooral zoeken naar een behoorlijke verblijfplaats. Uiteindelijk zijn we beland in een hostel, dicht tegen de Witte toren - het symbool voor Thessaloniki lijkt mij. Het is niet goedkoop maar we vonden wel dat we de jongens eens wat extra konden geven. We verblijven hier normaliter tot woensdagmiddag, waarna we op aanraden van heilige Costas naar Xanthi trekken. Daar hopen we terug te kunnen slapen bij scouts, vrienden van die heilige man.
Het jammere aan heel dit verhaal is wel echter dat we meer dan waarschijnlijk niet meer in Sofia gaan geraken. Dat is een zonde, maar Sofia zou alweer een heel lange reis betekenen (vooral van Sofia naar Istanbul) en het is zonde als je daar dan maar 1-2 dagen kan blijven. Vandaar dat we meer dan waarschijnlijk vrijdag al naar Istanbul zouden trekken.
Ik groet u namens de voltallige JIN en kan u garanderen dat iedereen het heel goed stelt. We hebben speciaal voor de laatste 10 dagen een nieuw programma op touw gezet: de Jinner die wat heimwee heeft, wordt even overstelpt met affectie.
Een bijzonder woordje wil ik richten aan de persoon die weet dat ik haar aanspreek: ik mis je.
Leider Lance alweer tot uw dienst!
19-07-2010 om 15:02
geschreven door Jin D'Hand
Thessaloniki
Momenteel aangekomen te Thessaloniki waar het weer alweer schitterend was. De voorbije dagen vertoefden we in Meteora. Meteora staat gekend om zijn prachtige rotsen waar heel wat kloosters op gevestigd zijn. We verbleven in een camping met zwembad en genoten van de typische griekse sfeer.
Het is de bedoeling dat we nu tot woensdag in Thessaloniki blijven en dan naar Xanthi trekken, om dan eventueel nog even kort naar Sofia te trekken. Ik hoop u snel terug te bloggen.
