De laatste dag Thessaloniki is een feit en ik sta u weer met de nodige dosis weemoed te woord. Alweer een stad achter de rug en het lijkt hier wel voorbij te vliegen. Hoe meer dagen er verstrijken hoe sneller het wel allemaal lijkt te gaan.
Thessaloniki is wat men zegt de op 1 na grootste stad van Griekenland. Ik vind het vooral een rare stad en niet meteen de mooiste die ik tot toe al gezien heb - zo krijg ik nog steeds kippenvel van de uitzichten van Meteora. Het gevoel dat bij mij overheerst is dat Griekenland (dan spreek ik over Athene en Thessaloniki) vooral leven in het verleden. Een verleden dat bijzonder is en zeker een aanrader is om te bezoeken. Maar tussen al dat ouds en historisch belangrijke elementen zie je een opeenstapeling van lelijke gebouwen in een zee van autoverkeer en nog meer smog. Het is vooral het echte Griekenland dat ik ben gaan apprecieren en niet de uitgemolken versie.
Mijn indruk is dat Thessaloniki anders dan Athene een jongere bevolking heeft en ook modieuzer voor de dag komt dan bijvoorbeeld Athene. We hebben hier ook even door de winkelstraten gelopen en zelfs even gaan shoppen - al is het maar om onze reis een vrouwelijk kantje te bezorgen. Voor de rest hebben we de voornaamste bezienswaardigheden van Thessaloniki achter de kiezen. De befaamde tour of Lance begon aan het voetbalstadion van Thessaloniki en eindigde in mijn geval aan het treinstation waar ik de tickets naar Xanthi boekte. Ondertussen ook het Byzantijnse museum, de 'witte'toren, ...
Hetgeen ik vooral zal onthouden van Thessaloniki is de vele ontmoetingen die hier hebben plaatsgevonden. Ik heb jullie al bericht dat we in een jeugdherberg beland zijn. Onze groep is jammer genoeg in twee delen gedeeld. De jinners liggen allemaal samen op 1 kamer en zowel ik als pjay liggen bij andere internationale gasten. Dat is een verrijking want we kunnen vanaf nu ondermeer terecht in Redon (France) en Hamburg (Duitsland). Vooral met onze jonge Duitse vriend Sebastiaan hebben we bijzonder aangename momenten gekend. We hebben deze Duitser even een aantal Belgische waarden aangeleerd: het drinken van menig Belgische bieren. Sebastiaan liep er al een hele dag niet goed van.
Ik vind het daarnaast ook heel belangrijk voor onze jinners dat hun contacten zich niet enkel en alleen beperken tot de jingroep. Het is goed om hen in contact te stellen met andere culturen, met andere personen. Als je 18 dagen bij elkaar komt is het wel eens een verluchting als een nieuwe kracht tijdelijk je groep vervoegt. Zeg nu nog eens dat verschillende culturen elkaar niet kunnen verrijken...
De voorbije dagen hebben we ook vooral veel nagedacht over het verdere verloop van onze reis. De keuze was ofwel Xanthi ofwel Sofia. Een bijzondere moeilijke keuze, 1 waar je steeds in je eigen hart snijdt. Uiteindelijk is het Xanthi geworden, maar je merkte bij iedereen wel dat ze het ook spijtig vonden dat we Sofia niet konden aandoen. De tickets zijn geboekt en u kan het eventueel wijten aan de toevalligheden des leven, maar we kregen hier ook alweer een korting van 30 procent. Toeval? Ik wijt het vooral aan de vele (soms verdoken) charmes van de leiding. U moet weten dat onze Duitse vriend maar liefst 4 euro meer betaalt per nacht voor dezelfde service. Of om toch maar even met een behoorlijke dosis egostrelerij deze leuke, zonnige dag te besluiten.
Ik hoop u snel terug te spreken, is het niet in Xanthi dan wel in Istanbul. Ciao!!
20-07-2010 om 00:00
geschreven door Jin D'Hand
19-07-2010
Live from Thessaloniki
Mijn woorden waren nog niet koud of ik ben weer klaar om u te verblijden met live verslaggeving van onze Jin-reis. Momenteel bevinden we ons in een internetcafe. De zon is goed vertegenwoordigd in het straatbeeld. La vita e bella of is dat geen grieks?
De voorbije dagen waren een parel voor het oog. Wat we de voorbije dagen te zien kregen, kan ik amper beschrijven met het aantal woorden die ik machtig ben. We hebben dingen gezien waar alle haren meteen de zwaartekracht omzeilden. Al hebben we daar wel voor moeten afzien. In een van mijn vorige berichten, liet ik jullie weten dat we normaal gezien 4h40 onderweg zouden zijn. In werkelijkheid leunde het tegen de 6 uur aan. Maar wat een prachtig uitzicht onderweg. Er zijn momenten geweest dat ik nog even dacht aan diegene die ik lief had, omdat ik vreesde dat onze trein in een of ander diepe kloof zou verzeild geraken.
Eenmaal toegekomen in Kalapaka (ik weet nog altijd niet hoe het nu juist geschreven staat), vonden we al vrij snel een camping in de buurt met zwembad. Een frisse plons was welgekomen na zo een lange reis. 's avonds zijn we grieks gaan eten in een nabijgelegen restaurant: Mousaka! Ik moet eerlijk bekennen dat ik heerlijk heb geslapen. De eerlijkheid gebied mij hier wel aan toe te voegen dat ik sinds kort slaap op een grieks matrasje. Ik was erin geslaagd om zowel mijn handdoek, matje, douchegel, ... te vergeten.
Dag nadien zijn we zoals gezegd de kloosters gaan bezoeken. We zijn met een taxi naar boven gereden, naar het verste klooster ( ook een belevenis, hoe die mannen de bochten aansnijden..) en vandaaruit zijn we afgedaald naar onze camping, wat ons een gezonde wandeling opleverde van ongeveer 12km. 's Avonds brak er een bijzonder hevig onweer los, waarbij op een moment zelfs even alle stroom in Kalapaka uitviel. In de vele pogingen die we ondernamen om dat vast te leggen op foto, is het ons dan uiteindelijk toch 1 maal gelukt. De aanhouder wint, niet alleen in de liefde.
Deze morgen liep onze wekker om half 6 (half 5 daar bij jullie) af en ik ben niet meteen een vloeker, maar ik heb toch heel wat nare woorden de wereld ingestuurd en hoopte dat mijn telepathisch vermogen de wekker de mond zou snoeren, naar de techniek van vandaag valt niet meer stuk te krijgen blijkbaar.. toch niet met mijn mythische krachten van weleer.
Het was dan ook behoorlijk rustig in de trein, waar we al slapend de rit overbrugden. Daarna was het vooral zoeken naar een behoorlijke verblijfplaats. Uiteindelijk zijn we beland in een hostel, dicht tegen de Witte toren - het symbool voor Thessaloniki lijkt mij. Het is niet goedkoop maar we vonden wel dat we de jongens eens wat extra konden geven. We verblijven hier normaliter tot woensdagmiddag, waarna we op aanraden van heilige Costas naar Xanthi trekken. Daar hopen we terug te kunnen slapen bij scouts, vrienden van die heilige man.
Het jammere aan heel dit verhaal is wel echter dat we meer dan waarschijnlijk niet meer in Sofia gaan geraken. Dat is een zonde, maar Sofia zou alweer een heel lange reis betekenen (vooral van Sofia naar Istanbul) en het is zonde als je daar dan maar 1-2 dagen kan blijven. Vandaar dat we meer dan waarschijnlijk vrijdag al naar Istanbul zouden trekken.
Ik groet u namens de voltallige JIN en kan u garanderen dat iedereen het heel goed stelt. We hebben speciaal voor de laatste 10 dagen een nieuw programma op touw gezet: de Jinner die wat heimwee heeft, wordt even overstelpt met affectie.
Een bijzonder woordje wil ik richten aan de persoon die weet dat ik haar aanspreek: ik mis je.
Leider Lance alweer tot uw dienst!
19-07-2010 om 15:02
geschreven door Jin D'Hand
Thessaloniki
Momenteel aangekomen te Thessaloniki waar het weer alweer schitterend was. De voorbije dagen vertoefden we in Meteora. Meteora staat gekend om zijn prachtige rotsen waar heel wat kloosters op gevestigd zijn. We verbleven in een camping met zwembad en genoten van de typische griekse sfeer.
Het is de bedoeling dat we nu tot woensdag in Thessaloniki blijven en dan naar Xanthi trekken, om dan eventueel nog even kort naar Sofia te trekken. Ik hoop u snel terug te bloggen.
vele zonnige groeten
19-07-2010 om 11:29
geschreven door Jin D'Hand
16-07-2010
Afscheid van Athene
Aan alle leuke mooie goed gecomponeerde Griekse liedjes komt een eind. Ik spreek u de laatste maal vanuit Athene en het is een afscheid die ons nog redelijk moeilijk valt. Daarnet hebben we Costas bedankt met een scoutssjaaltje en onze namen erop en namen we uitgebreid de tijd om voldoende foto`s te nemen voor het nageslacht. Hij beloofde ons dat hij weldra naar Belgie zou komen om het grote Lokeren te komen bewonderen en onder andere te genieten van de Akropolis van Lokeren (den Bergendries) en de warme Lokerse gastvrijheid.
Het was opvallend gisteravond dat we behoorlijk vroeg ons bed opzochten. De eerste vermoeidheid begint toch te komen en het was dan niet meer dan onlogisch dat we besloten vandaag tamelijk lang uit te slapen. Al waren we om 10h alweer present om de laatste keer de gezonde Griekse smog te verwelkomen in onze neusgaten. Het is vandaag vooral rugzak pakken en elkaar insmeren met aftersun. De Griekse zon heeft zijn eerste slachtoffers gemaakt en heel wat Jinners hebben vooral een zonovergoten rug.
We trokken tegen de middag naar het Nationale Archeologische museum, een bestemming die we vooraf al met stip hadden aangeduid op onze todo-lijstje dat tegen onze muur hing. Daarna trokken we richting de Zeus-tempel en kregen we een rondleiding door het (sta me toe het even fonetisch te schrijven) `The Panathenaic Stadium`. Dat werd tot onze grote verbazing meer dan 2000 jaar geleden al gebruikt door Gladiatoren. Impressionant!!!
Morgen trekken we richting Kalambaka (we vertrekken om 8h20 lokale tijd met de trein, rit duurt 4h40) en het had niet veel gescheeld of we hadden onze plannen moeten wijzigen. Bij het boeken van ons ticket vertelde de man ons doodleuk dat er geen seats meer waren en dat we niet konden gaan. Na lang onderhandelen en aandringen heeft hij ons nu toch ticket gegeven al is dit 1 zonder zitplaats. De goede kant van de Olympische medaille is dat we maar liefst de helft korting kregen, wat financieel gezien alweer goed uitkomt.
Ik weet niet wanneer ik u allen terug kan verhalen over onze reis maar u kan er vanop aan dat ik alles in het werk zal stellen om in elke stad een woordje te placeren. Ik groet u naam van onze voltallige Jin en hoop u weldra terug te horen.
Vele Griekse groeten, leider Lance
ps: Het is hier blijkbaar onmogelijk om foto`s online te plaatsen.. Wachten zal lonen
16-07-2010 om 21:16
geschreven door Jin D'Hand
15-07-2010
Laatste dagen in Athens
De voorbije dagen kan je bestempelen als zijnde broeiend heet in Belgische normen. We lieten zweet maar de bijhorende bloed en tranen lieten we links liggen. De voorbije dagen gaf de thermometer temperaturen van boven de 40 graden aan.. We besloten dan ook al gauw om onze plannen aan te passen aan deze tropische omstandigheden. Marathon was niet langer een doel in deze reis en we besloten om van een indrukwekkend uitzicht over Athene te genieten op de Lycabetusheuvel (de beklimming daarvan was ook niet van de poes).
Vandaag trokken we richting het Griekse eiland Aegina waar we met behulp van fiets de broeiende omgeving verkend hebben. Uiteindelijk hebben we in de namiddag genoten van een idyllisch strand met de verkoelende zee op onze door de zon overgoten torso`s. Leven als god in Frankrijk? Niet aan ons besteed...De goden wonen al sinds de klassieke oudheid boven Griekenland
Leider Lance tot u dienst
15-07-2010 om 20:38
geschreven door Jin D'Hand
14-07-2010
We love Athens
Dag 2 begon zoals de vorige eindigde: zonnig en warm. We besloten die dag een bezoek te brengen aan het symbool van de stad: de akropolis. Daarna brachten we een bezoek aan het nabijgelegen musuem. Het was een bijzondere ervaring waarbij zelfs de cultuurleken onder ons vertederd waren door een brok geschiedenis en het adembenemende uitzicht. Het leuke aan dit alles is ook dat we met onze studentenkaarten overal gratis kunnen binnengeraken. Dat biedt financiele ruimte naar de toekomst toe.
`s Avonds konden we genieten van de faciliteiten van de gastheren en we kenden het geluk dat ik en Pjay samen met hen onze verdere reis konden bespreken. Dat heeft ervoor gezorgd dat we een aantal wijzigingen doorvoeren in ons programma. We trekken niet naar Marathon maar trekken morgen naar een nabijgelegen eiland na een boottocht van een uur. Vrijdag brengen de twee Costas ons naar het meest Zuiderlijke punt van Athene waar we `s avonds de zonsondergang kunnen aanschouwen.
We trekken voorts niet meer naar Larissa, want elke griek raadde ons dat af. We trekken in de plaats naar Kalambaka (kijk maar eens op google) waar we mogelijks in een klooster kunnen overnachten. Nadien trekken we een dag naar Thessaloniki en reizen we daarna verder naar Xanthi waar we vrienden van Costas zullen ontmoeten. De jongens weten het nog niet maar daar gaan we raften. Omdat wij tot de vriendenkring van Costas behoren, krijgen we maar liefst een korting van 20 euro per persoon. We houden jullie zeker nog op de hoogte..
Vele groeten aan al wie ik lief heb
14-07-2010 om 09:21
geschreven door Jin D'Hand
We komen aan in...
Het leven wit vol extremen: we namen maandagmorgen afscheid van hetgeen ons lief is, maar aan de andere zijdekwam een klein ondeugend jongetje vol ongeduld wachtend op de reis van zijn (korte) leven. Het was om zacht uit te drukken een bijzondere eerste kennismaking met de griekse luchtvaartmaatschappij Eagean. Tot ieders verbazing werden we overdreven in de watten gelegd. Iets wat niet meteen in de lijn lag met de verwachtingen die we voordien hadden gesteld, aangezien wij er allemaal van uit gingen dat het hier een lagekostenmaatschappij betrof. Niets in die richting want we werden verwend met oortjes, muziekm film, mooie Griekse hostessen en een uitgebreide maaltijd. Eenmaal aangekomen was het een hele zoektocht richting onze scoutsvriend Costas waarbij we al meteem konden merken dat Grieken, hoe vriendelijk ze ook wel niet zijn, het engels niet of onvoldoende machtig zijn. Uiteindelijk kwamen we terecht bij Costas op een half uur bus/metro van het centrum van athene. We bevinden ons de komende dagen op een groot scoutsterrein waar we een klein huisje ter onze beschikking hebben. Naast het feit dat we allemaal een eigen bed hebben, een badkame en een keuken, hebben we van hieruit ook nog eens uitzicht op de Akropolis en kunnen we daarnaast met een gerust gevoel onze spullen hier achterlaten. Op aanraden van Costas besloten we die avond eennabijgelegen restaurantje aan te doen. Het kan mede aan onze looks gelegen hebben, maar het waren vooral onze scoutshemden die heel wat mensen nieuwsgierig maakten naar onze identiteit. Zo kwamen we in contact met een aantal Grieks, Armeense jongeren die ons perse wouden ontmoeten, met ons op de foto wouden staan en nadien ook vroegen of ze onze vriend wouden zijn op facebook. Het werd een warm onthaal...
14-07-2010 om 09:11
geschreven door Jin D'Hand
06-07-2010
De spanning stijgt...
Maandag is het dan eindelijk zover: onze reis vangt aan. Het is de bedoeling dat we via deze blog het thuisfront op de hoogte houden van onze reis. We doen al het nodige om op regelmatige tijdstip deze blog te updaten. De laatste voorbereidingen worden getroffen en morgen komen we voor het laatst nog even samen met de ouders om hen volledig op de hoogte te brengen.
De spanning stijgt en alle details worden grondig nagekeken.. we zijn bijna klaar voor misschien wel de reis van ons leven
