Rondreis Verenigde Staten van Amerika: Florida - New York
Van 22/07/2013 tot 10/08/2013
08-08-2013
7 augustus 2013
Vandaag hebben we de Harlem Gospel Tour gedaan. Met de bus vertrokken we onder leiding van een gids richting Harlem. De gids, een 69jarige afro-Amerikaan die in Harlem opgegroeid was, vertelde over de geschiedenis van Harlem. Hij wou absoluut het beeld van dat Harlem een achtergestelde buurt was, weg hebben. Harlem was volgens hem nu het rijkere en mooiere deel van NewYork. Moederlijk te zijn, leek Harlem veel op de voorsteden van Luik... Misschien dat de gids nog nooit echte schoon steden gezien heeft, maar bon... Een ééngezinswoning in Harlem (rijhuis met gevelbreedte 6m) kostte in 1980 40.000$ nu kost zo een woning 2.500.000$... De gids had ook nog zijn uitleg waarom alle voetgangers in New York oversteken, ook al is het rood. 'Het rode licht is een suggestie' grapte hij. Ook de boete voor het rode licht is in 60 jaar niet veranderd. Wanneer je hier opgeschreven wordt, en dat is zeldzaam, bedraagt de boete 2$. Dat is het gokje waard... De rondrit in Harlem werd beëindigd met een gospelmis... De mis was net zoals Raymond Van Het Groenewoud beschreef in zijn lied: 'een stel uitgelaten zwarte *** en de zotste stond van voor"! Het was echt een geweldige belevenis! Na het eerste liedje deed iedereen in de kerk mee. De mis werd beëindigd met het lied 'Happy Days'. Ze zochten vrijwilligers uit het publiek om mee van voor te zingen en Kelly bood haar spontaan aan... Na de tour zijn we naar Top of the Rock gegaan voor het panoramisch uitzicht op de 67ste verdieping. Onderweg naar daar werd Jeroen aan het rode licht aangesproken door 2 opkomende zwarte rappers, die hem hun cd's wouden verkopen. Jeroen dacht de toekomstige Dr Dre en 50cent voor hem te hebben en steunde de 2 jongeren en ging met hen op de foto. Na van het uitzicht van Top of the Rock genoten te hebben, keerden we terug richting hotel. 's Avonds hebben we nog kennis gemaakt met het fel verlichte Times Square en de rest van de stad. In een van de straten kwamen we een artiest tegen die met graffiti schilderijen maakt van New York. Een dergelijk schilderij hadden we vorig jaar al uit Pisa (ook van een straatartiest) meegebracht, dus hebben we nu een van New York gekocht. Morgen staat de Tv Movie Tour op het programma.
Vandaag hebben we de trip rondgemaakt richting Orlando. Aldaar stond niets op het programma. In het hotel sprak iemand ons aan om naar de Outletmarkt te gaan. Daar een parking vinden was een hele opgave. Na meer dan een half uur zoeken gaf Jeroen het op toen plots er een plaats vrijkwam. De Outletmarkt was niet echt speciaal. Zelfs duurder dan gewone winkels. In het hotel stond er een grotere klus te wachten, namelijk de valiezen klaarmaken. Na puzzel- en weegwerk hadden we 2 valiezen van respectievelijk 22 en 22,5kg... Daar we morgen vroeg op moeten, zijn we op tijd gaan slapen. Morgen staat immers de vlucht naar The City That Never Sleeps, New York op het programma.
Vandaag zijn we richting Central Park gegaan. We wouden eerst de metro nemen, maar besloten te wandelen omdat we zoveel hadden om naar uit te kijken. 1 ding viel direct op, wanneer je hier rond 8-9 uur 's morgens rondwandelt, wordt je mee vooruit gesleurd door de massa die gaat werken. Ook verkeersregels kennen ze hier niet... Net als in Brussel gelden hier de wetten van de jungle... Onderweg naar Central Park hebben we een tussenstop gemaakt in de M&M store (=Kelly in Wonderland!) en in 2 reusachtige speelgoedwinkels. In Central Park zijn we naar de Central Park Zoo geweest. Doch de leeuw, giraf, nijlpaard en zebra waren nog niet terug uit Madagascar... Terug naar het hotel zijn we via Broadway en Time Square gewandeld. Time Square loopt vol met Mickey Mouse, Batman, Hello Kitty,...en politiemannen die graag met mensen op de foto gaan! Jeroen is met een collega van NYPD op de foto gegaan en heeft weer een badge gekregen... Morgen staat de Harlem Gospel Tour op het programma. Halleluja!
Vandaag moesten we de auto terug inleveren op de luchthaven van Orlando. Hier namen we ook het vliegtuig naar New York. De vlucht verliep zeer goed. Jeroen had bij de landing zeer weinig last gehad van de druk in zijn oren. We landden op de luchthaven van Newark. Daar hebben we een shuttlebus naar New York genomen. Ons hotel bevindt zich op 8th Ave. Op korte afstand van de Empire State Building en Time Square. Nadat we ingecheckt waren op onze kamer op de 20ste verdieping (van de 43), hebben we de Empire State Building nog bezocht. Op weg naar daar hebben zeker 12 'verkopers' ons aangesproken voor een upgrade van ons ticket. We zouden zogezegd meer dan 2 uur moeten wachten. Gelukkig voor ons hebben we dat niet gedaan. Op geen 20min tijd waren we op het observation deck op de 86ste verdieping. Daar het lang wachten was bij de lift, zijn we naar de 86ste verdieping gegaan met de trap. Alles het is te zeggen, van de 80ste verdieping naar de 86ste met de trap. :-p Op het observation deck heb je echt een geweldig uitzicht over New York en omstreken. Voor de veiligheid staan hier wel metershoge hekken... Blijkbaar is een sprong hier vanaf niet zo gezond en zeer pijnlijk... Wat ook opviel is het hoog aantal security. De Amerikanen zijn sinds 9/11 echt op hun hoede... Ook in de stad zelf kom je op iedere hoek of straat wel een politievoertuig of politieman tegen... Morgen trekken we noordwaarts richting Central Park.
Vandaag stond de voorlaatste trip en tevens de kortste verplaatsing op het programma naar Crystal River. Jeroen wou onderweg nog enkele Police Departments bezoeken voor badges. Doch we kwamen al snel tot de vaststelling dat deze enkel op weekdagen van 8 tot 5 open zijn. ("Bij ons zijn we altijd open" was Jeroen's reactie...) Dus reden we maar verder naar ons hotel om daar te informeren wat we zoal konden doen in Crystal River. Daar aangekomen, stond de parking van het hotel afgeladen vol van jeeps met een aanhangwagen voor een boot te vervoeren... Blijkbaar is dit een geliefkoosde steek voor vissers... We vroegen aan de hotelbediende, die niet zo vriendelijk was, wat we zoal konden doen. Zij raadde ons het State Park aan enkele kilometers verderop. Wij reden naar de ingang van het State Park. Dit bleek echter maar voor een klein deel toegankelijk te zijn en meer weg te hebben van een stadspark. We besloten naar iets anders te zoeken. Een vierde bezoek aan een Mall lag voorhanden,doch dit zag Jeroen niet zitten. We gingen daarom het souvenirwinkeltje dat naast ons hotel lag binnen. We vroegen aan de jongedame achter de kassa, die wel vriendelijk en behulpzaam was, of zij niets leuks in de buurt wist om te doen of te bezichtigen. Haar antwoord was duidelijk: "Crystal River is the middle of nowhere! I'm moving out here soon..." Voor degene die het Engels niet machtig zijn: We zaten gewoon in het Lauw of Mechelen-Bovelingen van Florida... Een Godvergeten plek waar enkel vissers hun hart konden ophalen... Teleurgesteld keken we daarom maar eens in onze reisgids. Misschien stond hier een tip in om te doen, daar we geen vislijn hadden... Hier stond als aanrader een Wildlife park in de buurgemeente met de grappigklinkende naam: Homosassa. Dit is niet Gay-City van Florida, maar de indiaanse naam voor een plaats met veel peperplanten (geleerd van onze bootbestuurder in het Wildlife park. Zoals juist gezegd, moesten we onze auto op de parking bij het visitors center achterlaten en plaatsnemen in een bootje op de Homosassa-river. De boot leidde ons naar de ingang van het park. Het park was een State park ( eigendom van Florida in tegenstelling tot een National park) In het park stond de manatee (Ned. lamantijn of door sommige oneerbiedig zeekoeien genoemd) centraal. Deze is een bedreigde diersoort en leeft hier in Florida nog in het wild. Het zijn echte kolossen en vertonen gelijkenissen met olifanten (daadwerkelijk familie van elkaar). Het park was als het ware een kleine dierentuin met dan vooral dieren die in Florida in het wild leven zoals de Amerikaanse zeearend, puma's, alligators,... Het enige verschil met de dierentuin is dat je hier onderweg door de natuur ook loslopende dieren tegenkomt, weliswaar geen alligators, maar wel de Amerikaanse eekhoorn, hagedissen salamanders, gieren, ... Of Kelly's favoriet: de Banana Spider! Een geel zwarte spin zo groot als een hand en wachtend op een prooi in het midden van haar web van 2 vierkante meter groot, gespannen tussen 2 bomen... Of hoe kort Wildlife in real life kan komen.... Al bij al toch nog een leuke dag geweest, terwijl we het niet meer verwacht hadden na het antwoord van de winkeljuffrouw... Morgen doen we de allerlaatste trip richting Orlando en is de cirkel rond....
Vandaag stond de trip van St. Augustine naar Ocala op het programma.op weg naar daar zijn we gestopt in het Ocala Police Department om er politiebadges te vragen voor Jeroen's beginnende verzameling. Ook zijn we bij het sheriff's Office aan de jeugdgevangenis van Ocala gestopt voor badges. Hierna reden we door naar ons hotel. Dat lag op 10km van Ocala, vlak naast een Interstate. Doch van het lawaai van deze weg hebben we 's nachts geen last gehad. Wel van de ronkende airco op onze kamer... Namiddag hebben we (weeral) een Mall bezocht, daar er in Ocala weinig anders te beleven valt... Tenzij je goud of zilver wil kopen/verkopen of een paardenliefhebber bent, want Ocala is het Amerikaans Mekka van de paarden. In de Mall heeft Kelly bij een Nail Spa haar nagels laten doen. Na de Mall zijn we naar de Walmart, een echte Amerikaanse supermarkt, gegaan. Walmart is vergelijkbaar met een Makro of Carrefour Planet bij ons. Je vindt er alles: van eten tot tuinzetels, zelfs een interne apotheek... Opvallend is dat dingen veel beterkoop zijn als bij ons. Hier kan je echt uren in rondlopen. Daar je er meer dan 3 rijen frigo's vindt met opwarmmaaltijden (en dan nog eens 3 rijen diepvriezers vol met), hebben we hier ons avondmaal gekocht. :-p We hadden toch een microwave op de kamer. Morgen staat de kortste verplaatsing naar Crystal River op het programma.
Met goede moed vertrokken we vandaag naar St Augustine, het Tongeren van de VS (de oudste stad van het land). Vandaag hadden we niets op het programma staan dus moesten we zelf iets uitzoeken. Rond de middag kwamen we aan in het hotel. Dit was wel mooi en verzorgd (in tegenstelling tot gisteren). In het hotel zagen we info over het grootste piratenmuseum van land, dat zich in het historisch centrum van St Augustine bevindt. Het piratenmuseum was ook zeer mooi en interessant. Het was een interactief museum, waarin je zelf naar "schatten" moest zoeken. Vond je ze alle 12 dan kreeg je op het einde een stempel op je schatkaart van echte schattenzoeker! Ook kon je er kanonnen laten ontploffen en voelen aan een echt piratengeweer! Na het piratenmuseum hebben we door het historisch centrum gewandeld. Wanneer je in dit centrum rondwandelt en rondkijkt, waan je je in Bokrijk. Alles is er zeer pittoresk. Er bevindt zich ondermeer het oudste schooltje en oudste drugstore van Amerika. Net een filmdecor! Voor de rest liggen er heel veel winkeltjes met souvenirs en andere prullaria. Morgen volgt de trip naar Silver Springs/Ocala...
Een tussenstop op onze trip richting Cocoa was Kennedy Space Center. Eenmaal aangekomen verbaasde het ons dat het zo groot was. Achteraf bekeken was het toch niet zo spectaculair als verwacht. Wel mooi was de 3D film over het ISS. Ook was er een spaceshuttle simulator, waarin je kon plaatsnemen en waarin je kon ervaren hoe het voelt wanneer deze verticaal gelanceerd wordt. Jeroen heeft hierin plaats genomen. Ook indrukwekkend was de Atlantis spaceshuttle, die in één van de gebouwen van zijn pensioen genoot. Wanneer je hier rond wandelde, merkte je hoe groot de spaceshuttle is (of hoe klein wij zijn). We hadden verwacht dat het iets zou bijleren maar het was eerder een promopark van NASA Na het park besloten we om naar het hotel te gaan, bij aankomst leek dit een enorm groot en mooi hotel. But Houston we have a problem! Het bleek een vuil en zeer verouderd hotel te zijn waar ook nog eens de wifi niet werkte. Na dit alles besloten om vroeg naar bed te gaan en uit te kijken naar een nieuwe dag.
Vandaag hebben we onze road trip verder gezet. We reden van Key West naar Miami. Een trip van 3,5 uur. In Miami aangekomen hebben we enkele uurtjes in de lobby van het hotel moeten wachten tot onze kamer beschikbaar was. Ons hotel ligt vlak aan het strand en de Atlantische Oceaan. Onze kamer bevindt zich op de elfde verdieping, wat een mooi uitzicht geeft. Het is de grootste kamer die we tot nu toe gehad hebben met een kingsize bed, een aparte living en een grote badkamer met bubbelbad. De rest van de dag hebben we enkel het hotel en de omgeving verkend daar we vermoeid waren van de lange autorit. Morgen gaan we een bezoek brengen aan de Miami Police Academy en aan de plaatselijke Mall.
Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan de Miami Police Academy. We hadden hiervoor reeds enkele maanden geleden een aanvraag voor gedaan. We mochten ons aanmelden in het gebouw van de Miami Police Department, dat er naast lag. We werden rondgeleid door Jacqueline Crooks, de vrouw waarmee we op voorhand contact hadden. Crooks verzorgt de PR voor de Miami Police. We werden zeer vriendelijk onthaald en begeleid. Ze liet ons eerst de volledige Police Academy zien. In dit gebouw liet ze ons ook binnen in de Emergency Operation Center. Dit lokaal, waarvan er in Amerika slechts 2 zijn, doet dienst bij grote rampen zoals orkanen. Dit is een soort crisiscenter, vergelijkbaar met de Situation Room in het Witte Huis, waar alle hulpdiensten kunnen gecoördineerd worden door hun bazen. Verder toonde ze ons de 'dorms' waar buitenlandse ppolitiemensen, die daar stage lopen, kunnen blijven overnachten. Ook toonde ze ons de kast met daarin de geschenken die men gekregen heeft van buitenlandse politiemensen die op bezoek waren. Daarin was nog geen Belgisch geschenk aanwezig, dus hadden wij de eer om het eerste te mogen overhandigen. Na de rondleiding in de Academy, kregen we een rondleiding in het gebouw van de Miami Police. Op het einde van het bezoek kreeg Jeroen een badge en een pet van Miami Dade Police. En een uitnodiging om een stage bij hun te komen doen. Namiddag hebben we de Aventura Mall bezocht. Een groot Amerikaans winkelcentrum met meer dan 240 winkels, waar Kelly buit heeft kunnen slaan...
Vandaag was onze tweede dag in Key West. Opnieuw was het er zeer drukkend warm ( lees: heet). Voormiddag hebben we het Southernmost Point, het zuidelijkste punt van de Verenigde Staten, bezocht. Door de hoge temperaturen besloten we namiddag de "koelte" van het water op te zoeken door een begeleide boottrip te maken in de Golf van Mexico. De boottrip van 3 uur bestond uit het spotten van wilde dolfijnen en snorkelen in het rif. We varen met een groep van 13 personen en 2 begeleiders uit de haven van Key West. in de haven lagen twee grote schepen van de Coastguard. De schepen, die uitzagen als kleine vliegdekschepen, waren uitgerust met landingsplaats voor helikopters. De kapitein vertelde dat de Coastguard van Key West één van de grootste van Amerika was. Na 10 minuten varen, kwamen we de eerste dolfijnen tegen. Het waren twee wijfjes en een dolfijnenjong. De kapitein van de boot herkende 1 van de dolfijnen aan zijn gespleten rugvin. De kapitein vermoedt dat deze dolfijn ooit geraakt is door een boot of in een vishaak terecht gekomen is. De dolfijnen waren aan het jagen en trokken zich niets aan van onze aanwezigheid. Doch met momenten maakten ze een sprong door de lucht. Vooral het jong was nieuwsgierig en kwam al eens in de buurt van de boot. Na wat dobberen tussen de dolfijnen hebben we koers gezet richting Archer Key, alwaar we in het rif gingen snorkelen. Op weg naar daar kwamen we Fleming Key tegen, alwaar de US Navy Special Forces een trainings base hebben. Het eiland is voor burgers niet toegankelijk. Het eiland deed tijdens WO2 ook dienst als aanlegkade voor de oorlogsschepen. Rond het eiland was namelijk een grote ketting in het water gespannen zodat de schepen gemakkelijk konden aanmeren. Volgens de kapitein liggen er ook sinds de aanval op de Varkensbaai kernkoppen op het eiland, bestemd voor de Cubaanse vrienden... Aangekomen op enkele honderden meters van Archer Key kon de snorkelpret beginnen. Uitgerust met duikflippers duikbril en snorkel gingen we te water. De temperatuur van het water bedroeg een 20 graden. Het water was een 1,5 meter diep. Tussen het zeegras konden we verschillende vissen vinden, waaronder ook een baby-haai. Na driekwartier gesnorkeld te hebben en genoten te hebben van de verkoeling van het water, zijn we terug naar de haven gevaren.
Vandaag hebben we de langste rit van de road trip gemaakt, 240 Miles, van Naples naar Key West. In totaal 5 uur rijden. Waarvan 3 uur op de Oversea Highway. Eerst hebben we een tussenstop gemaakt in the Everglades, waar we met een airboat de omgeving verkend hebben op zoek naar alligators. Hierna hebben we een alligatorshow gezien, waar in getoond werd dat deze dieren niet zo gevaarlijk en gruwelijk zijn als dat ze op tv worden voorgesteld. In tegendeel, ze lijken eerder op afgerichte schoothondjes... Na de show is Jeroen met een kleiner exemplaar van 2 jaar oud, met ook 80 scherpe tanden, in zijn handen op de foto gegaan. Na het Everglades-avontuur hebben we de tocht verder gezet, met prachtige uitzichten op de Golf van Mexico wanneer we over bruggen reden, waaronder de 7-Miles brug... In Key West aangekomen, valt ons 1ding onmiddellijk op: de warmte! Het is hier drukkend warm (heet)! KeyWest is echt een pittoresk eiland met een oppervlakte van 15 vierkante kilometer... Ons hotel ligt op enkele honderden meters van de haven. Daar parking in Key West moeilijk te vinden is, besluiten we een fiets te huren en hiermee onze verplaatsingen te doen.
Vandaag hebben we een rit van 160 mijl achter de rug. We reden richting Venice waar we over een prachtige brug over de Golf van Mexico reden en in Venice gingen we ook op zoek naar haaientanden. Door een tip van een locale bewoner zijn we uitgekomen op de pier 'Sharkies', waar je een soort visnet kon huren om op haaientandenjacht te gaan. Allebei zeer overtuigd dat haaientanden grote witte tanden zijn maar later zeer kleine zwarte tandjes , kleiner dan onze tanden, bleken.
Het zoeken naar deze tanden was niet zo makkelijk als we dachten, een combinatie van een enorm sterke stroming, hoge golven, pijnlijke ondergrond zorgde voor de nodige hilariteit. Op het einde van de zoektocht hadden we welgeteld 1 tand (die Kelly dan nog in het zand liet vallen en dus spoorloos was) en 4 verbrande schouders. Al een geluk dat we in de bait-shop een zakje konden kopen voor amper 4 dollar.
Na de jacht gingen we verder richting hotel in Naples, dit is tot nu toe het mooiste en gezelligste hotel waarin we al verbleven hebben op onze trip. Verder als het hotel zijn we niet meer geraakt daar we beiden stikkapot zijn!
Morgen staat er een rit van 5 uur op het programma richting Key West, met een tussenstop op de Everglades waar ik Jeroen aan de krokodillen ga voederen. Fopje, ik ga ze gewoon in zijn kont laten bijten! :)
Vandaag is onze road trip echt begonnen. We vertrokken met onze jeep, een Nissan Rogue, richting Tampa Bay. Een tocht van 120miles. Rijden in Amerika is veel fijner dan bij ons. Iedereen houdt zich aan de snelheid en er zijn geen opdringerige bumperklevers. Ook de wegen in Amerika zijn beter onderhouden. Tegen de middag kwamen we aan in ons hotel/motel Red Roof Inn in Tampa Bay, waar we 1 nacht gaan verblijven. Opvallend hoeveel eekhoorns er hier rondlopen. Ook zeer assertieve beestjes die dicht bij mensen durven komen.. Namiddag bezochten we de Westfield Mall, een typisch Amerikaans shopping center, met O.a. Macy's, Footlocker,... als winkel. In iedere winkel, restaurant, hotel,... waar we komen, valt het op hoe vriendelijk de Amerikanen zijn. Je wordt altijd begroet met 'Hey how are you doing?' Terwijl bij ons vaak met moeite een goeiedag vanaf kan. Je merkt dat deze mensen echt moeten werken voor hun geld en daarom ook moeite ervoor willen doen. Na het shoppen zijn we naar Clearwater Beach gegaan. Parelwitte stranden met superfijn (warm) zand en veel volk zowel in zee als op strand. Het zeewater is ook warm 22°. Terwijl we op het strand lopen, begint de lucht stilaan te betrekken... Onweer op komst. En jawel geen half uur later begint het te gieten... Een voorfront van orkaan Dorian die momenteel boven de Atlantische Oceaan richting Florida komt.... Verwacht wordt dat Dorian tegen zondag aan land komt... Wordt vervolgd...
Vandaag hebben we Universal Studio's en Island of Adventure bezocht te Orlando. We zijn de dag begonnen in Island of Adventure. Het park omvat meerdere attracties en scènes van beroemde films als Jurassic Park, Harry Potter, The Hulk,... Opvallend iets (aan beide parken) is dat je een Fastpass kan kopen. Zo een ding waarmee je alle rijen voorbij mag lopen en waar er bij ons in België ophef over was. Hier in Amerika lijkt dat zeer normaal. Bij bepaalde attracties is er zelfs file bij de Fastpass-rij. Klein detail, een Fastpass voor beide parken kost een slordige 198$ extra op de toegangskaart... De parken zelf zijn zeer mooi en goed onderhouden. Geen overvolle vuilbakken met wespen, geen vuil op de grond,... Alleen enorm veel volk en bij bepaalde attracties heel lange wachttijden tot 140min... Enig pluspunt aan het wachten is, dat er overal verkoelingssystemen hangen in de rij. Over onze ervaring met de attracties in Island of Adventure kan ik kort zijn: nat, natter, natst! Begonnen in de Dragonrace van Harry Potter, waar Kelly lijkbleek uitkwam ( kwam door de combinatie snelheid, loopings en hangende beentjes) waarna de waterpret begon met een boottrip Jurassic Park, een boomstammenwaterval en tot slot een wildwaterbaan van Popeye. Nadat we ons uitgewrongen hadden en in een droogcabine voor 15% gedroogd ( er liep geen water meer uit schoenen) zijn we naar de Universal Studio's gegaan. Ook hier ellenlange wachtrijen. Het park gaat meer over hoe een film gemaakt wordt, je wordt als het ware deel van de film. Zo hebben we Shrek geholpen met Fiona terug te vinden, hebben we met The Mummy in de rollercoaster gezeten, zaten we midden in een Twister en waren we live publiek voor Fear Factor. Uit het publiek waren enkele moedigen die O.a. 6schorpioenen op hun hoofd lieten kruipen en een beker met daarin een cocktail van vissenkoppen, zure melk, maden en ingewanden ad fundum leegdronken. We bezochten ook de opnames van een Disaster film. In het publiek zochten ze enkele vrijwilligers en jawel Jeroen stelde zich kandidaat... Daar de Amerikaanse presentator 'Jeroen' niet kon uitspreken, werd hij omgedoopt tot 'cupcake'. Samen met nog 6 anderen mocht hij figureren in the trailer van de film waar we even later zelf deel van uitmaakten: een metrostel dat getroffen wordt door een aardbeving/overstroming. Moe en voldaan sluiten we onze pretpark tweedaagse en Orlando af.
De eerste dag is al voorbij, dit was al een dag boordevol spanning, avontuur en vooral veeeeeeel water!
Jeroen was veel te vroeg te wakker, slaapklok beetje uit balans.
Dit zorgde er wel voor dat we hebben kunnen genieten van een 'American Breakfast with pancakes', en jawel hoor Jeroen heeft het ook gegeten (ligt vast op de gevoelige plaatð).
Na het ontbijt vertrokken we naar Seaworld waar we allerlei attracties hebben gedaan zoals Journey to Atlantis, het was een natte reis! Geen vierkante centimeter bleef droog, logisch met een audioboodschap waarin 'You will get soaked!' honderd keer gezegd wordt. Eenmaal opgedroogd stond er een hevige regenbui op het programma. We hebben ook een prachtige 3D-voorstelling gezien van schildpadden, het scherm was een reusachtige koepel, je zat echt mee in het verhaal.
Na Seaworld zijn we naar Aquatica getrokken, het waterpark van Seaworld. Waterglijbanen krijgen een hele andere definitie, van glijbanen tussen dolfijnen door tot grote waterkolken waarin je belandt!
De dag hebben we op een typisch Amerikaanse manier afgesloten, en waar kan je dat beter doen dan in een McDonald's!
Morgen staat er een bezoek aan Universal Studio's op het programma, wat weer voor heeeeel wat extra handslagen per minuut zal zorgen bij mij (Kelly).
Nighty night people, see you tomorrow with a new story!
Het is nog 13 dagen voor we vertrekken richting de VS. We gaan daar een rondreis rond Florida maken met de auto. We vertrekken in Orlando en komen na 14 dagen en bijna 2200 km terug aan in Orlando. Hierna gaan we nog een vijftal dagen naar New York.
We hebben deze blog gemaakt voor de thuisblijvers, zodat zij weten waar we zijn of waar we naartoe gaan. We zullen regelmatig berichten/foto's posten van wat we gedaan hebben en nog gaan doen.
