Het is gebeurd. Ik ben verstoten. Broud, die onlangs zijn
vader opgevolgd heeft als stamhoofd, heeft me ritueel dood verklaard. Ik besta
niet meer. Al mijn bezittingen zijn verbrand, ik moet weg. En waarom? Omdat er
een aardbeving geweest is. Iza het me nog gewaarschuwd voor haar dood. Broud
heeft met nooit toegelaten tot de stam. Ik had vroeger moeten vertrekken, met
Durc, op zoek naar de anderen. Nu is het te laat, Durc moet hier blijven. Ik
moet alleen vertrekken. Op een dag kom ik terug, om hem te halen. Maar nu moet
ik eerst de 'Anderen' zien te vinden, voor het te laat is..
De voorbije weken is de hele stam naar een algemene
bijeenkomst geweest, waar alle andere stammen aanwezig waren. Ik keek er eerst
echt tegenop, omdat ik de enige ben die anders is. Ik behoor tot de 'Anderen',
en de Stam vertrouwt hen niet. Maar alles zat mee. Dankzij het feit dat mijn
stam me had meegenomen als genezeres van de stam, werd ik al snel aanvaard.
Maar er is nog iets veel beters gebeurd! Ik heb een vrouw leren kennen die een
baby heeft, een dochter. Een dochter die is zoals Durc. Zoals de 'Anderen',
maar ook zoals de 'Stam'. Ook zij zal er nooit bijhoren, net zoals Durc. Maar
nu hebben ze elkaar. Later zullen ze trouwen. Dit is een van de mooiste dagen in mijn leven!
Vandaag ben ik
bevallen. Mog-ur heeft mijn zoontje Durc genoemd. Ik was zo blij, maar het
heeft niet lang geduurd. De anderen zijn bang van hem, zeggen dat hij mismaakt
is. Hij lijkt op hen, maar ook op mij. Vreemd. We begrijpen niet hoe het komt.
Normaal zou de geest van een van de mannen met mijn geest versmolten moeten
zijn, en zou het kind op hem moeten gelijken, wie het ook mag zijn. Maar dat is
niet gebeurd. Durc zal nooit helemaal aanvaard worden door de Stam. Ik ben zo bang..
