1. The killing fields 2. The godfather I, II, III 3. Control 4. As good as it gets 5. The lord of the rings
Favoriete cd's:
1. Arid - All is quiet now 2. U2 - The best of 1980 - 1990 3. Godfather soundtrack 4. Zita Zwoon - Big city (limited edition) 5.Prince - Ultimate Prince 6. Deus - No more loud music 7. Milow - The bigger picture 8. Yevgueni - Kannibaal 9. Gabriel Rios - Angelhead 10. Joy division - Music from the motion picture Control 11. Milow - Coming of age
jeffreydebruyne
"Er was eens nog niet zo lang geleden... en hij beleefde nog lang cultuur..."
Met deze zin begon het boek(je) dat ik maakte tijdens mijn opleiding aan de Hogeschool Gent. Het was een overzicht van 4 jaar culturele (be)zoeken. Soms moet ik in mijn geheugen graven om me te herinneren wat, waar.... Daarom vond ik het best nuttig om mijn geheugen een steun te geven online. Ik vermoed dat het boeiend kan zijn als anderen meepraten over hun eigen ervaringen bij een voorstelling.... Veel lees- en reactieplezier.
07-02-2008
Film: Charlie Wilson's war
Charlie Wilson's war (www.charliewilsonswar.net) gezien in UCG Antwerpen. Een film met in de hoofdrol Tom Hanks. Hij vertolkt de flamboyante Charlie Wilson, congreslid in Amerika. Die raakt persoonlijk geboeid door wat zich afspeelt in Afghanistan (begin jaren '80). Hij merkt na enig onderzoek dat de Afghanen absoluut niet de geschikte middelen krijgen van de CIA om de oorlog tegen de Russen te winnen.
Charlie beslist dat hij de enige is die hulp kan bieden. Julia Roberts speelt Joanne, een steenrijke bemoeial die denkt dat ze door fundraising onmiddelijk het probleem in Afghanistan kan oplossen. Doch vormen de twee samen met Phillip Seymour Hoffman (die Gus Avrakotos speelt) een goed team.
Ze zorgen ervoor dat meer geld wordt gedonneerd om de Afghanen te helpen en de opmars van de Russen te stoppen. Aan de hand van deze film wordt nog maar eens getoond hoe absurd politiek en macht kan zijn. Zo zorgde Amerika bijvoorbeeld voor de levering van wapens aan Afghanen. Pittig detail: deze wapens waren helemaal niet geschikt om Russische tanks en helikopters neer te halen.
De film vertelt een 'waargebeurd' verhaal, een zwaar en triest verhaal als je merkt wat de Afghaanse bevolking moest doorstaan. Toch is het een zeer boeiende en leuke film om te zien en dat heeft alles te maken met de hoofdpersonages. De acteurs spelen hun rol voortreffelijk en dat maakt de film echt wel de moeite waard om te zien!
Wanneer je in Hasselt verblijft mag een bezoek aan het jenevermuseum niet ontbreken. Je ziet en ontdekt er het productieproces van jeneverbes tot gebottelde jenever. Nadien kan je proeven van een graan- of fruitjenever.
De tentoonstelling is vooral interessant voor volwassenen en de mooi gerestaureerde hoeve zorgt voor een landelijk decor. Het jenevermuseum is best wel een aanrader op een regenachtige dag!
Meneer Maandag werd geschreven door Garth Nix (http://www.garthnix.co.uk/). Garth Nix is een Australische fantasyschrijver. Hij werd bekend door de trilogie Meneer Maandag, Grim Dinsdag en Vrouwe Woensdag. Vandaag ben ik dus beginnen lezen in het boek.
Het verhaal begint bij Arthur Penhaligon, hij heeft astma, waardoor hij vaak in het ziekenhuis ligt. Op een dag ontmoet hij een vreemde man, meneer Maandag en zijn enge butler Snuiter. Die geeft hem een geheimzinnige sleutel in de vorm van de wijzer van een klok en een boek met vreemd dansende letters.
Al snel blijkt dat er een geheimzinnige wereld schuil houdt in een bizar kasteel dat enkel voor Arthur zichtbaar is. Arthur komt tot de vaststelling dat de enige oplossing om het raadsel te ontrafelen, een bezoek aan het kasteel is. Daar verneemt Arthur dat hij een erfgenaam is van het Lager huis, een soort andere dimensie waar de wereld die Arthur kent werd gecreëerd. Een aantal vreemde personages blijven herhalen dat hij de erfgenaam is en dus moet op zoek gaan naar het andere deel van de sleutel om zijn macht op te eisen.
Hoe het verhaal verder loopt dien je zelf maar te ontdekken. Meneer Maandag is een spannend verhaal dat de moeite waard is voor wie van fantasie en spanning houdt. De echt ultieme spanning blijft soms een beetje uit maar er bestaat natuurlijk een vervolgcyclus die misschien de spanning verhoogt.
D'irque & Fien brengen samen een soort circustheatervoorstelling, getiteld: "Oh suivant!". We gingen kijken in CC De stroming in Sleidinge. Bij het binnenkomen van de zaal kreeg ik een flashback, deze mensen hadden we eens kort aan het werk gezien op de Gentse feesten deze zomer!
De zaal was goed gevuld (veel kinderen). Tijdens de voorstelling praten Dirk en Fien niet, alles gebeurt door muziek en beweging. Dirk toont hoe vaardig en handig hij is in jongleren en allerhande acrobate trucs. Fien begleidt alles keurig vanop de piano.
De show krijgt een leuke en grappig tint door de interactie met het publiek. Een groot aantal mensen worden uit het publiek gehaald en moeten plots helpen met een aantal gekke opdrachten. Zo zit tijdens volledig de voorstelling iemand met een vangnet klaar om balletjes te vangen of te werpen. Eén van de kinderen moet Dirk helpen en plots lopen beiden rondjes op het podium.
Het was een aangenaam en tof uurtje. . Een aanrader voor jong en oud! Finale
'Perfume' is de verfilming van de beststeller van auteur Patrick Süskind. Het vertelt de geschiedenis van Jean-Baptiste Grenouille, die geboren op een vismarkt een superieur reukvermogen ontwikkelt. Grenouille is geobsedeerd door alle geuren, het is dan ook zijn doel om geuren te conserveren. Hij gaat hierin zover dat hij de geur van de mooiste Franse vrouwen wil destilleren en bewaren. Hij leert de knepen van het vak bij de befaamde parfumier Baldini. De honger naar geur blijkt niet te stillen en resulteert in moordlust.
In de film acteren onder andere Dustin Hoffman (als Baldini), Alan Rickman (ken je uit Love actually, Harry Potter 1-4), Rachel Hurd-Wood en Ben Whishaw (als Grenouille).
Een spannende film maar je moet je openstellen voor het ongeloofwaardige. Perfume wil de gedaante van een sprookje voor volwassenen aannemen en neemt dus soms gekke wendingen. Een afknapper voor sommigen maar een aanrader voor velen. Je kon hem vandaag voor slechts 2.90 euro krijgen bij De Morgen!
Deze avond reden we richting Antwerpen op weg naar The Joker, een kroeg bekend voor de optredens van allerhande standup-comedians. Eénmaal aangekomen bleek er een lange rij te staan. Aan het raam de boodschap: VOLZET, more luck next time. We bleven wat hangen in de rij en merkten al vlug dat het kleine café gevuld was met (Vlaamse) comedians. Zo stond Wim Helsen een pintje te drinken en passeerden Chris Van den Ende, Michaël Van Peel, Henk Rijckaert ons voorbij. Zij stonden allen op de guestlist.
Na lang wachten en geen verandering dan maar iets drinken in een ander café. Na ons verwarmend drankje terug richting The Joker. En ja gelukkig nog een stukje van de show van Theo Maassen opgevangen. In het kleine café leek het wel een algemene vergadering van bekende comedians, want naast eerder vermelde namen zagen we ook nog Xander De Rijcke, Phillip Geubels en Bert Gabriels.
We keerden terug van een deels kale reis, maar toch een stukje tevredenheid over de comedysfeer die in en rond The Joker hing.
Een avond gevuld met comedy, heerlijk. Het spektakel ging door in het reusachtig ICC te Gent. De laatste maanden was het tvprogramma Comedy Casino heel populair, vandaar de nood aan een heus festival.
De shows gingen door in drie verschillende zalen, je moest dus soms een hartverscheurende keuze maken. Ik overloop welke comedians we aanschouwden! De avond begon niet geweldig met Tim Foncke. We hadden hem al eens gezien in de Capitole op de Comedy Cup. Hij wist niet te overtuigen en er werd met moeite gelachen met de flauwe grappen. Foncke had misschien meer in zijn mars, de omstandigheden waren dan ook niet ideaal, in de zaal waren slechts een 50-tal toeschouwers. Op de site www.wittenond.be kan je alvast een positieve reactie lezen.
Na Tim Foncke pikten we in dezelfde banketzaal een stukje van Joost Van Hyfte mee. Jaja, de beroemde restauranthouder uit Zelzate. Het is ondertussen de derde keer dat we Joost aan het werk zien. Zijn stijl spreekt ons niet ongeloofelijk aan maar zijn show is stukken verbeterd. Hij lacht en relativeert zijn leefomgeving. Hij weet het publiek te boeien en praat over herkenbare onderwerpen zoals absurde verkeersborden. Joost is goed bezig!
Na Joost was het tijd om te bekomen of te zitten in het Auditorium. Daar trad Michael Van Peel op. De jonge Antwerpenaar zagen we voor het eerst aan het werk in het Wachtebeeks jeugdhuis (www.kasseiken.be) Van Peel heeft een toffe, energieke, spontane stijl en boeit het publiek enorm! Hij laat zich een groot stuk leiden door het nieuws en volgt niet echt een rode draad. Toch mag het geheel er wezen en laat hij het publiek lachen, fijn!
In dezelfde zaal trad Henk Rijckaert op. Hij was fenomaal goed. Vanaf de eerste minuut merkte je dat hij er 200% voor ging. Hij was hyperactief en vertelde leuke dingen. Zijn optreden was echt klasse! Hij vertelde zelfs absurde cafémoppen! Klik hier voor amateurvideo
Na zijn optreden nog een klein stukje van de neurotische Bert Gabriels gezien! Daarna was het tijd voor internationaal werk van Tom Wrigglesworth uit de Groot-Brittannië. Hij nam het publiek nu en dan onder vuur maar voerde een sterke show op. Engelse humor is weliswaar lichtelijk verschillend en iets grauwer....
Daarna een fantastische show van Neveneffecten, een aantal fragmenten uit hun nieuwe theatershow. Het was geweldig, een optreden van hun boysband, een deuraandeurverkoper die jonge mensen tevergeefs tracht op te leiden enz....
De afsluiter was Rich Hall, jammer genoeg was er niet zoveel volk meer in de zaal want op hetzelfde moment trad Alex Agnew op. De casinozaal waar Agnew optrad stond propvol, de man is goed en populair. Voor ik het vergeet, MC Thomas Smith was keigoed! Een pluim.
Tot besluit, Comedy Casino festival 2008 moet er komen, hopelijk komt er meer volk opdagen en de editie van 2007 was vooral super door de optredens van Henk Rijckaert en Tom Wigglesworth!
Vermist , de nieuwe film van Jan Verheyen. In de Siniscoop (www.siniscoop.be) was het vrij druk, de zaal was goed gevuld. Iedereen is ook wel goed op de hoogte want de trailer wordt veel getoond.
Jan Verheyen bestempelt zijn film als de eerste echte Vlaamse policier in de bioscoop. Aangezien we Verheyens stijl niet super vinden waren we wat gereserveerd. In de film acteren Koen De Bouw, Kevin Janssens, Stan Van Samang, Joke Devynck, Cathérine Kools etc....
Vermiste personen gaat op zoek naar vermiste tiener. Het belooft een race tegen de tijd te worden en het is maar zeer de vraag of ze het meisje nog levend zullen aantreffen. De film is spannend in beeld gebracht maar de personages zijn slecht uitgewerkt. Ze komen niet echt tot hun recht. Ze mogen wel eens even melig doen of opvliegend zijn maar echt goed acteren of knappe inleving ontbreekt.....
Stijgt niet uit boven een gemiddelde aflevering van Flikken of Aspe....
Vrijdag 31 augustus 2007, Crammerock in Stekene. De programmatie beloofde veel goeds, A brand, Milow, Sarah Bettens, Daan, Les Truttes en de grote Peter Van de Veire Love show met Thomas De Soete en Peter Van De Veire.
A brand (www.abrand.be) begon met de opwarming en hoewel ze nog niet echt doorgebroken zijn bij het grote publiek bleken ze heel wat fans in de tent te hebben. Hun optreden was best ok en vooral die iets rustigere nummers en "Hammerhead" vielen in de smaak! Milow hadden we reeds aan het werk gezien alvoor zijn nummer "You don't know" een megahit werd. Ook nu wist hij het publiek te boeien en te ontroeren met zijn prachtige nummers. Het is een fantastisch artiest Na Milow was het de beurt aan Sarah Bettens, ze bracht een heel pak nummers en liet natuurlijk ook iets uit de tijd van Ks' choice horen.
Daan (www.daan.be) bracht een wervelende sfeer teweeg, iedereen leek even heel erg stoned, en bij Daan was dat iets wat te letterlijk het geval. Toch moet gezegd worden dat hij een echte musiclegend is! Hij zong onder andere Swedish designer drugs, the player, victory, housewife,... Hij bracht een echt knalsfeer in de tent!
Wanneer je een echt feest wil dan moet je gewoon www.lestruttes.be boeken, de covergroep met de magnifieke kostuums zorgt voor een opzwepend gevoel. Als daarnet nog niet iedereen in de tent aan het springen en het zingen was dan was het wel het geval bij Les Truttes. Ze brachten medley's van Abba, Queen, Guns 'n' roses etc.... Dit optreden was echt fantastisch! Ze zorgden voor een geweldige show, het decor, de kleding, de muziek en de interactie met het publiek waren magnifiek! Visit the site!
Misschien moet ik even vermelden dat dit echt wel een fantastisch festival is. Je hoeft trouwens ook niet lang te wachten tussen de optredens want zowel aan de achterzijde als de voorzijde is een podium opgesteld en beide wisselen netjes af.
Disturbia is een thriller, geproduceerd in de Verenigde-Staten en geregiseerd door D.J. Caruso. Disturbia is gebasseerd op "Rear window" uit 1954 van grootmeester Alfred Hitchcock. Die film kreeg al een remake met in de hoofdrollen Christopher Reeve en Darryl Hannah.
D.J. Caruso koos voor een heel hedendaagse bewerking met gebruik van alle moderne snufjes. In de cast vrij onbekende acteurs zoals Shia LaBeouf, Sarah Roemer, Aaron Yoo en een aantal middelberoemdheden zoals Carrie-Anne Moss (The Matrix) en David Morse.
De film begint met een beeld van het hoofdpersonage die het moeilijk heeft na het tragische overlijden van zijn vader. Tijdens zijn huisarrest vindt hij een vrolijke bezigheid in het bespieden van zijn buren en naast zijn knappe buurmeisje krijgt hij het vermoeden dat zijn andere buurman Mr. Turner (David Morse) een koelbloedige moordenaar is.
Zijn vrienden, Ronnie en Ashley staan hem bij in zijn speurtocht naar het lijk van een roodharige vermiste vrouw. Dan slaat de vrolijke stemming volledig om in een spannende thriller. Het einde verklappen lijkt me zinloos.....
Algemene beoordeling: Een vrij onderhoudende thriller maar weinig inventief.
Herbakkerfestival...dat doet sommigen misschien denken aan CC De Herbakker in Eeklo, het moderne cultuurcentrum van de Oost-Vlaamse stad. Sinds dit jaar hebben ze door de vervanging van de plaatselijke kermis er een Herbakkerfestival.
Een aardig proefproject zo blijkt aan de affiche want wij ging op vrijdag 17 augustus kijken en luisteren naar Mintzkov en Absynthe minded.
Raf Walschaerts zit niet stil en zijn broer Mich is momenteel in China voor de opnames van "China voor beginners". Raf stak samen met Katinka Polderman een voorstelling in elkaar waarin ze afwisselend hun eigen werk promoten. De Nederlandse Polderman hoopt uiteraard dat ze zo naambekendheid verwerft in België.
Beiden stopten hun eigen werk in een nieuw kleedje door een ander instrument te gebruiken of door een duet te vormen. De voorstelling ging door in het Conservatorium (Hoogpoort) in Gent tijdens de Gentse feesten. Tijdens de feesten hangt er steeds een geweldige sfeer in Gent en dat was vandaag absoluut het geval.
Het was de eerste maal dat we Katinka Polderman aan het werk zagen, we hadden er vertrouwen in aangezien Kommil foo blijkbaar interesse vertoont in haar. Katinka zong nu en dan een nummer van Kommil foo en Raf deed hetzelfde met werk van Katinka, dat leverde leuke momenten op. Met een ode aan Christina Aguilera liet ze iedereen bulderen van het lachen. Ook het nummer "Onverwachts bezoek" is geweldig!
Katinka Polderman klinkt heel hollands maar is op en top humoristisch. Een fijne samenwerking!
Een evenement waar we een volledig jaar naar hebben uitgekeken, de Kleine Avonden. Twee jaar geleden gingen we naar de voorstelling in Eeklo, vandaag reden we richting Gent, dichtbij de Brugse Poort, bij de Vieze gasten (www.viezegasten.org). Wie reeds een voorstelling in deze zaal bijwoonde weet dat ze garant staat voor een gezellig sfeer.
De Kleine Avonden is een initiatief om nieuw talent de kans te geven ervaring op te doen
Wim De Wulf presenteerde de muzikale avond. Mira, een jonge zangers en pianiste opende op indrukwekkende wijze het parcours. Haar songteksten waren grappig en origineel. Ze wist het publiek te boeien. Meer info over haar op http://www.mira-online.be/.
Maar de best was yet to come met Hermitage, een driekoppig band die mooie en gevarieerde nederlandstalige muziek bracht. Gevarieerde, rockige, ontroerende en zelfs kinderliedjes brachten ze! Eveneens een aanrader!
De laatste groep bezat duidelijk al veel levenswijsheid en gaf het publiek een aantal lessen in het dialect van Sleidinge. Aardvark bracht een soort kamerblues en country. De twee speelden schitterend op elkaar in en de klanken die uit de mondharmonica vloeiden kwamen prachtig over bij het publiek. Meer info http://www.aardvarks.be/
"The good shepherd" is een sinds deze week te zien in de bioscoop. Het scenario voor de film circuleert reeds lange tijd in Hollywood maar niemand durfde het aan om te verfilmen. Robert De Niro ging de uitdaging aan. The good shepherd beschrijft het ontstaan van de CIA, de Amerikaanse geheime inlichtingendienst.
Robert De Niro wist een indrukwekkende cast te klissen, waaronder Matt Damon, Angelina Jolie, William Hurt, Alec Baldwin, Joe Pesci, John Turturro en De Niro zelf. Matt Damon speelt een introverte Edward Wilson, die stap voor stap verstrikt raakt in een wereld van spionage en bedrog.
Het verhaal wordt heel sober gebracht, maar weet desondanks enorm te boeien. Matt Damon zet zijn personage ijzersterk neer. De prent komt heel geloofwaardig over wat te danken is aan de stijl en de bijna geweldloze invalshoek.
Een aanrader voor wie houdt van spanning en inhoud!
Donderdag 22 maart bezocht ik de "Blind date"voorstelling van het cultureel centrum in Wetteren (http://www.ccnova.be/). De verrassingsact bleek niemand minder dan Vitalski te zijn (www.vitalski.com), hij werd bekend bij het grote publiek door zijn deelname aan het VT4-programma 'Stanley's route'.
Hij speelde een try-out getiteld: "Vitalski vertelt Blauwbaard". Een heel eigenzinnige vertelling over het beruchte leven van Kapitein Lesley Blauwbaard. Ik had reeds eerder het genoegen om te ontdekken hoe Vitalski het publiek weet te boeien. Dat was opnieuw het geval. Hier en daar diende er nog wat aan gesleuteld te worden en er werden door het publiek na de voorstelling een aantal opmerkingen en suggesties gegeven.
Er wordt veel publiciteit gemaakt voor de nieuwe film van Felix van Groeningen, de regisseur van Steve+sky ( http://www.steve-sky.be/). "Dagen zonder lief" (http://www.dagenzonderlief.be/) speelt zich voornamelijk af in het Oost-Vlaamse Sint-Niklaas en wie de stad kent moet beamen dat de beelden van de stad (in volle groei) prachtig zijn! Onder andere het marktplein en het stationsplein worden belicht.
We namen de tram richting Antwerps Sportpaleis want het was tijd voor de jaarlijkse show rond de verkiezing van allerhande awards uitgereikt door Humo. Het spektakel begon om 20 u. De spanningen liepen hoog op maar 8u11 kregen we stem van Roos Van Acker te horen, bijgestaan door De Snor, Guy Mortier. Het beloofde een woelige avond te worden!
De avond werd muzikaal geopend door een optreden van Filip Kowlier samen met Tim Van Hamel van Millionaire. Ze bracht het stevige rocknummer "Grotste lul van 't stad". Een bijzonder vreemde gast was de vader van Wouter Deprez die het publiek een les in waarden en normen kwam geven. Wouter Deprez deed het afgelopen jaar de mensen het hardst lachen en kreeg hiervoor verdiend een knappe medaille.
Kamgurka werd traditiegetrouw gedoopt tot beste tekenaar van het jaar. Hij bedankte het publiek via een filmpje dat zich afspeelde in de zoo, jammer genoeg was het in het Kamgurkaans, een bweewje onwerstwaanbwaaw. De lezers verkozen één tot favoriete tv-zender en Mieke Berendsen kwam deze medaille in ontvangst nemen. Ze bracht een balletshow als bedanking en na dat bijzonder vreemde optreden kwam de echte Mieke Berendsen op het podium!
The black box relevation en vooral The Van Jets waren muzikaal super. En dan de echte vedetten van de avond, niemand minder dan Tom Barman en Mauro Pawloski. Barman werd natuurlijk als man van het jaar bestempeld na de 0110 concerten. Een absoluut muzikaal hoogtepunt (opnieuw?) kwam er van Absynthe minded. Voorts bewandelden Tia Hellebaut en Kim Gevaert het podium voor hun sportieve verdiensten.
En daarna kregen we nog knappe optredens van Mintzkov en Admiral freebee. Internationaal werd er gezongen door Seasick Steve, iets onbekender en minder leuk...! Ook Yves Leterme, K3, Erik Van Looy, Jan en Jenne Decleir en Willy's & Marjetten kwamen de boel opvrolijken. Tom Van Dijck moet volgens de lezers van Humo dringend zijn eigen tv-programma krijgen.
Als afsluiter kwam de immer sunglassed Daan op het podium en gaf een flinke 'uitbrander'! Ik was voor het eerst op Humo's Pop Poll en absoluut niet voor het laatst. Meer info en beelmateriaal
Lady in the water, een film van Warner Bros, geregisseerd door M. Night Shyamalan ( The sixth sense, Unbreakable, Signs & The village) is een mysterieuze film. Het verhaal speelt zich af in een appartementsblok met in het midden een zwembad. De film is opgevat als een slaapverhaaltje, een donker verhaal met misschien geen happy end....
De bewoners van het appartementsblok zijn geschokt wanneer een vreemd vrouwelijk wezen wordt gevonden in het zwembad. De nimf blijkt afkomstig uit een sprookjeswereld. Al snel komen de bewoners tot de vaststelling dat zijn onvermijdelijk betrokken zijn in het sprookje en de afloop. Ze steken de handen uit de mouwen en besluiten de nimf te helpen, maar dat blijkt niet eenvoudig.... wanneer een aantal boosaardige figuren opdagen.
Een originele film, geen fantastische film maar wel mysterieus en sfeervol. No famous actors, maar wel fijn gebracht! Oja wie de sfeer van het appartementsblok wil voelen, moet maar eens na de film rondwandelen aan Antwerp linkeroever....
Comedy: Die zit! ten voordele van Amnesty International
Amnesty International zet in ons land heel wat acties op touw om onterecht veroordeelden te steunen. Iedereen herinnert zich wel het brieven schrijven in de middelbare school. Een even leuk initiatief vond plaats in de Capitole in Gent, een comedyavond ten voordele van de organisatie.
Amnesty International Vlaanderen wist het kruim van de Vlaamse comedy te strikken. Zo maakten Alex Agnew, Nigel Williams, Fritz Van den Heuvel, Denis Nowé, Bert Gabriëls, Joost Vandecasteele, Sven Eeckman, Arnout Van Den Bossche en de Popkoning hun opwachting. Ook internationale gasten als Bert Koster en Trisha Jacobs waren van de partij.
De comedians kwamen allemaal kort terecht op het podium maar zorgden voor een leuke sfeer. Tussendoor zorgde De Nieuwe Snaar voor de muzikale intermezzo's. Het was een leuke avond die vliegensvlug voorbij was. Oja, presentator van dienst was Marcel Vanthilt, hij poogde tevergeefs om grappig te doen!
Joke Van Leeuwen ( www.jokevanleeuwen.com) ken ik al een tijdje, en dan voornamelijk als jeugdauteur. Ik las enkele boeken van haar maar wist niet dat ze ook haar verhalen in theatervorm bracht. We kwamen dit te weten via het programmaboekje van cultuurhuis de vieze gasten (www.deviezegasten.org).
Via de cultuurcheque van stad Gent werd een bezoek heel toegankelijk. Dit was het allereerste optreden in de zaal van de vieze gasten. Het was een leuke en gezellige kennismaking. In de amateuristische theaterzaal heerste een sfeer van gezelligheid, spanning en fantasie. Op het podium stond een piano waarop Caroline Deutman, Joke begeleidde. Zij toonde het publiek dat de piano een geweldig mooi instrument is.
Joke speelde de verhalen en poezië op een zoete manier. Dit werkte heel aanstekelijk naar het jonge publiek toe, dat hoofdzakelijk bestond uit 5-12 jarigen. Joke vertelde met een enorm enthousiamse en boeide je van de eerste tot laatste minuut. Ze beheerst de kunst om haar publiek te boeien en wild te krijgen voor haar ideeën. Ze fantaseert over de gekste dingen (net zoals kinderen dat kunnen). Ze slaagde er tegelijk ook in om iedereen muisstil te krijgen, te laten lachen, te zingen en mee te fantaseren.
Ze leerde het jonge publiek kritisch kijken naar de wereld. Ze stelde een aantal dingen in vraag, zoals: "Waarom klappen we als we applaudiseren?" Joke Van Leeuwen vertelde over de reizen die ze met haar moeder en vader maakte. Dat onderwerp vormt de rode draad doorheen de voorstelling. Af en toe maakt ze tekeningen met haar elektronische pen via de laptop. Die beelden werden geprojecteerd, ze waren eenvoudig maar mooi.
En op het einde zingt iedereen met een overweldigend heppiefeeling mee:
"Ik voel me ozo heppie, zo heppie deze dag en als je vraagt: Wat heppie als ik eens vragen mag, dan zeg ik: hoe wat heppie, wat heppik aan die vraag, heppie nooit dat heppieje dat ik hep vandaag?"
