12° DAG - dinsdag 5/5 - Kamena Vourla + 13° Dag - woensdag 6/5 - Kamena Vourla tot Athene tot Eindhoven tot Thuis
12° DAG -
dinsdag 5/5 - Kamena Vourla
Niet te vroeg moeten opstaan en buiten
ontbijten. Wat kan een mens nog meer wensen?
Wij zien enkele dapperen van onze groep
op de fiets vertrekken, anderen gaan naar het stand of het zwembad maar wij
trekken met een paar vrienden naar het dorpje. Wij belanden op een terrasje voor een lekkere
frappé en stilaan groeit de groep aan. Na een aperitiefje bestellen wij een
laatste keer een Griekse sla en Jean gaat voor een spaghetti met zeevruchten.
De meesten hebben bijna gedaan voor hij zijn schotel krijgt, maar het was zeker
de moeite van het wachten waard. De groep valt terug wat uit elkaar en wij gaan
honing kopen voor de kinderen en een laatste koffie drinken. Via het strand
raken wij terug tot bij het hotel waar wij op het strand nog een uurtje of twee
van de zon genieten voor wij ons klaar maken voor het avondeten en al
stilletjes de valiezen een laatste keer in orde brengen.
Rond 19u verzamelen wij op het terras
en de laatste groepsfoto's worden gemaakt voor we aanschuiven aan een lange
tafel naast het zwembad en genieten van een barbecue met achter ons de ondergaande zon. Het zicht is echt
adembenemend!
Micheline wordt door Frans bedankt in naam van de ganse groep voor de fantastische
reis die zij voor ons georganiseerd heeft en zij krijgt een paar oorbellen die
wij in Delphi voor haar kochten. Wij drinken nog een laatste Ouzo en trekken tegen
23u naar ons bed want het zal morgenvroeg druk worden voor de terugtocht naar
het Belgenlandje.
13° Dag -
woensdag 6/5 - Kamena Vourla è Athene è Eindhoven è Thuis
Ontbijt om half zeven en wij hebben de
gewoonte om op de laatste dag een stevig ontbijt te nemen omdat wij nooit weten
wat zo een reisdag voor ons in petto heeft en wij zeker zijn dat thuis de
muizen in de koelkast dood liggen. Wij konden alleen niet voorzien dat het
ontbijtbuffel geplunderd zou worden door een groep Litouwers die waarschijnlijk
de laatste maand gevast hebben om hier nu hun slag te slaan. Wij lukken er toch
in om nog wat te bemachtigen en ik smokkel zelfs twee broodjes mee voor straks
tijdens de vlucht. Wij nemen afscheid van het prachtige uitzicht en een ietwat
oudere bus brengt ons terug naar het vliegveld van Athene.
Wij denken al aan wat ons thuis te
wachten staat maar Karel doet nog wat giswerk en een paar vlugge rekensommen:
Wij hebben op deze trip ongeveer 2000 km met de autocar gereden.
Per persoon hebben wij ongeveer 92 km
te voet afgelegd, dit zijn 120 000 stappen.(Lieve had een stappenteller bij). Samen hebben wij dus 4.080.000 stappen op Griekse bodem gezet.
Er werd naar schatting 254 kilo (op zijn Grieks) wijn gedronken, 9 flessen Ouzo van 1 liter, 2054 glazen water (gratis) en 709 flesjes Mythos (bier) van 33 cl gedronken.
Wij verorberden samen ongeveer 918 gehaktballen en 469 souvlaki (brochetten).
We hebben samen ongeveer 49.550 achter gelaten in Griekenland en 490 aan fooien gegeven dus samen hebben we de
Griekse economie voor 50.040 gespijsd.
De vluchtgegevens: Athene
HV6710 Vertrek 11u50 Aankomst
14u10 in Eindhoven.
Een bus pikt ons op en onderweg naar
Tienen worden verschillende stops gemaakt en telkens stappen een deel van onze
nieuwe vrienden uit. Rond 16u30 komen wij in Tienen aan en het lijkt of de oppergod Zeus met ons mee gevlogen is, want wij worden
verwelkomd met regen, wind, bliksem en donder.
In de striemende regen denken wij terug
aan de warmte van gisteren op het strand, de geuren van de oranjebloesems en de
barbecue en de kleuren van de ondergaande zon.
11° DAG - maandag 4/5 - Kalambaka tot Kamena Vourla
Vandaag zien de dames
er iets anders uit. Ze hebben allemaal een rok aan. Dit omdat we een
meteorenklooster gaan bezoeken en de kledijetiquette zegt dat vrouwen een rok
tot onder de knieën moeten dragen en armen en schouders bedekt; de mannen moeten
in lange broek gekleed gaan.
Vandaag zorgen
sommige van ons nog voor een kleine verrassing na het ontbijt. Micheline had mij
al gevraagd om Pavarotti te imiteren in Epidaurus maar dat is (gelukkig) niet
doorgegaan. In de meimaand hoort een liedje voor Ons Lief Vrouwke dus had Willy
het lumineuze idee om ons een 'liedeken' uit de oude doos te laten zingen: onleesbare
partituur die na wat prutsen door de receptionist werden gekopieerd en
vergroot. In een kleine kapel aan de voet van de machtige meteoren hebben wij
ons uiterste best gedaan om engelen te imiteren.... Het klonk misschien niet professioneel
maar feeëriek was het alleszins.
De valiezen worden
ingeladen en we rijden naar het klooster Varlaäm.
De Meteoren zijn waarschijnlijk
een van de meest opvallende monumenten op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. Het gebied kenmerkt
zich door de op hoge rotsige pilaren gebouwde kloosters. Door eeuwenlange wind
- en watererosie (ooit was de Thessalische vlakte een binnenzee) hebben de
rotsformaties hun specifieke en moeilijk bedwingbare uiterlijk gekregen. Vanaf
de 9e eeuw werden de natuurlijke zandstenen torens beklommen door kluizenaars
die daar hun eigen leefomgeving creëerden en slechts af en toe naar beneden
kwamen. Vanaf de 11e eeuw trokken elders verdreven monniken naar het gebied.
Halverwege de 14e eeuw verrezen de eerste kloosters op de toppen. In 1336
stichtte de monnik Athanasios, afkomstig van de berg Athos zijn Groot Meteoron,
het hoogst gelegen (623 m) en belangrijkste klooster dat hier zou gesticht
worden. Nog 23 andere kloosters zouden volgen. Met netten aan touwen en houten
ladders van soms wel 40 meter lang transporteerden de monniken de benodigde
goederen en personen naar boven. In de hoogtijdagen bestond er een autonome
gemeenschap van monniken en 24 kloosters in vrijwel volledige afzondering van
de rest van de wereld. Sinds 1490 werd de abt van het Groot Meteoron ook het
hoofd van de gehele monnikengemeenschap van Meteora. In de 17e eeuw begon
echter het verval van het kloosterleven in Meteora. In de 18e eeuw werden de
kloosters gebruikt als toevluchtsoord voor Grieken die door de Turkse
overheersers opgelegde belastingen wilden ontduiken. Tijdens de 19e eeuw werden
de Meteorenkloosters gebruikt om te ontkomen aan oprukkende rebellen en tijdens
de Tweede Wereldoorlog en de daaropvolgende Burgeroorlog (1945-1949) hebben de
toen nog overgebleven kloosters veel schade opgelopen.
Na al die gewelddadige eeuwen zijn er slechts 6 kloosters in redelijke
staat overgebleven, waarvan sommige nog steeds bewoond worden door monniken en
nonnen. Men doet de laatste tijd veel moeite om de kloosters 1 Agios Nikólaos
Anapafsás (H. Nikolaas) 2 Mega Metéoron
(Groot Metéoron) 3 Varlaäm 4 Rousánou 5 Agia Triáda (H. Drievuldigheid) 6 Agios Stéfanos (H. Stefaan) in hun oorspronkelijke glorie te herstellen.
Varlaäm is het
klooster dat wij bezoeken, maar wij hebben tegenslag dat er
hier restauratie- werken aan de gang zijn. Hierdoor zijn veel delen voor de
bezoekers afgesloten.
In de hiërarchie van
de Meteorenkloosters neemt het Varlaäm de tweede plaats in. Het werd in zijn
huidige vorm gebouwd in 1518, en werd genoemd naar de vrome kluizenaar die zich
rond 1350 op deze rots terugtrok. Uit schriftelijke bronnen blijkt dat de
kloosterkerk in 1542, in twintig dagen tijd, werd voltooid. Daarvóór had men er
echter 22 jaar over gedaan om het benodigde materiaal boven te brengen.
Na het bezoek wordt
er een foto genomen van onze dames in rok. We worden bestormd door een groep
Jappen (vrouwen) die met ons op de foto willen. Het is net of een bende
paparazzi ons achtervolgt die een primeur voor hun tijdschrift willen.
De bus brengt ons nog langs
enkele andere kloosters die we van buiten kunnen bewonderen naar een mooi
uitzicht punt. Van hier vertrekken een aantal dapperen onder leiding van Peter
te voet langs een bergpad naar Kalambaka. Het gros maakt de afdaling liever met
bus en kunnen dus nog wat winkelen en aperitieven. Wij kijken onze ogen uit: een oord van verwondering, ontzag
bijna. De zes nog bewoonde kloosters van de Meteoren hangen als arendsnesten in
de lucht, op suikerbroodvormige rotsen die 300m boven de vlakte uittorenen. Vandaag
draagt de bijna onbereikbaarheid nog altijd bij tot de karakteristieke sfeer en
magie rond de Meteoren.
In de namiddag gaat het via
Trikala, Lamia en Thermophyles (zwavel houdende warmwaterbronnen) naar Kamena Vourla aan de baai van Maliakos aan de Egeïsche Zee. Onderweg
leest Jan nog een cursiefje voor van 'Sonja'. Dit zullen we de komende dagen
missen, want omwille van professionele verplichtingen verlaat Jan ons bij restaurant Thea om met de taxi naar Athene gebracht
te worden van waar hij naar Johannesburg, Zuid-Afrika, vliegt voor zijn werk.
In hotel Sissy dat aan het
strand ligt, worden we na het eten door een paar kerels op Griekse dansen
vergast en wij mogen ook eens uitproberen of dit iets voor ons is. De show
wordt gestolen door onze voormalige lerares LO die de Grieken eens laat zien
dat Belgen ook nog iets in hun mars hebben. De rest van de avond wordt er
gedanst en plezier gemaakt.
