De laatste laatste weken in India zijn we er niet in geslaagd onze blog bij te houden. Ook de eerste weken terug in ons Belgenland is het er nog niet van gekomen. Jullie hebben dus nog een hele portie blog tegoed.
We hebben deze voorlaatste weken natuurlijk niet stil gezeten. We hebben de 2 handicrafts eens gaan proberen. Een namiddag deden we een poging tot het maken van paperbags. Ook coconut-juweeltjes maken was leuk maar erg moeilijk. In de E-group was het thema vlinders. We tekenden en kleurden er enkele en hebben er ook in 3D gemaakt. De kinderen tekenen een hond steeds met 3'tjes en 5'jes als basis en hebben ons dat aangeleerd. Met de A-group hebben we eens tongtwisters, doorgeefzinnen en raadseltjes gedaan. Op het einde van de les konden ze "Wij zijn zot" en "Janne en Babette zijn tof!" zeggen. Met de B-group maakten we jongleerballetjes die ongelooflijk populair waren bij de andere kinderen. Iedereen wilde er eentje zodat op de duur niemand nog met 3 balletjes kon oefenen. In de bijles ontdekt Babette dat er nog een andere versie van ons liedje "One, two, buckle my shoe" bestaat. Het gaat als volgt: One, two, put on the shoe Three, four, open the door Five, six, play some tricks Seven, eight, shut the gate Nine, ten, sing it again.
Woensdag was een vrije dag. De meeste kinderen zijn blij dat ze dan niet naar school moeten. Mensen zijn meestal blij als ze niet moeten gaan werken. Maar wij vonden het oprecht spijtig dat we niet naar onze kindjes konden. We hebben dan maar wat rondgewandeld en ons geamuseerd in Kovalam.
In het weekend zijn we naar Kanyakumari gegaan met een toeristenbus. We maakten onderweg enkele stops bij bezienswaardigheden. De andere toeristen bestonden voornamelijk uit Indiërs uit andere delen van Indië. Kanyakumari is het meest zuidelijke punt van Indië waar de Indische Oceaan, de Arabische Oceaan en de Bengaalse Zee samenkomen. Het trekt steeds veel toeristen en bedevaarders aan. Er is een medidatietempel en ook wij kwamen helemaal zen terug. Wat ook erg opvalt is dat plaatsen die toerisme aantrekken ook veel bedelaars aantrekken. In kanyakumari hebben we veel armoede gezien. Omdat de kinderen niet voor zichzelf leken te mogen bedelen, propeerden we ze eten te geven. Dit weekend zijn we ook de sympathiekste kakkerlak van heel ons leven tegengekomen. Janne had het raam laten openstaan en uiteraard was er eentje naar binnen gekropen. Het vriendelijke hier aan was dat hij ook weer gewoon terug naar buiten kroop. Er kwam dit keer geen moorden aan te pas. Zondag zijn we naar de kerk van Vizhinjam gewandeld. Erg ver en erg warm. We hebben veel kinderen gezien. Enkele van de school waar we mee gaan zwemmen zijn in de zee. Met al onze kleren aan. Indische vrouwen moeten dat ook, om zedelijk te blijven. In de namiddag zijn we voor de laatste keer naar de dansklassen geweest. Helaas was er het laatste uur geen muziek door een powercut.
Met C-group hebben we een gezelschapspelprojectje gedaan. Eerst knutselden we dobbelstenen uit papier. De volgende les maakten we de pionnen met balonnen tot het echte kipjes werden. Daarna volgde het spelbord met nummertjes en opdrachtvakjes. Uiteindelijk konden we het spelen en ons kippen-ganzenbord "chicken run" viel erg in de smaak. We maakten pauwen met reuzemooie veren uit papier, beestjes met plushen bolletjes, een vuurtorenlandschap uit wc-rolletjes en nog veel meer van die dingen.
Op ons afscheid in school hebben we de kinderen op zelfgesneden fruitsla getrakteerd (met eerder machette dan een mes). Zij schotelden ons prachtige dansjes en een liedje voor. We hadden het erg moeilijk met vertrekken.
We hebben enorm van onze ervaring genoten! We iedereen bedanken die ons daarbij geholpen heeft: Sisp, Jint, iedereen die ons steunden. Het was een ongelooflijke ervaring. We gaan zeker terug!
