Voorlopig vind ik dat we er goed in slagen elke week een verslagje te brengen. Het internet en de computers werken wel niet altijd mee. Foto`s kunnen we bijvoorbeeld erg moeilijk uploaden en dat zal dus nog een week duren. Ondertussen hebben we heel wat foto`s van de activiteiten. Geen zorgen, ze komen er aan!
Vorige keer begonnen we ons een beetje thuis te voelen. Wel dat proces is nu voltooid. Ja, zelfs de beesten kunnnen we aan. Al beet er net bijna een hond Janneke haar oor er af...
In ons vorig berichtje maakten we een klein vergissinkje: die 11 uur was enkel voormiddag. We hebben er vorige keer 21 gedaan en dat is zonder de bijlessen gerekend. Volgende week verandert echter het uurrooster en zal het aantal creatieve uren een beetje teruggeschroefd worden. Die 11 halen we nog wel. Maar het is niet zo dat we die andere uren op onze luie kont moeten gaan zitten hoor. Neenee, we assisteren dan leerkrachten en houden ook regelmatig de kinderen met de meeste achterstand al dan niet creatief bezig. Ook gaan we elke donderdag mee naar de playground om wat aan sport en actief spel te doen. Deze week was dus heel intens. Op een dag kregen we bezoek van het verfmonster... Ok, ergens is het logisch dat als kinderen misschien voor de eerste keer in contact komen met verf dat ze beginnen kliederen, maar we mochten het ook niet uit de hand laten lopen... De muren en kleren wijn op enkele vlekjes nog net gespaard gebleven. Onze verf houden we dus maar voor de oudere groepen. Vandaag hebben we op een leuke manier memory kunnen spelen. De kinderen moesten elk 2 dezelfde tekeningen maken en inkleuren. Daar konden we dan memory mee spelen. Ze hadden het spel al gauw gesnopen en het zal dus niet de laatste keer zijn dat ze het speelden. Ook Uno hadden we meegenomen en tot onze grote verbazing kende enkele kinderen het al. Dat spelen we dus ook af en toe. Voor degene die vertrouwd zijn met Uno en dus de pestkaarten kennen, is het misschien wel grappig om te weten hoe heftig de Indische jongens hierin kunnen zijn. Ook spreken ze stiekem in het Malayalam (wat wij nog steeds niets van begrijpen) af hoe ze ons de meeste kaarten kunnen geven. Sound and rythm is zeer leuk om ons eens met muziek bezig te houden. Zonder woorden kunnen we dan met enkel ons lichaam al iets leuk proberen. Hoewel we er vandaag wel een Engels tekstje op hebben geplakt.
Vorig weekend zijn we inderdaad eens naar de dansklassen gezien. Waaaaaaaw! Indische jongens kunnen dansen! Ze durven alles geven en bewegen heel lenig en ritmisch. Daar zouden ze bij ons eens wat van mogen leren. Zoals voorspeld zijn we zelf ook niet stil blijven zitten. De dansleraar heeft speciaal wat danspasjes gezocht, op een liedje dat wij toevallig al kenden, die we zouden kunnen onthouden en die onze niet zo swingende lichamen net aankonden. Het resultaat hebben we daarna nog gefilmd op het dak van ons gasthuis om het niet te vergeten. Net een stukje uit een bollywoodfilm.
Na twee weken zijn we gewend aan het eten van Kala`s moeder. We vinden het zelfs erg lekker! Vooral al het noodles zijn en we een zelfgemaakt dessertje krijgen. Gisteren is hier echter een abrubt einde aan gekomen... Kala is getrouwd met een Ier en hij kwam vanaf 31 augustus voor 7 weken naar India. Blijkbaar stelt hij enkele eisen. Het is nu te moeilijk om nog voor ons te koken. We zullen er nu dus zelf voor moeten zorgen. Wij en zij vinden dat erg spijtig maar als de man het niet wilt dan is dat zo.
Het weer is hier op enkele buien na nog prachtig en we hopen voor jullie hetzelfde. Morgen vertrekken we naar de Backwaters en hopen daar heel wat moois te zien.
groetjes en we zien jullie allemaal erg graag,
Janne en Babbette (of zoals de kinderen zeggen; Ana (betekent trouwens olifant) of Janee en Babech, Babber of Babeet)
