Serge en Babette weten niet veel van het verhaal af en dat
is ook de reden waarom we eigenlijk zijn bijeen gekomen. We moeten het hebben
over de toekomst van onze zoons. Mijn
zoon, Michel, heeft een zwerver vermoord samen met Rick en Beau. Ik kan hem
niets kwalijk nemen, het was een accident. Het ging als volgt: Op weg naar huis
van een schoolfeest gingen Michel, Rick en Beau(geadopteerde zoon van Serge en
Babette) nog even pinnen. In het pin hokje lag een stinkende zwerver te slapen.
De zwerfster begint te schelden en zegt dat ze op moeten rotten. Dat maakt
Michel en Rick kwaad, Beau heeft er geen zin in en gaat naar huis. Michel en
Rick beginnen dingen van straat te halen en het tegen de zwerver aan te gooien.
Ze gooien en bureaulamp en een lege jerrycan. Maar dan gaat het mis Er komt
een aansteker bij en de jerrycan, waarvan de jongens dachten dat hij leeg was,
ontploft en de zwerfster is op slag dood Claire en ik komen achter dit
incident na een uitzending van Opsporing Verzocht. De cameras in het pin hokje
hebben alles opgenomen. Op de beelden is niet helemaal te herkennen wie de
daders zijn. Maar ik herken Michel meteen! Hij is tenslotte mijn geliefde zoon.
Claire lijkt niets te merken, ten minste zo doet ze. (BLZ 170)
Terwijl wij aan tafel zitten hoor ik een
gepiep. Ik kijk in de zakken van mijn jas en vind er de gsm van Michel. Die is
per ongeluk in mijn jas terecht gekomen nadat ik zijn gsm even moest bijhouden.
Ik neem op en het is Michel die belt met de vaste telefoon thuis. Hij wil zo
snel mogelijk zijn gsm terug en komt er in het restaurant persoonlijk om.
Terwijl ik naar de achterkant van het restaurant ga, kijk ik wat fotos en
videos op de gsm. Mijn zoon heeft de moord gefilmd op de zwerfster. Ook
luister ik naar de voicemail van zijn gsm waar oproepen staan van Rick, Beau en
mijn vrouw! Claire zegt: vanavond moeten jullie het doen. Ik ben enorm
verward. Wanneer ik hem zie spreek ik hem aan over het filmpje. Michel laat
zich van den dommen, en doet alsof het allemaal een accident was. Ik vind het
niet grappig, al ziet mijn zoon de ernst er niet van in! Het was maar een grap
die we uithielden. Niets bijzonders.. Ik besloot hem te geloven en het voor hem
op te nemen. Het is tenslotte mijn zoon en ik hou van hem! (BLZ 147)
We gaan op restaurant gaan eten. Ik wil
geen pottenkijkers, en zou graag op mijn gemak een gesprek kunnen voeren met
mijn broer en zijn vrouw! Ik ga niet zeggen welk restaurant het is want dan zit
het de volgende keer daar vol met mensen die komen kijken of wij er ook weer
zitten. Het enige wat ik kwijt wil is dat het een peperduur restaurant is met
veel klasse. Tijdens het diner valt het mij op dat Babette heeft gehuild, ze
verbergt haar ogen achter een donkere bril. We gaan gewoon aan tafel zonder iets te laten merken.
Al snel lopen de spanningen hoog op. Claire en ik zijn totaal geen types voor
een restaurant als dit. Ik erger me dood aan de Gerant van het restaurant. Die,
door middel van zijn pink, aanwijst waar alle gerechten wel niet vandaan komen
en hoe ze zijn gemaakt. Eerst wordt er gepraat over alledaagse dingen
zoals films, vakanties e.d. Maar als ik na een bezoek aan het toilet terug kom
bij de tafel is het mis gegaan. Babette is in huilen uitgebarsten en vlucht
naar de tuin. Claire volgt Babette om met haar te praten. Mijn broer Serge en
ik blijven alleen over.. (BLZ 9)
