Zondag 7 juni. Ben om half 8 wakker zet koffie en ga naar een bakker. Om half 9 zit ik met Julian aan het ontbijt. Er hamgt een brief dat we voor 8 uur weg moeten zijn maar we zien wel. Vandaag maar 21 km. om 9 uur komt er een mevrouw om op te kuisen. Snel pakken we.in. Als we naar buiten gaan komt de pastoor van het naast gelegen kerkje vragen of.we voorafgaand aan de mis van half tien de pelgrimszegen willen, we stemmen toe en we staan even later voor aan in de drukbevolkte kerk. De pastoor zegend ons en ons materiaal. Nou dat zit voor de rest van de tocht wel goed en, baad het niet dan schaad het niet! En de kerkgangers genieten er zichtbaar van. Nu eerst naar de bar voor Julian zijn winstuitkering. En dan op pad. Na 10 km. het dorpje Benquet waar dee bar open is, we drinken wat op het terras het is al warm. We zijn op de helft, door de bossen verder n 2 uur later het stadje Sant-Sever gelegen aan de rivier L Adour. Het is een historisch stadje, veel.middeleeuwse gebouwen, de kerket zijn abdij uit de Xe eeuw zijn prachtig. Het is erg rustig in het stadje. Op het plein voor de kerk s de bar open en we gaan op het terras zitten. Na een uurtje bellen we de verantwoordelijke van de refuge. Hij komt even later en spreekt perfect mederlands. Hij heeft in vlaanderen gewerkt en Nderlands geleerd. De refige is in het Jacobins (1280) van de abdij. Het is ruim 12 slaapplaatsen en Charlotte komt eraan met een auto dus we zijn met 3. Er is een wasmachine wat altijd handig is voor de pelgrim. In eem buurtwinkeltje doen we boodschappem om te koken. Dan doesche em het stadje in. Het koeld wat af dus heerlijk vertoeven op een terras. Morgen weer een pittige route de tefuge 30 km. verder is gereserveerd.
Zaterdag 6 juni. Ik wandel vandaag met Julian het is wat minder warm vandaag maar toch nog 34 graden. Een mooie route door het bos, vrij vlak vandaag en na 10 km. het dorpke Boston de kerk is zeer oud en speciaal. Voordat je de kerk inkomt eerst een voorportaal met rechts de deur van de pastorie. Hier komen al honderden jaren de pelgrims om te rusten. De pastprie is nog origineel ingericht en er is drinken voorzien. De pastoor leefde leterlijk in zijn kerk. Een vriendelijke mevrouw bied ons drinken aan, en een mooie stempel. De tocht loopt voorspoedig en voor 4 uur zijn we in Mont de Marsan. De gemeente heeft het voormalige badhuis uit 1866 gerestaureerd: Bains-Douches. Het is nu een heel mooie pelgrimsopvang met 14 bedden maar we blijven met 2 in al die luxe, iedet eem eigen kamer. In 1961 hadden nog minder dan 30% van de huizen een bad of doesche. Om half 5 komt een mevrouw vragen of alles naar wens is. Er is eten en bier en wijn goede bedden wat wil je nog meer. Het is zaterdag en vollop leven in de stad.Vanavond voetbald Barcelona tegen Juventes en in de bar staan de mensen aan te schuiven om te gokken op de uitslag. Julian is er van overtuigd dat Barca gaat winnen en omdat de meeste Fransen op de winst van Juventes gokken krijg je voor een euro voor Barca 2,17 euro Julian zet 100 eurp in.
We gaan nu eerst naar de Mac. een lekker goedkoop eten. We lopen door het oude gedeelte van de stad dat ligt tussen de riviertjes de La Midou en de La Douze die hier samenkomen en als de La Midouze de stad uitstroomd. Het is prachtig! Als het bij bijna 8 uur is gaan we naar een pleintje waar een scherm staat en het is een spannende wedstrijd. We kunnen moelijk ons inhouden als Barsa schoort maar dan schoort ook Juventus de Fransen hebben weer moed maar dan weer Barsa. En het blijft zo dus Julian is 117 euro rijker. De Fransen druipen snel af en als demuziek begint is bijna iedereen weg. We gaan ook maar naar ons slaapplekje. Morgen 21 km. Dat is een makie maar wel weer 34 graden.
Om half 7 gaat er ergens een wekker. We staan op. Het was laat vannacht dus kort geslapen.Het was goed vertoeven op het terras buiten bij onze tefuge! Er staan 37 km. op het programa voor vandaag naar Roquefort. Joel Henriot was aangenaam gezelschap,maar s middags op een terras samen met 6 engelse moterrijders wat biertjes gedronken bij het eten een biertje en na het eten wijn. Joel had de wijn geregeld. Deze was voortreffelijk maar ik denk dat de 4e fles er teveel aan was. Joel had al zichtbaar moeite om zijn bed te vinden. Joel beslist vandaag wat later te vertrekken en in een hotel te overnachten. Charlotte gaat ook vandaag weer liftend
We moeten wel de 37 km. want de tussen gelegen refuge is gesloten. Eerst naar de bakker voor belegde broodjes al zegt mijn maag nee, deze in de rugzak. De eerste 10 km. loopt er een flinke kater mee, een kleine is al vaker gebeurd maat nu is de man met de hamer echt langsgeweest vannacht. De route is veel rechtdoor eerst 9km. over een oude spoorwegbedding, dan door maisvelden. Het is bijna 40 graden en geen schaduw, zelfs in het bos is het warm! Voor het zuiden hier is dit zelfs uitzonderlijk. Overal zijn de boeren aan het beregenen en soms moeten we rennen om niet nat te worden. We lopen de grens over vanhet departement en komen in Les Landes dit staat bekend om zijn poederige grond en dat merken we de stokken gaan enkele cm. de grond in, het loopt zwaar. Dan 2 km. op een paralelweg naast de snelweg, weer geen schaduw. Gevolg door weer een kaarsrechte spoorwegbedding. Ik stop en eet mijn broodjes met smaak op. In het bos vollop muggen en ze steken me helemaal lek. Tientalle muggebeten op mijn benen. Maar iets voor 4 lopen we het mideleeuwse stadje binnen. Gelegen aan de rivier de La - Douze en nu op een kruising van de route nationaal D 932 D626 en de D323 van en naar Bordeux. De stad heeft tot de opening van de autosnelweg groote welvaard gekend maar nu is er veel verlaten winkels en hotels en er is net buiten de stad een nieuwe supermarkt die de laatste buurtwinks de nek omgedraaid heeft. We moeten de sleutel ophalen in de bar en als we op het terras zitten denderen de vrachtwagens op drie meter voorbij. Ik moet zeggen het heeft wat ze remmen af kiezen links of rechts en trekken op even verder voor een haakse bocht tuut tuut en weer gas. Bedoeld is de weg waarschijnlijk voor de 10 tonners uit 1960 maar nu zijn het 30 tonners. We lopen maar de refuge en die is fantastisch wasmachine droogkast alles nieuw 8 bedden en heel netjes. Er komt een mevrouw langs om te vtagen of alles naar wens is. Mijn was in de machine en de droogkast temperatuur op maximum en wat ik hoopte gebuurd. Mijn wandelbroek krimpt 2 maten en past weer prima, de gekochte galgen niet meer nodig! Prima. Julian kookt em we zijn met 3 vannacht. Wat minder wijn, denk ik.
Iets na 8 uur word ik wakker. Eerst naar het postkantoor, heb gisteren heel de rugzak op zijn kop gezet er moet gewicht uit. Als mijn wandeljas et inzit is er weer een kg. bij. Dus een pakketje gemaakt vooral kleding en kaarten. Op het poskantoor veel volk en maar 1 balie open. Personeel dat druk op en neer loopt maar de 2 e balie blijft dicht, ruim 15 wachtende en een erg onvriendelijke bediende. Eindelijk ligt mijn pakketje op de weegschaal 1,3 kg. Das mooi weg ermee naar huis. Nu eerst naar de bakker. En wat later zit ik met. mijn ontbijt en koffie op het terras bij de Kathedraal. Het is nu al 24 graden en de komemde dagen gaan we richting de 38 dat beloofd. Maar vandaag een.korte route. Om 11 uur loop ik de stad uit
De bossen in ik loop onderweg een pelgrim voorbij, een fransman Joel hij slaapt vanavond in dezelfde refuge als ik dus we zien elkaar vanavond weer. Als ik in het stadje aankom ga ik naar de Mairie en de refuge is aan de achterkant hiervan ik krijg de sleutel doesch en doe mijn was. Ik zag een kapsalon en loop erheen, een moslima knipt mijn haar en baard, zo ik ben weer wat gewicht kwijt.Julian en Charlotte Joel en ik zijn de enige pelgrims vandaag.We gaan boodschappen doen en Julian kookt weer heerlijk. Joel is net gestopt met werken en spreekt goed engels hij is aangenaam gezelschap en er word flink wat wijn verzet. We zitten tot ver na midernacht buiten en pas als alle wijn op is gaan we slapen. Het belooft wat morgen 38 graden en bijna zoveel km.
We nemen een uitgebreid ontbijt bakken eieren en om halftien doen we de deur van de molen op slot. Ik loop vandaag alleen, daar heb ik zin in en het tempo van Charlote is voor mij te laag, we spreken af elkaar in Bazas aan de kathedraal weer te zien. Het is erg warm vandaag zelfs voor deze streek. Afentoe wat schaduw in de bossen. Ik kom bijna niemand tegen wat een rust. De tocht is pittig bij deze hitte! Als ik onderweg water vraag zecht de mevrouw dat het te warm is om te lopen en ik beter rust. Om 4 uur en ruim 33 km. ben ik in Bazas een heel mooie stad. Om 6 uur komen Charlotte en Juliean er aan. Ik heb inmiddels de sleutel van de refuge opgehaald, we doen eerst boodschappen voor het avondeten en lopen naar onzeslaapplek. Julian kookt ik betaal de boodschappen een prima formule. En we nemen een paar flessen wijn mee. Het is nog steeds heet dus alles zal buiten gebeuren. Morgen een makelijke dag eerst nog wat in de stad bezichtigen en dan 17km. wandelen. Het zal weer tegen of zelfs over de 40 graden worden. Spanje ko.t in zicht en dat merk je overal aan.
Om 8 uur zitten we aan het ontbijt 3 pelgrims en 3 hospitaleros. De dame uit antwerpen vertrekt naar een vriendin in Spanje en het koppel dat het de komende maand overneemd. Het is een uitgebrijd ontbijt en om 9 uur zijn we weg. Carlotte vertrekt als eerste en wat later ben ik met Julian ook weg. Door de wijngaarden van de bekende Bordeaux wijnen. Ze zijn weer volop aan het vergif spuiten en we. wachten tot de machines aan de andere kant zijn van de wijngaard want door de wind waaid het spul alle kanten op. Al snel passeren we Charlotte die nog steeds moeizaam loopt. De wijngaarden zijn inmems groot. Soms een bordje eco wijn, ik heb mijn vraagtekens
In Saint Sulpice de Guilleragues roept een mevrouw ons op haar terras om iets te komen drinken
Ze heet Bernadette Tallet en geeft ook onderdak aan pelgrims. We moeten minimaal 5 koeken eten voor de nodige vitamines volgens haar dus doen we dat maar. We krijgen een stempel en gaan verder over de GR. Nu door de bossen naar La Reole daar doen we een terrasje em Charlotte zit er al. We lopen de stad in het is inmiddels 2 uur. De stad La Reole Leo ligt aan de rivier de La Garonne en over de brug uit 1936 van Gustaaf Eifel lopen we de stad uit. In het gehugt Floudes roept een mevrouw ons binnen voor koffie dat slaan we niet af en ruim ern uur later zijn we weer op weg. Nog 5 km. naar Bassane naar de watermolen: Moulin de Piis.Nu alleen nog inmense maisvelden. Net voor Bassamne lopen we maar de watermolen. Hierin overnachten we vandaag wr hebben gereserveerd
Als we er zijn bellem we een vrijwiliger en binnen 5 minuten komt een mevrouw met. de sleutel. Ik heb inmiddels al veel watermolens gezien een keer zelfs 5 op minder dan 8 km. Maar deze is pas gerestoureerd en als de Fransen dat doen moet het iets bizonders zijn en dat is deze zeker! Het is een watermolen uit1319 met een horizontaal schoepenrad en omdat hier alteid al pelgrims overnacht hebben, heeftmen bij de restouratie de geheele1e verdieping ingericht als pelgrimsherberg! Overal is aan gedacht en je waand je dan ook echt 600 jaar terug. Voor deze overnachtingsplaats hebben ze diverse prijzen gekregen waaronder: mooieste refuge van Frankrijk. Het is in de velden gelegen en de molen is tot begin 1900 in gebruik geweest. Ik slaap hiet met de 2 jonge Fransen Charlotte en Julian. S morgen brengen we de sleutel terug naar de Mairie
Wat een leuke ervaring!
Maandag 1 juni
Ik ben als eerste wakker en loop naar de bakker voor vers stokbrood dek de tafel en zet koffie voor onze 2 jonge pelgrims. Het is gezellig ontbijten met drie in de keuken. Charlotte vertrekt om half negen en Julian en ik zijn een uurtje later weg. Omdat Julian zijn tabak op is gaan we eetst langs de bar aan de overkant ik loop mee binnen en ongelofelijl heel de bar zit vol mannen geen stoel meer vrij. We verlaten de stad nu aan de overkant van de La Dordogne en volgen de rivier nog ruim 2 km. dan naar het gehugt Les Caris hier zit Charlotte aan de kant last van de benen. Ze zegt wel een oplossing te vinden en wr lopen verder, vandaag veel GR 654 door eindeloze wijngaarden. Af en toe een gehugt of een kasteel. Als we bij het stadje Pellegrue aankomen loopt er een jong nederlands stel. Ze zijn in Maart vertrokken hebben bijde hun baan opgezecht alles verkocht en zijn te voet vertrokken ze denken in Juli is Santiago aan te komen en vervolgen hun reis via Portugal. Ze hebben alleen wat ze bij hebben en slapen vooral in hun tent. Ze denken dit nog heel lang vol te kunnen houden. Ik wens ze veel geluk. In de pelgrimsherberg hier nog pelgrims. In het stadje is alles dicht op maandag, 5 bars zijn er en een cafe hotel
We besluiten omdat het pas 2 uur is om naar het volgende gehugt te lopen 7 km. verder. Weer door de wijngaarden die hier enorm groot zijn. Precies om 4 uur zijn we aan het voormalige benedictijner abdij van Saint-Ferme. Hier is een refuge en Charlotte is er al. Het is de eerste van de maand en dan wisselen de hospitaleros, een mevrouw uit Antwerpen gaat en een frans stel komt. De mevrouw heeft heerlijk gekookt en er is wijn en wifi. We komen de avond buiten door want het weer is prima.
Om 8 uut zitten we met Rolande en Michel aan het ontbijt. Het zijn 2 gepemsioneerde artsen die elkaar op een zangkoorem bijeenkomst hebben leren kennen nadat hun bijder echtgenoten overleden waren. Ze spreken bijde goed engels en het is leuk met hen te spreken over allerlij zaken. Rolande heeft in 2010 met haar zoon de Camino gelopen en omdat er in Bergerac geen pelgrimsopvang was en hun huis enorm groot is hebben ze vorig jaar de 4e verdieping om laten bouwen voor de opvang van 6 pelgrims. Alles ruikt nog nieuw en het is leuk ingericht. Dit prive initiatief valt zeer te warderen. Voor 15 euro slaapt men hier inc. ontbijt, midden in de stad mooie lacatie aan een groot plein en aan de achterkant van het huis een mooi stadspark. Ze hebben het huis 10 jaar geleden gekocht het is uit 1860 en ze hebben het totaal laten renoveren. Ook de tuin is heringericht. En omdat mevrouw zelf de camino heeft gelopen weet ze wat een pelgrim nodig heeft. Als er pelgrims zijn haalt Michel s morgens vers brood en Rolande vraagt zich af waarpm alleen dan? Ze geven voor ons een zangduet weg in het klinkt indrukwekkend. Door al die gezelligheid zijn wr pas na 10 uur weg. Via de oude brug verlaten we de stad en al snel zitten we midden in de wijngaarden. Het is een zware route vandaag veel stevige beklimmingen en nog pittigere afdalingen. Wijngaard op wokngaard af, het laatste stuk door een bos. Om 5 uur lopen we Sainte-Foy-La-Grande binnem,nog 5 km. door de stad tot aan de kerk. Ook hier stroomt de La Dordogne we nemen de brug en komen aan de overkant van de stad. Hier aangekomen blijkt de pelgrsopvang gesloten wegens verbouwings werken. We bellen de Mairie en moeten ons melden bij het hospital. Dat is aan de andere kant van de stad. Weer over de brug terug. De stad is grijs en grouw vam de vele winkels en horicazaken is meer dan de helft verlaten, veel leegstaande huizen. In het verleden heeft men hier grote welvaard gekend grzien de mooie huizen en hotels. Nu is het net een spookstad. Veel emigranten woonen in de sobere huizen vaak naast dichtgetimerde buurhuizen
Ook zij zullen hier volgens mij niet gevonden hebben wat ze zochten. Bij het Hospital krijgen we een adres om de hoek en ze hebben iemand gebeld. Als we er 2 minuten zijn komt een mevrouw met de sleutel. In de tussen woning zijn 3 slaapplekken
We zijn verrast krijgen lakens handoeken en eten voor 5 euro. Fantastische slaapplaats en een heel lieve mevrouw. Even later komt er nog een pelgrim een meisje van 28 Charlotte die de camino voor de 2e kreer loopt. Het is zondag de winkels zijn dicht dus kookt Julian voor ons drieen we missen wel de wijn en ook de bar aan de overkant is dicht. Maar ook zonder is het een gezellige avond.
Ik ben jac broers
Ik ben een man en woon in Minderhout (Belgie) en mijn beroep is Onderhoudscoordinator: Amphia Ziekenhuis Breda.
Ik ben geboren op 21/01/1958 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Om 8 uur zitten we aan het ontbijt 3 pelgrims en 3 hospitaleros. De dame uit antwerpen vertrekt naar een vriendin in Spanje en het koppel dat het de komende maand overneemd. Het is een uitgebrijd ontbijt en om 9 uur zijn we weg. Carlotte vertrekt als eerste en wat later ben ik met Julian ook weg. Door de wijngaarden van de bekende Bordeaux wijnen. Ze zijn weer volop aan het vergif spuiten en we. wachten tot de machines aan de andere kant zijn van de wijngaard want door de wind waaid het spul alle kanten op. Al snel passeren we Charlotte die nog steeds moeizaam loopt. De wijngaarden zijn inmems groot. Soms een bordje eco wijn, ik heb mijn vraagtekens
