De lezer van dit blog zal mijn bedenkingen bij het leven kunnen volgen. Kortom, alle bedenkingen die ik me maak zullen hier bijgevoegd worden.
Aarzel niet je commentaar te geven indien gewenst!
09-07-2007
De grote afwezige
Het heeft een pracht weekend geweest. Naar de ouders van mijn petekind geweest in Veurne. Het weer zat ook mee. En de streek sprak ons enorm aan. Veurne is een bruisend stadje, waar het heerlijk vertoeven is op de markt op een zonnig terrasje. Vandaag terug aan' werk, maar niet voor lang, immers eind van de week weekendje Luxemburg. Als het weer ook maar meezit, maar het belooft, want de weersverwachtingen spreken zelfs over 30 graden het komend weekend. OK, eerst er hier op het werk tegen 100 per uur tegen in gaan, en ik heb er zin in !!!
Toch was er dit weekend een grote afwezige; Anthony, mijn petekind. Hij was het afgelopen weekend bij zijn mama. We hebben hem gemist. Zijn naam is meerdere keren gevallen. Ik heb ook aan hem moeten denken hoor. Anthony is een geweldige kerel. De eerste jaren hebben we niet zoveel contact gehad, maar van eind vorig jaar hebben we de draad terug opgenomen en we zijn van plan regelmatig mekaar te zien nu. Voel ik me bijzonder goed bij. Het klikt terug tussen zijn vader en ons, en zeer zeker met Sandra, de nieuwe vriendin van Tom, de vader van Anthony. Een pracht koppel! We gaan mekaar zeer regelmatig zien vanaf nu. En ik ben zeker van plan het contact met Anthony te onderhouden! Want zoals ik al zei, en mijn mond loop er van over, het is een prachtige jongeman.
Wat het roken betreft, ben terug een bewuste roker, doch ik ben van plan na ons verlof in eptember ook drastisch te minderen zodat ik slechts enkele sigaretjes per dag meer neem. Ik vermoed dat het gaat lukken, want ik kan meerdere uren zonder. En als ik op die manier kan gelukkig door het leven gaan ...
Ok, vandaag was het zover, ik stop met roken. Tot nogtoe heb ik nog geen sigaret aangeraakt, wel de elektronische, maar dat geeft niks. Ik mis die verdomde sigaret zo erg dat ik hier gewoon zit te zitten. Precies doelloos, niks productief. Ik heb vandaag dan ook nog niet veel uitgespookt, en ik voel dat het zo niet verder kan. Ik zit zelfs na 15 uren sigaretvrij al aan de grond. Ik denk dat het gewoon de nicotineverslaving is die me parten speelt, plus het idee van een troost te moeten missen. Ik zou mezelf kunnen sussen door te zeggen, ok, rook maar verder maar neem niet meer dan X sigaretten per dag. En dat denk ik dan ook te doen. Op de dagen dat ik moet werken zou ik al heel wat kunnen minderen , da's toch al het grotendeel van de dagen dat ik minder dan de helft zou roken. Op het werk heb ik niet zo veel behoefte aan een sigaret, zo zou ik er bijvoorbeeld maar een kunnen nemen om de 3 a 4 uren. En dan de andere dagen niet onnozel uit gewoonte een sigaret opsteken, neen, bijvoorbeeld om het uur en niet eerder. Moet te doen zijn, en als ik dan nog de sigaretten fijn rol, want dat zijn eigenlijk ook de smakelijkste, dan heb ik toch niet veel rook binnen he, want die zijn op de helft van de tijd opgerookt. Enfin, ik weet me geen raad, maar één feit is een zekerheid, seffens op de terugweg naar huis ga ik me een pakje tabak halen want ik zie het anders niet meer zitten. Ik ga er seffens met Nini ook over praten, maar ik denk er serieus aan om toch een roker te blijven, maar dan eentje die maar enkele sigaretten per dag neemt. Ik denk dat ik me kan opleggen om er naar te streven om bv maar een 5-tal sigaretten per dag te nemen binnen afzienbare tijd. Ik vermoed sterk dat ik zelfs van huis zou kunnen gaan zonder sigaretten. En dan sterk genieten van eentje als ik terug thuis ben. Dat zou ik willen proberen, ik denk dat ik me daarmee gelukkig zou voelen. Natuurlijk is het nu voor het moment totaal naar de vaantjes, en vermoed ik dat ik ergens binnen een maand of twee, drie aan dat idee kan beginnen werken. Het zou bv een goed moment zijn na ons verlof, op het moment dat ik me terug voor 150 procent op het werk moet toeleggen, dan heb ik er weinig behoefte aan. Dat weet ik.
Allee, ik ga het bespreken met Nini, en dan zien we verder wel. Ik vind het wel enorm kleinzielig, net een klein kind dat je een snoepje ontzegt, alleen is mijn snoepje veel slechter voor de gezondheid dan dat van die kleine.
