De lezer van dit blog zal mijn bedenkingen bij het leven kunnen volgen. Kortom, alle bedenkingen die ik me maak zullen hier bijgevoegd worden.
Aarzel niet je commentaar te geven indien gewenst!
Van 30 mei tot 14 juni zijn we naar Jamaica op vakantie geweest. Een mooie reis, mooie ervaring. De heenvlucht was een domper. We hadden geboekt voor een Comfort Class, doch aangezien het voorziene toestel in onderhoud was vlogen we met een ander toestel, met de Nederlandse collega's van Jetair. De voorziene persoonlijke entertainment systemen, waar we recente films zouden kunnen op kijken, waren niet voorhanden aangezien we met een ander toestel gingen. Bovenop dit onvoorziene ongemak zag ik mijn eerste maaltijd voorbij gaan. Mij sloeg men over, en aangezien men nog 2 "comfort meals" had kregen de zetels achter ons die bedeeld. Toen mijn vrouw reclameerde verontschuldigde men zich en kreeg ik alsnog mijn maaltijd, een economy uitvoering. Nu niet dat ik dit minderwaardig vind hoor, maar je verwacht toch te krijgen hetgeen waarvoor je betaald hebt! Bij de volgende maaltijd konden we ook geen keuze meer maken uit vis of gevogelte. Daar kan ik wel inkomen. Het is niet te voorzien hoeveel maaltijden men van elk moet voorzien, hoe groot de vraag naar een bepaalde maaltijd is. Doch, dit viel dan ook wat tegen. De transfert van de luchthaven naar het hotel verliep moeiteloos, doch niet zonder enkele bedenkingen! De hostess van Jetair is tijdens de 2 uur durende rit meegereden met de Jetair klanten. Die kregen een lange uitleg over alles en nog wat in verband met hun te verwachten verblijf in Jamaica. Wij hebben niemand meegehad, dus ook "no information". De dag nadien is de hostess wel langsgeweest in het hotel om ons de nodige informatie te geven. Hier kregen we een uitleg over de excursies die men kon doen, maar alleen die uitstapjes waar de reisorganisatie wellicht nog een ferme commissie van kregen. Verscheidene excursies werden gewoon niet vernoemd. En ... als men dan wat uitleg vroeg aan de hostess over bepaalde uitstappen, kregen we steevast als antwoord "Dat weet ik niet want ik heb die excursie zelf nog niet gedaan." of "Dat weet ik niet want die excursie heb ik 6 jaren geleden een keer meegemaakt.". Wij, en ook andere meede reisgezellen, vroegen ons af wat die Betty daar eigenlijk deed buiten als verkoopstertje te handelen. De terugreis met de bus was nog straffer! We werden als sardientjes in een kleine bus gestopt. Op de achterste rijen werden koffers en valiezen opgestapeld, en er dienden 3 personen op klapstoeltjes te zitten in het gangpad. Na een half uur deed mijn rug serieus pijn, en de rit duurde nagenoeg 2 uren. Van de terugvlucht kan niets gezegd worden. Weer kregen we niet het voorziene toestel, doch de vlucht werd verzorgd door een andere luchtvaartmaatschappij. Niets dan lof voor Martinair! Het begrip "een vliegtuigreis verzorgen" is daar een gekend iets! Prachtig verzorgd! Maar men mag zich bij Jetair (of dan toch Vip Selections) aan een serieuze regen van klachten verwachten. Iedereen van onze mede reisgezellen is immers van plan een klacht in te dienen. We hebben zelfs foto's van de laatste busreis om toe te voegen aan onze brieven.
Het hotel viel wel mee, goed eten en drinken. De omgeving op zich stelde echter niet veel voor. Er was in Ocho Rios, het stadje waarnaast we verbleven, niets te zien dan enkele taksvrije winkeltjes en enkele locale winkeltjes. Bovendien was het niet aangewezen om ver buiten het hoteldomein te gaan omwille van de veiligheid. Mijn vrouwtje heeft zeer mooie duiken gedaan, dat kan men haar toch niet meer afnemen. Maar we houden het toch voor bekeken. In de Caraïben zal je ons nog wel tegen komen, doch niet meer in Jamaica. Dat hebben we gezien!
Het stelt misschien niet zoveel voor als de titel zegt, maar vandaag, na haar vierde duik heeft mijn vrouwtje een accidentje gehad. Na de laatste van de vier duiken wou men nog een groepsfoto maken op de boot. Stoot ze toch niet tegen een zuurstoffles die daar ligt! Baf met haar voet ertegenaan. En, rsultaat, teen gebroken... Vaarwel duikvakantie, nog de rest van de vakantie doorbrengen in een rolstoel. Want stappen is te pijnlijk. Maar we maken er nog het beste van!
Ik wens allesziens dat ze vlug hersteld van dit zoveelste voorval, en dat ze niet te veel pijn moet hebben.
Zaterdag 26 mei 2007 was het zover! Mijn schoonouders gaven een feest voor hun 40e huwelijksverjaardag! Aangezien we nog het één en't ander moesten mee helpen klaarzetten werden mijn vrouw en ik verwacht om 16u20 in de feestzaal. Toen we daar aankwamen was er nog niet veel te zien. Alleen de wagens van mijn schoonbroer en -zus en mijn schoonouders stonden netjes geparkeerd voor de feestzaal. Toen we binnen kwamen wist ik niet wat me overkwam! De eerste persoon die ik zag was een buur van ons, en mijn eerste gedacht was "We zijn hier in de verkeerde zaal terecht gekomen. We zullen hiernaast in een andere zaal moeten zijn!". Maar niets was minder waar. Op dat moment begon iedere aanwezige te zingen van "Happy birthday"! En toen was mijn euro gevallen. Het was een heuse surprise party, ineengezet door mijn vrouw voor mijn 45e verjaardag. Het duurde even voordat ik terug op de been was, want mijn knieën knikten. Ongeveer een half uurtje later kwam mijn petekind Anthony binnen met zijn stiefmama. Toen kon ik de tranen niet meer bedwingen! Het was een spetterende party, met alles erop en eraan! Niemand hoefde honger of dorst te lijden. Heeft mijn vrouwtje toch weeral mooi gefikst! Bedankt Nini voor deze mooie dag, trouwens één van de allermooiste van mijn leven, alhoewel het leven met jou elke dag een mooie ervaring is!
