Ik krijg mijn bericht niet helemaal op mijn blog dus dit is het vervolg!
Absoluut verbluffende muziek aan de vooravond van kerstmis. Of hoe het hartje december nog Zuiders warm kan worden. Een Kerstconcert avant la lettre, maar ook par excellence!
Wie herinnert er zich niet de fameuze Italo-Belgische muziekclub Muntagna Nera? Voor West-Europas meest gerenommeerde zalen, bracht de groep Genkse migrantenzonen en -dochters hartverscheurende levensliederen. Muntagna Nera zette de Limburgse coal-mine-blues op de wereldkaart. Daarna werd het stil rond de groep... Dertig jaar later overhaalt Björn Schmelzer de vergeten sterren van toen om opnieuw het podium te beklimmen, samen met de stemmen en snaren van Graindelavoix. De zangers en muzikanten van toen oorspronkelijk uit Calabrië, Sicilië, Abruzzo, Sardinië, Puglia, Lucania, Campania, maar allemaal opgegroeid in de mijnstreek beklimmen voor de gelegenheid opnieuw het podium en brengen hun meest pakkende nummers.
Voor Graindelavoix telt niet de historische reconstructie, maar de intensiteit en de sensatie waarover deze muziek beschikt. Graindelavoix voert gezangen uit met de korrel op de stem, met het grein in de keel. Om klanken in kleuren om te zetten hanteert het ensemble stemtechnieken die gaan van eigen, door de ervaring opgebouwde stemtimbres, tot oude vocale praktijken en versieringsstijlen zoals die kunnen gelezen worden in middeleeuwse traktaten of soms nog gehoord in gesloten gemeenschappen. Graindelavoix is een kunstenaarscollectief, opgericht door Björn Schmelzer, en is gefascineerd door een stem die ophoudt te communiceren. Een stem die geen boodschap meer overbrengt, maar louter de expressie is van haar ondergrond: gruis, intensiteiten en instincten. Het ensemble zoekt in oude repertoires naar de onderstroom die hen doet oplichten uit hun tijd, zodat het ontijdse karakter van de muziek oplicht en een spatie met onze tijd mogelijk wordt.
met: Graindelavoix, Filip Jordens, Maria Morgante, Pina Battista, Manuela Deledda, Salvatore Carlino, Angelo De Simone, Michele Zori, Mario Leuci, Tore Deledda, Ivo Deledda, Antonio Todde en Mauro Famurri/ co-productie: C-Mine cultuurcentrum Genk
5)Het was echt mooi om te zien , zeker op de vooravond van Kerstmis , het gaf je echt dat familie gevoel , je zag dat deze mensen zoveel respect hadden voor elkaar en elkaar echt aanzagen als hun eigen familie , ik had iets anders verwacht maar ben aangenaam verast geweest!
1)De band muntagna nera bestaat uit Italiaanse migrantenzonen- en dochters , zij brengen hartsverscheurende levensliederen in het Italiaans , het begon heel mooi met een filmpje over deze mensen , hoe zij hun band van vroeger herinner en waar ze vroeger oefende en hoe ze de wereld op hun beurt veroverden.
Dan komen ze allemaal het podium op en zie je de mensen die in het filmpje hun verhaal deden , ze zingen samen liedjes ,maar ook apart , ze zingen over hun leven en wat ze hebben meegemaakt , je zag dat deze liedjes echt veel voor hun betekende , ze hadden er echt hun ziel ingelegd, tussen de liedjes ging de film achter hun gewoon verder .
Als laatste zongen ze allemaal een liedje samen , ze eindigde rustig en mooi met een zacht liedje , ze werkte echt naar het einde toe . Super mooi om te zien!
2)Iedereen zong wel een liedje ,dat was heel mooi , vaak zongen ze ook liedjes samen en terwijl werd het filmpje achter hun verder gespeeld , ze stonden met enorm veel mensen op het podium, zangers en zangeressen en de mensen die muziek instrumenten bespeelden .
3)Op het podium stonden vanachter allemaal stoelen voor de mensen die op dat moment niet moesten zingen , in het midden stonden allemaal micros en links op het podium de mensen die de instrumenten bespeelden , de zangers droegen hun eigen kledij , wel op elkaar ingespeeld.
4)Ik dacht dat het ging om oude mannen die kerstliedjes zongen , dit had ik helemaal fout , het waren in de plaats Italiaanse mensen die zongen over hun leven, wel leuk zo iets helemaal anders , want ik zag er echt tegenop , maar toen ik dit hoorde was ik aangenaam verrast!
Absoluut verbluffende muziek aan de vooravond van kerstmis. Of hoe het hartje december nog Zuiders warm kan worden. Een Kerstconcert avant la lettre, maar ook par excellence!
Wie herinnert er zich niet de fameuze Italo-Belgische muziekclub Muntagna Nera? Voor West-Europas meest gerenommeerde zalen, bracht de groep Genkse migrantenzonen en -dochters hartverscheurende levensliederen. Muntagna Nera zette de Limburgse coal-mine-blues op de wereldkaart. Daarna werd het stil rond de groep... Dertig jaar later overhaalt Björn Schmelzer de vergeten sterren van toen om opnieuw het podium te beklimmen, samen met de stemmen en snaren van Graindelavoix. De zangers en muzikanten van toen oorspronkelijk uit Calabrië, Sicilië, Abruzzo, Sardinië, Puglia, Lucania, Campania, maar allemaal opgegroeid in de mijnstreek beklimmen voor de gelegenheid opnieuw het podium en brengen hun meest pakkende nummers.
Voor Graindelavoix telt niet de historische reconstructie, maar de intensiteit en de sensatie waarover deze muziek beschikt. Graindelavoix voert gezangen uit met de korrel op de stem, met het grein in de keel. Om klanken in kleuren om te zetten hanteert het ensemble stemtechnieken die gaan van eigen, door de ervaring opgebouwde stemtimbres, tot oude vocale praktijken en versieringsstijlen zoals die kunnen gelezen worden in middeleeuwse traktaten of soms nog gehoord in gesloten gemeenschappen. Graindelavoix is een kunstenaarscollectief, opgericht door Björn Schmelzer, en is gefascineerd door een stem die ophoudt te communiceren. Een stem die geen boodschap meer overbrengt, maar louter de expressie is van haar ondergrond: gruis, intensiteiten en instincten. Het ensemble zoekt in oude repertoires naar de onderstroom die hen doet oplichten uit hun tijd, zodat het ontijdse karakter van de muziek oplicht en een spatie met onze tijd mogelijk wordt.
met: Graindelavoix, Filip Jordens, Maria Morgante, Pina Battista, Manuela Deledda, Salvatore Carlino, Angelo De Simone, Michele Zori, Mario Leuci, Tore Deledda, Ivo Deledda, Antonio Todde en Mauro Famurri/ co-productie: C-Mine cultuurcentrum Genk
5)Het was echt mooi om te zien , zeker op de vooravond van Kerstmis , het gaf je echt dat familie gevoel , je zag dat deze mensen zoveel respect hadden voor elkaar en elkaar echt aanzagen als hun eigen familie , ik had iets anders verwacht maar ben aangenaam verast geweest!
