De morgenroutine is gevonden: ik ga naar school samen met Gaelle en Caroline, 2 franse meisjes van Don Quijote die ook altijd laat opstaan. We komen net op tijd aan, maar er zijn er altijd die nog later zijn :)
Vandaag is de laatste dag voor Isabel, en in onze klas van Marine van Zwitserland, Gaia uit Italië (die later 31 zou blijken, terwijl ze er 25 ofzo uitziet!) en onze profesora Gloria van de conversatielessen. Zij gaat 2 weken op vakantie naar Tenerife en wanneer ze terugkeert, ben ik dus al weg. We hebben besloten een beetje een feestje te geven en er is chocolade, chips, Dat is pas een leuke conversatieles: praten over vakanties met eten voor je neus! Er blijkt trouwens een filmpje van haar op youtube te staan: http://www.youtube.com/watch?v=c5BkYY5ipv0
Je zal er misschien niet veel van verstaan, maar zo is Gloria echt! Gloria is een privédetective die nu werkt als leerkracht in Don Quijote. Ze is 40 (nog net 39 eigenlijk) en ze ziet er in de 20 uit! Ze vermeldt dit dan ook vele keren! Ze praat enorm graag, maar haar conversaties zijn altijd enorm grappig! Ze zegt enorm veel: fatal en heeft het zeer graag met haar studenten over oude vriendjes, nieuwe vriendjes in Salamanca en alles wat er bij hoort, dus ook de seks (tigiti in haar woorden! Luister maar naar het filmpje!). We zaten altijd buiten op de patio onder de bomen om 2 uurtjes te praten en dat was 2 uurtjes pure ontspanning. Gloria klust ook bij als dichter (ze heeft een boek op internet) en kopieert graag zinnetjes van studenten. Legendarische uitspraken bij ons kwamen van Zéverine van Zwitserland.
Het gesprek ging over wat Anne-sophie ging doen nadat ze eigenlijk niet meer in haar residentie mocht zitten, maar wel nog 2 dagen in Salamanca moest blijven. Zéverine stelde voor om de sleutel te kopiëren: copiar la llave. Daarintegen zei ze: copiar la lluvia. In het Nederlands is dit: de regen kopiëren. Gloria vond dit zeer poetisch en ging het gebruiken in een volgend gedicht. Vervolgens ging het over de geluiden die dieren maken in de verschillende landen: zo zegt een haan bij ons kukeleku en in Engeland cuckle doodle doo. Gloria vroeg zich af wat een paard zegt in elk land, waarop Zéverine: bèèèè. Iedereen had tranen in zijn ogen van het lachen!
We spreken s avonds af met een hele groep om te gaan eten in de calle van Dyc k, de tapasstraat in Salamanca, waar enkel Spanjaarden komen: de grote hordes amerikanen blijven liever op plaza mayor. Des te beter voor ons: lekker, goedkoop en veel spaans rondom ons! Nadien begeven we ons naar een discotheek, Camelot, waar het jammer genoeg het tegenovergestelde is. Er werd voor de verandering eens geen spaanse muziek gedraaid, maar het was enkel hip hop, waardoor er dus wel hordes amerikanen waren. Het waren bovendien allemaal 16-jarigen! Maar we lieten het voor 1 keer niet aan ons hart komen, want het was de laatste dag van Isabel en Marine! Che heeft het wel een beetje lastig, omdat zij geen enkel liedje kent en dus niet kan meezingen zoals de rest van ons, en om 1 uur ga ik samen met haar terug. Ik moet toch vroeg opstaan om naar Segovia te vertrekken.
Om half 8 sta ik in de keuken, zoals afgesproken, omdat we de bus moeten halen van half 9 en de bushalte is toch een eindje. De Braziliaanse meisjes druppelen 1 voor 1 binnen, maar Letitzia laat haar gezicht niet zien. Juliana belt naar haar kamer en naar haar gsm, maar er wordt niet opgenomen. Als Letitzia uiteindelijk toch antwoordt, blijkt dat ze niet meegaat, omdat ze nog maar net terug was van haar avondje uit. We gaan dan maar zonder haar naar de bus en zijn ruim op tijd. De busrit duurt 2 uur en ik dommel in. Ik ben echter nog lang genoeg wakker om in het passeren Ávila te zien. Dat is een volledig ommuurde stad! Denk aan het Middeleeuws plaatje: dikke muren, kantelen, schietgaten, uitkijkposten, Alles is aanwezig! En de volledige muur staat er nog! Ik kijk mijn ogen uit! De verbazing is echter het grootst bij de Braziliaanse meisjes: ligt de stad echt binnen de muren?! Was het vroeger ter verdediging?!
Aangekomen in Segovia begeven we ons naar het oude viaduct. Na gegeten te hebben, is de plaza mayor aan de beurt. In elke spaanse stad is er zon plein te vinden, maar de mensen van Salamanca zweren dat het hunne het mooiste is. Tot nu toe geef ik hen gelijk. Nadien is het kasteel aan de beurt.Het kasteel van Disney is gebaseerd op dit kasteel, en dat is te zien! Echt waw! Ook binnenin valt er wat te zien. Vooral de harnassen boeien me. Haal je het beeld voor ogen van de spaanse conquistadores in Amerika. Zie je hun helmen? Wel, zo zijn ze dus echt. Het is logisch natuurlijk dat schilderijen uit die periode info geven over hoe de mensen eruitzagen, maar nu besef ik echt dat die info dus klopt! We klimmen ook in de toren, om een uitzicht te hebben over Segovia. Eens we boven zijn blijkt het net heel erg hard te regenen! Raar, maar waar!
Het was een beetje raar om op uitstap te gaan met alleen maar Braziliaanse meisjes. Ze kunnen zeggen hoeveel ze willen dat Portugees op Spaans lijkt, ik versta er helemaal niets van! Maar ik verkies het toch boven alleen reizen, want tegen wie zeg je anders: oh, kijk daar eens?! En het zijn echt hele lieve, toffe meisjes! Die graag uitgaan, want na onze uitstap zetten ze nog een stapje in de wereld. Ik ga echter niet mee, wat een goede beslissing blijkt. De dag erna blijkt dat Letitzia in een coma geraakt was (hoe noem je zon coma als je teveel gedronken hebt?) en dat de rest helemaal in paniek waren. Ze hebben dan maar de ambulance gebeld en in het ziekenhuis hebben ze haar maag moeten leegpompen. De andere meisjes waren helemaal in paniek, zelfs de dag erna nog! Geen wonder!!
Maandag wil zeggen nieuwe studenten. Terwijl ik de school binnenga, hoor ik mijn naam. Het is Coen die net zijn test heeft afgelegd. Hij staat op het punt te vertrekken op de rondleiding met alle nieuwe studenten, maar ik moet naar mijn eerste les. Daar is het heel erg leeg zonder Marine en Gaia. In de les van Gibrán komen echter 2 nieuwe studenten: Mindy uit de VS en John uit Ierland. Mindy is een leerkracht van Spaans in Washington en het verbaast me enorm dat een leerkracht B2 als niveau heeft. Moet een leerkracht niet ongeveer perfect Spaans kunnen? Zij moet wel Spaans aanleren he!! Ook aan John is er iets raars Hij komt van Don Quijote uit Barcelona en hoefde dus geen niveautest te doen. Dat is echter een fout in het beleid, denk ik, want hij heeft echt niet het niveau van een B2. Dat is erg om te zeggen, maar hij had nog nooit gehoord hoe je een condicional moet vormen (waarop Coen antwoordde dat hij dat ook niet kon, maar ik kaatste terug dat hij wel kon zeggen ik zou graag willen, maar dat hij gewoon niet wist dat de juiste grammaticale term daarvoor de condicional is à Coen heeft spaans leren spreken op zijn Erasmus in Barcelona, maar op een natuurlijke wijze en niet door grammatica te leren, waardoor hij dus niet de termen ervoor weet) en spreekt alle woorden op zn Engels uit. Hij kan echt niet praten zonder Engelse woorden ertussen te gebruiken en Het klinkt allemaal niet zo erg, maar zijn niveau ligt echt lager dan het onze. Gibrán moet vaker stoppen om dingen voor een 2de, 3de keer uit te leggen en we gaan niet meer zo snel vooruit. Bovendien krijg ik echt de kriebels van hem, hoe hij zijn neus ophaalt, hoe hij stinkt, Je raadt het al, ik zit er dus naast..
Deze maandag wil ook zeggen dat er een nieuwe professor is voor onze conversatielessen. Zijn naam is Javier en hij valt goed mee. Hij is helemaal niet zoals Gloria, maar zoals haar zijn er geen 2.Ook komt Guillome ons vergellen. Hij komt uit Brussel (franstalig) en is overgeplaatst uit een lager niveau. Hij is ook een echt fuifbeest (elke avond gaat hij uit, wat kan, want hij heeft les in de namiddag, dus hij is net wakker als hij naar de les van 1 uur komt) en hij en Anne-Sophie kunnen het dan ook goed vinden.
Om 7 uur is er weer de dansles. Het is ongeveer even erg als de vorige keer (ze mag dan nog 100 keer zeggen dat het niet zo moeilijk is, het blijft tapdans met sensuele armbewegingen. Een aartsmoeilijke combinatie!!), maar er is ook veel plezier, net als de vorige keer.
s Avonds spreken Jana en Miguel (uit Italie) en ik af om naar de Puerto del Chus te gaan, waar het kennismakingsdrankje is. We hebben een bonnetje voor een gratis bonnetje en het is een goede manier om nieuwe mensen te leren kennen. Ik zie Coen tussen een heleboel Nederlanders staan en we maken direct kennis. Er komt nog een meisje uit de VS af, een meneer uit Frankrijk (die geen Spaans en Engels kan, en ik kan geen Frans meer, dus dat ging niet echt goed) en ik babbel ook met Sarah, Anne-sophie en Gibrán van Gijón. Nadien gaan we een ijsje gaan eten op plaza mayor, incl Gibrán. Anne-Sophie was een beetje tipsy (er is een spaans woord voor, maar ik ben het kwijt) en dat was heel erg grappig om te zien.
Heel erg raar, maar deze dag is een beetje blanco. Ik weet nog dat ik s avond naar de zangles ben geweest en dat dat enorm grappig was, want ik kende enkel maar la Cucaracha terwijl de rest wel zon beetje alle liedjes kende. Ik herinner mij ook dat ik op het terras heb gezeten met een boek (ik wist helemaal niet dat er een terras was, want dat is een verdieping hoger dan mijn kamer, dus ik kom daar nooit) en dat Tim en Letitzia en Coen daar ook waren. Ik weet ook nog dat ik om 5 uur churros con chocolate met gaan eten met Che (of Hui of ) uit China en Katherine uit de VS en dat het heel aangenaam was. Ik denk dat het een dag vol luieren en babbelen was. Een gewone normale, maar leuke dag.
Waw, dat was echt een kutdag! De eerste les was een intensieve les van werkwoordstijden. Ik dacht dat dit één van de dingen was die ik door had van de unief, maar ik had echt alle oefeningen verkeerd. Ik was helemaal gefrustreerd en je weet wat er dan gebeurd: ik begin te huilen. Pff, dat was echt niet leuk, want ik kon niet echt goed uitleggen waaromen bovendien wou ik ook helemaal niet wenen, je bent er namelijk om bij te leren. Maar ja, ik deed het toch en toen keek iedereen en
In de conversatieles moesten we in 2 groepen abstracte woorden zoeken en dan moesten we de woorden van het andere team proberen uitleggen aan ons team, zodat ze het woord konden raden. We verloren grandioos omdat wij gewoon niet konden raden De helft van de abstracte woorden kénde ik zelfs niet eens. Heel erg frustrerend
Het enige leuke was die middag. De post kwam en daarin bleek mijn nieuwe gsm te zitten. Op dag 2 ofzo had ik hem laten vallen, waardoor een schuine streep over mijn scherm liep en ik alles wat boven die streep lag niet meer kon lezen. Heel erg lastig om berichtjes te versturen én te lezen!! De mensen van de residentie zitten echter naar mij te kijken alsof ik gek ben dat ik een gsm per post krijg opgestuurd van mijn ouders! Wanneer ik uitleg dat ik hier geen kan kopen, want dan zit er een spaanse sim-kaart in de er niet meer uitkan, zijn ze nog niet overtuigd
Jana en ik hadden om 5 uur afgesproken om met de bus naar het zwembad te gaan (dat naast de markt ligt, dus het leek ons het beste om met de bus te gaan!!!) en we hadden afgesproken op de plaza de españa. Voor de conversatieles echter stonden Jana, Coen en Paul (ook uit Nederland) en ik te praten en bij het weggaan zei Jana: tot op Plaza Mayor. Ik ging dus om 5 uur naar de plaza mayor, maar geen Jana te zien. Coen en Paul besloten al te vertrekken naar het zwembad (met een taxi, wat denken jullie wel, een bus??) en ik stond alleen met die Franse meneer (die ons herkende van maandag) die ik een beetje creepy vindt. Hij zat de hele tijd te kijken naar mij en persoonlijke vragen te stellen, terwijl hij 40 is!! Hallo?! Ik kreeg een sms van Jana dat ze op de plaza de españa stond, dus ik haast mij naar dat plein. Ik passeer mijn residentie en besluit nog vlug mijn water uit de koelkast te halen omdat ik verga van de dorst door dat lopen. Ik neem mijn fles, maar heel het vakje in de deur valt uit de deur. Het ananassap dat open was, stroomt over de vloer. Ik vloek, kuis het vlug op (kuisen verstaan ze trouwens niet in Nederland. Net als toekomen of ik zit aan het zwembad) en haast me naar de bushalte. Daar krijg ik een sms van Jana dat ze al op de bus gestapt is, en ik moet wachten op de volgende. Terwijl ik daar sta komt de Franse meneer toe, hij had besloten ook de gaan zwemmen. Opnieuw zit ik dus opgescheept met creepy guy.
Eindelijk kom ik toe in het zwembad en daar zitten Coen, Paul en Jana doodleuk te praten, niet eens meer verwachtend dat ik ging komen. Aaaaah!!!! Ik moet het water in, maar enkel creepy guy vergezelt me. De rest heeft geen zin om te zwemmen, enkel om te bruinen. Aaaah, weer creepy guy en nu in het zwembad!! Ik krijg gelukkig een beetje bijstand van Coen wanneer die vertelt dat hij hem ook creepy vindt en het liefst weggaat, wat we dan ook doen.
