Dag 16, woe 15/7, 7.30 tot 15.45, 110 km, 6 u gefietst van trento naar verona
We sliepen in een oud baanhotel, maar met een propere warme kamer en een goed ontbijt. Om 7.30 zijn we weg. Op de eerste thermometer die we tegenkomen staat al 27 gr.
We laten trento lonks liggen omdat we zoveel mogelijk km willen majen in de voormiddag. We fietsen nog steeds op een fietspad als gisteren. Supergoed aangegeven en heel veilig, links appelbomen en druiven rechts autostrade, kanaal of rivier en natuurlijk de dolomieten of alpen?. Volgens ons is het aangelgd kanaal om water van het noorden naar het zuiden te transporteren.
's Middags zoeken we een restaurant om uit de hitte te zijn maar vinden niets. We eten dan maar op een bank in een dorp op een heuvel. We hadden in de plaatselijke winkel wat hesp, youghurt, drank, koekje, fruit gekocht.
Vanaf nu verdwijnen de bergen en wordt het landschap heuvelachtiger. We zitten op enkele km van het gardameer maar we zullen er een andere keer in gaan zwemmen.
ONdertussen is het snikheet. In verona is het om 16 uur nog 39 gr in de schaduw. We slapen in een b& b op 15 min wandelen van de arena. Op het eerste zichtdenkenweweerwat hebben nu geboekt. Gasten doen open, een rus en een roemeense die in duitsland wonen. De huisbaas is niet aanwezig. We bellen hem, na een minuut zou hij er zijn. Na een half uur niks gezien. Een tweede maal gebeld, binnen twee inuten zal ze er zijn. Er verschijnt een knappe moldavische die de sleutel brengt. Ze verstaat bijna geen engels, de rus vertaalt. Ons ontbijt staar al klaar in de keuken en de ijskast. Het ziet er goed uit.
We zoeken nog twee slaaplaatsen voor de volgende dagen. Een helse karwei die veel tijd kost. Het moet op de route liggen en mag geen 100 euro kosten. Dan was het fietsen naar copostela gemakkelijker, daar kan je in elk dorp kiezen waar je gaat slzpen zonder te boeken.
Buiten is het nu nog 35 gr.
Ps eric heeft de fietn twe verdiepingen hoog gedragen, tot in onze slaapkamer.
Dag 15: di 14/7, van 7.15 tot 17 u, Merano Trento, 112 km, 6.25 gefietst
We ontbijten in de airbnb op het terras om 6.30u. Om 7.15 vertrekken we en de weg gaat naar beneden tot in Merano. Om 8 u zijn we er al. We zoeken café met WiFi maar vinden er geen. Het was de bedoeling om een slaapplaats van deze avond te zoeken en vast te leggen.
We rijden verder richting bolzano, ook weeral langs een aangegeven fietspad. Ondetussenis het weeral snikheet ( 37 gr) en stoppen we regelmatig om onze drinkbussen te vullen en onze petjes nat te maken.
Om 11.30 passeren we in het dorpje auto. Gelukkig kunnen we voor het i- kantoor op het internet en leggen we onze slaapplaats vast. We eten er ook onze eerste pizza's in het plaatselijk restaurant .
We fietsen nadien verder op het fietspad dat nog altijd langs de spoorweg, de autoweg en de rivier de adige ligt. We fietsen in het open veld, op de dijk van de rivier, zonder enige beschutting maar er staat gelukkig af en toe een drinkfonteintje. Meer en meer verschijnen er al druiven tussen de appelbomen.
De vele wielertoeristen van deze morgen zien we niet meer deze namiddag. De laatste 40 km is nog met stevige wind op kop. We halen met moeite 14 km/uur.
Na een beetje zoeken vinden we ons hotel.
Ondertussen is het 20.30 en nog 32 graden.
Dag 14, ma 13/7, laatsch via stelvio naar naturns, 8 tot 17.20, 93 km, 6.35 gefietst
We rijden 's morgens eerst naar de bakker. Om 7 u ontbijt buiten bij de plaatselijke bar met elk twee koffie's. We smeren onze ketting nog eens en 8 u beginnen we eraan.
Het is 15 km tot santa Maria, een geleidelijke klim. Hier zijn we om 9.30, terug in suisse. Ondertussen hebben we nog wat eten ingeslagen': 2 cola's, 3 bananen en een pak graanrepen . Hier moeten we boven mee geraken.
We rijden langs de Zwitserse kant de stelvio op ( umrailpas). Om 9.30 vertrekt ook de bus in santa Maria met een hoop mountainbikes naar boven. Inge krijgt het even moeilijk, als de mountainbikers al met bus naar boven gaan hoe moet zij dan met een gewone fiets en 12 kg boven geraken. We eten voor de zekerheid onze banaan op.
Vanaf nu nog 18 km klimmen en 3 uur later zullen we 1800 meter hoger staan. Eric zegt ciao en we zien mekaar boven terug. Inge stopt elk uur 5 minuten enrijdt tege 5-6 km/uur naar boven. Om 12.25 komt ingen boven. Eric was er juist om 12 uur, hij heeft enkel gestopt om zijn drinkbus terug te vullen. Het was zwaar en lang maar een keer als je in je tempo zat viel het langs deze kant wel mee.
Boven is het koud ook de lotto profs komen boven. Inge wordt net op de meet geklopt door Montfort.
We rijden naar beneden langs de 50 haarspeldbochten. Langs deze kant komen er ook veel wielertoeristen naar boven. Weinig met ne fietszak, slechts 4.
Men kan ook langs een andere kant vanuit bormio, volgens een hollander de mythische kant, naar boven rijden. De kant van de lotto's en nog een hoop andere wielertoeristen: 21 km lang en 1500 hoogtemeters.
Bij het afdalen doen inge haar handen pijn van het remmen. Beneden in het dal eten we een slaatje en is het ondertussen weeral warm.
Langs een mooi fietspad tussen de appels naar onze slaapplaats in naturns.
Dag 13, zon 12/7, kappl laatsch, 7.15 tot 16 u, 6 u gefietst, 103 km
We ontbijten om 6.30 en we zijn weg om 7.15. We doen onze blauwe regenjasjes aan, tot landeck is het 20 km bergaf en vooral in de schaduw.
Vanaf landeck volgen we een vrijliggend fietspad tot aan de reschensee. Het is zeer goed aangegeven en veilig om te fietsen. We passeren nog eens de Zwitserse grens. Spijtig genoeg kunnen we niet langs het taksvrije samnaun. Het is 6 km van onze route en natuurlijk nog wat klimmen.
Om 12 uur en al 31 gr beginnen in Martina de klim naar de reschensee. 7 km en 11 haarspeldbochten en ongeveer constant 7% klimmen. Eigenlijk was het best te doen. De reschensee is een stuwmeer dat men 1950 heeft aangelegd. Men heeft er 2 dorpen voor onder water laten lopen. De kerktoren steekt als enige boven het water uit. Misschien wel gekend van puzzels en postkaarten. Zie goed naar de foto, zoek de kerktoren.
' s Middags eten we juis over de Italiaanse grens ons eerste spaghetti. We ontmoeten er Vic en leven uit Hasselt, ze zijn in zuid Tirol op vakantie.
Verder langs de reschensee, steeds korte hellingen op en af. Dit is moeilijk fietsen. We passeren er enkele kleine Italiaanse dorpjes ( eigenlijk zuid Tirol want de meeste mensen praten hier nog Duits).
We slapen in een boerderij van 1300 met nog enkele authentieke kamers.
Morgen een fantasieke van inge, de gevreesde stelviio. We zullen maar zien hoe we dit overleven.
Dag 12, zat 11/7, sankt gallenkirch kappl, 7.30 tot 15.45', 4.15 u gefietst, 57 km
HIER WEERGAVE TEKST
Op de parking van onze slaapplaats stond er gisteren een ford transit van gar. Noyens van geel, turnhout. We gaan ervan uit dat dit mensen zijn die bij ons in de buurt wonen. We kloppen bij hun op de deur, het blijkt dat ze in Retie wonen en van Arendonk afkomstig zijn. Het is Jef verwaest, 66 j, en Maria dijckmans. Jef is altijd zelfstandig metser geweest. Bovendien kennen ze half de familie van gils, nokels en tantes van eric. We hebben goede burt en omdat we toch een hoop bij hebben dat we niet meer nodig hebben ( trui, boekje, papierwerk, prul,....) geven we het met hun al mee richting België. Om 22 uur vinden we het toch hoog tijd om te gaan slapen.
Om half 7 staat er een deftig ontbijt klaar en halen we onze bidons uit de ijskast bij Jef en Maria . Na wat foto's zijn we weg om half 8.
De weg stijgt lichtjes tot aan de mautstelle, al 11 km gedaan. Fietsers moeten niks betalen. Om 8.25 begint de klim. De eerste 7 km zijn steil, tegen 10%. Inge doet dit aan 5 km per uur. Dan een vlak stuk van 1 km en dan terug klimmen. Uiteindelijk hebben we 13 km geklommen en een hoogteverschil van 900 meter. Rond kwart na 10 komt ook inge boven. 2030 meter hoog, na 32 haarspeldbochten. Het is vlot gegaan, beter dan verwacht. Geen andere fietsers gezien, wel veel motors.
Boven belonen we ons met een stuk taart en een grote tas koffie.
Vanaf nu recht naar beneden met jas en Buff aan. In galtur picknicken we. In galtur vielen 31 doden bij een lawine , een half dorp weg. We bezoeken er het museum dat ter nagedachtenis van deze lawine werd opgericht. Het museum is gebouwd in de muur die als schutting dienst doet tegen mogelijke lawines.
Ondertussen is het terug warm geworden. Dan verder naar iscgl, een bekend ski-oord , maar het ligt er verlaten bij. Voor de iscgl kenners: Kuhstal is open, de schatzi bar is dicht!
Verder naar beneden naar kappl. Eerst de 'muur van kappl beklimmen voor we aankomen bij den Hubert. In 't café zit ook een koppel uit Kasterlee . Na het douchen gaan we eten in hotel post, dik in orde.
Straks nog even de ritten van de volgende dagen bekijken.
Dag 11, vrij 10/7, Arbon sankt gallenkirch , 7.30 tot 17.15, 111 km, 6.35 gefietst , totaal 1087 km
Al om 6.15 worden gewekt met de zon. Om 7 uur een rijkelijk Zwitsers ontbijt.
We fietsen nog enige tijd langs de Bodensee rot in rheineck. We passeren verschillende keren de douanes. Juist op 1000 km passeren we de eerste maal de Oostenrijkse grens. We rijden veel langs langs de oude Rijn, onder elektriciteitskabels, langs spoorweg, naast de autostrade. Bovendien op veel onverharde wegen.
Volgens ons kan je in Zwitserland elk dorp en gehucht met de trein bereiken. In Zwitserland waren de fietswegen prima, het was er zeer proper ( op elke hoek een vuilbak) maar het leven is er zeer duur. Zwitserland heeft ook veel industrie en is er weinig werkloosheid ( denken we).
In feldkirch Oostenrijk, na 62 km houden we onze eerste stop en we picknicken er. We zoeken er een plaats in de schaduw, in de hoofdstraat, want het is er al warm.
Verder gaat het naar bludenz, de milka-stad. We zijn er wel een dag te vroeg want morgen is er het grote chocofest! We eten er onze grote puntdak kersen op. Dan slaan we het montafondal, ons wel beken van het skiën . Inge blijft haar hoofd onder de fonteinen steken, want ze heeft schrik voor een zonnesteek. Het is hier goed warm, nog niet snikheet.
Dan stoppen we op onze slaapplaats van laatste winter, in het café vlakbij het huis drinken we een groot pintje. De dochter begint direct naar ons te zwaaien, ze kent ons nog. Het duurt niet lang of heel de familie staat rond ons inclusief de kok. Wanneer we ons verhaal doen horen we wel tiental keer 'waanzin'!
Na een 5 km zijn we op onze slaapplaats in sankt gallenkirch .
Om het met de woorden te zeggen van Michel Wuyts: de renners staan nu aan de voet van de Alpen met drie zware bergritten voor de boeg. Silvrettapas, rechepas en de. Koniginnerit met de stelvio.
Hopelijk zeggen wij morgen ook niet 'waanzin'.
Vandaag nog eerst de ketting nog smeren, vroeg in ons bed en dan vroeg op (5.45) om om half 7 te eten.
Servus.
Dag 10, teufen Arbon, don 9/7', 7.30 15 u, 92 km, 5 u gefietst
Eigenlijk moet je voor niks een dure matras kopen.Een paar pakken stro en een Riek, om je bed op de schudden is al genoeg. Na er goede nachtrust en een zuinig Zwitsers ontbijt springen we om 7.30 op onze fiets.
We fietsen tot s middags tegen een zeer stevig tempo. Nog steeds tussen de 300 en de 400 meter, iets meer op en neer dan gisteren maar nog steeds met wind in de rug.
We zijn ook nog even bij de Aldi suisse gestopt voor onze kaas en wijnavond.
's Middags zijn we gestopt bij een Zwitsers Italiaan voor de dagschotel : een slaatje en spaghetti met broccoli en veel zalm.
Nadien moeten we nog 20 km tot Arbonaan de Bodensee . De Bodensee ligt op de grens van Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. Van Arnon nog 5 km naar onze slaapplaats. Ons bed ligt op 2 minuten wandelen van de Bodensee . We konden, bij aankomst, kiezen tussen stro of een echte kamer met keuken, douche en groot terras met zicht op de SEe. We hebben ook nog gezwommen in de Bodensee, het water was warm.
Morge vallen we Oostenrijk binnen en slapen we in slankt gallenkirch. Voor ons een bekend dorp omdat we hier al dikwijls zijn gaan skiën .
Deze blog werd geschreven aan een bank aan de Bodensee.
Dag 9, woe 8/7, basel teufen, 7.45 tot 17.30, 112 km, 7 gefietst
Omdat er gisteren vanavond wat wind opkwam.. Werd het toch fris op onze kamer onder het dak. Onweer is er niet gekomen. Ontbijt was niet voorzien, om 7.00 uur zijn we weg. Inge is terug oké, want ze begint haar fiets al te poetsen om 7.00 uur 's morgens.
Ontbijten bij de bakker vlakbij de om douaneposten. Inge vraagt zich af of dit nog van deze tijd is. We passeren vandaag nog verschillende keren de douanes. Inge noemt dit retro.
In Basel stad rijden geen auto's maar wel veel trams en fietsers. Ook mannen in kostuum en vrouwen met hoge hakken. We fietsen tussen de 300 en 400 'meter. Het heet de rhein route maar we zien maar af en toe de rhein.
We hebben vandaag veel moeten zoeken omdat de rheinroute niet op de gps stond. Dit wisten we thuisl al dat het wat zoek werk ging worden. Het weer is ideaal. Tot 13 u bewolkt: herrlich !!!!!!!! Met af en toe wat druppels regen. Eric doet zijn regenjasje aan, maar inge uit principe niet. Ze is de afgelopen dagen al natter geworden van het zweet dan nu van de regen. Ondertussen is het zonnig en 25 graden. We halen ook Zwitserse fr af. We picknicken in laufenburg ( ch) en gaan dan de grens ( rhein) over. Nu fietsen we een 20 tal km in Duitsland . In Koblenz passeren we terug de douane en komen terug in ch. In ch is er zeer veel industrie waar we langs fietsen. Veel meer dan we al de voorbije dagen in fr gezien hebben.
Na een zeer steile klim komen we om 17.30 u aan op ons weingut waar we slapen in stro. Dit mag je echt letterlijk nemen !!! Vandaag was het ideaal fietsweer. We konden nu eens de tijd nemen om een stadje in te rijden, zonder schaduw te moeten zoeken. Er was ook veel wind, maar het was wind in de rug ( dit zullen we verdiend hebben) .
dag 8, din 7/7, bantzenheim bazel , 8.30 11 u, 43 km, 2.3 gefietst
Vandaag een zeer korte rit. We hebben is goed kunnen slapen, tot 7.15. Om 8 uur zijn we weg. De thermometer van gisteren wijst al 32 gr aan. We stoppen bij de bakker en de beenhouwer en ontbijten in het park.
We fietsen vandaag enkel door het bos en langs het kanaal Rhône en Rijn.
We slapen op drie km van basel, nog in Frankrijk, vlakbij het drielandenpunt: Frankrijk, Zwitserland en Duitsland .
Inge geraakte vandaag niet vooruit. Ze zat er niks mee in dat het vandaag een korte rit was.
Vanuit onze airbnb slaapplaats nemen we de bus naar basel. Eric gaat is kijken of er nog iets op de rekening staat...... . Het is er snikheet. Om 17 u staat er nog 37 gr in de schaduw . Alle mensen vluchten in de schaduw of in de Rijn. Het is niet te doen. Mensen zitten met hun voeten in de fonteinen, zelfs een non op de fiets stopt aan de fontein. Ze doet haar sandalen uit, kleed naar boven en met haar lange kousen en al in de fontein. Je kan hier ook een speciale zak kopen waar je je klederen in steekt, je blaast de zak op, en bindt hem rond je lijf. Je springt in de Rijn en enkele km verder komt eruit. Op de Rijn zit een sterke stroming en zo drijf je verder.
We gaan ook langs de i moet vragen wat weer dat ze de komende dagen verwachten. Het ziet er beter uit met vannacht nog een onweer en nadien temperaturen van 25 gr.
Dag 7, maan 6/7, bergheim bantzenheim 7.45 tot 15 u, 78 km, 5 u gefietst
Om 7 u het ontbijt met een lange gezellige buurt met de gastvrouw katherine, de yoga lerares.
We hebben eigenlijk weer niet goed geslapen, te warm op de kamer. We hadden al een mobiele airco gekregen maar bleven heel de nacht zweten. Inge neemt 's morgens een koude douche om nog wat af te koelen.
Tot 10 u blijft het bewolkt wat het fietsen aangenaam maakt. We stoppen zelfs in turckheim om gewoon rustig op de bank te zitten. Dit hebben we de voorbije dagen nooit kunnen doen.
Het gaat door de wijnvelden, een aangegeven fietsroute, met pittige hellingen. In colmar kopen we een nieuwe bus zonnecrème in de hoop dat we ze niet meer nodig hebben. Bij het buitenstappen van de winkel is de zon er terug. Op de markt in colmar kopen we nog een chocoladebroodje en water.
Het gaat verder door de wijnvelden tot in roufach waar we picknicken. We komen regelmatig ooievaarsnesten tegen. Nadien verloopt de tocht rustig verder, weg van de wijnvelden. Terug tussen mais en graanvelden, die ze volop aan het beregenen zijn. Inge pakt ook regelmatig een douche van beregening die op de weg komt.
Om 15 u zijn we al aan het hotel. Het gaat pas om 17 u open. We bellen de eigenaar op dit met wat tegenzin ons binnen laat.
De thermometer geeft nog 42 gr, volgens eric klopt dit niet. Het was vandaag beter om te fietsen dan de voorbije dagen.
Om 19 u eten we de menu du jour. Nadien maken we nog een kleine wandeling in het dorp, dezelfde thermometer geeft nu 29 gr aan. Inge steekt in de kerk nog wat kaarsjes aan.
Dag 6, zon 5/7, lorquin bergheim, 7.30 tot 15.30, 94 km, 5.30 gefietst
Vannacht was er om 3 u een stevig onweer met hagel. Maar toen we op stonden was het al terug 24 gr. Om 10u staan we boven op de col de donon. 10 km klimmen tot 750 meter in de bossen, voor sommige was het een uur klimmen. Boven op de top zetten we ons op een terras voor een chocoladebroodje en een fles water. We komen een hele hoop wielertoeristen en motorrijders tegen. Geen fietsers met fietszakken . Na een rustige afdaling naar beneden stoppen we aan de zeldzame winkel die open is en kopen er nog wat brood, fruit en een stuk kaas. Een beetje later steken we een ligfiets voorbij. Aan de volgende drinkbron stopt de ligfiets ook. Het is Willy, een Hollandse Belg, die in Lanaken woont. Hij heeft zijn ligfiets zelf gemaakt ( in 2004, 9 versnellingen). Hij trekt elke vakantie drie weken er mee op uit voor een trip in onze buurlanden. Gisteren heeft hij ook de col de donon gedaan. We picknicken nog eens op de warme dorpel van de kerk. We volgen de route du Bin, en het gaat weer vlotjes naar de 40 gr. Inge wil allen het hoof koel houden en steekt onder elke kraan haar petje en hare kop. Uit sommige fonteinen komt al warm water. Voor foto's te trekken en rond te kijken is het ook te warm. Verleden jaar konden we de eerste 14 dagen ook niet stoppen om dat het te nat was. Wat was dan het beste weer? wij zijn er nog niet over uit. in bergheim, het dorp van de slaapplaats, vinden we het nog eens hoog tijd om in een café te gaan zitten. Alles hier echter dicht, Eric snapt dit niet.... . Dan maar naar onze slaapplaats, midden in het centrum met een koele kamer. Het is nu 18.30, we zullen is gaan kijken of we iets te eten krijgen en schol kunnen zeggen.
Dag 5: zat 4/7', Metz enery naar lorquin; 125 km, 6.30 16.45 , 7.10 gefietst
om 5.15 staan we op uit onze sauna. Zelfs van te ademen begon je te zweten. Gelukkig hebben we een beetje kunnen slapen. Er was lawaai van de oostblokkers tot 3 uur 's nachts. Om 6 uur ontbijten we buiten en om half 7 zijn we weg. We fietsen nog altijd in het departement van de Moezel, op een hoogte van 300 meter . Het gaat steeds lichtjes op en neer. We hebben het uitzicht van de Ardennen , koeien, graanvelden, gras en een beetje mais. Om half 9 bij onze eerste stop hebben we er al 36 gedaan. Stilaan wordt het zeer warm. Op de kerkhoven vullen we onze flessen en maken onze petjes en kop nat. Na 80 km komen we het eerste en enige winkeltje tegen. We willen er wat fruit kopen maar er zijn alleen maar appels. We kopen dan maar een fles water en een cola. Naast de winkel is een restaurant, het ziet er zeer chique uit maar we gaan er toch maar binnen. We eten er een lekker slaatje en drinken er 2 liter water. Zo zijn we toch even uit de hitte geweest. Gisteren was het hier in de streek de warmste dag sinds 70 jaar! Vandaag is het nog warmer en morgen zou het nog warmer worden. We moeten er na het restaurant nog zeker 40 km doen. Op 15 km van onze slaapplaats moeten we nog 10 km langs een kanaal doen. Volgens onze boek zou we onder de bomen fietsen, dus in de schaduw. In werkelijkheid geen meter schaduw tegengekomen . Ook geen enkel huis of kerkhof om water te vragen, dan maar warm water drinken. We kunnen er misschien morgen een theezakje insteken om wat smaak te hebben. Na het kanaal stoppen we in het eerste dorp aan het kerkhof. Het systeem van kraantje dat er was kenden we niet, het zag er 'meer een pomp uit. Dan maar naar de overburen, een koppel 80-Ers die onze drinkbus met alle plezier vullen met de nodige verhalen ( in 2000 een feest gehad met 1400 naamgenoten.....) Nadien nog een 5 km naar onze b&b. We krijgen er een mooie en frisse kamer. Eric vindt dat we een etentje hebben verdiend en gaan naar de plaatselijke pizzeria. Pech het is vandaag uitzonderlijk gesloten. Onze gastheer Rémy trakteert ons dan maar met een pintje, olijven en chips als aperitief. We hebben gelukkig nog brood en chorizo worst bij. Het was snikheet vandaag, het water in onze drinkbussen is na een half uur al warm.
Dag 4: vrij 3/7 ,oberbillig metz-ennery 8 tot 16 u 95 km 5 u gefietst
Op speciaal verzoek krijgen we om half 8 ons ontbijt, hier hebben we al voor moeten onderhandelen. We fietsen over een fiets o strade langs de moezel. In remming koppen nog een reserveband bij omdat we niet zeker zijn dat ze ons gisteren een goede hebben gegeven. Het is niet ver van de route, zeiden ze. Het was niet ver maar wel steil! Na 40 km komen we in Schengen, bekend van het verdrag van Schengen dat op een boot op de moezel werd getekend. We flirten constant met de Duitse en Luxemburgse grens. Iets verder rijden we voorgoed Frankrijk binnen. Tot 's middags blijven we langs de moezel tussen de wijngaarden fietsen. Op 60 km picknicken we op een dorpel van ingang van de kerk. Het is niet gemakkelijk een plaats te vinden in de schaduw. Inge is deze weg naast het water stilaan beu. Na de picknick rijden we weg van de moezel en beginnen we terug te klimmen en te dalen. De wijnvelden worden graanvelden. Het is al direct aangenamer fietsen. We stoppen regelmatig aan de dorpspomp en de kerkhoven om onze petjes en drinkenbussen te vullen, het is gloeiend heet. De asfalt knettert onder onze wielen. Om 15 u stoppen we in Flevy in de plaatselijke dorpscafé, op en enkele km van onze slaapplaats. We drinker water, bier en rosé. Hier geeft de thermometer 40 graden aan, in de schaduw. Het is echt oud cafeetje, best te vergelijken met bosduif. We hebben er een goede burt gehad met de oude bazin. We zaten recht tegenover de school en het blijkt dat dit de laatste schooldag is voor de kinderen. Het schooljaar eindigt hier steeds op een vrijdag en de vakantie duurt 2 maanden. We slapen in formule 1 hotel, in een zeer warme kamer. Gelukkig met 2 appartement bedden. We kopen een slaatje in de Carrefour en nog wat fruit en water. We schrijven deze blog in een café- restaurant van de routiers naast ons hotel. We zullen zeer vroeg in onze sauna kruipen. Gelukkig kunnen we morgenvroeg al om 6 uur eten..
Dag 3: don 2/7 Schönberg oberbillig 7.30-17 u; 112 km, 6.10 gefietst
We vertrekken om 7.30 en zien vele kampen langs de our. Het is goed fietsen tot in burg reuland, nadien we krijgen de eerste klim voor de wielen. Tegen 8-10 km/uur naar boven. Om 10 uur stoppen we in dasburg om al te eten en een cola. We hebben dan al 38 km gefietst. We rijden nadien Luxemburg binnen,. Het erste wat we zien is een naftstation. In vianden halen we om 11.30 onze stempel. Om 12.45 eten we in grundhof en hebben we er al 80 km gedaan. We rijden we nu langs de Saar en passeren de ene camping na de andere. Het gaat zeer vlot wan we volgende de rivier en is daarom licht glooiend. Schijnbaar gaat het iets te vlot want toen we aan het toeristenbureau van Echternach stonden begaf plotseling de sjepap van Inge haar achterwiel. Inge loopt naar de fietsenwinkel voor een nieuwe reserveband terwijl eric de binnenland vervangt. Nog een 20 km zijn we in oberbillig aan de moezel. Hier en daar verschijnen de eerste wijngaarden. Aan de samenvloeiing van Saar en moezel in wasserbillig ( lux) en oberbillig (Duitsland ) moeten we wachten op het veer dat ons naar Duitsland brengt. In afwachting zetten we ons op laatste Luxemburgse terras van onze tocht met een halve liter Diekirch. Onze slaapplaats ligt vlak bij het veerpont, maar in Duitsland aan de oever van de Moezel. We slapen er in een mooie hotel met een frisse kamer, wat deugd doet op deze hete dag.
Dag 2: woensdag 1 juli 2015; Gulpen Schönberg 100 km, 7.45 tot 18 u, 6.40 gefietst
Een dagje in de warme Hoge Venen. we krijgen ontbijt op bed maar we verhuizen toch maar naar het terras buiten, om 7 uur zitten we al in de zon. We komen al snel terug in België. We vragen regelmatig water bij de mensen, warm water smaakt ook als het moet. Ook onze petjes steken we regelmatig in een fontein. S middags picknicken we onder een boom,. Nadien fietsen we bijna naar het dak van België via een onverharde weg. We komen vandaag heel wat onverharde wegen tegen. In butchenbach kopen we nog wat fruit en eten het onmiddellijk op. We fietsen langs het meer naar ons gastgezin van vrienden op de fiets, maar hier kunnen we pas binnen om 18 uur. Geen probleem we zullen in het dorp wel een terraske doen. Alle zaken zijn dicht, we kopen dan in de dorpswinkel een ijsje en een pintje. om 18 uur worden we zeer vriendelijk onthaald door Ria, die voor ons ook lekker heeft gekookt. Het is een sportief koppel waar we zijn terecht gekomen, we babbelen tot 21.30 in de tuin.
Dag 1: di 30 juni merksplas -Gulpen (nl) 7.15 - 17.30u 123 km 7u gefietst - heet
onze trouwe supporters zijn al om 7u op post. We nemen het laatste ontbijt met z'n 5en in de veranda. om klokslag 7u komt t. Simone, Mieke, bomma en bompa, jan en Hilde, en Bart en Isabel. Nog een tas koffie, een paar foto's en we zijn weg. we vertrekken met bompa en bomma, Hilde en jan en Bart. aan het zwaneven in oud- turnhout worden we verrast door Hilde en Johan. We worden er getrakteerd op wafels en sportdrank. Johan en Hilde gaan ook fietsen, maar rijden naar Eindhoven. na ongeveer 40 km keren jan en Hilde en Bart terug. Bart zullen we in firenze al terug zien op 18 juli. bomma en bompa rijden nog mee tot in Heusden zolder. We stoppen hier in een Italiaans café en gaan er binnen zitten want alle plaatsen in de schaduw zijn al bezet. We eten er nog een koffiekoek en rijden dan alleen verder. Vanaf Hasselt gaat het 25 km langs het kanaal. We stoppen in Hasselt-godshuizen voor een broodje. Inge is het weeral direct beu om langs het kanaal te fietsen en dan is 25 km ver. eric merkt dat zijn kleinste versnelling niet werkt. In Maastricht komen we al direct een fietsenmaker tegen. Het is op 3' gemaakt. We moeten niets betalen, maar hebben gezegd dat we een kaarsje zullen laten branden. Dit doen we dan onmiddellijk in de Sint servaaskerk. Dit is ook het begin van de Reitsma route naar Rome. ondertussen is het al goed heet. We fietsen door het mergelland tot in Gulpen. We slapen bij vrienden op de fiets midden in het stadje. we gaan er een frietje steken en drinken een gulpener bier. wist je datje: morgen fietsen en slapen we terug in België.
Zond 21 juni valkenburg 11u-15.30u 65 km -4u gefietst regen en zon / Amstel gold race
we rijden met de auto naar Valkenburg. Om 11u vertrekken we voor een tochtje van 65 km. Al na enkele km's staan we in t zweet en moeten onze truien uit. Vijf minuten later moeten we weeral stoppen om onze regenjassen aan te trekken. Het blijft regenen tot 13u en daarom picknicken we in een bushokje. Nadien klaart het op en begint de zon flink te schijnen. Deze tocht is bedoeld om al onze versnellingen nog eens te testen. Onze fietsen zijn net terug van de fietsenmaker voor een groot nazicht. Het is hier best pittig fietsen en we hebben al onze versnellingen goed kunnen testen. We komen zeer veel wielertoeristen tegen. De Amstel gold race is een zeer mooi parcours. Hier komen we zeker nog eens terug om de volledige rit te doen. Inge fietst deze rit zonder bagage en het is een wereld van verschil tegenover fietsen met 13 kg bagage. Maar ja, we kunnen niet zonder bagage naar Rome, dus inge zal af en toe op haar tanden moeten bijten. Om 16u zetten we ons op een terras in Valkenburg, voor een gulpener oud bruin. Een streekbier, maar van bier brouwen hebben de Hollanders geen kaas gegeten. Voor mij smaakt het naar Tafelbier. Het is ontzettend druk in Valkenburg, je kan er over de koppen lopen. we zijn klaar onze tocht naar Rome. De eerste dag van onze tocht zullen we terug door deze streek passeren. we kijken er al naar uit.
Oefenrit dag 5: zond 17 mei 2015 Nassogne - Namen 8.15u - 15.30u 110 km 6u gefietst
We hebben genoten van een zeer lange nachtrust. Alle uren voor middernacht tellen dubbel zegt men altijd.
Om 7.30u zitten we aan het ontbijt. Onze gastheer is een vrij schuchtere man, maar we komen niets te kort. we gaan nog langs de bakker voor een vers brood. Om 8.15u zitten we op onze fiets. We rijden via Rochefort richting hamois. Er zitten geen zware hellingen in het parcours. In hamois gaan we op de Ravel naar huy. Dit is ongeveer 30 km en dit doen we op 1 u. Volgens mij was het wind in de rug en vals plat (maar dan naar beneden). Na 1u tegen 30 te hebben gefietst heeft inge er toch genoeg van en rijdt ze iets trager. we komen aan huy en gaan op zoek naar de muur. We waren hier vorig jaar ook, maar toen raakte inge niet boven. Na 2 foute pogingen (wel bijna even steil als de muur) en 2x de weg vragen komen we uiteindelijk aan café : au pied du Mur. Hier gaat het gebeuren. We raken allebei boven zonder af te stappen, met ieder10 kg bagage en na een tocht van 70 km. Ik ben wel een beetje fier op mezelf. Omdat ik vorig jaar niet boven geraakte, heb ik me niet meer laten beetnemen. Ik heb wel op mijn tanden moeten bijten en 2x zig-zag over de weg moeten rijden (slakkentempo) maar ik moest niet afstappen. daarna vlug naar de markt om onze pick-Nick op te eten.
We hebben wat haast want we willen op tijd bij onze kindertjes aankomen in Merksplas . volgens eric is het een goeie 30 km tot in namen. Dat zullen we eens rap afmalen. Maar niets was minder waar. Er stond veel wind (wind op kop) en dan nog de ganse rit tot in namen langs de Maas. Oersaai en heel vermoeiend. Ik mag zeggen dat ik zee blij was toen we aan de auto kwamen in namur.
We zetten onze fietsen op de auto en rijden naar Merksplas . Om 17.30u zijn we thuis. we zijn klaar voor onze tocht naar Rome. Alhoewel we willen nog een dagje gaan proefrijden in de buurt van Valkenburg (Amstel goldrace parcours) nadat onze fietsen een grondige onderhoudsbeurt hebben gehad.
Oefenrit dag 4: zat 16 mei montmedy-nassogne 8.45u-16.30u 96 km 5u45' gefietst bewolkt en koud
We ontbijten om 7.30u maar vertrekken pas om 8.45u. We blijven maar praten over koetjes en kalfjes. We geraken er maar niet weg.
Na enkele kilometers stoppen we even bij de basiliek van avioth. Een zeer imposante kerk voor dit piepkleine dorp.
Al na 1u en 14 km vallen we België terug binnen. Het is fris. Om 11u kopen we 2 koffiekoeken en eten deze op in Tintigny. Op de middag verdwijnt de zon en doen we onze trui uit en wisselen onze zonneglazen, maar dan verdwijnt plots de zon en wordt het nog kouder. om 13.30u picknicken we in een buskotje met onze jas aan en het is nog koud.
in st-Hubert gaan we de café binnen voor een warme choco en koffie. Nog ongeveer 15 km en we zullen in nassogne zijn. Al na 500m begint het te smossen en dan te regenen. De rit naar forneau st Michel is best pittig en dan zien we de wegwijzer: nassogne 2 km. Amai, dit was voor Inge tegen 5 à 6 km/u. Dat zegt al genoeg over het stijgingspercentage. Het was vandaag een zeer venijnig tochtje me tnog wat extra venijn in de staart.
we slapen airbnb midden en in nassogne. Het is hier kermis. Het restaurant is volgeboekt. De gastheer wil ons met de auto naar een restaurant doen 5 km verder, maar vinden we niet nodig. We kopen wat eten in de spar en eten dit op in onze kamer. We zijn ondertussen al een beetje opgewarmd.
Het was vandaag zeker niet de langste tocht, maar wel de zwaarste tocht (of zijn we al 2 dagen te laat gaan slapen en we hebben we teveel wijn gedronken). In de Belgische Ardennen zijn er dus zeker en vast pittige fietstochten te maken.
ps: we hebben het vandaag echt koud gehad. De thermometer stond hier om 17u op 11 graden. we eten op onze kamer en gaan nadien nog even over de kermis. Het is nog steeds druilerig weer. we zijn al na een kwartiertje terug en kruipen al zeer vroeg onder de wol.
Oefenrit dag 3: vrij 15 mei bewolkt en koud Voncq - montmedy 8.15-17.30 105 km 6u15' gefietst
Om 7.30u zitten we aan het ontbijt met kriekenvlaai.
Om 8.15u vertrekken we. Het is redelijk fris, eigenlijk is het koud. In grandpre doen we wat inkopen, want eigenlijk komen we zo goed als niets tegen.
Om 11u stoppen we even in romagne. Er is een klein oorlogsmuseum met cafeetje. We gaan er binnen om ons op te warmen en drinken er een grand café met een broodje kaas met wat groen. Het museum wordt uitgebaat door een Hollandse vrouw. E zitten ook 20 Amerikaanse studenten. Eric doet zijn sokken aan, want we hebben koude voeten in onze sandalen. Inge heeft geen sokken bij en moet dus kou lijden. We doen ook onze vestjes aan en fietsen verder. We komen verschillende oorlogskerkhoven tegen. Er is hier veel gevochten in deze streek.
We picknicken in marvaux op een bank voor de kerk om 13u.
We slapen vanavond bij Rick Pelckmans. Een adres van vrienden op de fiets. Hij gaat vanavond reserveren in een pizzeria waar we samen gaan eten.
We fietsen verder tot montmedy. Inge denkt hier eric op het terras te zetten en wat te gaan shoppen. Niets is minder waar. Er is een apo, een post en een bank en een kleine superette. Dan fietsen we maar direct verder naar de citadel. Een pittige klim. We halen een stempel in het buro de tourisme. Heel d ecitadel-site is eigenlijk een verloederde buurt. We gaan er ene drinken in het plaatselijke café. Eric drinkt een orval en ik neem een pichet rosé.
Het was een minder zwaar tochtje dan gisteren. Ondertussen zitten we binnen en schijnt de zon.
We vertrekken terug en denken dat onze bestemming om de hoek is. Dit valt een beetje tegen want het is nog 8 km en daar bovenop nog veel bergop.
we worden goed ontvangen door Monique en Rik, een tof koppel uit Borsbeek met een huis nabij montmedy. Na veel gebeurt gaan we samen eten in kei-goeie pizzeria. Hier moeten we nog eens terugkomen. We blijven maar aan de klap. Rik heeft altijd gewerkt aan de muziekacademie van turnhout. Hij is altijd collega geweest met Hedwig, onze over-buurvrouw. Uiteindelijk hebben we nog meerdere gemeenschappelijke kennissen. De wereld is soms echt klein. Om 22.30u kruipen we moe onder de wol.
We sliepen in een oud baanhotel, maar met een propere warme kamer en een goed ontbijt. Om 7.30 zijn we weg. Op de eerste thermometer die we tegenkomen staat al 27 gr.
We laten trento lonks liggen omdat we zoveel mogelijk km willen majen in de voormiddag. We fietsen nog steeds op een fietspad als gisteren. Supergoed aangegeven en heel veilig, links appelbomen en druiven rechts autostrade, kanaal of rivier en natuurlijk de dolomieten of alpen?. Volgens ons is het aangelgd kanaal om water van het noorden naar het zuiden te transporteren.
's Middags zoeken we een restaurant om uit de hitte te zijn maar vinden niets. We eten dan maar op een bank in een dorp op een heuvel. We hadden in de plaatselijke winkel wat hesp, youghurt, drank, koekje, fruit gekocht.
Vanaf nu verdwijnen de bergen en wordt het landschap heuvelachtiger. We zitten op enkele km van het gardameer maar we zullen er een andere keer in gaan zwemmen.
ONdertussen is het snikheet. In verona is het om 16 uur nog 39 gr in de schaduw. We slapen in een b& b op 15 min wandelen van de arena. Op het eerste zichtdenkenweweerwat hebben nu geboekt. Gasten doen open, een rus en een roemeense die in duitsland wonen. De huisbaas is niet aanwezig. We bellen hem, na een minuut zou hij er zijn. Na een half uur niks gezien. Een tweede maal gebeld, binnen twee inuten zal ze er zijn. Er verschijnt een knappe moldavische die de sleutel brengt. Ze verstaat bijna geen engels, de rus vertaalt. Ons ontbijt staar al klaar in de keuken en de ijskast. Het ziet er goed uit.
We zoeken nog twee slaaplaatsen voor de volgende dagen. Een helse karwei die veel tijd kost. Het moet op de route liggen en mag geen 100 euro kosten. Dan was het fietsen naar copostela gemakkelijker, daar kan je in elk dorp kiezen waar je gaat slzpen zonder te boeken.
Buiten is het nu nog 35 gr.
Ps eric heeft de fietn twe verdiepingen hoog gedragen, tot in onze slaapkamer.
We ontbijten in de airbnb op het terras om 6.30u. Om 7.15 vertrekken we en de weg gaat naar beneden tot in Merano. Om 8 u zijn we er al. We zoeken café met WiFi maar vinden er geen. Het was de bedoeling om een slaapplaats van deze avond te zoeken en vast te leggen.
We rijden verder richting bolzano, ook weeral langs een aangegeven fietspad. Ondetussenis het weeral snikheet ( 37 gr) en stoppen we regelmatig om onze drinkbussen te vullen en onze petjes nat te maken.
Om 11.30 passeren we in het dorpje auto. Gelukkig kunnen we voor het i- kantoor op het internet en leggen we onze slaapplaats vast. We eten er ook onze eerste pizza's in het plaatselijk restaurant .
We fietsen nadien verder op het fietspad dat nog altijd langs de spoorweg, de autoweg en de rivier de adige ligt. We fietsen in het open veld, op de dijk van de rivier, zonder enige beschutting maar er staat gelukkig af en toe een drinkfonteintje. Meer en meer verschijnen er al druiven tussen de appelbomen.
De vele wielertoeristen van deze morgen zien we niet meer deze namiddag. De laatste 40 km is nog met stevige wind op kop. We halen met moeite 14 km/uur.
Na een beetje zoeken vinden we ons hotel.
Ondertussen is het 20.30 en nog 32 graden.
We rijden 's morgens eerst naar de bakker. Om 7 u ontbijt buiten bij de plaatselijke bar met elk twee koffie's. We smeren onze ketting nog eens en 8 u beginnen we eraan.
Het is 15 km tot santa Maria, een geleidelijke klim. Hier zijn we om 9.30, terug in suisse. Ondertussen hebben we nog wat eten ingeslagen': 2 cola's, 3 bananen en een pak graanrepen . Hier moeten we boven mee geraken.
We rijden langs de Zwitserse kant de stelvio op ( umrailpas). Om 9.30 vertrekt ook de bus in santa Maria met een hoop mountainbikes naar boven. Inge krijgt het even moeilijk, als de mountainbikers al met bus naar boven gaan hoe moet zij dan met een gewone fiets en 12 kg boven geraken. We eten voor de zekerheid onze banaan op.
Vanaf nu nog 18 km klimmen en 3 uur later zullen we 1800 meter hoger staan. Eric zegt ciao en we zien mekaar boven terug. Inge stopt elk uur 5 minuten enrijdt tege 5-6 km/uur naar boven. Om 12.25 komt ingen boven. Eric was er juist om 12 uur, hij heeft enkel gestopt om zijn drinkbus terug te vullen. Het was zwaar en lang maar een keer als je in je tempo zat viel het langs deze kant wel mee.
Boven is het koud ook de lotto profs komen boven. Inge wordt net op de meet geklopt door Montfort.
We rijden naar beneden langs de 50 haarspeldbochten. Langs deze kant komen er ook veel wielertoeristen naar boven. Weinig met ne fietszak, slechts 4.
Men kan ook langs een andere kant vanuit bormio, volgens een hollander de mythische kant, naar boven rijden. De kant van de lotto's en nog een hoop andere wielertoeristen: 21 km lang en 1500 hoogtemeters.
Bij het afdalen doen inge haar handen pijn van het remmen. Beneden in het dal eten we een slaatje en is het ondertussen weeral warm.
Langs een mooi fietspad tussen de appels naar onze slaapplaats in naturns.
We ontbijten om 6.30 en we zijn weg om 7.15. We doen onze blauwe regenjasjes aan, tot landeck is het 20 km bergaf en vooral in de schaduw.
Vanaf landeck volgen we een vrijliggend fietspad tot aan de reschensee. Het is zeer goed aangegeven en veilig om te fietsen. We passeren nog eens de Zwitserse grens. Spijtig genoeg kunnen we niet langs het taksvrije samnaun. Het is 6 km van onze route en natuurlijk nog wat klimmen.
Om 12 uur en al 31 gr beginnen in Martina de klim naar de reschensee. 7 km en 11 haarspeldbochten en ongeveer constant 7% klimmen. Eigenlijk was het best te doen. De reschensee is een stuwmeer dat men 1950 heeft aangelegd. Men heeft er 2 dorpen voor onder water laten lopen. De kerktoren steekt als enige boven het water uit. Misschien wel gekend van puzzels en postkaarten. Zie goed naar de foto, zoek de kerktoren.
' s Middags eten we juis over de Italiaanse grens ons eerste spaghetti. We ontmoeten er Vic en leven uit Hasselt, ze zijn in zuid Tirol op vakantie.
Verder langs de reschensee, steeds korte hellingen op en af. Dit is moeilijk fietsen. We passeren er enkele kleine Italiaanse dorpjes ( eigenlijk zuid Tirol want de meeste mensen praten hier nog Duits).
We slapen in een boerderij van 1300 met nog enkele authentieke kamers.
Morgen een fantasieke van inge, de gevreesde stelviio. We zullen maar zien hoe we dit overleven.
Al om 6.15 worden gewekt met de zon. Om 7 uur een rijkelijk Zwitsers ontbijt.
We fietsen nog enige tijd langs de Bodensee rot in rheineck. We passeren verschillende keren de douanes. Juist op 1000 km passeren we de eerste maal de Oostenrijkse grens. We rijden veel langs langs de oude Rijn, onder elektriciteitskabels, langs spoorweg, naast de autostrade. Bovendien op veel onverharde wegen.
Volgens ons kan je in Zwitserland elk dorp en gehucht met de trein bereiken. In Zwitserland waren de fietswegen prima, het was er zeer proper ( op elke hoek een vuilbak) maar het leven is er zeer duur. Zwitserland heeft ook veel industrie en is er weinig werkloosheid ( denken we).
In feldkirch Oostenrijk, na 62 km houden we onze eerste stop en we picknicken er. We zoeken er een plaats in de schaduw, in de hoofdstraat, want het is er al warm.
Verder gaat het naar bludenz, de milka-stad. We zijn er wel een dag te vroeg want morgen is er het grote chocofest! We eten er onze grote puntdak kersen op. Dan slaan we het montafondal, ons wel beken van het skiën . Inge blijft haar hoofd onder de fonteinen steken, want ze heeft schrik voor een zonnesteek. Het is hier goed warm, nog niet snikheet.
Dan stoppen we op onze slaapplaats van laatste winter, in het café vlakbij het huis drinken we een groot pintje. De dochter begint direct naar ons te zwaaien, ze kent ons nog. Het duurt niet lang of heel de familie staat rond ons inclusief de kok. Wanneer we ons verhaal doen horen we wel tiental keer 'waanzin'!
Na een 5 km zijn we op onze slaapplaats in sankt gallenkirch .
Om het met de woorden te zeggen van Michel Wuyts: de renners staan nu aan de voet van de Alpen met drie zware bergritten voor de boeg. Silvrettapas, rechepas en de. Koniginnerit met de stelvio.
Hopelijk zeggen wij morgen ook niet 'waanzin'.
Vandaag nog eerst de ketting nog smeren, vroeg in ons bed en dan vroeg op (5.45) om om half 7 te eten.
Servus.
Een dagje in de warme Hoge Venen.
onze trouwe supporters zijn al om 7u op post. We nemen het laatste ontbijt met z'n 5en in de veranda.
