Dag 13, zon 12/7, kappl laatsch, 7.15 tot 16 u, 6 u gefietst, 103 km
We ontbijten om 6.30 en we zijn weg om 7.15. We doen onze blauwe regenjasjes aan, tot landeck is het 20 km bergaf en vooral in de schaduw.
Vanaf landeck volgen we een vrijliggend fietspad tot aan de reschensee. Het is zeer goed aangegeven en veilig om te fietsen. We passeren nog eens de Zwitserse grens. Spijtig genoeg kunnen we niet langs het taksvrije samnaun. Het is 6 km van onze route en natuurlijk nog wat klimmen.
Om 12 uur en al 31 gr beginnen in Martina de klim naar de reschensee. 7 km en 11 haarspeldbochten en ongeveer constant 7% klimmen. Eigenlijk was het best te doen. De reschensee is een stuwmeer dat men 1950 heeft aangelegd. Men heeft er 2 dorpen voor onder water laten lopen. De kerktoren steekt als enige boven het water uit. Misschien wel gekend van puzzels en postkaarten. Zie goed naar de foto, zoek de kerktoren.
' s Middags eten we juis over de Italiaanse grens ons eerste spaghetti. We ontmoeten er Vic en leven uit Hasselt, ze zijn in zuid Tirol op vakantie.
Verder langs de reschensee, steeds korte hellingen op en af. Dit is moeilijk fietsen. We passeren er enkele kleine Italiaanse dorpjes ( eigenlijk zuid Tirol want de meeste mensen praten hier nog Duits).
We slapen in een boerderij van 1300 met nog enkele authentieke kamers.
Morgen een fantasieke van inge, de gevreesde stelviio. We zullen maar zien hoe we dit overleven.
Dag 12, zat 11/7, sankt gallenkirch kappl, 7.30 tot 15.45', 4.15 u gefietst, 57 km
HIER WEERGAVE TEKST
Op de parking van onze slaapplaats stond er gisteren een ford transit van gar. Noyens van geel, turnhout. We gaan ervan uit dat dit mensen zijn die bij ons in de buurt wonen. We kloppen bij hun op de deur, het blijkt dat ze in Retie wonen en van Arendonk afkomstig zijn. Het is Jef verwaest, 66 j, en Maria dijckmans. Jef is altijd zelfstandig metser geweest. Bovendien kennen ze half de familie van gils, nokels en tantes van eric. We hebben goede burt en omdat we toch een hoop bij hebben dat we niet meer nodig hebben ( trui, boekje, papierwerk, prul,....) geven we het met hun al mee richting België. Om 22 uur vinden we het toch hoog tijd om te gaan slapen.
Om half 7 staat er een deftig ontbijt klaar en halen we onze bidons uit de ijskast bij Jef en Maria . Na wat foto's zijn we weg om half 8.
De weg stijgt lichtjes tot aan de mautstelle, al 11 km gedaan. Fietsers moeten niks betalen. Om 8.25 begint de klim. De eerste 7 km zijn steil, tegen 10%. Inge doet dit aan 5 km per uur. Dan een vlak stuk van 1 km en dan terug klimmen. Uiteindelijk hebben we 13 km geklommen en een hoogteverschil van 900 meter. Rond kwart na 10 komt ook inge boven. 2030 meter hoog, na 32 haarspeldbochten. Het is vlot gegaan, beter dan verwacht. Geen andere fietsers gezien, wel veel motors.
Boven belonen we ons met een stuk taart en een grote tas koffie.
Vanaf nu recht naar beneden met jas en Buff aan. In galtur picknicken we. In galtur vielen 31 doden bij een lawine , een half dorp weg. We bezoeken er het museum dat ter nagedachtenis van deze lawine werd opgericht. Het museum is gebouwd in de muur die als schutting dienst doet tegen mogelijke lawines.
Ondertussen is het terug warm geworden. Dan verder naar iscgl, een bekend ski-oord , maar het ligt er verlaten bij. Voor de iscgl kenners: Kuhstal is open, de schatzi bar is dicht!
Verder naar beneden naar kappl. Eerst de 'muur van kappl beklimmen voor we aankomen bij den Hubert. In 't café zit ook een koppel uit Kasterlee . Na het douchen gaan we eten in hotel post, dik in orde.
Straks nog even de ritten van de volgende dagen bekijken.
Dag 11, vrij 10/7, Arbon sankt gallenkirch , 7.30 tot 17.15, 111 km, 6.35 gefietst , totaal 1087 km
Al om 6.15 worden gewekt met de zon. Om 7 uur een rijkelijk Zwitsers ontbijt.
We fietsen nog enige tijd langs de Bodensee rot in rheineck. We passeren verschillende keren de douanes. Juist op 1000 km passeren we de eerste maal de Oostenrijkse grens. We rijden veel langs langs de oude Rijn, onder elektriciteitskabels, langs spoorweg, naast de autostrade. Bovendien op veel onverharde wegen.
Volgens ons kan je in Zwitserland elk dorp en gehucht met de trein bereiken. In Zwitserland waren de fietswegen prima, het was er zeer proper ( op elke hoek een vuilbak) maar het leven is er zeer duur. Zwitserland heeft ook veel industrie en is er weinig werkloosheid ( denken we).
In feldkirch Oostenrijk, na 62 km houden we onze eerste stop en we picknicken er. We zoeken er een plaats in de schaduw, in de hoofdstraat, want het is er al warm.
Verder gaat het naar bludenz, de milka-stad. We zijn er wel een dag te vroeg want morgen is er het grote chocofest! We eten er onze grote puntdak kersen op. Dan slaan we het montafondal, ons wel beken van het skiën . Inge blijft haar hoofd onder de fonteinen steken, want ze heeft schrik voor een zonnesteek. Het is hier goed warm, nog niet snikheet.
Dan stoppen we op onze slaapplaats van laatste winter, in het café vlakbij het huis drinken we een groot pintje. De dochter begint direct naar ons te zwaaien, ze kent ons nog. Het duurt niet lang of heel de familie staat rond ons inclusief de kok. Wanneer we ons verhaal doen horen we wel tiental keer 'waanzin'!
Na een 5 km zijn we op onze slaapplaats in sankt gallenkirch .
Om het met de woorden te zeggen van Michel Wuyts: de renners staan nu aan de voet van de Alpen met drie zware bergritten voor de boeg. Silvrettapas, rechepas en de. Koniginnerit met de stelvio.
Hopelijk zeggen wij morgen ook niet 'waanzin'.
Vandaag nog eerst de ketting nog smeren, vroeg in ons bed en dan vroeg op (5.45) om om half 7 te eten.
Servus.
Dag 10, teufen Arbon, don 9/7', 7.30 15 u, 92 km, 5 u gefietst
Eigenlijk moet je voor niks een dure matras kopen.Een paar pakken stro en een Riek, om je bed op de schudden is al genoeg. Na er goede nachtrust en een zuinig Zwitsers ontbijt springen we om 7.30 op onze fiets.
We fietsen tot s middags tegen een zeer stevig tempo. Nog steeds tussen de 300 en de 400 meter, iets meer op en neer dan gisteren maar nog steeds met wind in de rug.
We zijn ook nog even bij de Aldi suisse gestopt voor onze kaas en wijnavond.
's Middags zijn we gestopt bij een Zwitsers Italiaan voor de dagschotel : een slaatje en spaghetti met broccoli en veel zalm.
Nadien moeten we nog 20 km tot Arbonaan de Bodensee . De Bodensee ligt op de grens van Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. Van Arnon nog 5 km naar onze slaapplaats. Ons bed ligt op 2 minuten wandelen van de Bodensee . We konden, bij aankomst, kiezen tussen stro of een echte kamer met keuken, douche en groot terras met zicht op de SEe. We hebben ook nog gezwommen in de Bodensee, het water was warm.
Morge vallen we Oostenrijk binnen en slapen we in slankt gallenkirch. Voor ons een bekend dorp omdat we hier al dikwijls zijn gaan skiën .
Deze blog werd geschreven aan een bank aan de Bodensee.
Dag 9, woe 8/7, basel teufen, 7.45 tot 17.30, 112 km, 7 gefietst
Omdat er gisteren vanavond wat wind opkwam.. Werd het toch fris op onze kamer onder het dak. Onweer is er niet gekomen. Ontbijt was niet voorzien, om 7.00 uur zijn we weg. Inge is terug oké, want ze begint haar fiets al te poetsen om 7.00 uur 's morgens.
Ontbijten bij de bakker vlakbij de om douaneposten. Inge vraagt zich af of dit nog van deze tijd is. We passeren vandaag nog verschillende keren de douanes. Inge noemt dit retro.
In Basel stad rijden geen auto's maar wel veel trams en fietsers. Ook mannen in kostuum en vrouwen met hoge hakken. We fietsen tussen de 300 en 400 'meter. Het heet de rhein route maar we zien maar af en toe de rhein.
We hebben vandaag veel moeten zoeken omdat de rheinroute niet op de gps stond. Dit wisten we thuisl al dat het wat zoek werk ging worden. Het weer is ideaal. Tot 13 u bewolkt: herrlich !!!!!!!! Met af en toe wat druppels regen. Eric doet zijn regenjasje aan, maar inge uit principe niet. Ze is de afgelopen dagen al natter geworden van het zweet dan nu van de regen. Ondertussen is het zonnig en 25 graden. We halen ook Zwitserse fr af. We picknicken in laufenburg ( ch) en gaan dan de grens ( rhein) over. Nu fietsen we een 20 tal km in Duitsland . In Koblenz passeren we terug de douane en komen terug in ch. In ch is er zeer veel industrie waar we langs fietsen. Veel meer dan we al de voorbije dagen in fr gezien hebben.
Na een zeer steile klim komen we om 17.30 u aan op ons weingut waar we slapen in stro. Dit mag je echt letterlijk nemen !!! Vandaag was het ideaal fietsweer. We konden nu eens de tijd nemen om een stadje in te rijden, zonder schaduw te moeten zoeken. Er was ook veel wind, maar het was wind in de rug ( dit zullen we verdiend hebben) .
dag 8, din 7/7, bantzenheim bazel , 8.30 11 u, 43 km, 2.3 gefietst
Vandaag een zeer korte rit. We hebben is goed kunnen slapen, tot 7.15. Om 8 uur zijn we weg. De thermometer van gisteren wijst al 32 gr aan. We stoppen bij de bakker en de beenhouwer en ontbijten in het park.
We fietsen vandaag enkel door het bos en langs het kanaal Rhône en Rijn.
We slapen op drie km van basel, nog in Frankrijk, vlakbij het drielandenpunt: Frankrijk, Zwitserland en Duitsland .
Inge geraakte vandaag niet vooruit. Ze zat er niks mee in dat het vandaag een korte rit was.
Vanuit onze airbnb slaapplaats nemen we de bus naar basel. Eric gaat is kijken of er nog iets op de rekening staat...... . Het is er snikheet. Om 17 u staat er nog 37 gr in de schaduw . Alle mensen vluchten in de schaduw of in de Rijn. Het is niet te doen. Mensen zitten met hun voeten in de fonteinen, zelfs een non op de fiets stopt aan de fontein. Ze doet haar sandalen uit, kleed naar boven en met haar lange kousen en al in de fontein. Je kan hier ook een speciale zak kopen waar je je klederen in steekt, je blaast de zak op, en bindt hem rond je lijf. Je springt in de Rijn en enkele km verder komt eruit. Op de Rijn zit een sterke stroming en zo drijf je verder.
We gaan ook langs de i moet vragen wat weer dat ze de komende dagen verwachten. Het ziet er beter uit met vannacht nog een onweer en nadien temperaturen van 25 gr.
Dag 7, maan 6/7, bergheim bantzenheim 7.45 tot 15 u, 78 km, 5 u gefietst
Om 7 u het ontbijt met een lange gezellige buurt met de gastvrouw katherine, de yoga lerares.
We hebben eigenlijk weer niet goed geslapen, te warm op de kamer. We hadden al een mobiele airco gekregen maar bleven heel de nacht zweten. Inge neemt 's morgens een koude douche om nog wat af te koelen.
Tot 10 u blijft het bewolkt wat het fietsen aangenaam maakt. We stoppen zelfs in turckheim om gewoon rustig op de bank te zitten. Dit hebben we de voorbije dagen nooit kunnen doen.
Het gaat door de wijnvelden, een aangegeven fietsroute, met pittige hellingen. In colmar kopen we een nieuwe bus zonnecrème in de hoop dat we ze niet meer nodig hebben. Bij het buitenstappen van de winkel is de zon er terug. Op de markt in colmar kopen we nog een chocoladebroodje en water.
Het gaat verder door de wijnvelden tot in roufach waar we picknicken. We komen regelmatig ooievaarsnesten tegen. Nadien verloopt de tocht rustig verder, weg van de wijnvelden. Terug tussen mais en graanvelden, die ze volop aan het beregenen zijn. Inge pakt ook regelmatig een douche van beregening die op de weg komt.
Om 15 u zijn we al aan het hotel. Het gaat pas om 17 u open. We bellen de eigenaar op dit met wat tegenzin ons binnen laat.
De thermometer geeft nog 42 gr, volgens eric klopt dit niet. Het was vandaag beter om te fietsen dan de voorbije dagen.
Om 19 u eten we de menu du jour. Nadien maken we nog een kleine wandeling in het dorp, dezelfde thermometer geeft nu 29 gr aan. Inge steekt in de kerk nog wat kaarsjes aan.
We ontbijten om 6.30 en we zijn weg om 7.15. We doen onze blauwe regenjasjes aan, tot landeck is het 20 km bergaf en vooral in de schaduw.
Vanaf landeck volgen we een vrijliggend fietspad tot aan de reschensee. Het is zeer goed aangegeven en veilig om te fietsen. We passeren nog eens de Zwitserse grens. Spijtig genoeg kunnen we niet langs het taksvrije samnaun. Het is 6 km van onze route en natuurlijk nog wat klimmen.
Om 12 uur en al 31 gr beginnen in Martina de klim naar de reschensee. 7 km en 11 haarspeldbochten en ongeveer constant 7% klimmen. Eigenlijk was het best te doen. De reschensee is een stuwmeer dat men 1950 heeft aangelegd. Men heeft er 2 dorpen voor onder water laten lopen. De kerktoren steekt als enige boven het water uit. Misschien wel gekend van puzzels en postkaarten. Zie goed naar de foto, zoek de kerktoren.
' s Middags eten we juis over de Italiaanse grens ons eerste spaghetti. We ontmoeten er Vic en leven uit Hasselt, ze zijn in zuid Tirol op vakantie.
Verder langs de reschensee, steeds korte hellingen op en af. Dit is moeilijk fietsen. We passeren er enkele kleine Italiaanse dorpjes ( eigenlijk zuid Tirol want de meeste mensen praten hier nog Duits).
We slapen in een boerderij van 1300 met nog enkele authentieke kamers.
Morgen een fantasieke van inge, de gevreesde stelviio. We zullen maar zien hoe we dit overleven.
Al om 6.15 worden gewekt met de zon. Om 7 uur een rijkelijk Zwitsers ontbijt.
We fietsen nog enige tijd langs de Bodensee rot in rheineck. We passeren verschillende keren de douanes. Juist op 1000 km passeren we de eerste maal de Oostenrijkse grens. We rijden veel langs langs de oude Rijn, onder elektriciteitskabels, langs spoorweg, naast de autostrade. Bovendien op veel onverharde wegen.
Volgens ons kan je in Zwitserland elk dorp en gehucht met de trein bereiken. In Zwitserland waren de fietswegen prima, het was er zeer proper ( op elke hoek een vuilbak) maar het leven is er zeer duur. Zwitserland heeft ook veel industrie en is er weinig werkloosheid ( denken we).
In feldkirch Oostenrijk, na 62 km houden we onze eerste stop en we picknicken er. We zoeken er een plaats in de schaduw, in de hoofdstraat, want het is er al warm.
Verder gaat het naar bludenz, de milka-stad. We zijn er wel een dag te vroeg want morgen is er het grote chocofest! We eten er onze grote puntdak kersen op. Dan slaan we het montafondal, ons wel beken van het skiën . Inge blijft haar hoofd onder de fonteinen steken, want ze heeft schrik voor een zonnesteek. Het is hier goed warm, nog niet snikheet.
Dan stoppen we op onze slaapplaats van laatste winter, in het café vlakbij het huis drinken we een groot pintje. De dochter begint direct naar ons te zwaaien, ze kent ons nog. Het duurt niet lang of heel de familie staat rond ons inclusief de kok. Wanneer we ons verhaal doen horen we wel tiental keer 'waanzin'!
Na een 5 km zijn we op onze slaapplaats in sankt gallenkirch .
Om het met de woorden te zeggen van Michel Wuyts: de renners staan nu aan de voet van de Alpen met drie zware bergritten voor de boeg. Silvrettapas, rechepas en de. Koniginnerit met de stelvio.
Hopelijk zeggen wij morgen ook niet 'waanzin'.
Vandaag nog eerst de ketting nog smeren, vroeg in ons bed en dan vroeg op (5.45) om om half 7 te eten.
Servus.
