Af en toe loopt hier in huis een mannetje van bijna 3 rond. Toen ik aan zijn papa vroeg of hij nog niet naar school moest keek hij me maar raar aan. '3 is toch veel te jong. Als hij 5 is begint hij net als al de anderen met school.' Blijkbaar beginnen ze hier op hun 5 met een jaartje Kindy. Een soort laatste jaar kleuterklas waar ze de kinderen al de basis van het lezen en het schrijven bijbrengen. Als je écht wil kan je je kind ook op Pré-Kindy doen. Dat is dan vanaf 4 jaar. 'Maar er zijn er niet veel die dat doen.Omdat het zo zielig is om zo'n jonge kinderen al naar school te laten gaan.' Ik doe het verhaal van 2.5 jarigen die op hun eerste schooldag tranen met tuiten huilen en krijg 4 verbaasde blikken. 'Op 2.5?' Als ik hun uitleg dat zij net hetzelfde doen maar dan met de dagopvang moeten ze me gelijk geven dat het goedkoper is om naar school te gaan dan naar een creche. De kinderen hier dragen allemaal een uniform. En hoeveel verschillende er zijn! Een sportieve outfit in blauw met groen en geel, een klassieke rok of broek met een hemd in het grijs, een blauwe jurk, een sportieve outift in het bordeau, een blauw rokje,... Er zijn zovele verschillende combinaties. De klassieke zijn bijna altijd met das en een hoed, meestal van stro en de sportieve zien eruit als een voetbaloutfit en daarbij hoort meestal een pet, met of zonder speciale nekbescherming Het is wel mooi om vooral de kleintjes zo te zien rondlopen.
Een schooljaar loopt hier anders dan in België. De zomervakantie loopt hier van begin november tot de eerste maandag na 1 januari. Ik weet niet of dat zo in alle staten of voor alle steden zo is maar hier is het zo. En er zijn ook geen vakanties als de Kerstvakantie of paasvakantie want school en religie gaan hier niet samen, toch niet in de staatscholen. Er zijn gewoon breaks in het midden van het trimester. 'Faithschools' zoals bij ons het katholieke onderwijs zijn hier echt nog voor de gelovigen. Ze verwachten dat je als leerling en als gezin naar de kerk gaat waaraan de school verbonden is, of dat nu anglicaanse, katholieke of protestantse scholen zijn. En je moet het kunnen bewijzen.
Middelbare scholen hier hebben een uurrooster dat zelf te bepalen is door de leerling. Hoe werkt dat? Wel elk opleidingsvak krijgt een 'gewicht' en elk schooljaar moet een min. gewicht hebben. Er zijn wel een aantal verplichte vakken. Geschiedenis is verplicht, wiskunde, engels en een vreemde taal. Bij die vreemde talen heeft Frans het zwaarste 'gewicht'. Als je beslist geen Frans te nemen kan het zijn dat je in de plaats 2 andere talen moet nemen. Die talen kunnen zijn: Duits, Japans, Indonesisch, Hindi, Arabisch, Spaans, Italiaans. Het aanbod hangt wel af van school tot school. Maar de keuze is hier net iets uitgebreider dan waar ik naar school ging. Examens hebben ze hier niet elk trimester of semester maar enkel op het einde van het laatste jaar en van die resultaten hangt dan af of je naar de universiteit mag of niet. Ook zijn er hier heel veel privéscholen, die kosten enrom veel geld maar zijn volgens veel ouders beter dan staatsscholen of faith scholen. In die scholen zitten ook grote groepen buitenlandse studenten die door rijke ouders vanuit vooral India, Indonesië en China naar hier gestuurd worden om een goede opleiding te krijgen.
Universiteiten en TAFE-opleidingen (dat is ongeveer zoiets als onze hogescholen) die hebben het hier een heel stuk beter en makkelijker dan in België. Ze stoppen ermee op 1 november en beginnen terug begin MAART!!!. Van vakantie gesproken! Herexamens bestaan hier wel niet. Je kan gewoon het vak opnieuw doen in de volgende semester. Een vierjarige universiteitsopleiding bestaat uit 8 semesters van 13 weken. Ook de universiteiten hebben een enorm grote studentenpoel die vanuit het buitenland naar hier komt om te studeren. Vooral studenten uit India, China en Japan komen in grote getalen naar hier. De opleidingen zijn hier blijkbaar beter. Ik heb cijfers gehoord die gaan tot 1 op 3 buitenlandse studenten. Of die cijfers waar zijn kan ik moeilijk inschatten maar ik ken ook een meisje uit China die hier studeert en die een heel grote vriendengroep heeft van 'echte' chinezen. Inschrijvingsgeld van die studenten zijn voor de australische universiteiten meer dan broodnodig om te overleven. Dat werd duidelijk nadat in Melbourne een Indische student was aangevallen door racisten en de regering toen opriep om indische studenten niet meer naar Australie maar naar Engeland te sturen. De Australische regering kwam gelijk met de mededeling dat het een on-off event was en zeker niet representief wat de australische samenleving betrof.
Af en toe loopt hier in huis een mannetje van bijna 3 rond. Toen ik aan zijn papa vroeg of hij nog niet naar school moest keek hij me maar raar aan. '3 is toch veel te jong. Als hij 5 is begint hij net als al de anderen met school.' Blijkbaar beginnen ze hier op hun 5 met een jaartje Kindy. Een soort laatste jaar kleuterklas waar ze de kinderen al de basis van het lezen en het schrijven bijbrengen. Als je écht wil kan je je kind ook op Pré-Kindy doen. Dat is dan vanaf 4 jaar. 'Maar er zijn er niet veel die dat doen.Omdat het zo zielig is om zo'n jonge kinderen al naar school te laten gaan.' Ik doe het verhaal van 2.5 jarigen die op hun eerste schooldag tranen met tuiten huilen en krijg 4 verbaasde blikken. 'Op 2.5?' Als ik hun uitleg dat zij net hetzelfde doen maar dan met de dagopvang moeten ze me gelijk geven dat het goedkoper is om naar school te gaan dan naar een creche. De kinderen hier dragen allemaal een uniform. En hoeveel verschillende er zijn! Een sportieve outfit in blauw met groen en geel, een klassieke rok of broek met een hemd in het grijs, een blauwe jurk, een sportieve outift in het bordeau, een blauw rokje,... Er zijn zovele verschillende combinaties. De klassieke zijn bijna altijd met das en een hoed, meestal van stro en de sportieve zien eruit als een voetbaloutfit en daarbij hoort meestal een pet, met of zonder speciale nekbescherming Het is wel mooi om vooral de kleintjes zo te zien rondlopen.
Een schooljaar loopt hier anders dan in België. De zomervakantie loopt hier van begin november tot de eerste maandag na 1 januari. Ik weet niet of dat zo in alle staten of voor alle steden zo is maar hier is het zo. En er zijn ook geen vakanties als de Kerstvakantie of paasvakantie want school en religie gaan hier niet samen, toch niet in de staatscholen. Er zijn gewoon breaks in het midden van het trimester. 'Faithschools' zoals bij ons het katholieke onderwijs zijn hier echt nog voor de gelovigen. Ze verwachten dat je als leerling en als gezin naar de kerk gaat waaraan de school verbonden is, of dat nu anglicaanse, katholieke of protestantse scholen zijn. En je moet het kunnen bewijzen.
Middelbare scholen hier hebben een uurrooster dat zelf te bepalen is door de leerling. Hoe werkt dat? Wel elk opleidingsvak krijgt een 'gewicht' en elk schooljaar moet een min. gewicht hebben. Er zijn wel een aantal verplichte vakken. Geschiedenis is verplicht, wiskunde, engels en een vreemde taal. Bij die vreemde talen heeft Frans het zwaarste 'gewicht'. Als je beslist geen Frans te nemen kan het zijn dat je in de plaats 2 andere talen moet nemen. Die talen kunnen zijn: Duits, Japans, Indonesisch, Hindi, Arabisch, Spaans, Italiaans. Het aanbod hangt wel af van school tot school. Maar de keuze is hier net iets uitgebreider dan waar ik naar school ging. Examens hebben ze hier niet elk trimester of semester maar enkel op het einde van het laatste jaar en van die resultaten hangt dan af of je naar de universiteit mag of niet. Ook zijn er hier heel veel privéscholen, die kosten enrom veel geld maar zijn volgens veel ouders beter dan staatsscholen of faith scholen. In die scholen zitten ook grote groepen buitenlandse studenten die door rijke ouders vanuit vooral India, Indonesië en China naar hier gestuurd worden om een goede opleiding te krijgen.
Universiteiten en TAFE-opleidingen (dat is ongeveer zoiets als onze hogescholen) die hebben het hier een heel stuk beter en makkelijker dan in België. Ze stoppen ermee op 1 november en beginnen terug begin MAART!!!. Van vakantie gesproken! Herexamens bestaan hier wel niet. Je kan gewoon het vak opnieuw doen in de volgende semester. Een vierjarige universiteitsopleiding bestaat uit 8 semesters van 13 weken. Ook de universiteiten hebben een enorm grote studentenpoel die vanuit het buitenland naar hier komt om te studeren. Vooral studenten uit India, China en Japan komen in grote getalen naar hier. De opleidingen zijn hier blijkbaar beter. Ik heb cijfers gehoord die gaan tot 1 op 3 buitenlandse studenten. Of die cijfers waar zijn kan ik moeilijk inschatten maar ik ken ook een meisje uit China die hier studeert en die een heel grote vriendengroep heeft van 'echte' chinezen. Inschrijvingsgeld van die studenten zijn voor de australische universiteiten meer dan broodnodig om te overleven. Dat werd duidelijk nadat in Melbourne een Indische student was aangevallen door racisten en de regering toen opriep om indische studenten niet meer naar Australie maar naar Engeland te sturen. De Australische regering kwam gelijk met de mededeling dat het een on-off event was en zeker niet representief wat de australische samenleving betrof.
Tussen Tivoli (de voorstad waar ik verblijf en een voorstad van Brisbane) en Ipswich (een andere voorstad) rijdt welgeteld één bus per uur. één! En ze zijn stipt, té stipt. 25 na het uur is geen 25.30 na het uur. Je moet de chauffeur laten weten dat je zijn bus wil nemen, anders rijdt hij gewoon door! Ook al komt er aan die bushalte geen enkele andere bus voorbij. Ben je er dan opgeraakt moet je nog betalen, liefst gepast dan nog. Dan scheuren ze er als een gek vandoor want als ze iemand moeten oppikken verliezen ze tijd en die moeten ze onderweg terug goedmaken. (we mogen zeker niet te laat zijn aan de volgende halte!) En de bussen zijn dan nog gekoppeld aan de treinen. Is de bus te laat kan je naar de aansluiting met de trein fluiten. Er is dan ook maar één trein per uur naar Brisbane vanuit Ipswich. Een 'buske' zoals ze dat noemen bij ons thuis, een boemeltrein noemen ze dat ergens anders. Gemiddeld elke 2 minuten is er een halte. Een ritje naar de stad duurt een uur. Als je in België een uur op de trein zit, ben je van Londerzeel tot in Gent. Hier ben je in de stad. Ik heb trouwens dinsdag gemerkt dat de hele lijn die in Ipswich voorbij komt van de ene kant van Brisbane naar de andere kant van de stad gaat. Samen goed voor 3 en een half uur sporen van het ene eind van de stad naar het andere.
Dan maar fietsen of te voet gaan zou je dan denken. Geen slecht plan ware het niet dat voet- en fietspaden hier de rare gewoonte hebben gewoon te verdwijnen. Van de ene op de andere meter kan het gedaan zijn met wandelen. Fietsen zou nog gaan maar dan moet je op de rijbaan naast de auto's die hier niet zo tuk zijn op de 'zwakke weggebruiker'
Lange afstandsreizen worden hier gedaan met het vliegtuig. Een vlucht Brisbane - Perth duurt toch ong 3 uur. Je kan dat natuurlijk ook met de trein doen, maar wie gaat dat doen als je evenveel betaalt als voor een vliegtuigticket? Ohja dan is er natuurlijk ook nog 'greyhound'. Interstate busreizen. Spotgoedkoop en de oplossing voor wie graag op de bus zit. Maar denk eraan dat de reistijd tussen de 2 grote steden aan de Oostkust Brisbane en Sydney 14 uur bedraagt.
Als je in België een prepaid kaart koopt met een gsm, dan neem je de gsm, of krijg je die van de winkelbediende. Je koopt een nr. van weet ik veel wie, je betaalt en vertrekt. Simpel. En zo zou het moeten. Hier koop je net zo een gsm om toch een beetje bereikbaar te zijn. Als je dat ooit van plan moest zijn, trek dan genoeg tijd uit om je aankoop te doen. Geloof me het is nodig.
Het enige dat ik nodig heb is een telefoon waarmee ik in Australië goedkoop bereikbaar ben en naar het buitenland, naar België dus, kan bellen en smsjes sturen. En daar begint het. De jongeman achter de balie weet niet of het met het pakket, dat bij de door mij gekozen telefoon bevat, toegelaten is om naar het buitenland te bellen. Hij begint aan de ronde van 'gevestigde waarden' in de winkel ( een supermarkt) om iemand te vinden die toch maar zou kunnen zeggen of dat mogelijk is. 10 minuten later verschijnt hij weer met de mededeling dat het niet mogelijk is. In plaats van dan de modelletjes mee te brengen die daartoe wel in staat zijn, moet hij met mijn volgende keuze weer naar degene die hem al geholpen heeft. Die man komt dan maar mee en deelt mij mee dat dit telefoonpakket wel internationale verbindingen toestaat. Oef. Zover zijn we al geraakt. Ik haal mijn portefuille boven, met de bedoeling te betalen. Maar dat was buiten de Australische regels gerekend. In plaats van af te rekenen vraagt de man mij om hem mijn rijbewijs te laten zien. Een beetje verbaasd geef ik mijn Belgisch rijbewijs. Hij bekijkt het en geeft het terug. Ik moet een ander bewijs van identiteit geven. Hij noemt een aantal dingen op die ik niet heb, zoals een australische rijbewijs, een medicare kaart ( is nog onderweg ). Ik geef hem mijn identiteitskaart. Telt ook niet. Plots denk ik eraan dat mijn reispaspoort nog in mijn handtas zit. Derde keer, goede keer? Ja! Eindelijk. Hij schrijft zorgvuldig mijn paspoortnr. naam over en geeft het terug. Eindelijk, denk ik opgelucht, daar zijn we van af. Niet dus. Nu heb ik uw adres en telefoonnr. nog nodig. Gelukkig kende ik het adres al uit mijn hoofd, maar hoe ze er aan denken om een telefoonnr. te vragen als je een telefoonpakket gaat kopen inclusief nr. weet ik niet. Ik vraag hem waarom dit allemaal nodig is en hij antwoordt alsof het de normaalste zaak van de wereld is: het is voor de veiligheid. Vier papieren met gegevens, God mag weten welke dat allemaal waren, later mag ik dan toch betalen. Eens betaalt krijg ik de mededeling dat ik mijn telefoon online moet registeren bij de telefoonmaatschappij! Opnieuw moet ik alles invullen, tot mijn paspoortnr. toe. Zo gezegd zo gedaan. Het is laat op de avond en probeer thuis te bellen. Werkt niet. Als ik het boekje bekijk zie ik dat voor vragen naar het call centre moet gebeld worden tijdens de kantooruren. Dat is iets voor zondag. (Hier werken ze blijkbaar wel op zondag)
Zondag bel ik 's morgens vroeg (had nog een beetje last van jetlag) naar het callcentre. Blijkt dat een computerstem te zijn die antwoorden herkent en je zo naar de 'juiste' diens doorstuurt. Nuja juist! na 5 keer 10 min. vechten tegen de machine zonder ook maar één echte menselijke stem te horen geef ik het op. Via het internet kom ik erachter dat je de telefoon moet registreren om internationaal te kunnen bellen.
Kan ik alles wat ik zaterdag gedaan heb om nationaal te bellen weer helemaal opnieuw doen, nu op de internationale sectie van de website. Zo gezegd, zo ingevuld. Maar dat ding werkt nog altijd niet. Weer probeer ik bij Vodafone een mens aan de lijn te krijgen. Daar slaag ik maandag in en daar zegt men mij leuk dat het een week kan duren voordat alle registratiegegevens verwerkt zijn en de telefoon werkt. Gelukkig duurt het zo lang niet en werkt mijn toestel dinsdag al! slechts 4dagen nadat ik het gekocht heb!
