Deze ochtend opgestaan ... pff lijkt net weer of ik niks geslapen heb. Douche ingesprongen en maar vertrokken naar het werk , daar krijg ik te horen dat ik er steeds slechter begin uit te zien. Wat moet ik daar nu op antwoorden ... Moet ik mijn gedachten openen en delen wat er in mijn hoofd continu afspeelt , moet ik vertellen waar ik me in bevind of blijf ik me verbergen in men eigen wereldje ... Me afgesloten voor de wereld rondom mij ... Buiten schijnt de zon , mensen worden vrolijk en gaan lekker buiten lunchen , ik zie het niet , ik voel de warmte niet meer , stil blijf ik zitten achter men computer terwijl de rest vrolijk is ... Hoe is dit kunnen gebeuren , ik kan het nog niet bevatten... Het afgelopen jaar blijft steeds maar rondmalen in mijn hoofd ... Elk stapje dat we genomen hadden met ups en downs , elk fragment komt steeds weer voorbij ... Eigenlijk zou ik op een top van een berg willen staan en eens goed mijn longen uitschreeuwen... zou dat helpen ? Ik was nooit zo ... ik was sterk, onafhankelijk en liet nooit mijn hoofd hangen , bij elke tegenslag hield ik mijn kin iets hoger en ging ik er iets steviger tegenaan ... hoe komt het dan dat het nu niet gaat ... hoe komt het dat mijn ogen steeds volschieten met tranen , ademen een taak is geworden in plaats van automatisme en waarom lijkt het of ik mij in een luchtbel bevind ... Misschien lucht het op als ik hier mijn verhaal eens deel ... misschien als ik de blog openbaar maak en mensen deze vinden en mij raad geven ... misschien , misschien ... ik wil geen misschien meer , ik wil zekerheid ... ik wil licht en lachen terug in mijn leven maar ik vind het niet ... ik wil er weer staan voor men zoons en ik kan het niet ... Vragen , dat is het enige wat ik heb , zoveel ontzettend veel vragen ... en de meeste vragen beginnen met wat als .... krijg ik daar ooit een antwoord op , op mijn vragen ? Nooit heb ik begrepen dat sommige mensen stomme dingen doen , zoiets deed je niet ... maar waarom spoken er nu ook dingen door mijn hoofd die ik niet wil .. langs de buitenkant zien mensen mij .. ze denken oei die is precies beetje ziekjes of moe ... Ze moesten maar eens echt weten wat er in mijn hoofd afspeelt ... En weer die twijfel ... zou ik men verhaal hier delen en openbaar maken of blijf ik gesloten in mijn eigen wereldje ... Tijd zal het leren ... Overwin ik dit of geef ik toe aan de nederlaag ...
