Zaterdag 28 mei 2016.
Dungarveen Rossler 125km
Wachten op de ferry is ook een activiteit.
De B&B op de kustrand en net naast een koeienweide is memorabel omwille van de rust en de vriendelijke huiswaardin. We worden behandeld en aangesproken als kinderen van den huize. Alles is er netjes genoeg om niet vuil te zijn en toch gezellig genoemd te kunnen worden. Mevrouw houdt van prularia en stenen armatuurtjes die op allerlei en zelfs de meest ondenkbare plaatsen staan te pronken. Op een schap boven de deur, boven de vensters, boven het TV toestel en elke kast die in huis staat. Maar, het is er gezellig. De vrouw zelve is een gezette dame van tussen de 60 en 65, bolle wangen en stevige pootjes onder een zware coffre fort. Als ze lacht glijdt haar bril wat naar boven omdat beide kaken dan boller komen te staan. En het gebeurt dikwijls dat ze haar montuur terug op zijn plaats moet duwen, want ze lacht ook veel.
Het Iers ontbijt beginnen we ondertussen al wat te kennen. Een gebakken ei ( geklutst of spiegelei) twee stukken hespenspek, twee schelletjes tomaat, een handvol champignons, een dikke rondel zwarte pens met bolletjes kruiden erin, twee of drie saucijsjes van ongeveer 10 centimeter en dan een rekje geroosterd brood. Verder staat er ook nog koffie of thee op de tafel en confituur en honing met een paar sneden artisanaal brood (wit en donkerbruin). Meermaals konden we ook eindigen met een zoet koekje of biscuit. Fruitsap kan je drinken a volonté. Niet altijd kozen we voor de volle optie. Af en toe lieten we delen van dit ontbijt aan ons voorbij gaan omwille van ernstige of minder ernstige darmoverlast en gevoeligheid. Vandaag kozen we voor het volle pak omdat we verkiezen om niet te eten tijdens de overvaart. Enerzijds omwille van de hallucinante hoge prijzen en anderzijds omdat we liever niet met een volle maag varen. Karl is nogal snel reisziek en ik ben nogal gevoelig aan een wilde zee. En het plezier dat Luk zou hebben bij ons te zien kotsen, gunnen zowel Karl als ikzelf hem niet.
Het wachten op de inscheping duurt veel langer dan normaal. Karl beweert dat de trafiek hier plots veel drukker is geworden omdat veel Fransen verkiezen om met de boot de verplaatsing te maken, eerder dan met Ryan Air-luchtbrug. Door de staking in Frankrijk is deze luchtverbinding alles behalve een zekerheid. Ook zou de Franse staking een verklaring kunnen zijn van de opvallend meer schip-toeristen die op het laatste ogenblik toch kiezen voor de boot. Feit is dat onze inscheping pas om 15.45 begint in plaats van 14.30. Reken dat we er stonden rond 11.30 uur Vier uur wachten kan lang duren. Maar we zijn op dit eigenste ogenblik aan het varen en dat is wat telt. Schrander als we zijn hebben deze maal een optie genomen op de riante fauteuils in de verbruikszaal. We kunnen nu apollinisch languit liggen en terwijl naar de match kijken van Real Madrid tegen Manchester.
Verder is er vandaag werkelijk niets belangrijk gebeurt. We tankten de motors helemaal vol net voor we boot opgingen, want blijkbaar zijn er in Frankrijk bevoorradingsproblemen. We rijden langs de snelweg morgen omdat we 470 kilometer moeten rijden tot in Beaume onder Amiens. De volgende dag is het dan maar 200 kilometers meer tot thuis.
Hopelijk krijg ik het bericht hier weg, want het internet op de zee is ernstig onderhevig aan golven en wind me dunkt.
Morgen volgt de laatste tekst. Hopelijk heeft het u in de mogelijkheid gesteld onze reis wat virtueel mee te maken. Twee trefwoorden voor Ierland: SCHITTEREND VRIENDELIJK.
Een aanrader en wees gerust, ikzelf ben overtuigd om NOG eens weer te keren.
Geniet van je weekend en bij deze tot morgen alweer.
