Vrijdag 27 mei 2016
Glengardiff Dungarvan 225 KM
Onze vermoedens van onovertreffelijkheid kwamen uit.
Gisterenavond bij het horizontaal gedeelte van mijn dagactiviteit dacht ik zo eventjes: Het meest schone, het meest fascinerende, de mooiste landschappen en panoramas, de meest waanzinnig bloedmooie vergezichten zullen we nu wel gehad hebben. Op dat vlak is de reis vandaag wel een beetje gepasseerd gebleken, en geef ik toe: wat we tot gisteren toe zagen kan niet meer verbeterd worden. De dag was roemloos rijden van punt A naar punt B om te eindigen in punt C. Onderweg werden we een paar malen geconfronteerd met de Ierse RAS (afleiding van race). Er vind hier een soort Tour of Ireland plaats die gereden wordt door ploegen die niet behoren tot de pro tour renners met contract. De deelnemers zijn wel internationaal en de begeleiding semi professioneel. Er komt danig veel organisatie bij kijken en elk dorp dat we doorrijden staan er groepjes toeschouwers langs en op de stoep. Er wordt al eens gezwaaid naar ons; veel blikken worden op ons gericht omdat de supporters denken dat wij de voorgeboorte uitmaken van het wielerpeloton. Niets is minder waar. We rijden snel genoeg om deze fietsende en rijdende caravaan voor te blijven. Karl vermoed dat indien we verzeild geraken in dit circus, we dan de eerste paar uren wel eens zouden kunnen vastzitten.
In Cork plaatsen we de motos vlak onder een bewaakte camera, en frontaal bij een bewakingspost van de stedelijke politie op de hoek van de Saint Patrick street. We zijn er gerust in, hier zullen ze niet gestolen worden. Ierland lijkt ons inderdaad ook op het gebied van criminaliteit een zeer rustig eiland te zijn. Flaneren door de main street is weer wat anders dan biken. De polychrome winkels in fletse en felle kleuren en tinten zijn zowaar typisch en stralen een aantrekkelijk commercieel karakter uit. We eten een belegd broodje en wat ons meer en meer opvalt: Iedereen is hier zo vriendelijk tegen iedereen. Ook scholieren en jongeren zijn ongemaakt aardig, zeker niet artificieel voorkomend en wel degelijk van nature uit sympathiek. Zo eenvoudig kan het zijn Recht voor ons terrasje zit een dame met gitaar te zingen in een microfoon en versterkingsinstallatie. Haar stem, haar timbre en haar stijl en ritme doen me denken aan Joan Baez van in de jaren 60. Karl laat zijn goede kant weer de bovenhand halen en is bereid 2 euro in de collecte zak te werpen.
We wandelen nog een beetje door Cork en stoten op de overdekte markt. Hier wordt brood, vlees, kaas, vis, tripperie, honing, kruiden en nog zoveel meer aan de man gebracht. Het is er een allegaartje van geuren en de drukte is er heel gezellig. Voor het eerst in mijn leven zie ik van heel dichtbij een zeewolf. Een vis van bijna 60 centimeter en tanden die vervaarlijk scherp in zijn smoel prijken. De patisserie kan mij niet verleiden, maar Karl heeft het daar moeilijker mee. Hij besluit zijn dessert van vanavond nu al te nuttigen.
De B&B van heden noemt Connemara vieuw. Langs de kust boven de cliffs, in een weidelandschap en aan de meander de zee op de achtergrond. Werkelijk cool gelegen. Rust en oneindigheid zijn twee trefwoorden die hier alles omschrijvend zijn. Voor het avondmaal dienen we ons te verplaatsen naar de stad. Met motor is dat een 10 minuutjes rijden. Dus geen alcohol bij het maal. Ik at aan de haven een vis in paneermeel gebakken met rijst en sla. Karl deed zich tegoed aan een hamburger met kip en frietjes. Geen dessert. Ook weer heel vriendelijk personeel.
Morgen is het een korte rit naar Rossler. Er staat 129 km op de feuille. Om 16.30 vertrekt die boot. We moeten inchecken om 14.30 uur. Op de boot maak ik mijn voorlaatste verslag, want maandag is de optie om thuis te geraken. Maar met die benzinetoestanden in Frankrijk zijn we daar niet helemaal zeker van.
Ik weet het u wel te vertellen.
Tot dan.
