Dinsdag 24 mei 2016
Belfast (Lisburn) Westport 348 Km
Bijna een perfecte dag
Opgestaan om 07.00 uur omdat er voldoende was geslapen, ook in kwaliteit was er niets ingeboet. Vanaf de ochtend reeds een stralend zonnetje en een temperatuur die voldoende was om tijdens onze motorrit net geen kou te krijgen. Op mijn informatiescherm staat 12° Celcius. Dit zou klimmen tot de 20°. We vertrekken om stipt 9.30 in de verkeerde richting maar aan het eerste rond punt wordt dit snel en vakkundig gecorrigeerd. Geen mens die klaagt. Dat vind ik trouwens zo vermeldenswaardig : Het gebeurt al eens dat ik mij van richting vergis (echt niet dikwijls hoor, bijna nooit ), maar de beide broeders blijven even trouw in mijn kielzog volgen. Geen stem die klaagt. Dat verdient toch ook wel een pluim vind ik. Gedurende de voormiddag rijden we als een pannenkoek door bochten en over heuveltjes en dipjes en weer over een wasbord over brugjes en smalle stroken. We rijden zelfs twee maal off-road over een verharde bosweg en komen gelukkig altijd goed terecht. Eenmaal kies ik een doodlopend wegeltje dat eindigde op de rand van een rivier. Puur uit nood, omdat de blaasdruk er mij toe noopte. Prachtige fotos hebben ze daar genomen, niet van mij, wel van dat kalmer stromend water in het meer en de directe omgeving.
We rijden veel voorbij Ierse scholen; iedere leerling van het middelbare onderwijs is uitgedost in uniform. Zowel de jongens als de meisjes. Het heeft wel iets, die tieners in netjes allemaal dezelfde kledij.
Na een 60 kilometer dienen we te tanken. Hier werd de perfecte dag gekortwiekt. De kade waar de motor moet worden volgetankt is perfect horizontaal, maar een beetje verder loopt die hellend naar beneden. Om plaats te maken voor andere klanten verzet ik mijn motor, maar stel eigenlijk niet vast dat die bodem wat hellend is. Mijn zijsteun van de motor schuif ik uit maar de motor inclineert niet voldoende om stabiel te staan. Komt daarbij dat ik in mijn bagage vergeten was mijn bankkaart uit te halen. Door het verplaatsen van ballast op de motor begint deze over te hellen en plots is het gewicht over het zwaartepunt heen en daar gaat mijn monstertje op zijn zijkant. Er is voor mij in motorland niets zo indrukwekkend als een motor te zien liggen op zijn zijkant. Ik blijf verstijfd naast mijn vehikel staan en kom pas na een paar seconden tot de mogelijkheid om in actie te schieten. De twee broeders bedaren mij. Ze stellen me op mijn gemak en helpen deze 230 kg wegende massa terug rechtop te zetten. De schade valt enorm mee. Het scherm is een beetje scheef doordat de aluminium verankering de schok opving en plooide. De koffer achteraan is wat geschaafd maar is zeker bij te werken. Aan de motor zelve is geen kras of deuk te zien. Toch ben ik er een tijdje niet goed van. Mijn verstandelijke vermogens worden tot het uiterste gedwongen met de vraag waarom ik in Godsnaam die motor op een hellend vlak op zijn zij-steun plaatste. Dat had ik toch moeten zien en beseffen
We rijden wederom over een parcours zoals in een soepbord: prachtige nette omgeving, alles correct binnen de lijntjes en smaakvol voor eenieder die van motorrijden houdt. Er wordt af en toe eens gestopt om de ogen wat ondersteuning te gunnen via digitale vastlegging van het beeld. Regelmatig is er even langs de weg een fotoshoot. Vele glooiende weiden, zoals de golven van de zee. Vele mooie domeinen zoals graslanden vol met vee. Ierland is echt wel een prachtland. We rijden door een kilometers lang meer. Langs weerszijden over het water. In Belleek (juist aan de grens met Noord Ierland) kopen we een broodje en een flesje frisdrank. Als dessert een driehoekje gerookte Ierse harde kaas. Echt, dit is een aanrader. Vandaar richten we onze koers naar Sligo en dan verder naar Charlestown. Ik had er een winkel opgemerkt, het genre van de Stock Américain in Herent. Ze hadden er eigenlijk alles. Luk maakte de opmerking om eventueel rond de draad-as van de beide spiegels een beetje Teflon te draaien, zodat ze minder snel loskomen omdat er dan meer spanning op zit. Ik ga de winkel binnen en vergewis mij ervan dat ze inderdaad bijna alles verkopen. Dus Teflon ook. De spiegels zijn dus nu hersteld en tot heden toe hebben ze niet meer bewogen, mede omdat de fixatie moeren die links en rechts draaiend zijn ook van kant werden gewisseld. De winddruk zal er nu voor zorgen dat de spiegel juist vaster komt te zitten, in plaats van los te komen. Carl en Luk zijn de monteurs van dienst. Plots valt mij de geplooide verankering van het windscherm in de geest van de val deze morgen aan het benzinestation. We demonteren het scherm, en ja hoor, die man van de Ierse stock Americain kan via zijn te koop gestelde draaibank de pad van het scherm netjes rechttrekken. Na de herstelling is mijn windscherm perfect recht en geen mens die ziet dat er iets was gebeurt. We komen in Westport aan via Carl zijn begeleiding omdat hij de B&B in zijn GPS had gevonden. Er wordt vanavond gegeten in de Omalyss, een bekend en zeer goed restaurant op aanraden van de gastheer in de B&B.
Karl at een Mexicaanse pannenkoek met kip en groenten, ook mijn gebakken kip met look en ui was goed. Luk at een veredelde hamburger met speciale sausjes. Karl en ik dronken een Cabernet Sauvage 2015.Een zeer goed wijntje. Als dessert koos Karl de chocolade profiterolletjes en ik koos de Irisch coffee. Geen moeite om te zingen, maar wel wat moeite om die trap naar benden af te dalen.
Achteraf gaan we nog wat ambiance opsnuiven in een typisch Ierse pub. Zes muzikanten spelen er autenthieke Ierse muziek op een banjo, gitaar, mondharmonica, viool, mandoline en nog een snaarinstrument. Er werd duchtig mee geklapt in de handen en gestampt op de vloer. Alleen vier liedjes was genoeg.
We besluiten om toch maar huiswaarts te keren en ondertussen werd het 23.00 uur. De blog geschreven en nu is het slapenstijd.
Tot sebiet.
