Maandag 23 mei 2016
Glendalaugh Lisburn (Belfast) 325 KM
Een ware zoektocht naar onze eindbestemming.
De B&B van Glendalaugh noemt Tudors Lodge. Vergeet vooral niet te noteren dat het een droom is van een locatie met daarbij ook een prachtige ingerichte infrastructuur. Hier werd het prijskaartje niet bekeken. De natuurstenen op het terras achter het gebouw zijn haast een half tennisterrein groot en gelegd met de lintmeter. Alles wijst op goede smaak en veel waarde. Ik schreef terecht is het gastenboek: Here I do stop looking for better!. De jonge zoon was gecharmeerd. Het is waarschijnlijk zo dat moeder, vader en zoon te samen de zaak runnen. Vader is ook een heel vriendelijke man, die liever met Mercedes rijdt dan met zijn nieuwe miskochte BMW. Dus weer een bewijs van goede smaak. Hij reed 35 jaar met Mercedes en op aandringen van zijn zoon, kocht hij nu eens een nieuwe BMW. Niets aan de auto bevalt hem, de lawaaierigheid, het comfort, hij noemde nog enkele dingen maar in Iers ben ik niet zo goed. Toch bracht hij ons naar het restaurant omdat het te hard regende. Ongevraagd. Ook de bediening aan het ontbijt was flink in orde.
Om 9.30 vertrekken de drie broers richting Belfast. Het begin van de tocht, zeg maar de eerste 70 kilometer verliepen over een wasbord van heuveltjes en dipjes. Bochtje in, bochtje uit. Het grote plezier hier vind ik, dat bijna elke bocht zeer ruim te overzien is. Je kan zeer goed inschatten wanneer je moet overhellen, en wanneer je mag terugkeren naar de verticale stand. Het wordt echt plezieriger met de dag omdat je minder concentratie moet wijden aan het links rijden. Het went inderdaad heel snel. Ook het verkeer maant je aan om de opgelegde snelheid bijna nauwkeurig te volgen. De bestuurders zijn hier echt wel meer gedisciplineerd dan thuis.
Ik bedank Joisianne voor haar mailtje. Ik ben blij dat ze via de blog toch virtueel mee op reis kan. Met de fotos erbij zal het nog intenser worden hoop ik.
De rest van onze rit viel voor mij wat tegen. Ik had speciaal de weg langs de Oostkant kort bij de zee getekend om de kustlijn heel mooi te kunnen volgen. Op de kaart stond die weg ook aangeduid met een groene lijn, wat wil zeggen dat het toeristisch wel iets mooi te bieden heeft. Ik mag echt niet beweren dat de rit niet mooi was. De glooiende schapen weiden die letterlijk uitmonden op het strand, de machtige bergwand die we lange tijd op onze rechterkant zagen, de ruïnes en oude kastelen, de prachtig gerestaureerde boerenhoven, het heeft allemaal wel iets. Maar wellicht had het te maken met de wegcodes, de opgelegde snelheden, het links rijden en er bij geconcentreerd blijven, de broeders observeren in de (alweer losgekomen) spiegels. Ik ben echt niet voldaan van deze verscheidene zichten aan het azimut.
Er wordt nog wel degelijk veel gelachen en geplaagd. Ik was mijn kraag die ik onder de helm over mijn oren trek, vergeten in de pub waar we thee dronken en moesten betalen met ponden. Luk had die geniepig mee genomen. Wanneer ik aan de motor tot de vaststelling kom dat die kraag tijdens de wandeling naar de pub waarschijnlijk uit mijn helm is gevallen, komt hij met het onnozelste gezicht voor mij staan en vragen: wat is er, zijde gij iets verloren? Beteuterd vertel ik hem dat ik waarschijnlijk mijn kraag ben kwijtgespeeld. Ga ne keer terug naar de pub, misschien ligt ze daar nog; En zeggen dat ik al weg was, wanneer hij plots die kraag in mijn hand duwt. Wat een opluchting
We eten in een klein stadje, bij de bakker die ook broodjes belegt op aanvraag, een dubbele boterham met kip, tomaatjes, sla en ajuin. Ook wat mayonaise. Lekker was dat. Ook hun koffie was net zoals thuis. Ik heb er twee gedronken.
Het zwaarste van de rit moest nog komen. Mijn Garminneke brengt me via een vlekkeloos parcours naar Lisburn. Enkel het adres van de B&B klopte blijkbaar niet Te midden van de velden op een helling krijg ik de mededeling : bestemming bereikt. En inderdaad op het schermpje prijkt het ondertussen alom gekende wit-zwart blokjes vlagje. Dit kan toch niet, denk ik bij mezelf. We rijden nog een honderdtal meters verder en Karl en ik besluiten van even verbaal hoogte nemen van deze miskleun. Liefst 20 kilometer te ver heeft dit adres niets te maken met daar waar we moeten zijn. Carl ziet mijn terneergeslagen lichaamstaal en meldt zich bereid de kop te nemen. Hij tikt in zijn GPS Kennedy way. Terug naar van waar we kwamen dus. Wanneer we op 45 Kennedy way arriveren zien we een heel gewoon klein rijhuisje. Dit kan het niet zijn zegt Karl. Blijkbaar neemt de GPS van Karl geen Lisburn aan en ook niet de straat van de B&B. Luk besluit op zijn beurt om over te nemen. Ook ditmaal geraken we niet waar we moeten zijn. Er is een verschil tussen Kennedy road en Kennedy way. Ik tik op mijn beurt de juiste gegevens in mijn Garmin en na toch nog eens verkeerd te zijn (op 600 meter van het einddoel) vraag ik aan buurtbewoners of zij de B&B kennen waar we moeten zijn. We krijgen de details want we zijn er vlakbij en op het laatste is het Karl die het huis ziet staan pal op een rond punt. Liefst één uur en 13 minuten heeft deze zoektocht geduurd. Maar het belangrijkste is dat we er zijn geraakt. In de buurt is een groot commercieel centrum en ik besluit daar maar steeksleutels te kopen waarmee ik mijn spiegels met eigen hand zal kunnen vastzetten. De kassierster is een heel vriendelijke dame en vraagt vanwaar we komen. Blablabla, het gesprek duurt een aantal minuutjes en geen Ier of Zwitser die daar een opmerking over maakt. Het valt ons allen meer en meer op dat het hier heel vriendelijke mensen zijn. Samen met Karl fix ik de beide spiegels vast, heel vast. Als ze nu nog loskomen, dan ben ik zeker dat ik mijn handvaten ook verlies. We eten in de buurt ook nog een gigantisch grote ( ik toch) pizza met een blikje cola en betalen via de kaart omdat we geen ponden bij hebben. Morgen rijden we richting West kust. Het weer zou droog blijven en niet te warm (zoals we verlangen, want op de motor met zwarte kledij in heet weer is ook weer geen cadeau). Ik stuur u nog een fotoke mee om ook u te laten genieten van wat hier zoal te zien is.
Goedenavond en een zeer verkwikkende slaap gewenst.
