Slapen op een car ferry, het is een echte nachtmerrie !
Zaterdag 21 mei 2016
Rossler Glendalaugh 123 km
Het slapen op een ferry is niet bepaald datgene wat een nachtrust zou moeten zijn. Tenzij je een kajuit reserveert die per nacht zo een slordige 175 euro kost. Dat spendeer ik liever aan andere meer duurzame dingen die me veel meer voldoening verschaffen. Er wordt door de passagiers zittend geslapen op stoelen, ook zittend op de grond tegen een muurwand, liggend op de vloer, in fauteuils, op drie zitbanken naast elkaar, met het hoofd op de tafel, je kan je allerlei standjes indenken. Ik heb vannacht een leerrijke les praktijk over ergonomie tijdens de slaap) ondergaan.
Wij drieën sliepen elk niet zo veel. Luk waarschijnlijk een kwartiertje, Karel vermoed dat hij toch aan zijn 5 uren geraakt, en ikzelf vermoed dat er toch gauw een 6 uren werd geslapen. Niet te verwonderen dat we deze avond erg vroeg in ons bed zullen liggen.
Het aanmeren van zon schip is wel degelijk een zeer precieze karwei, en er komt al gauw een heel pak man hulp aan te pas van op de kade. De totale procedure nam een 30 tal minuten in beslag.
Het losmaken van de motors en het buitenrijden uit het schip viel al bij al goed mee. Maar dan kwam de vuurdoop: links rijden op Ierse wegen. Ik prijs mij gelukkig dat de eerste 10 kilometer kon worden gereden in het kielzog van een vrachtwagen oplegger. Niet te snel rijdend en met het voorbeeld voor mij, werd ik heel rustig ondergedompeld in deze nieuwe situatie. Het lijkt allemaal wel goed te lukken, al geef ik toe dat het de eerste malen erg schrikken is, als er plots een wagen opduikt aan je rechter zijde in de tegenovergestelde richting. Maar ook dat went.
Het weer is ons uiterst gunstig gezind: een mooi stralend zonnetje en de temperatuur genietbaar rond de 16 graden. Geen regen, al is het wolkendek ver van egaal blauw gekleurd en zijn de grijze cumuluswolken immer in het vizier. Al heel gauw merk ik dat mijn spiegel weer is losgekomen. Werk voor vanavond.
We rijden door een klein stadje en besluiten er te eten, omdat de plaatselijke markt toch aan het opruimen is. Hamburger op zijn Iers. Wanneer we verder rijden en maken de 2 metgezellen me er nog eens op attent dat er links van de weg moet worden gereden Doe ik dan ook maar.
Wanneer we op een rustig bochtig en op en neer gaand wegeltje rijden door een bos, zien we dat het hier zonet heel hevig heeft geregend. De baan ligt een nat en soms wat glibberig bij. De bochten worden wijselijk wat slower aangesneden. Het landschap is glooiend en regelmatig zien we de gele brem heel mooi afsteken tegen het groen van de heide en het gras op de heuvels. Dit vind ik nu eens mooi, denk ik tijdens het passeren van zoveel kleuren en glooiingen.
Om iets na vijf uur Ierse tijd komen we aan in Tudor Lodge. Een plattelands woning die keurig is ingericht als B&B. De negen kamers zijn allen heel smaakvol ingericht en keurig van comfort voorzien.
Na de douche en weer wat internet perikelkjes en besluiten we in het dorp iets te gaan eten omdat de B&B niet zelf kookt. De soep voor Karl en voor mij was van selder en prei, die van Luk met zeevruchten. Het hoofdgerecht van Karl was zalm met Hollandaise saus en frietjes, Luk at Ierse groenten en stukjes gestoofde steak, en ik deed me te goed aan lookbroodjes met pasta in een champignon sausje. Ook dronk ik nog 2 goede stevige Ierse pinten en daarna werden we door de waard van het restaurant thuis gebracht met de wagen, omdat het zo hard regende.
Morgen wordt er hier gewandeld, maar dat is weer een ander verhaal.
Ik wil heel graag Tina bedanken voor haar SMS-je aan Luk. Natuurlijk doen we het voorzichtig aan en zeer zeker zijn wij hier om ons te ontspannen en te amuseren. Dat we ervan genieten kun je ook wel begrijpen, vermoed ik.
Slaapwel
