Vrijdag 20 mei 2016.
Louvelot - Cherbourg.
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, als het loskomt wreed ambetant.
Om 7.30 is Luk nog naar zijn ronkende adem aan het snakken als ik al opgeveerd en zelfs reeds netjes gewassen in ochtendplunje uit de badkamer zijn lawaaierige keel-lokroep beantwoord. Hij is zich van geen gesnurk bewust, maar zoals altijd is de negatie ook hier weer het beste afweermiddel, voor hem dus. Karl verlaat zijn kamer net op het eigenste ogenblik als wij. We zitten om 8 uur aan de ontbijt dis. Buiten is het grauw, natte ondergrond en bedrupte ruiten. Het heeft vannacht goed geregend en met de laatste persweeën wordt nog wat nevel en zeverig vocht naar ons aardoppervlak gestoven.
Voor we kunnen vertrekken moet er nog water van het zadel en de voorruit worden verwijderd. Op weg naar Honfleur. Na een uurtje rijden zijn we in deze Normandische parel van hun kustlijn aangekomen. Het is er gezellig toeven op een terrasje met een grand café au lait. In het gezelschap van een paar mussen en een assertief eendjespaar ( komen tot tegen onze voeten lopen) genieten we alle drie van dit Zen-moment.
Na een uurtje rijden we verder door naar Bayeux waar we tanken en ons middag maal nuttigen. Op het raam staat vermeld dat de dagschotel 10,5 euro kost zonder drank. Voor die prijs kunnen we onmogelijk bedrogen zijn denken we. Achter het niets uitnodigend en zelfs wat vervuild etalageraam blijkt een restaurant te verschuilen waar waarschijnlijk heel het dorp aan het eten is. Liefst vier gelagzalen achter elkaar zitten er gasten aan hun tafeltje te genieten, te eten, te keuvelen, te lachenerbruikers van allerlei pluimage en afkomst. En toch gaat het vooruit. We mogen voor die prijs ons onder meer bedienen aan een salade-bar met heerlijk verse spijzen en koude groenten in slasaus, mayonaise en curry en nog veel meer.
Dan volgt een kalkoenfilet met frietjes in champignonroomsaus. Er volgt nog een kaasschotel en als kers op de taart nog een crème bruléé of rijstpap. Mijn gezelschap sluit waardig af met een kopje koffie, zwart en op zijn Frans, sterk, heel sterk.
We rijden door richting Cherbourg, nog een 115 kilometer. Ik krijg last van een losgekomen rechter spiegel. Heel moeilijk om bij het voorbij rijden van een voertuig de juiste inschatting te maken om terug in te voegen. Ik besluit het euvel toch maar onmiddellijk te verhelpen en stop op een zeer rustig landelijk wegeltje. Karl haalt zijn Leatherman boven en analyseert het probleem. Het is echt nog niet zo eenvoudig want er dienen twee moeren tegelijkertijd te worden aangetrokken, waarvan de bovenste draait in tegengestelde richting. We hadden dit niet van het eerste moment door. Het nood-alaam van de Karl blijkt niet te kunnen dienen om de spiegel voldoende vast te krijgen, want reeds na een 500 meter is de nood-ingreep al geneutraliseerd. Ik overpeins om te stoppen bij een garage en daar met twee steeksleutels het euvel op te lossen. Heel gauw vind ik een Renault garage.De leerjongen van de garage tracht de moeren elk één voor één vast te draaien. Keivast, en ik vermoedde dat hij zijn stiel wel kende, maar dat was naast de waard gerekend. Ik overhandig hem uit dank 5 euro en opgelucht rijden we verder. Wat een afgang. Geen twee kilometer verder zie ik niet Karl in mijn spiegel, maar wel mijn eigen torso daar moet ik niet voor uitwijken denk ik. De tweede ingreep ook al mislukt. Toch wordt er verder gereden tot in Cherbourg. Op de parking van de Car Ferry, staan heel veel motor homes. Karl en ik overleggen oulp van dium aan die mensen eens te vragen of er iemand steeksleutels bij heeft en dan het zelf aan te vijzen met onze eigen paardenmacht. Zo gebeurt het ook, en met wat hulp van die kampeerdersis tot heden toe dat spiegeltje niet meer bewogen. Aan de ferry moeten we nog een twee tal uren wachten. We spreken af dat ik broodjes in het stad ga halen. Liever dan het op de boot te moeten kopen voor het drie dubbele van de prijs. Een cola kost hier maar liefst 7 euro. Hallo. Niet onze stijl om daaraan mee te doen.
Ik rij mij haast een zenuwinzinking op zoek naar een bakker of een warenhuis. In Cherbourg zijn er waarschijnlijk wel honderdzeventien plaatsen waar ik broodjes en frisdrank zou kunnen kopen. Alleen, ik vind ze niet. Ik ben ver uit Cherbourg vandaan wanneer ik in een klein smal straatje een bakkerijtje vind. Ik koop haar hele etalage leeg en leg beslag op drie frisdrankjes. In totaal was ik een 5 kwartier weg. Luk werd al een beetje nerveus. Tot op heden achtte ik dat niet mogelijk. Op vakantie leer je de mensen echt wel kennen...
De sfeer onder ons drieën zit er goed in. Er wordt goed gelachen en veel gesolt en gedold.
Na nog wat wachten aan de kade worden we druppelsgewijs en aanschuivend op het Stena-bootje geloodst. Na wat geharrewar op dek 3 en het stevig vastmaken van onze motorfietsen nemen we plaats in onze slaapzetels en bedenken we weer dat het een fijne dag is geweest. Morgen begint Ierland wel echt. Links rijden zal voor mij wel altijd een opdracht blijven. Ik vermoed dat het een kwestie is van een paar uren wennen. Daarom heb ik morgen de rit bewust heel kort gehouden. Tot in Glendalough is het maar een drietal uurtjes rijden. Ideaal om te acclimatiseren en te wennen aan al dat links en slinks gedoe.
Morgen dus meer nieuws en wees ervan overtuigd, het zal een waterig verhaaltje worden, want de overzet duurt zomaar eventjes 15 uren.
Saartje belde me nog net voor de afreis in verband met een klein detail over de uitvaartplechtigheid van Moeke. Ik stel haar langs deze weg gerust.
Nu nog dit berichtje weg krijgen en dan wat trachten te slapen op dit zwalpend schip
Tot morgen.
Reacties op bericht (1)
21-05-2016
de ega's
Wij hebben hier goed gegeten en gedronken en onze ongerustheid weggelachen. Want,ongerust zijn we! Beide sterke vrouwen houden het kot recht. Johan,pas op dat ge u niet van voordeur vergist bij aankomst. Carl,we leven met u mee, sterkte en veel plezier aan alle drie. Kusjes van uw genegen echtgenotes. M&L
