Wie gehaast is als een konijn, mist soms al eens de juiste trein.
Yvetot, donderdag 19 mei 2016.
Herent Yvetot : 430 KILOMETER
Veel te vroeg wakker, om 07.00 al. Goed op de pot geweest van wat nerveuze krampjes in mijn dikke darm systeem. Heel veel winderigheid in de buik van al dat zenuwachtig gedoe en ook last van ongeordend deponeren van allerlei last minutes hebbedingetjes voor onder de reis. Ik vind mijn geldbeugeltje niet meer. Gegarandeerd dat de taak van penningmeester tot één van mijn verantwoordelijkheden zal behoren. Als Luk in verlof is, dan is hij echt op vakantie. Als gewezen bankier zou het niet meer dan logisch zijn dat hij de financiële last van een groepsgeldbeugel op zich zou nemen. Maar zoals ik het verwachtte, hij weigert categoriek deze zware verantwoordelijkheid van penningmeester uit te voeren. Dus doe ik het maar, want ook Karl is niet onmiddellijk een kandidaat , meldt hij.
Thuis vertrokken om 9 uur, nog eens vol getankt op de Brusselsesteenweg en om piek 09.28 op de plaats van de afspraak bij Luk. Karl was er al. Drie ijzeren rossen, mooi op een rij. Geen 3 BMWs , er zit een overloper in het spel. Karl rijdt met een Honda Varadero (genaamd naar een Cubaans strand). Hij heeft de uitdrukkelijke toelating moeten aanvragen om met dit rijtuig mee te mogen met ons. Uit eerlijke plaatsvervangende schaamte, neemt hij de tweede plaats in op de weg, tussen onze beide BMWs. Het voornaamste is echter: hij wordt aanvaard!
We rijden onder een deugddoende motor zonnetje, maar de temperatuur duidt ons maar een waarde aan tussen de 13 en 15 graden. We snorren echter reeds diep in Frankrijk over Picardische wegen, wanneer een troosteloos zeverlaagje mijn vitrien van voor bevuilt. Godver denk ik, omdat ik mijn BMW-ke zo proper en grondig had gekuist. Niks aan te doen, net zoals Ivo beleef ik evenveel plezier aan het kuisen als aan het rijden met mijn motorfiets.
Rond 12.00 uur stoppen we om wat te eten en ons achterwerk figuurlijk en letterlijk wat te ontlasten. Reeds 210 kilometer. We gaan weer veel te vroeg binnen zijn, merkt Luk schrander op. t Zijn weer Smedtjes die onderweg zijn. Toch wordt er de nodige tijd genomen om de rit tot heden toe even verbaal en onder elkaar te evalueren en eventueel wat bij te sturen in tempo, techniek en afspraken. Geen wrevelpunten.
Na een 300 kilometer stoppen we om wat benzine en koffie bij te tanken. Het is bewolkt en niet erg bijster warm. Ik verkneukel me bij een heel hete grand café au lait. Karl is verbaasd dat ik deze hete tas zo warm naar binnen wurg. Heet , sterk en eerlijk ben ik , net als de koffie, zo luidt mijn repliek. De man weet niet goed wat hij hoort, en dit is nog maar de eerste dag. Hij zal me nog wel beter leren kennen.
Het vlot zo goed met rijden dat we reeds om 14.30 uur op nog geen 20 kilometer zijn van ons einddoel vandaag. Tijd genoeg dus voor een terrasje in Yveille.
Bij het opnieuw wegrijden van de parking daagt Luk me werkelijk uit met zijn ongeduldig gedrag. Dit vraagt om een terechtwijzing. Bij het klaar maken om terug opnieuw te vertrekken gaat hij uitdagend aan het einde van de parking staan, zijn rug naar ons gekeerd. Karl en ik zijn nog bezig ons voor te bereiden op de laatste etappe. Luk was echter vergeten dat er vooraan ook een uitrij strook op de parking was. Omwille van het feit dat hij zo astrant met zijn rug naar ons gekeerd stond, konden Karl en ik ongemerkt de parking verlaten langs de voorzijde. Ik vertel het u naar waarheid: moest Karl, Luk niet zijn gaan ophalen, dan stond hij er zondag nog te wachten. We hebben het uitgepraat en beloofd van niet te vertellen dat hij daar met tranen in zijn ogen stond te panikeren omdat hij ons niet meer vond. t Zal hem leren den asociale ongeduldigaard. Wedden, dat hij dit niet snel nog zal herhalen?
Nog meer goed nieuws. Karl heeft ingezien dat het penningmeesterschap mij niet zo goed bekomt. Vermoedelijk heb ik (commercant zijnde) ergens een foutje gemaakt. Ik beken, ik ben nogal slecht in getallen en rekeningen. Hij wil deze last op zijn schouder nemen. Oef, daar ben ik wel echt heel blij mee. Vanaf morgen draagt hij zorg over de gezamenlijke geldbeurs.
Daarna via de alomtegenwoordige en haast Goddelijk onfeilbare GPS (merci Thierry voor het plaatsen van mijn topografische kaart op de laptop- haast onmogelijk voor Jan met de pet om het zelf te doen) aangekomen in Yvetot rond 15.45 uur. Na een grondige wasbeurt des lichaams, begeven we ons naar de lounge. Er wordt gebabbeld, en heel veel onderwerpen aangesneden. Ja, de sfeer is er ernstig en heel oprecht. Blijkbaar zijn er heel veel familiale gebeurtenissen al of niet moedwillig door derden totaal verkeerd verklaard, uitgelegd en zelfs gecreëerd. Wie is hier goed bij gevaren, vragen we ons alle drie af.
Er wordt ook uitbundig gelachen: Karl vertelt net dat hij in de week el een keer of twee in Wijnegem is gaan oefenen om links te rijden. Valt niet zo goed mee zegt hij.
We aten vanavond op zijn Frans: een voorgerechtje van sla, tomaatjes en stukjes kippenmaag. Brood en wijn behoorden tot de eucharistische omkadering.
Daarna kregen we de rest van die kip. Met name een kippenbil en vleugel. Net iets te veel been en vel voor mij. Maar de honger was zo groot dat ik keurig zoals een grote jongen beentjes en huid netjes wist te scheiden van eetbaar wit en spierig kippevlees.
De wijn werd gebruikt om alles proper en wel in de juiste slokdarm-buis te kanaliseren. Geen wonder dat ik een beetje wist van den drank
Morgen rijden we over de bekende Pont de Normandie. We doen er zeker een fototje bij van dit alom gekend kunstwerk.
Afspraak is om 07.30 op te staan, te eten om 08.00 uur om te kunnen vertrekken om 09.00 uur naar Cherbourg.
Op de boot heb ik tijd genoeg om mijn blog aan te vullen.
Zo, slaap wel en wees verenigd met ons feestelijk beleven, want dit is hier toch wel fijn vertoeven.
