Vader vertelde ons dat hij tbc had, een ziekte. Hij moest naar het sanatorium, een woord dat me tot dan toe onbekend was. Tijdens de bezoekuren vertelde hij mij, Max en Simon enkele onderduikadressen.

Maar waarom was ons niet helemaal duidelijk.    

(Blz. 13-15)

11-03-2014 om 18:36 geschreven door IbeDL  

Vandaag was de dag dat vader naar ons terugkomt, hij is eindelijk genezen! Ik en mijn broers zijn zo blij! Uren hebben we gewacht op hem…

uren…

uren…

uren gingen voorbij!

Maar toen hij eindelijk thuiskwam was het wachten wel de moeite waard! Vader vertelde ons dat hij bang was om op de trein te stappen. 

11-03-2014 om 18:35 geschreven door IbeDL  

Vader had hevige ruzie met Max.

Waarom? Vader noemde god een ‘rotzak’ omdat hij iedereen had laten sterven!

Max riep tegen vader dat hij hem maar moest slaan, zoals ze dat bij hem deden!

Vader was verbaasd.

Als een klap in het gezicht kwamen de woorden aan.

Max verwijdde vader dat hij niet is zoals andere vaders.

Altijd maar: KAMP… 

                               KAMP…

                                           KAMP…

‘Je neemt niet eens de tijd om iets leuk te doen met ons’, waren de laatste woorden die toen gezegd werden door Max. 

(Blz. 25)

Citaat: ‘sla me maar, ’gilt Max tegen mijn vader, ’net als de SS!’ Mijn moeder trekt hem van zijn stoel en begint hem naar de deur te duwen. ‘Schop me maar dood!’ schreeuwt Max over haar schouder. ‘Vergas me maar!’ Simon knijpt in mijn arm. Hij doet zijn best om niet te huilen. Mijn vader hapt naar lucht. ‘Toe nou Jochel,’ zegt mijn moeder. Zij legt zijn hand op de zijne, maar hij schudt die af en wrijft zich over het gezicht. ‘Wat willen jullie toch van mij?’ zegt hij. ‘Het is al moeilijk genoeg.’

11-03-2014 om 18:35 geschreven door IbeDL  

We mochten naar de bioscoop van vader. Ik en mijn broers mochten zelf de film uitkiezen! We hebben gekozen voor Odysseus omdat we hem bewonderen.

Maar tijdens de film begon ik te denken aan vader: Odysseus kreeg evenveel te verduren als hem. 

(Blz. 71)

11-03-2014 om 18:32 geschreven door IbeDL  

Vader begon weer eens over het kamp...
Hij zei ons dat hij iemand vermoord had in het kamp. Ik kreeg er meteen rillingen van.

Hij vond dat de kampbeulen hem hadden veranderd in een beest.

Uit zijn gelaat kon ik spijt zien.

BEESTEN HEBBEN GEEN SPIJT!

Maar deze spijt was echter schaduw…

Hij wou alles ongedaan te maken, om het dan opnieuw te doen, maar trager…

Trager…

Trager…

Deze woorden lieten mijn hart sneller slaan.

Citaat: ‘Dan ben je geen beest’, zegt hij troostend ‘want beesten hebben geen spijt.’ ‘Spijt ?’ Mijn vader trekt zijn bovenlip op en laat dreigend zijn tanden zien. ‘Spijt ?’ Ik wil hem alleen maar levend maken om hem opnieuw te kunnen vermoorden. Destijds ben ik veel te haastig ter werk gegaan. Ik kon goed meeleven met de hoofdpersoon.

11-03-2014 om 18:32 geschreven door IbeDL