eey bloggers,

'K had veurige keer gezei da men moeder en den directeur mij bij hen hadden geroepe om zomaar ineens efkes vlakaf in m'n gezicht te zeggen da mijn vader de Keyzer is. Dus ikke razend, ja en ge kent mij: mijn vuisten al gereed, naar die leraarskamer. 'K dee die deur open. Eerst zag 'k daar niemand, ma khoorde stemmen en gestoemel. Dus ging kik wa verder, richting de keuken van de leraarskamer, maar toen moest 'k stoppen. Ik kon mijn eigen ogen ni geloven. Daar wa verder in de deuropening van de keuken dus, zag 'k twee paar benen liggen: zowiezo van de Keyzer want 'k zag zijne mottige frak op de tafel liggen en die ander benen konden ni anders zijn dan van die vant secretariaat, 'de vamp' gelek welle zeggen. Ja, ge vindt da misschien straf da kik die herken aan haar benen, ma die heeft nogal ne opvallende tattoo op heure enkel en dan die knalrooje naaldhakken. Ik hoorde gezucht en geblaas: ik wist genoeg.

En wa moeste kik doen? K zen dan mor stillekes weg gegaan. Da was echt ne shock. Da Keyzerke had zoveel jaar geleden mijn moeder zwanger gemaakt en nu lapte hem die vant secretariaat 't zelfste. Da was er dus los over. Dieje Keyzer, wa ne degoutante vetzak is da. Da kik naar dieje vent zo hem oepgekeken, da snap kik ni...

Khem d'r voor de rest van den dag me in m'n maag gezeten, ni te doen. Al goe had'k der geen les van. De Ferre vroeg al aan mij: 'Wa ist joeng? Ge zijt zo stil, heeft da iets te maken met da ge naar den directeur moest?' Ik antwoordde: "Tis niks, moei a ni." Thuis hem ik ook al niks gezegd, ma ja ons moeder had niks anders verwacht. Khem der nog nen nacht van wakker gelegen, ik was zo kwa! Kmoest het aan iemand kwijt en daarom heb ik het dieje morgend verteld aan de Ferre. De Ferre is uiteindelijk mijne beste maat, dee kan ik in vertrouwen pakken. Dieje zwijgt gelek een graf als 't moet, want dees moest onder echt ons blijven. Dee gast natuurlijk ook geshockt omda 't keyzerke mijn vader is en ok voor wa da'k den dag dervoor had gezien.

Twee dagen derna, hoorde kik wa gaste bezig over de Keyzer tijdens de pauze op de bank neffe ons. Den tamtam had zen werk dus al gedaan. Heel tschool, leerkrachten en al, wisten ervan. Khad da nu ni direct verwacht van de Ferre, ma kneem hem het ook ni kwalijk. Iedereen mag weten wa voor een stukske crapuul aan ons les geeft.

De volgende dag stonnek voor den directeur. Ja konnekik da nu wete dat de poempbak daar moest ontstopt worre. Da just ne leerkracht praktijk en één vant secretariaat da moeten doen. Kunnen die ni gewoon ne loodgieter late komen?

Allee, den directeur was ni mals en de gevolgen zijn groot.

Ma da za'k wel nen andere keer zeggen...

19-11-2013, 20:56 Geschreven door Marijke Boey  

Eejh bloggers,

Hier zen ‘k weer. Man Man, gulle ga nooit raden wat er de woensdag bij den directeur gebeurt is. En als ‘k eerlijk moet zen, ‘k zen er zelf nog ni goe van. De bel van d’ eerste speeltijd ging en ja ik doecht kzal mor gaan kloppen he. Ik wist ni goe wa ‘k moest denken ma kdacht ’t zal wel wer ziever in pakskes zen. Als ik zijn bureauke binnen kwam verschoot ik mij een ongeluk. Ons moeder zat daar in een hoekske op ne stoel… te blijten. Ik doecht da kan hier ni waar zijn he, wa hem ik na weer verkeerd gedaan? Ik zet mij op ne stoel en den directeur begint: ‘Ja Mats, Wa da we u nu gaan vertellen ga ni gemakkelijk zijn maar wij, en vooral u moeder, vinden dat ge het recht hebt om het te weten.’ Ik zat doar al wa nerveus te waggelen, kwist ni goe wat er ging komen maar toen begon ons moe ineens te klappe. ‘ Jongen, twordt tijd da ge weet wie da u vader is, en eigenlijk kent ge hem al… Tis meneer De Keyzer van praktijk…’ Toen kon ze nimeer verder praten en barste in tranen uit. Ge kunt u waarschijnlijk al wel voorstellen da ‘k daar dan schoon zat me mijne mond vol tanne. Meneer de keyzer… dee gisteren nog vroeg of alles in orde was thuis… Ik had het kunnen denken he. Ik was kwaad en liep nor buiten. Ik ging da stukske pretente is goe mijn gedacht zeggen. Ik wist da dee woensdag het vierde uur geen les moest geven dus kging ineens naar de leeraarskamer. Ik liep daar zonder te kloppen binnen en de volgende shock van den dag was een feit. Wa da ‘k daar hem gezien zal ik volgende week wel uitleggen. Ma kmoet nog efkes bekomen.

19-11-2013, 20:55 Geschreven door Marijke Boey  

Jow bloggers!

Zoals ge als wist wast vorige week een redelijk turbulente week met da gevalleke met de flikken enal, ondertussen zen’k als wa afgekoeld en hem ik alles wa kunnen relativeren. Die werkstraf is echt klote, maar ja that’s life zeker? Ah ja das just ik ging ulle mijnen afgang bij da mokke nog vertellen. Kzen der ni fier up, maar ja gulle weet ondertussen toch al alles over mij. Gelek dak vorig week zei, zen ik dus op da meiske afgestapt met een air van hier tot in Tokio. Ik ging neffen heur zitten en ik zei, “Amai hier is precies een sterreke uit de lucht gevallen?” Da wijf kijk is heel vies ner mij, stond recht en ging neur heur lief. Da die pumel heur lief was heeft ze wel een goed laten merken. Ze pakte daar een of andere seut van IW vast en deed die is goed vur mijne neus binnen. Al men maten lagen natuurlijk dubbel van lachen. Ik had weer is een schoon figuur geslagen! Das oek altijd hetzelfde me mij hé! Voor de rest wast echt wel een chille week. Naart school gaan, naart gezaag van de leerkrachten leusteren enzoveurt enzoveurt. Tot dak den destdag door die van praktijk werd aangesproken. Hij vroeg of dat na de les effe nog wa langer wilde blijven. Ik doecht ja das geen probleem, maar ik zag het nut er ni van in . Toen iedereen beuten was vroeg hem of da alles wel goed was thuis enal. Khem gezei dat der niks speciaals was thuis en da alles wel best meeviel. Hij vroeg oek of dak mij opt school wa thuis voelde, want dees is nog mer men tweede jaar oep de PTS. Ik zei dak wa goei maten had leren kenne gelek de Ferre. Hij bedankte mij vur het gesprek en hij zei dak mocht vertrekken. Ik had een heel raar gevoel nadien, maar ik hem daar ni al te lang wakker van gelegen. Tot dak de woenstdag opt school aankwam en den directeur vroeg of dak om 10u ner zijnen bureau wou komen. Ik voelde gewoon dat er een luchtje aan was, maar de rest vertel’k volgende week wel.

19-11-2013, 20:54 Geschreven door Marijke Boey