Dag 4: woensdag 10/07/2013 Metz – Marlenheim

Bij het ophalen van de camionette geen enkel probleem de GPS brengt ons zonder wegenwerken via de kortste weg naar het hotel.

Op het afgesproken uur (9.00u) kunnen we vertrekken en ook nu weer stralend weer. De fietsers kunnen de route van hun GPS  probleemloos volgen, voor de begeleiders was het weer andere koek. Overal stoten zij op verbodsplaten (wegenwerken), maar ook een manier om Metz beter te leren kennen, toch wel een stad die een bezoek waard is. Een eerste supermarkt vinden zij een eind verder op hun rit na ±20 km. De fietsers laten weten dat zij de firmawagen op de parking hebben zien staan, stoppen hoeft nog niet want zij hebben nog voldoende proviant.

Na 30 km in Han-sur-Nied vinden de helpers een lommerrijke plaats in een bos een 30-tal meters van de weg en een beetje verdoken. Om de fietsers aan te geven  waar ze moeten zijn, plaatsen zij een stoel met een Martens  truitje aan de rand van de weg. De attente boswachter komt even kijken wat zij daar doen, Adriaan legt hem uit dat we geen vuil zullen achterlaten. De man is zeer geïnteresseerd  en wenst ons het allerbeste voor onderweg. Na deze bevoorrading kunnen de fietsers weer op weg tot de middag picknick na 75 km  in Belles Forêts. Midden in het dorp voor een grote boerderij in de schaduw een mooie plaats om te middagmalen. Wanneer wij de boer vragen of hij de burgemeester van het dorp is (350 inwoners) is zijn antwoord, nee ik ben hier maar de tweede in bevel. De boer en zijn eega zijn erg vriendelijke mensen en onze dames mogen ook gebruik maken van hun sanitaire installaties, de foto’s van het toilet zullen we u maar onthouden.

Suske heeft als verrassing gezorgd voor meloen met Parma ham en ook het verse brood met beleg gaat er nu weer goed in.

Na ongeveer 100 km de volgende bevoorradingszone in een doodlopend straatje naar “Missions Africaines ZINSWALD. Wij dachten daar geen verkeer te hinderen maar dat bleek toch wel iets anders te lopen. Na 120 km net voor Saverne een laatste bevoorrading, Inge wil een zakdoek uit haar truitje opvissen en merkt dan pas dat zij de sleutel  van kamer 115 van het hotel in Metz nog bij heeft. We overleggen of zij die met de fiets moet terug brengen , maar we zullen hem toch maar via de post versturen.

Om 17.15u draaien de fietsers de parking van Hostellerie Reeb op, vandaag 145 km op de teller en een gemiddelde van 23,5 km/u

Dag 5: donderdag 11/07/2013 Marlenheim – Saint Louis

Bij de start is het vanmorgen nog redelijk fris, maar de zon laat zich toch al zien. Voor de fietsers zijn de eerste 20km nog redelijk op en af. Later op de dag hebben zij een vlakke rit voor de boeg.

Nog voor de start heeft Rikske een lekke band en dat zal hem vandaag nog eens overkomen.

Na het inslaan van nieuw proviand, duurt het een hele tijd voor de begeleiders de fietsers terug voor zich zien opdoemen. En na een dikke 40 km staan zij aan een voetbalveld hun renners op te wachten.  De rijstpapjes zijn al goed in trek en ook het verse drinken valt in de smaak.

Verderop na een 70- tal kilometers staat de tafel gedekt vlak bij de Rijn. Maar de tafels moeten verhuizen tot tegen de dijk vanwegen een plotse muggenplaag. Een dankbaar publiek om voor te zorgen, altijd tevreden met wat er wordt voorgeschoteld.  Ook vandaag eten met muziek, maar meezingen met volle mond is moeilijker dan uit volle mond. Nog wat proviand in de zakken van de truitjes en de drinkbussen goed volgetankt en op weg naar de Zwitserse grens met de wind vol in de rug. Mede daardoor arriveren zij al om 16.00 u aan het hotel na 143 km fietsen aan een daggemiddelde van 27.8 km/u

Dag 6: vrijdag 12/07/2013 Saint Louis – Weggis

Na een stevig ontbijt en even spelen met de papegaaien (manneke bij Suske in zijne vinger gebeten), stipt om 9.00u gestart.

Wegenwerken zijn er ook  met bosjes in Zwitserland  op minstens 12 plaatsen hierdoor verkeershinder, dat is ongeveer om de 10 km.

In Reinach  (10.30u) vinden we een bereidwillige fietshersteller die het euvel aan Inge haar fiets wil oplossen,  uurtje later na het plaatsen van een nieuwe shifter en kabel  kan zij zonder zorgen verder op pad. En dat was nodig want even verderop in Schönmatt passeren wij een mooie burcht  met onmiddellijk daarna een beklimming van een 4-tal kilometers naar restaurant “In Kirschenland”  met een gemiddelde van 15% en pieken van 20%. Daar op 595 m hoogte vlug een tussendoor drinkstop.

De middagpicknick namen wij net voor Hauenstein (km 50) na weer een vrij zware beklimming .

In Dagmersellen (volgende drinkstop) versteld Jef zijn zadel een beetje want hij krijgt zo stilaan een beetje pijn aan de poep. Laatste drinkstop tussen Neuenkirch en Emmen om 16.15 u. Parkoers blijft vrij pittig tot aan het hotel, maar de fietsers kunnen onderweg wel al genieten van de Sursee en het Vierwoudstedenmeer.

Aankomst om 18.15 u na 129 km, daggemiddelde 21.1 km/u. De pintjes van een halve liter gingen er goed in . En nu douchke nemen en om 20.00u gaan eten.

Meer Fotos kan je bekijken op de fotopagina 

Dag 7: zaterdag 13/07/2013 Weggis – Bodio

We fietsen al na een paar kilometer naast het Vierwoudstedenmeer, echt mooi en rustig fietsen. Maar dat blijft niet duren want weekend en schitterend weer samen zorgen al vlug voor overvolle wegen op weg naar het hoogste punt van onze reis naar Rome.

Bij de passage in  Brunnen een plaatsje aan de supermarkt voor de  begeleiders de mogelijkheid om het nodige eten in te slaan voor het weekend.

Na 35 km passeren wij in Altdorf het standbeeld van Willem Tell. Aan kilometer 45 (Gurtnellen) begint het serieus te klimmen nog vlug een plaatsje uitzoeken om de fietsers te bevoorraden voor zij aan hun lange klim naar de Gotthardpass beginnen. Met nog 12 km te klimmen in Andermatt  wachten de bevoorraders iedereen nog eens op  om hen nog eens vooral te voorzien van het nodige drinken, alleen den Dre is daar al een eind voorbij.

Dre komt met lengtes als eerste boven op de Gotthard (2106 m) en de meer dan verdienstelijke tweede is Inge, gevolgd door den Harry. Maar laat het gezegd zijn iedereen komt al fietsend boven elk naar zijn mogelijkheden en daarom een heel dikke proficiat. En natuurlijk wordt de noodzakelijke groepsfoto genomen. Er moeten daarboven ook de nodige sneeuwballen geworpen worden.

Daarna nog 50 km dalen naar Bodio, waar zij in hun gedrevenheid het hotel gewoon voorbij fietsen.

Suske staat met het fototoestel in de aanslag de foute kant uit te kijken. Na deze super zware rit van 129 km halen zij toch nog een gemiddelde, zijnde het  gemiddelden van al de fietsers,  van 21 km/u.

Morgen op weg naar het Lago Magiore en Italie.

Dag 8: zondag 14/07/2013 Bodio – Cardano al Campo

Ze hebben er echt weer zin in vandaag, iedereen goed op tijd opgestaan en ontbeten. Op weg naar Italie is het met momenten redelijk druk, maar al bij al valt het nog mee voor een zondag fietsen langs het Lago –Maggiore .

Na 27 km een eerste bevoorradingsstop aan de sportvelden van Sementina, erg warm en dus op tijd klaar staan met fris drinken.

De Italiaanse grens bereiken we na 54 km fietsen, ook daar weer drinkstop en op zoek naar een Zwitsers autowegvignet voor de terugreis, zodat Jef en Inge daar niet meer voor moeten zorgen.

De groep heeft  blijkbaar nog conditie genoeg want om 12.00 u zitten er  alweer 75 km op.  Adriaan en Suske hebben de tafels en stoelen al klaar staan. Vandaag vooral een rijke keuze aan kazen die zijn ingekocht in Zwiserland.

Na een laatste bevoorrading in Angera na dik 100 km, zien we hen pas terug aan het hotel in   Cardano al Campo. Om 15.55 u hebben zij er hun 129 km al op zitten. Rustig gereden en dat door nogal wat stadjes met veel  toerisme. Daggemiddelde 24.5 km/u.

Na aankomst en stallen van de fietsen direct de bar van het hotel ingedoken om het verloren vocht weer aan te vullen. Net op tijd om de laatste 7 km van de rit naar de Mont Ventoux nog te kunnen zien. Momenteel bij het ter perse gaan van dit verslag spartelen de kandidaat zwemmers al in de Picina van het hotel.

Het avondmaal in buffetvorm  zal voor ons klaar staan om 19.30 u.

En als je niet kan meefietsen, moet je toch proberen om  ergens de primus in te zijn, Suske zijne kletskop is gisteren goed verbrand op de Gotthard en daar bovenop is hij voorzien van 17 muggen- of andere beten en met  Adriaan  gaat alles goed .

Dag 9: maandag 15/07/2013 Cardano al Campo – Piacenza

Zoals dat stilaan een vaste gewoonte geworden is staat om 9.00 u iedereen weer klaar voor de start, alle bandjes zijn weer gecontroleerd en op druk gepompt door Jef De Bie. Wanneer wij ook met de camionette boven komen vanuit  de ondergrondse garage staan de fietsers alweer te bakken in de zon.

We plannen daar waar mogelijk om regelmatig klaar te staan met fris drinken. Na het inslaan van een nieuwe voorraad in een Tigros supermarkt willen wij hen zo vlug mogelijk terug inlopen en kiezen een voor ons  iets vluggere route  . Het toeval wil dat we tegelijkertijd uit twee verschillende   richtingen bij het zelfde kruispunt komen  om 10.55 u. Zij hebben er dan al 45 km opzitten.

Als verrassing wacht Luc Martens (zoon van) ons op (om 12.00 u) aan de kerk in Casorate Primo. Hij is vergezeld van vrouwtje Wendy  en zijn  schoonmoeder, die hij later nog naar de luchthaven van Milaan moet brengen. Op het terras van een cafe-restaurant eten we daar met zen allen  ovenschotel van tagliatelli met vlees en groenten: best lekker en goed voor de renners.

We vertrekken daar weer om 13.00 u en zien mekaar terug voor de volgende broodnodige bevoorrading om 14.35 u op een lommerrijke plaats  in Belgioioso (35° C).

De camionette staat nog een laatste  maal  klaar bij het binnenrijden van Casalsusperlengo. De begeleiders rijden daarna door naar het hotel in Piacenza.

We mogen ook niet vergeten te melden dat in verhouding tot gisteren (zeer goede wegen) de wegen vandaag soms om niet te zeggen meestal in erbarmelijke staat verkeren. Putten van 20 cm diep zijn eerder regel dan uitzondering.

Omdat de fietsers toch wel  heel veel zweet gelaten hebben vandaag zoekt Jan Martens in Codogno naar een terrasje waar ze eens een frisse pint kunnen drinken. Voor de dames blijft het bij frisdrank maar de mees te mannen kappen daar 2 halve liters Heineken in hunne giele. De vriendelijke waardin (duidelijk van Aziatische origine) van het etablissement trakteert ook nog op een portie tapas. De groep met uniforme truitjes is duidelijk een attractie, immers  zowat het hele dorp komt de groep bekijken. En binnen de groep herkent men vergelijkbare figuren uit het vroegere Hoogstraatse volksleven. Men ziet vergelijkbare trekken met  Jef Spaan, Charel van de Mienes, Swakke Van Alphen,  Charel Klabots  en den Tiet van Koopkes. Jef De Bie probeert ook nog om van fiets te wisselen met een van de locals.

Afgelegde afstand vandaag 140 km tegen een gemiddelde van  24,7 km/u.

Dag 10: dinsdag 16/07/2013 Piacenza – Modena

Man, man, man, er komt weer een snikhete dag aan, maar we rijden nu eenmaal naar het zuiden en de daarbij horende temperaturen nemen we er graag bij.

Er staat wel flink wat wind en zeker niet in het voordeel, recht op de snuiter of vol in de zij.

Na een tankbeurt en de nodige inkopen in Cortemaggiore  is het weer een stukje rijden voor de fietsers worden ingehaald. Om 10.30 u staan wij klaar voor de bevoorrading  aan een supergrote boerderij ( eigenlijk meer een loonwerker) schuin over een varkensslachterij. Die varkens geven flink van Jetje vlak voor hun kaars voor altijd wordt uitgeblazen. Er wordt opnieuw gestart om 11.00 u en even verder in Castelnuovo neemt Adriaan een foto van een vrij groot klooster.

Het middageten nemen we om 12.00 u net voor we Sorbolo binnen rijden in de schaduw van een huis vroeger blijkbaar een klein boerderijtje. Het damestoilet is dan te vinden schuin over onze picknickplaats , achter een leegstaande boerderij. Wanneer de vriendelijke bewoners opmerken dat onze dames terugkomen van de overkant,  komt meneer melden dat zij ook gerust gebruik mogen maken van hun toilet. Voor ons vertrek nemen we nog een foto van de groep samen met het vriendelijke koppel.  Zij staan vol bewondering voor de prestatie die de groep levert door zoveel kilometers tot Rome te fietsen.

Leegstaande en erg vervallen boerderijen zien we met regelmaat langs de weg. Ook vandaag is het wegdek met momenten eerder slecht te noemen. Al vrij vlug na de middagstop kan Jeannine een put in de weg niet meer ontwijken, zodat binnen- en buitenband moeten vervangen worden.

Door de hoge temperatuur (36°C) nemen we in de namiddag nog 2 stops, die echt wel nodig zijn met dit weer.

Bij de laatste stop wordt de voorraad water die we hebben meegenomen om regelmatig de handen te wassen aangesproken om de bandanas  goed nat en fris te maken, water over het hoofd en voor en achter in de truitjes te gieten.

Om 17.00 u zit de trip voor vandaag er op met  135km op de teller aan een gemiddelde van          24,7 km/u.

De camionette in de garage van het hotel binnenrijden is deze keer een verhaal op zichzelf. Jan heeft graag dat wij, zoals afgesproken bij de reservatie de camionette binnen zetten in deze garage. Maar we hebben wel wat twijfels over de afmetingen. Binnen rijden lukt vrij aardig maar meer naar achter in de garage is het plafond blijkbaar iets lager. Inventief als we zijn laten we het vrije manvolk instappen en kunnen we ons plaatsje in de garage innemen. Morgen om buiten te rijden krijgen we dus een vergelijkbaar  scenario. 

Dag 11 woesdag 17/07/2013

Gisteren zijn enkelen nog vlug een bezoek gaan brengen aan het Ferrari museum. En een 4-tal anderen zijn na het eten nog een bezoek gaan brengen aan het prachtige historische centrum van Modena.

De weerberichten beloven ons iets  mildere temperaturen, op de middag zal het slechts 30°C worden. Maar we ervaren al vlug dat ook vandaag 34°C meer regel dan uitzondering zal zijn. Maar de fietsers willen vooral deze voormiddag al een heel stuk vorderen op de weg naar Cesena. Bij aankomst vernemen we dat de koprijders zich telkens zeer goed aangepast hebben aan de groep:  rekening gehouden met wind op kop (minder dan gisteren), wind opzij, bergop of bergaf. Zeer weinig niveauverschillen vandaag en hoofdzakelijk een beetje bergaf. We trekken immers richting Adriatische zee.

Pas om 11.00 u plannen wij de eerste bevoorrading na 44 km in Massa Lombarda. De voorraad drinken is maar net voldoende voor onze dorstige renners.

Voor het eten vinden wij op de toegang naar een groot veld net naast een vervallen huis een lommerrijk plaatsje. Ook nu gaat het eten en drinken er goed in, gezonde gasten die fietsers van ons.

We spreken voor de herstart een plaats af waar we zo ongeveer onze laatste bevoorrading gaan doen. Maar door oververhitting krijgt de GPS in de camionette flinke kuren. We krijgen regelmatig te lezen “ door oververhitting kan dit of dat niet” . Wij zijn al erg tevreden dat we de snelweg naar Cesena vinden.

Adriaan telefoneert met Jan Martens om te laten  weten dat zij ons niet meer zullen zien onderweg. Inventief als fietsers zijn trekken zij natuurlijk hun plan, een plaatselijke bar (met gokzaal) is vlug gevonden. Hier krijgen zij een hele uitleg te horen over Froome die dezelfde doping zou genomen hebben als Pantani (die overigens op slechts 20 km daarvandaan woonde).

Gezond en wel arriveren de fietsers om 17.30 u aan het hotel.

Afstand vandaag 151 km en een gemiddelde van  23.50 km/u.

Vandaag moeten wij een wandelingetje van 900 m maken naar het restaurant waar we zullen eten. In het terugkomen kunnen we dan een deel van het oude stadscentrum bezoeken.

Morgen passeren wij al vlug na de start op de rand van de zelfstandige mini republiek “San Marino”.

Dag 12 (donderdag 18juli) Cesena – Citta di Castello 119km

Vanmorgen goed op tijd ons ontbijt genuttigd en dus nog wat tijd over om nog eens met een vodje over de fietsen te gaan en de kettingen een kleine smeerbeurt te geven. Al vrij vlug vinden de begeleiders een supermarkt om de nodige inkopen te doen.

Het eerste deel van de rit is vandaag vrij lichtlopend en daarom moeten zij toch wel een heel stuk rijden vooraleer zij de fietsers terug inlopen. Maar nog wel ruim op tijd om bij een  het binnenrijden van Villanova (43km) een plaatsje te vinden voor een garage – carrosserie.  Ook de bestelde nectarines gaan er goed in.

Na 68km in Molino de Bascio vinden wij een mooi plaatsje in de schaduw om te picknicken, de overbuurvrouw vindt dat duidelijk niet zo’n goed idee en laat ons weten dat wij op prive grond staan. Na even palaveren is zij tevreden wanneer wij alles een paar metertjes opschuiven. Tijdens het eten komt haar man toe met de wagen en hij is duidelijk veel vriendelijker, wenst ons smakelijk eten en verder een goede reis.

Om 15.15u is iedereen boven op ons hoogste punt van vandaag, Passo di Viameggio (943m), met nog  35 km te fietsen en steeds bergaf tot in Citta di Castello zal de rit er weer goed op tijd opzitten.

Om 16.45u komen zij toe aan het hotel, waar men ons kan melden dat er vanavond tal van evenementen plaats vinden inde stad overigens een wondermooi oud stad. De 120 km werden vandaag afgelegd tegen een gemiddelde van 22,6km/u.

Bij het overhandigen van de sleutels springt de steeds minzame Jef bijna uit zijn vel, wanneer hij de receptionist hoort zeggen, meneer en mevrouw Debiel (je zou voor minder).

Vanavond zijn we nog even naar een deel van de optredens en attracties gaan kijken, ook echt wel de moeite. 

Dag 13: Citta di Castello – Baschi

Wij gaan al winkelen wanneer de fietsers zich klaarmaken, supermarktje naast het hotel. Om na de feestelijkheden van gisterenavond en door de zeer smalle straatjes van de oude binnenstad op onze route te geraken, moeten wij onze GPS af en toe wel eens negeren.

Eerste stop en bevoorrading in Pierantonio na 29 km. Men voorspelt voor 75 % kans op regen, maar de zon schijnt nog volop en het is al weer snikheet. Om 11.20 u hebben onze renners er in Ponte Valleceppi bij de 2° stop al 52 km opzitten. En het is nog altijd verrekt  warm. Rik heeft nog maar eens een lekke band: hij is de pechvogel bij uitstek. Vandaag krijgen ook Dre en Jef hun deel van de pech. Jef zijn schoenplaatjes zijn te fel afgesleten en Dre zijn body is losgekomen. Na 74 km in Collepepe is het etenstijd voor vandaag. We hebben zicht op een mooi klooster op de berg over ons.

En ja hoor even na de herstart om 13.30 u is er de eerste regen op onze weg naar Rome, van korte duur en een lekkere verfrissing. Iedereen is al vlug weer droog.  Nog een extra drinkstop in Pontecuti vlak bij een zijweggetje met een klimmetje van 13 %; de echte klimgeiten en klimbokken moeten dat natuurlijk eens uitproberen.

Om 15.20 u zit onze korte rit van vandaag er weeral op. Afstand 111 km met een daggemiddelde van 24,7 km/u.

Voor wij naar de kamers gaan drinken we nog iets aan het zwembad, maar het wordt al fris en even later begint het te regenen.  Inge neemt een zwembeurt, Jef  zet nieuwe plaatjes onder zijn schoenen en Dre herstelt zijn versnelling. 

Wij gaan al winkelen wanneer de fietsers zich klaarmaken, supermarktje naast het hotel. Om na de feestelijkheden van gisterenavond en door de zeer smalle straatjes van de oude binnenstad op onze route te geraken, moeten wij onze GPS af en toe wel eens negeren.

Eerste stop en bevoorrading in Pierantonio na 29 km. Men voorspelt voor 75 % kans op regen, maar de zon schijnt nog volop en het is al weer snikheet. Om 11.20 u hebben onze renners er in Ponte Valleceppi bij de 2° stop al 52 km opzitten. En het is nog altijd verrekt  warm. Rik heeft nog maar eens een lekke band: hij is de pechvogel bij uitstek. Vandaag krijgen ook Dre en Jef hun deel van de pech. Jef zijn schoenplaatjes zijn te fel afgesleten en Dre zijn body is losgekomen. Na 74 km in Collepepe is het etenstijd voor vandaag. We hebben zicht op een mooi klooster op de berg over ons.

En ja hoor even na de herstart om 13.30 u is er de eerste regen op onze weg naar Rome, van korte duur en een lekkere verfrissing. Iedereen is al vlug weer droog.  Nog een extra drinkstop in Pontecuti vlak bij een zijweggetje met een klimmetje van 13 %; de echte klimgeiten en klimbokken moeten dat natuurlijk eens uitproberen.

Om 15.20 u zit onze korte rit van vandaag er weeral op. Afstand 111 km met een daggemiddelde van 24,7 km/u.

Voor wij naar de kamers gaan drinken we nog iets aan het zwembad, maar het wordt al fris en even later begint het te regenen.  Inge neemt een zwembeurt, Jef  zet nieuwe plaatjes onder zijn schoenen en Dre herstelt zijn versnelling. 

Dag 14: zaterdag 20/07/2013 Baschi – Rome

Vandaag een redelijk lange rit en we willen toch op een aannemelijk uur toekomen in Rome, dus starten we een halfuurtje vroeger dan normaal.

Na een redelijk vlotte aanloop krijgen we onze laatste stevige klim naar Alviano.  Op de parking van de plaatselijke sportaccommodaties wachten wij hen op voor een verfrissing. Ook vandaag is dat nodig want de temperatuur loopt al vlug op tot in de buurt van de 30°. Na nog wat klimwerk staan wij weer klaar voor een groepsfoto op het hoogste punt van de laatste rit.

Na 31km passeren de fietsers in Amelia, een erg mooi pittoresk stadje, de GPS van de auto laat ons even langs een andere weg rijden. We doen nog de nodige inkopen en wachten de dorstigen  op na   53km in Orte Scale. Het is dan al weer 11.20u en May en Dre gaan op zoek naar nog wat vers fruit.

Voor de laatste picknick wachten wij onze fietsers op omgeveer 4km voor Rignano Flaminio, we vinden een plaatsje op een zeer brede oprit van wat ons een grote verlaten villa lijkt. Tijdens het eten  zien we op het terras toch wel beweging.  We hebben dan nog 51km voor de boeg.

In Riano wisselen we van weg en zijn even ons padje kwijt, wanneer we even staan te twijfelen en  klungelen met onze GPS, Staat Rikske plots naast de camionette, het moment om iedereen nog wat fris drinken te geven en de bidons nog een laatste keer bij te vullen.

We spreken af dat we elkaar zullen terugzien in Rome aan hotel Ariston. De fietsers komen daar toe net voor 17.00u maar vinden geen camionette en ook geen Adriaan of Suske. Wij komen aangestapt vanuit de tegenovergestelde richting, ergens ongeveer 600m van het hotel de camionette gaan plaatsten  op een parking die een voldoende hoge doorgang heeft.

Na 137km hadden onze helden een daggemiddelde van 22.5km/u.

Van de begeleiders krijgen zij de nodige kussen en knuffels voor hun stevige prestatie, wij zijn fier op onze fietsers, een hele dikke PROFICIAT!!!!!!!

In de bar van het hotel wordt er al meteen een stevige pint gedronken op het voorbije avontuur, we hadden het niet beter kunnen dromen, amper een kwartiertje regen op onze tocht van ongeveer 1900km, geen al te grote pech en geen enkele valpartij. Het was mooi, mooi,mooi.

Voor onze eerste  avond in Rome heeft Jeannine afgesproken met Jos Van Boxel (witte pater) jeugdvriend uit Meerle. Zoals zij het uitdrukken ‘samen op de papschool gezeten’. Hij zal samen met ons tafelen en later op de avond al een eerste rondleiding geven in Rome. Tijdens de eerste verkennende gesprekken blijkt binnen de groep zowat iedereen wel gemeenschappelijke vrienden   en /of kennissen te hebben. Wij kunnen Jos ook uitgebreid feliciteren want hij viert net vandaag zijn        59ste verjaardag. Jos kiest voor de avond die monumenten uit die op zijn mooist zijn met aangepaste verlichting en niet te ver uit mekaar.

Bezoek aan Rome en terugreis

Op zaterdagavond leert pater Jos ons hoe we de metro moeten gebruiken en toont ons de omgeving van het Colosseum en het Monument Victor Emanuel echt indrukwekkend. Hij toont ons ook nog enkele historische sites. Jos is duidelijk nog in optimaforma, vermoeiend maar we zien veel op korte tijd. We spreken af dat hij ons morgen om 9.30u weer komt ophalen voor het vervolg van ons bezoek aan Rome. Op een leuke locatie vlak bij het centraal station en dus ook vlakbij ons hotel nemen we nog onze voorzorgen om het vochtgehalte op peil te houden (zeg maar we pakken er nog ne goeie).

 ‘s Morgens vroeg op om de camionette op te halen, de rekken verwijderen en goed vastsjorren  op de bagagedrager . De ruimte nu netjes opvullen met de fietsen en al de grote bagage (op het vliegtuig mogen we maximum 10kg handbagage meenemen), nog eens goed nazien of  alles mee is dat mee moet.

Jef en Inge, al de gehele reis onze steun en toeverlaat voor alles en nog wat hebben ondertussen de tijd gekregen om stevig te ontbijten. Nog een  even uitleggen hoe de GPS werkt, de kaarten in volgorde van hun terugreis en dan kunnen we hen uitwuiven voor hun trip richting Hoogstraten. Zij houden ons regelmatig op de hoogte van hun vorderingen onderweg. Alles gaat goed tot zij in de buurt zijn van de Gotthardtunnel, daar moeten zij 2 uur aanschuiven (stilstaan).

Na ons ontbijt komt Jos ons weer ophalen voor de rest van het bezoek aan Rome. Eerst een stevige metrorit en daarna richting Trevifontein, Spaanse trappen en Sint Pietersplein. Daar zien wij samen met nog een dikke 80.000 anderen de Paus verschijnen aan zijn raam. Indrukwekkend zelfs de niet echt gelovigen raken ontroerd en leven mee met de massa. Wij zijn allemaal oprecht blij dat we ook dit hebben mogen meemaken. Jos vertaalt

 voor ons wat de Paus zegt, zodat we beter kunnen volgen. Na de zegen moet hij weg voor andere verplichtingen, wij danken hem uitgebreid, blij dat we zijn met al wat hij ons heeft bijgebracht.

Nu is het tijd om een hapje te gaan eten, om dan later op de namiddag met een open bus een citytrip te maken langs de meeste bezienswaardigheden. Dit geeft ons de op mogelijkheid om veel meer te zien dan je anders op één dag zou kunnen, ook echt de moeite.

Na de bustour terug richting Sint Pieters, waar we nu gelukkig niet lang meer moeten aanschuiven, we zijn nog juist voor het onweer binnen. May heeft wat problemen met haar blote schouders maar een reserve broek rond haar hals gedrapeerd brengt de oplossing. De Sint Pietersbasiliek is echt indrukwekkend, met  zijn tienen nemen we ook nog de lift tot boven in de koepel en ook de 360 traptreden tot boven de koepel. Een prachtig uitzicht over Rome is onze beloning.

Maandagmorgen eerst op zoek naar de opstapplaats voor de bus naar het vliegveld, we komen goed op tijd aan en de bus vertrekt op het voorziene uur. Het vliegtuig stijgt 25min later op dan voorzien, waar we landen stipt op tijd in Eindhoven. We worden als HELDEN onthaald met spandoek en de bijhorende egards.

En nu op weg naar Hoogstraten want daar wacht ons nog een uitgebreide BBQ  met alles er op en er aan. Vooral Ria moeten we daarom bedanken, maar ook de anderen die haar hebben geholpen.