Eergisteren rond een uur of 9 zijn we dan vanuit LA vetrokken richting Joshua Tree National Park. Het was eigenlijk vrij fris in LA: amper 18°C en bewolkt. We hadden het dak opengezet maar Rozanne had het te koud en dan hebben we de verwarming maar opengedraaid. Rare jongens, die Belgen. Nu ja, raar, ik denk dat midden op de autostrade een poging doen je dak dicht te doen ook vrij raar genoemd had mogen worden.

Geleidelijk aan werd het echter warmer en warmer en eens de San Bernardino Mountains voorbij, begon de zon er door te komen en werd het echt warm. Ik weet niet precies hoeveel 100°F is maar ik denk dat het richting 40°C moet gaan. Ook een reden om dat dak toe te doen natuurlijk. Enfin, na een rit van een uur of 3 zijn we dan aangekomen in Twentynine Palms, een klein woestijnstadje nabij Joshua Tree National Park, waar we geluncht hebben. Daarna zijn we Joshua Tree National Park binnengereden. We hebben meteen ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om een pas te kopen voor alle nationale parken voor een heel jaar. Het kostte 80$, dus vanaf wanneer je er meer dan 4 gaat doen ben je er al uit. Een tip dus voor diegenen onder jullie die na ons komen.

Joshua Tree National Park zelf was schitterend. Je moet je een droog licht heuvelend landschap voorstellen, vol met planten die het midden houden tussen yucca's en cactussen (de joshua trees) met hier en daar dan nog heuveltjes bestaande uit grote rotsblokken die afgesleten zijn door de regen. Werkelijk magnifiek. Het was pas halfvijf toen we het park verlieten en dat terwijl we nog een ritje van 3 à 4 uur naar Las Vegas tegoed hadden. Het was dus echt het ommetje waard. De rit naar Vegas was overigens ook de moeite. Het was al laat en dus hadden we beslist de weg binnendoor te nemen, dwars door de Mojave Desert. We waren eerst gewoon vertrokken maar toen we een bordje tegenkwamen met 'No Services in 90 miles' zijn we toch nog effe teruggekeerd naar Twentynine Palms om te gaan tanken. Dat bleek ook echt nodig te zijn want in de Mojave zijn we niet zoveel volk tegengekomen (enkel een klein dorpje met een gas station waar je enkel nog water kon kopen) en onze schuit zuipt gelijkt neen echten amerikaander: 500km betekent tank leeg en hadden we niet getankt dan stonden we daar schoon.

Rond kwart na 8 zijn we dan in Las Vegas aangekomen. Nog steeds een beetje moe maar dat is voor de volgende episode.

State of Mind: Moe maar het vervolg belooft (beide)

Kilometerstand: 411 miles (ongeveer 630 km)

Bijlagen:
P1030596edited.JPG (184.3 KB)   
P1030609edited.JPG (102.4 KB)   

Maandagavond 20u

Deze morgen zijn we, na een toch vrij korte nacht (weeral), naar Zaventem getrokken voor de start van onze huwelijksreis. De trip ging via Londen en dan rechtstreeks naar Los Angeles met British Airways. Prima service en het eten was eigenlijk uitstekend, een beetje verrassend want het blijft toch vliegtuiggrub en 'British' en 'lekker' is in het verleden ook niet steeds een prefect huwelijk geweest. We hadden ons ook laten registreren als newly weds en op beide vluchten zijn ze daarvoor met champagne langsgekomen, wat toch wel een leuk gevoel gaf.

Eens aangekomen in LA kwam het erop neer zo snel mogelijk door alle paperasserij te geraken, inclusief vingerafdrukken laten nemen. Ook hier geen enkel probleem. Verrassend ook te zien hoe goed ze georganiseerd zijn op al wat die security-poeha aan extra procedures heeft opgeleverd. Daarna nog de auto oppikken en naar het eerste hotelletje te rijden, eigenlijk het moeilijkste tot nu toe. Vijftien jaar geleden had ik al eens met een automatic gereden en dat is toch wel anders al verleer je het niet. Leuke bak ook overigens zo op het eerste zicht. Een beetje onhandig, dat wel. Je moet je nl. een slagschip van ongeveer 5 meter voorstellen maar 2 gewone valiezen in de koffer krijgen, ho maar. Akkoord, er moet nog een dak in die koffer ook, maar toch.

Ook het hotel valt eigenlijk nog mee. Ik had er rekening mee gehouden dat we serieus moe zouden zijn (klopt, Rozanne ligt al in dromenland) en had dus gekozen voor zo'n typisch 'airport' hotel in Inglewood, op een kleine kilometer van LAX, de luchthaven van LA. Toen ze hoorden dat we honeymooners waren, hebben we al direct een serieuze upgrade gekregen van gewone kamer naar een suite met jacuzzi. Ik moet zeggen, na ongeveer 18 uur onderweg, doet dat wel deugd zo'n bubbelbadje. Nu dus nog snel effe een tekstje geschreven maar ik ga er ook inkruipen. Het mag hier dan wel 8 uur zijn, mijn biologische klok staat op 5 uur 's morgens dus...

State of Mind: Crashed (Rozanne) / About to crash (Christophe)

Kilometerstand: 1

Dinsdagochtend 6u30

Gisterenavond ben ik er niet meer in geslaagd om het berichtje online te zetten. Zal wel aan de state of mind gelegen hebben. Nu lukt het wel.

State of Mind: Slaperig (Rozanne) / Hyperactief (Christophe)

Kilometerstand: 1