Op menige kamer rinkelt, zoemt of belt er iets de gsm, de
wekker of mogelijk nog een ander wekmiddel, wie zal het zeggen. Niet dat het
echt nodig was, want reeds ruim voor zevenen noteerden we her en der de eerste
tekenen van ontwakende jongeren.
En al was de nacht, op enkele niet onverwachte uitzonderingen
na, rustig verlopen (zo hoort het trouwens ook), toch konden we ons niet van de
indruk ontdoen dat er menige oogjes ietwat last hadden van een mogelijk toch
iets te korte nachtrust. Eigen schuld, dikke bult!
Nu goed, vlug uit de bedjes en al direct terug inpakken,
want tegen negenen moesten de kamers leeg en proper zijn. Tegen dat uur zou de
aflossing van de wacht gebeuren en zou de tweede lading van onze eerstejaars
hun voorgangers komen vervoegen.
En zo stond iedereen na een klein halfuurtje gepakt en
gezakt en konden we op weg naar ons ontbijt.
Hierover kunnen we kort zijn: een assortiment brood, een
lapje kaas, een sneetje worst of ham en voor wie dat niet zou lusten, een ruime
keuze uit een assortiment ontbijtgranen met melk. En natuurlijk de gewone kost
zoals confituur, smeerkaas en de alomtegenwoordige chocopasta niet te vergeten!
Met gevulde magen dan naar de sporthal voor het
KLASSENLERAARMOMENT waar o.l.v. de klastitularis op een speelse en ludieke
manier gewerkt werd aan een aantal thema's: een namenlegpuzzel, duimafdrukken
van iedere leerling, verkiezing van klasverantwoordelijken en 'last but not
least' natuurlijk het uitdelen van de gegeerde polsbandjes van de
ontmoetingsdagen. En als toetje de beentjes losgooien op muziek van Kabouter Plop via K3 to Ahzee en Avicii ...
Intussen was zoals gezegd ook de tweede lading leerlingen
veilig en wel aangekomen en nadat ook zij zich in hun paviljoenen geïnstalleerd
hadden, was het tijd voor de officiële verwelkoming: ze werden in de sporthal
meer dan enthousiast onthaald door de bijna 200 reeds aanwezige leerlingen. En
zo waren onze eerstejaars compleet: bijna 400 stuks samen op de schitterende
Hoge Rielen-locatie.
De sfeer zat er al direct goed in en aangezien onze intussen overvloedig geraadpleegde buienradar een droge dag voorspelde, was het al vlug de
allerhoogste tijd om opnieuw in gang te schieten.
Off we go ....
Wat de biotoopstudie betreft, deze kadert in de leerstof van
het vak natuurwetenschappen: Leerlingen mochten op onderzoek in het bos, op de
heide of in en rond de vijver. Vooral dat laatste viel erg in de smaak: naast
het uitvoeren van de klassieke metingen zoals watertemperatuur en helderheid
probeerden onze leerlingen ook de kwaliteit van het water te bepalen aan de
hand van waargenomen waterdiertjes. Dus werd er danig geschept, gevangen,
gefilterd én achteraf natuurlijk, gedetermineerd: tientallen soorten visten onze
jongeren uit de vijver op, gaande van de kleinste larven van een eendagsvlieg
tot enkele - weliswaar jonge - maar heuse watersalamanders.
"Eeek .... kriebel- en griezelbeestjes ..." vonden
sommigen toen ze hun vangst onder de loep mochten bestuderen. De gids stelde
hen echter al snel gerust: "Je hoeft niet bang te zijn om die beestjes
vast te nemen" grapte ze "er is niets vies aan, ze hebben zich goed
gewassen!".
Op de heide en in het bos ging het er al niet anders aan
toe: spinnen, mieren, kevers, torren, libellen, te veel om op te noemen ...
niet alleen interessant dus, maar ook leerrijk!
En zo vloog de tijd voorbij en voor we hert wisten was het alweer
middag!
Wonderbaarlijk vlot werden onze nagenoeg 400 jongeren
gelaafd en gespijsd en 't is echt ... ook vandaag hebben we over de kwaliteit
van het eten weinig of geen klachten gekregen.
Na een kommetje groentensoep kregen we een portie rijst met gehaktballetjes en boterboontjes, En als dessert een lekker ijsje, een heuse cornetto. En zo konden we er met zijn alles weer tegen voor enkele
uurtjes tegen
En zo konden we er met zijn alles weer tegen voor enkele
uurtjes tegen
En of dat nodig mocht blijken, want voor de namiddag stonden enkele leuke sportactiviteiten geprogrammeerd. De 'SLC -racebaan' van weleer werd in een nieuw kleedje gestoken en vervangen door 3 'meer moderne' proeven ... alhoewel, moderner ... trefbal (of 'tussen twee vuren' als je de officiële naam liever zou horen' is niet direct de meest moderne sport-en-spel-activiteit maar toch wel een klassieker8 Eentje die echter steeds opnieuw in de smaak valt. Getuige het gegooi, het geroep en getier en zelfs het nodige 'gegrommel' dat er steeds mee gepaard gaat ... een moderne klassieke topper dus!
Voor de gelegenheid was er een afvaardiging aspirant leerkrachten L.O. van het KHLim opgetrommeld, die probeerden alles in goede banen te leiden. Naast het reeds genoemde 'trefbal' konden onze leerlingen nog genieten van een 'nummerrace' en van een blits 'blad/steen/schaar hoger-lager spel. En of het en sportieve strijd werd ... sportief, veel fun en toch op het scherp van
de snee. Met een vlotte afwisseling van actie en vernuft, maar ook met de
nodige humor en ja bij momenten zelfs kolder werden de proeven één voor één vlotjes
afgewerkt . En zo werden overwinnaars meer dan eens verliezers, en werden de
verliezers nog winnaars ...
Kortom ... de Olympische gedachte vierde hoogtij.
Jammer genoeg moest al dat sportieve geweld omstreeks 15 u.
even onderbroken worden, want het werd stilaan tijd om afscheid te nemen van
onze eerste lading leerlingen, wiens anderhalve dag Hoge Rielen er bijna opzat.
Nog vlug een vieruurtje meepikken en dan gepakt en gezakt richting bus. om moe
maar - zo vermoeden en hopen we toch - voldaan terug richting Bilzen te touren,
waar ze door mama, papa, oma of opa werden opgewacht.
Voor diegenen die pas vanmorgen arriveerden liepen de sportactiviteiten nog even verder en werd er nog even verder gesprongen, gehuppeld,
gelopen, gekropen en weet ik veel wat nog allemaal ... Uiteindelijk iedereen winnaar en daarna snel richting paviljoenen voor een
opfrisbeurt en het niet te missen chillmoment. Hoe dat eraan toe ging beschreven we gisteren al!
En dan alweer aan tafel ... vanavond voor ... heuse pizza!!! En of dat in de smak viel ... de stees vriendelijke en behulpzame mensen van de keuken konden het gewoon niet bijhouden, zo werd er gesmuld ... Ook leuk voor die mensen om te weten dat huneten meer dan gesmaakt wordt.
Net genoeg tijd om voldoende moed bijeen te schrapen voor
het intussen al legendarische bosspel. Gezellig gibberen en bibberen in het
donker, samen bang zijn zonder angst te tonen. De stoere Jan uithangen, soms
met een klein hartje en bijna in de broek doen van de schrik ... Alle
ingrediënten waren aanwezig en ook vandaag werd er weer gegriezeld, gegild en
vooral veel gelachen ... En het was bij momenten wel écht 'spooky', dat merk je zeker in onze fotoalbums (zie onderaan de blog)
Om klokslag half tien werd er een punt gezet achter het
bosspel. Nog vlug even verzamelen in de grote Sporthal voor een (alcoholvrij)
slaapmutsje en een muzikaal toemaatje ... Eerst toonde 'gueststar Quinten' nog even zijn danskunstjes en liet iedereen die hem nog nooit in actie gezien had met open mond bewonderend toekijken ... En daarna zelf ook nog wat zorgen voor wat ambiance ... de danspasjes van K3, de Macarena en tot slot Gangnam Style waren geen uitdaging voor de uitgelaten bende ... wat een leuke afsluiter van deze superdrukke dag!!!
En dan vlug naar bed ...
Oogjes dicht en snaveltjes toe ... goedenacht en tot morgen!
Het was amper 7.30 u. toen de eerste autos op de rotonde
aan de spoorwegonderbrugging in Bilzen richting Kimpel draaiden om aldaar zoon
- of dochterlief te droppen voor hun ontmoetingsdagen in de Hoge Rielen.
Het mocht dan al niet de meest zonovergoten woensdagochtend van het jaar zijn, weer of geen weer, we waren er klaar voor ... en wij niet alleen! De koffers, rugzakken en valiezen konden blijkbaar niet snel genoeg van auto naar autocar verhuisd worden en voor je 't wist waren de beste plaatsen voorin de bus en de leukste achteraan al ingenomen.
De sfeer zat er dus al direct goed in. De mama's en papa's die
nog hunkerden naar een laatste afscheidszoentje van zoon of dochter moesten
snel zijn, want nog ruim voor de klok van achten, het officiële vertrekuur, zat
het grootste deel van hun kroost al lang tussen vrienden en vriendinnen hoog en
droog in de bussen. En ware het niet dat een of andere stomme vrachtwagen het net vandaag moest laten afweten, dan waren we ook nog stipt kunnen vertrekken. Nu was het met een kleine 10 minuutjes vertraging dat onze veiligheidsverantwoordelijke
Mevrouw Mercken de karavaan in beweging zetten.
Onder begeleiding van enkele verdwaalde eenden - of waren het 'zwaantjes' - werden we veilig tot aan de E313 geleid.
Op naar Kasterlee!
Hier waren 4 mensen van het kernteam al van dinsdagavond
druk in de weer geweest om de rode loper uit te rollen voor de eerste lading
van bijna 200 leerlingen inclusief begeleiders. Iets na negen arriveerden alle
bussen netjes na elkaar in de Antwerpse Kempen. Onder escorte werden de bussen netjes naar hun respectieve
paviljoenen begeleid, waar de koffers konden uitgelaten worden. Sommige leerlingen
dienden eerst nog een eindje te wandelen alvorens hun logeerplaats te bereiken
en enkele anderen moesten nog eerst hun valiezen, die elders gedropt waren,
snel even ophalen. Alles verliep echter goedgemutst en met de glimlach,
iedereen stond immers de springen om van de ontmoetingsdagen het allerbeste te maken.
De hoogste tijd dus om in te trekken en en de leef- en
slaapruimte van de komende dagen te verkennen. We zullen het maar even niet
hebben over het verschil tussen jongens en meisjes bij het opmaken van hun
bedje of bij het (al dan niet) stapelen van hun kledij.
Maar dat hoort er nu eenmaal allemaal bij ...
Om 10.30 u. was het verzamelen geblazen in de sporthal voor
het gemeenschappelijke startmoment. Even aandachtig luisteren naar het welkomwoordje van Mevrouw Jacobs, de belangrijkste kampafspraken nog eens overlopen en dan maar
meteen op weg naar de eerste van de 3 hoofdactiviteiten.
Afhankelijk van de klasgroep waren dat: Highlandgames,
biotoopstudie, en oriëntatieloop.
Voor de Highlandgames was er even een ietsiepietsie minder goed nieuws: de ingehuurde Schotten die hun 'Games' in goede banen zouden leiden, waren er niet tijdig gerakt. Wellicht hadden de gierigaard hun vlucht bij één of andere low-budgetmaatschappij geboekt ... vandaar ... Geen nood echter, want dat was buiten Mevrouw Lauwers en haar moni's (7de jaar Logistiek van het IKSO) gerekend:onder begeleiding van aangepaste doedelzakmuziek kregen zij immers de jonge en jolige bende onmiddellijk op gang: kracht, snelheid en behendigheid,
daar draaide het allemaal om. En er werd dan ook gelopen, gerold, gedragen,
gegooid, gesprongen en weet ik veel wat nog meer dat het een lieve lust was ...
En ja hoor, ook de eerste kleine ongelukjes waren meteen een
feit: een schaafwondje hier, een kneuzinkje daar ... allemaal heel onschuldige voorvalletjes eigenlijk, maar meteen kregen diezelfde monis hun eerste
slachtoffertjes al over de vloer. En of ze verzorgd werden ...
Iets verder van huis verkenden de andere groepen een
stukje natuur (biotoopstudie) of probeerden ze de kunst van het kaartlopen (oriëntatieloop)
onder de knie te krijgen. Over het wel en wee van deze activiteiten vertellen we
zeker meer in onze volgende blogs.
Want voor we het wisten was het al middag ... Benieuwd wat de pot schafte? Oordeel zelf: courgettesoep, rundshamburger, buffet van rauwe groentjes à volonté en als dessert
een stuk gezond fruit.
En al weten we al jaren dat niemand zo lekker kan koken dan
mama (of papa!?) toch merkten we op dat de meeste borden netjes en volledig
leeggegeten richting afwas verhuisden. Meer nog, herhaaldelijk zagen we leerlingen voor een tweede, en ja, sommigen zelfs voor een derde keer aanschuiven.
De namiddagactiviteit was een kopie van voormiddag. In een
doorschuifsysteem wisselden de groepen van activiteit: de natuurverkenners
leerden zich oriënteren, de reeds georiënteerden stortten zich in de
Highlandgames en de eerdere Schotten begonnen aan hun biotoopstudie. Blader zeker ens door de verschillende fotoalbums (links zie onderaan de blog) om je te vergewissen van wat er allemaal te beleven viel.
En intussen klikte de klok naarstig verder ...
16 u. Even tijd maken voor een vlug vieruurtje, t is te zeggen een wafeltje met een
brikje sinaasappelsap, tussendoor en dan was het - we gaan met onze tijd mee -
de hoogste tijd om een half uurtje - te
'chillen'. Met zijn allen een uurtje gezellig bij elkaar in het
paviljoen, elkaars kamer verkennen, een doucheke pakken, een gezelschapsspelletje spelen, of gewoon wat zitten giechelen of keuvelen (snode plannen smeden voor de komende nacht?) En natuurlijk niet vergeten ... als de fotograaf toevallig langskwam moest ieder op zijn best tevoorschijn
komen, niet! Je kan je voorstellen wat een drukte dat dat was, bijna 200
pubers, de een al enthousiaster (lees wilder) dan de ander, maar geen nood
alles liep ook nu van een leien dakje. Kan het ook anders als je voor een
nachtje met je beste vriend(in)(n)en op dezelfde kamer mag slapen!?
Wat wil een mens nog meer!?
Nog eens een brokje eten misschien?
Het avondmaal was vandaag een sobere broodmaaltijd? En mocht
die naam dan misschien al wat magertjes overkomen, de overvloed van soorten
beleg was dat allerminst. Inderdaad, zelfs de moeilijkste eter kwam met zo'n
uitgebreid assortiment van beleg ruim aan zijn/haar trekken. Neem het gerust
van ons aan, alle maagjes werden meer dan gevuld en dus waren we met zijn allen
klaar om ons op te maken voor enkele spannende uurtjes ... het avond-bosspel
...
Donker, griezelig, spannend, huiveringwekkend,
angstaanjagend ... maar vooral super plezant en veel te snel gedaan ...
Tijd om de bedjes op te zoeken ... en ja, dat viel heus wel mee ... moe maar voldaan heet dat dan .. alhoewel ... Waren er toch wel enkele meisjes die vonden dat ze hun kamertje moesten openstellen voor een kikker ... tja, wat doe je dan ... De kikker kussen en hopen dat hij verandert in een prins ... of toch maar andere oorden (lees: bij vriendinnetjes slapen) opzoeken? Vraag ze morgen thuis maar eens voor welke optie ze gekozen hebben ...
