Woensdag 07/10/2015

Het was amper 7.30 u. toen de eerste auto’s op de rotonde aan de spoorwegonderbrugging in Bilzen richting Kimpel draaiden om aldaar zoon - of dochterlief te droppen voor hun ontmoetingsdagen in de Hoge Rielen. 

Het mocht dan al niet de meest zonovergoten woensdagochtend van het jaar zijn, weer of geen weer, we waren er klaar voor ... en wij niet alleen! De koffers, rugzakken en valiezen konden blijkbaar niet snel genoeg van auto naar autocar verhuisd worden en voor je 't wist waren de beste plaatsen voorin de bus en de leukste achteraan al ingenomen.

De sfeer zat er dus al direct goed in. De mama's en papa's die nog hunkerden naar een laatste afscheidszoentje van zoon of dochter moesten snel zijn, want nog ruim voor de klok van achten, het officiële vertrekuur, zat het grootste deel van hun kroost al lang tussen vrienden en vriendinnen hoog en droog in de bussen. En ware het niet dat een of andere stomme vrachtwagen het net vandaag moest laten afweten, dan waren we ook nog stipt kunnen vertrekken. Nu was het met een kleine 10 minuutjes vertraging dat onze veiligheidsverantwoordelijke Mevrouw Mercken de karavaan in beweging zetten.
Onder begeleiding van enkele verdwaalde eenden - of waren het 'zwaantjes' - werden we veilig tot aan de E313 geleid.

Op naar Kasterlee!

Hier waren 4 mensen van het kernteam al van dinsdagavond druk in de weer geweest om de rode loper uit te rollen voor de eerste lading van bijna 200 leerlingen inclusief begeleiders. Iets na negen arriveerden alle bussen netjes na elkaar in de Antwerpse Kempen.
Onder escorte werden de bussen netjes naar hun respectieve paviljoenen begeleid, waar de koffers konden uitgelaten worden. Sommige leerlingen dienden eerst nog een eindje te wandelen alvorens hun logeerplaats te bereiken en enkele anderen moesten nog eerst hun valiezen, die elders gedropt waren, snel even ophalen. Alles verliep echter goedgemutst en met de glimlach, iedereen stond immers de springen om van de ontmoetingsdagen het allerbeste  te maken.

De hoogste tijd dus om in te trekken en en de leef- en slaapruimte van de komende dagen te verkennen. We zullen het maar even niet hebben over het verschil tussen jongens en meisjes bij het opmaken van hun bedje of bij het (al dan niet) stapelen van hun kledij.
Maar dat hoort er nu eenmaal allemaal bij ...

Om 10.30 u. was het verzamelen geblazen in de sporthal voor het gemeenschappelijke startmoment. Even aandachtig luisteren naar het welkomwoordje van Mevrouw Jacobs, de belangrijkste kampafspraken nog eens overlopen en dan maar meteen op weg naar de eerste van de 3 hoofdactiviteiten.

Afhankelijk van de klasgroep waren dat: Highlandgames, biotoopstudie, en oriëntatieloop.

Voor de Highlandgames was er even een ietsiepietsie minder goed nieuws: de ingehuurde Schotten die hun 'Games' in goede banen zouden leiden, waren er niet tijdig gerakt. Wellicht hadden de gierigaard hun vlucht bij één of andere low-budgetmaatschappij geboekt ... vandaar ... Geen nood echter, want dat was buiten Mevrouw Lauwers en haar moni's (7de jaar Logistiek van het IKSO) gerekend:onder begeleiding van aangepaste doedelzakmuziek kregen zij immers de jonge en jolige bende onmiddellijk op gang: kracht, snelheid en behendigheid, daar draaide het allemaal om. En er werd dan ook gelopen, gerold, gedragen, gegooid, gesprongen en weet ik veel wat nog meer dat het een lieve lust was ...

En ja hoor, ook de eerste kleine ongelukjes waren meteen een feit: een schaafwondje hier, een kneuzinkje daar ... allemaal heel onschuldige voorvalletjes eigenlijk, maar meteen kregen diezelfde moni’s hun eerste ‘slachtoffertjes’ al over de vloer. En of ze verzorgd werden ...

Iets verder van ‘huis’ verkenden de andere groepen een stukje natuur (biotoopstudie) of probeerden ze de kunst van het kaartlopen (oriëntatieloop) onder de knie te krijgen. Over het wel en wee van deze activiteiten vertellen we zeker meer in onze volgende blogs.

Want voor we het wisten was het al middag ...
Benieuwd wat de pot schafte?
Oordeel zelf: courgettesoep, rundshamburger, buffet van rauwe groentjes à volonté … en als dessert een stuk gezond fruit.

En al weten we al jaren dat niemand zo lekker kan koken dan mama (of papa!?) toch merkten we op dat de meeste borden netjes en volledig leeggegeten richting afwas verhuisden. Meer nog, herhaaldelijk zagen we leerlingen voor een tweede, en ja, sommigen zelfs voor een derde keer aanschuiven.

De namiddagactiviteit was een kopie van voormiddag. In een doorschuifsysteem wisselden de groepen van activiteit: de natuurverkenners leerden zich oriënteren, de reeds ‘georiënteerden’ stortten zich in de Highlandgames en de eerdere Schotten begonnen aan hun biotoopstudie. Blader zeker ens door de verschillende fotoalbums (links zie onderaan de blog) om je te vergewissen van wat er allemaal te beleven viel.

En intussen klikte de klok naarstig verder ...

16 u. Even tijd maken voor een vlug vieruurtje, ’t is te zeggen een wafeltje met een brikje sinaasappelsap, tussendoor en dan was het - we gaan met onze tijd mee - de hoogste tijd om een half uurtje - te  'chillen'.
Met zijn allen een uurtje gezellig bij elkaar in het paviljoen, elkaars kamer verkennen, een doucheke pakken, een gezelschapsspelletje spelen, of gewoon wat zitten giechelen of keuvelen (snode plannen smeden voor de komende nacht?) En natuurlijk niet vergeten ... als de fotograaf toevallig langskwam moest ieder op zijn best tevoorschijn komen, niet!
Je kan je voorstellen wat een drukte dat dat was, bijna 200 pubers, de een al enthousiaster (lees wilder) dan de ander, maar geen nood alles liep ook nu van een leien dakje. Kan het ook anders als je voor een nachtje met je beste vriend(in)(n)en op dezelfde kamer mag slapen!?

Wat wil een mens nog meer!?

Nog eens een brokje eten misschien?

Het avondmaal was vandaag een sobere broodmaaltijd? En mocht die naam dan misschien al wat magertjes overkomen, de overvloed van soorten beleg was dat allerminst. Inderdaad, zelfs de moeilijkste eter kwam met zo'n uitgebreid assortiment van beleg ruim aan zijn/haar trekken. Neem het gerust van ons aan, alle maagjes werden meer dan gevuld en dus waren we met zijn allen klaar om ons op te maken voor enkele spannende uurtjes ... het avond-bosspel ...

Donker, griezelig, spannend, huiveringwekkend, angstaanjagend ... maar vooral super plezant en veel te snel gedaan ...

Tijd om de bedjes op te zoeken ... en ja, dat viel heus wel mee ... moe maar voldaan heet dat dan .. alhoewel ...
Waren er toch wel enkele meisjes die vonden dat ze hun kamertje moesten openstellen voor een kikker ... tja, wat doe je dan ...
De kikker kussen en hopen dat hij verandert in een prins ... of toch maar andere oorden (lees: bij vriendinnetjes slapen) opzoeken?
Vraag ze morgen thuis maar eens voor welke optie ze gekozen hebben ...

HIERONDER HET FOTOMATERIAAL VAN DAG 1