Ik aanvaard alle lovende woorden, proficiats en schouderklopjes naar aanleiding van mijn deelname aan de inleefweek maar het is met een wrang gevoel. Niet ik ben de held, wel diegenen die ook na vrijdagavond in het sukkelstraatje blijven hangen. Aan hen zeg ik proficiat, dat ze de moed blijven vinden om in zo'n situatie verder te ploeteren. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat ook zij vlug uit de put geraken en weer kunnen genieten van wat meer vrijheid op financieel vlak.
En dat het leven duur is was zaterdag heel opvallend. Een koude douche zelfs ! Ik had de kindjes belooft om frietjes te gaan eten in de frituur zaterdagmiddag: 23 euro !!!!! Mijn God, dit is de helft van wat ik vorige week aan voedsel uitgegeven heb ! Hier kan ik echt niet om lachen. s' Ochtends was ik ook al omver gevallen toen ik (eindelijk) mijn bestelling van Dreamland ging afhalen in het Colruytfiliaal in mijn stad. Ik heb de verantwoordelijke van de Collishopstand geroepen en haar vriendelijk uitgelegd dat ik niet de hele bestelling zou meenemen. Dat kreeg ik echt niet over mijn hart. Ik heb voor Sinterklaas dus maar voor elk één iets meegenomen. Ze hebben qua speelgoed absoluut niets tekort en de overvloed aan dozen daar in de rekken deed me duizelen. De juffrouw zei ook dat het dit jaar abnormaal was, ze had nog nooit zoveel speelgoedbestellingen aangevuld. Ze vertelde me dat ook zij vaak erg opkeek naar wat de klanten allemaal meesjouwden voor hun kinderen. Ik was heel gelukkig met haar begrip omtrent mijn bestelling. Drie stuks mocht ze terug sturen. Nog wat snoep, een zak picknicken, een zak mandarijntjes en ik kon 97 euro betalen aan de kassa. Ik moest toch eventjes slikken ! Een doos van lego-city (met 10% korting omdat ik voor 1 december besteld had), een doos met super Mario poppetjes en het beetje snoepgoed met de mandarijntjes ! Man, man, niet normaal die prijzen ! Maar de kindjes waren heel gelukkig zondagmorgen toen ze ontdekten dat de Sint gekomen was. En ze klaagden al zeker niet ! Mooi, mama ook blij !
Ik was minder blij met de negatieve opmerking die ik mag incasseren naar aanleiding van mijn inleefweek. Je bent hypocriet, je doet aan populisme, het is maar voor één week, je weet niet echt wat het is ! Pfff, ik heb mezelf hier tegen ferm moeten wapenen. Ik heb me zo erg ingeleefd (en nog laat het me niet los !), ik heb zo gecijferd en geteld, gepiekerd, slecht of helemaal niet geslapen, hoofdpijn verbeten,......... Die negatieve opmerkingen kwamen hard aan. Maar ik weet voor mezelf dat het hier niet eindigt, ik heb zoveel initiatieven in mijn hoofd, zoveel dingen die ik wil doen, zoveel mensen die ik wil spreken over dit probleem, dat ik me redelijk vlug over het negativisme heen gezet heb.
Ik geraak ook niet gemakkelijk in de routine van voorheen. Mijn huishouden lijdt eronder, ik heb me zo gebeten in de materie dat ik met heel veel dingen tegelijkertijd bezig ben en ik moet nog zoveel doen hierrond ! Ja, die inleefweek rond armoede heeft wel wat teweeggebracht in mijn leven. Die ene week eind november 2013 zal ik niet gauw vergeten !
Ik weet niet of ik blij ben dat de inleefweek voorbij is. Ik weet helemaal niet hoe ik me voel, hoe ik me zou moeten voelen. Maar het voelt raar... De terugkeer naar mijn gewone leven was gisterenavond een afknapper. Een collega gaat morgen met pensioen en we werden gisteren in de cafetaria van het cultuurcentrum vanaf 16 uur verwacht voor een drankje en een hapje, een afscheidsfeestje voor Jean-Pierre. Daar ik in het stadsmuseum van dienst was tot 17.30 uur, gingen reeds collega's weg toen ik net arriveerde. Maar Pierke was er nog, gelukkig, want ik mocht hem wel als collega ! Ik kreeg van de baas twee drankbonnetjes (allée, jij mag er drie hebben !), drie dus. Ik wist niet goed welke houding ik mezelf moest geven. Ik probeerde wel te genieten van het glas cava, wat redelijk lukte, maar ik zat niet goed in mijn vel. Ik hoorde precies niet thuis in de groep, alhoewel dat altijd anders is. Iemand sprak me aan over de inleefweek, en ik begon te vertellen...... Maar ik had al gauw door dat mijn vertellingen niet interessant waren, hoofden keerden zich weg, sommigen verlieten de tafel. Schouders werden opgehaald, wie maalt er nu om een gek die een week in armoede wil leven ? Ik voelde mij ook niet op mijn gemak, ik wilde naar mijn veilige haven, naar huis, waar ik rustig mijn ding kan doen, zonder kritiek. Ja, het negativisme omtrent mijn engagement deed me wel wat. Ik wilde dus naar huis en ging op de hoek van de toog gedag zeggen aan enkele collega's maar raakte met één van hen in gesprek omtrent een onderwerp die me ook al een tijdje bezig houdt. Iets wat op het werk gebeurd was. Hij was kwaad zei hij om wat er precies gebeurd was. Ik schrok van zijn openheid want ik ken hem als een niet al te vlotte prater en dan meteen zo openlijk over zijn gevoelens omtrent het gebeurde praten deed me toch nog een cava aanvaarden van Pierke, die aandrong dat we nog eentje aanvaarden van hem. Het gesprek vlotte verder en ik was heel blij om wat ik gehoord had, het had bij mij ook wat opheldering gebracht. Ik kon dus toch nog met een ietwat goed gemoed naar huis fietsen. Ik was toch wel blij dat ik weer thuis was. Het ging me niet goed af op het feestje, ik had dan ook de knop nog niet omgedraaid en had het toch wel moeilijk om me weer in het sociale leven meteen thuis te voelen. Mijn gedachten dwaalden de hele avond af naar vandaag, hoe het me zou vergaan, want ik had niet het gevoel dat het voorbij was. Ik kon me niet blij voelen, er speelt zoveel in mijn hoofd, ik heb zoveel ervaringen opgedaan, zoveel emoties gehad de afgelopen dagen en bovenal ik heb zoveel strategieën in mijn hoofd, zoveel dingen die ik wil ondernemen. En ik moet nog zoveel vertellen, zoveel op mijn blog zetten. Eindelijk moet ik er een punt achter zetten maar daar is de tijd nog niet rijp voor, hier wordt nog een vervolg aan gebreid. Ik wil initiatieven nemen en die hier delen en hopelijk ook wat ze teweeg gebracht zullen hebben. Het is een feit dat er al iets bewogen is bij mijn entourage, ik heb nieuwe vrienden leren kennen door mijn blog, door mijn deelname aan deze inleefweek. En hiervoor is het dus allemaal het proberen waard geweest, meer dan de moetie om zeker bij stil te staan. En absoluut noodzakelijk om stappen te ondernemen om mijn gemeente te doen inzien dat kansarmoede bestrijden een prioriteit moet zijn van de beleidsmensen. Mijn blog blijft na het laatste punt (wanneer ?) nog twee jaartjes staan. Daar ben ik blij om want ik zal af en toe mijn schrijfsels nog eens herlezen, me her-inleven in de situatie van afgelopen week.
De week is toch wel vlug gegaan, het is al vrijdag. Daar ik nog wat over heb van mijn budget, ben ik vandaag naar de bakker geweest om vers brood voor de kindjes en heb ik mezelf kunnen trakteren op een kleine sinterklaaskoek voor ontbijt. De bakkerin verwelkomde me steevast met: 'Ah, heb je nog wat over ?' Ik had haar dinsdag verteld dat ik niet zeker was of ik deze week nog om brood zou kunnen komen. Toen zei ze spontaan dat ze voor een hele zak oud brood 1,80 euro vroeg. Dat verkopen ze voor de dieren maar daar zit vast en zeker nog iets eetbaars tussen voor de mensen. Zelfs dat was toen geen optie, want ik had toen nog maar 64 cent op zak. Maar toen ik die avond de meterstanden opnam, kwam ik dus tot de conclusie dat ik 15 euro over had van het energiebudget. Vandaar....deze morgen dus toch naar de bakker ! Ik kon me gisteren en vandaag ook een stuk vlees veroorloven maar heb dat niet gedaan, ik ga nog wat sparen voor volgende week (nog steeds denkend in leefloners situatie). Neen, gisteren had ik een lange werkdag met korte lunchpauze zodat ik enkel soep met boterhammen gegeten heb gisterenmiddag. Aangezien ik al een andere pot soep uit de diepvries gehaald had, heb ik gisterenavond dan ook nog maar wat soep gedronken. Deze middag had ik echt zin in een spiegeleitje van mijn kippen met wat gebakken gerookt spek. Dat spek had ik nog liggen van vorige week en zag er niet echt vers meer uit. De buitenste twee sneetjes heb ik aan de kippen gegeven, de drie andere gebakken met twee eitjes. Het rook niet zo fris meer, maar het smaakte nog wel. Het doet wel raar, die laatste dag. Eigenlijk voelt het niet echt zo. Ik heb niet echt een happy feeling dat het morgen voorbij is, dat ik morgen weer in mijn gewone leventje zal kunnen stappen. Alhoewel gewoon, zo gewoon zal ik de evidente dingen van mijn vroeger leven niet meer vinden. Alles zal wel iets van luxe en welvaart uitstralen. Ik heb beloofd aan de kindjes dat we samen naar de Colruyt zullen gaan maar dat we absoluut niet gaan overdrijven. Ik heb ijsjes beloofd. Voor vertrek zal ik uitleggen dat een doos schepijs goedkoper is en dat er veel meer in zit dan de Piet Piraat of Smurfenijsjes die we meestal kopen. Ik ben benieuwd wat ze zullen kiezen ! Ja, ik zal het morgen wel moeilijk hebben met die omschakelknop. Ik vrees dat ik hem een tijdje ingedrukt zal moeten houden. Het doet me terug denken aan de reis naar Pakistan die ik met mijn man zaliger gemaakt heb in januari 1998. Zijn dochter deed in Manghopir (60-tal kilometer van Karachi) vrijwilligerswerk in een home/school/naaiatelier voor (wees)kinderen en vrouwen. Na een dag waren wij daar al helemaal geacclimatiseerd. De dollars die we meehadden om op hotel te logeren hadden we integraal weer mee naar huis. We hebben daar tien dagen tussen de min of meer arme bevolking gewoond en geleefd. Een hele rijke en mooie ervaring. Ik kan nog steeds een beetje Urdu praten.... En eieren dat we daar gegeten hebben. Blijkbaar was dat voor die mensen het menu dat men voorschotelt aan hoog bezoek ! Toen we samen met Valerie een binnenvlucht namen naar Lahore, om de familie van een zuster die ook in het home werkte te bezoeken, werden we daar in het steegje vewelkomd door de kinderen die bloemenblaadjes over ons gooiden. Ik voelde mij net Prinses Diana die op bezoek was voor het goede doel. Maar goed, hier kan ik ook nog een heleboel over vertellen. Waar ik eigenlijk naartoe wou is het feit dat we bij thuiskomst in België ons niet alleen ferm moesten aanpassen aan het temperatuurverschil (van 38° naar -5°) maar dat het een goeie drie weken geduurd heeft voor we hier weer wat gewend waren aan het luxueuse en vooral jachtige leven. Ik vrees dus dat mij hetzelfde weer zal overkomen. Dat jachtige bestaan....ook nog zoiets. Op dat vlak voel ik me de laatste dagen heel wat rustiger. Niet meer juuj, juuj, vlug vlug naar hier en dan weer naar daar. En hop toch nog dat voor ik dan weer naar daar moet ! Neen, zelfs met de fiets reed ik wat trager door de straten van Menen. Ik observeerde de mensen ook meer. Ik had het gevoel dat iedereen me nakeek. Het was een indruk van mij, die zeker niet klopte met de werkelijkheid. Ik had zoiets van: kijk, die daar, 't is die die...... Ik vermoed dat mensen in armoede ook zo op straat lopen, met het idee dat iedereen hen nastaart. Ik weet het niet. Nog een vraag die me bezig houdt. Ik ben ook nogal gekend in mijn stad maar nu op de fiets, diep in mijn kraag gedoken en een Nepalese muts met oorlappen en trussels op mijn hoofd herkent blijkbaar niemand mij meer ! Raar.......
Neen, vanavond stopt het niet voor mij. Deze problematiek zal me nog lang bezig houden, nog heel lang ! Ik heb als beginnende politica een doel gevonden, een prioriteit op alle vlak in een stad met heel wat kansarmen. Ik trek ten strijde, en ik hoop dat het niet hopeloos zal zijn !
Een nieuw gevoel is over mij geslopen sedert gisteren: berusten in de situatie. Na de tranen van machteloosheid en de woede, is daar nu plaats voor berusting. Het zij zo, we zullen er maar het beste van maken. Ik weet niet hoe het komt. Door die 15 euro die ik uitgespaard heb aan energiekosten? Word ik gewend aan mijn situatie ? Het is zeker niet omdat het morgen de laatste dag is, neen dat gevoel heb ik niet. Zou het zo zijn dat mensen in armoede na een tijdje berusten in het feit dat ze niets hebben en toch moeten zien rond te komen ? Weer een vraag die me bezig houdt.
Maar er is toch iets aan het bewegen in mijn vrienden- en kennissenkring. Sommigen sloegen gisteren zelfs in paniek na het bekijken van de reportage in het nieuws op Focus-wtv. Ze hadden niet door dat ik eigenlijk 'enkel' maar deelneem aan een project rond armoede, een inleefweek om rond te komen met het budget van een leefloner ! Mijn collega kreeg zelfs verontrustende telefoons van mensen die zich geschrokken afvroegen of ik mijn job kwijt was. Mijn vroegere baas belde mij heel geschrokken op om te vragen of hij mij kon helpen, wat er gebeurd was met mij: 'Moa meiske toch !?' Hij had de reportage zelfs al twee keren bekeken zei hij, nog steeds niet overtuigd van mijn uitleg !
Ik ben nu wel redelijk gekend in mijn stad, maar toch, het doet me wat: al dat medeleven. Hoever hun medeleven zou strekken, daar kan ik mij geen beeld over vormen. Of toch, van sommigen wel.
Door het gevoel van berusting had ik toch een betere nacht dan die ervoor. Ook bij het ontwaken deze morgen duurde het iets langer voor mijn denktank weer begon te draaien op volle toeren.
Ik moest vandaag een hele dag werken, had een paar rondleidingen in het belfort en het stadhuis met kinderen van het derde leerjaar. Tijdens mijn eerste rondgang in het stadhuis bekroop me plots de idee om een open brief te schrijven naar de burgemeester en de schepenen. De avond van de eerste dag van de inleefweek hadden zij een coalitiefuif georganiseerd in de danstempel niet zo ver van mijn huis. Bij de eerste kennisname van dit evenement vond ik het al niet passen om zoiets te organiseren in tijden van crisis, in het eerste jaar van de nieuwe legislatuur waarin besparingen het enige ingrediënt in alle conversaties is. Maar doordat die fuif in de inleefweek valt heb ik me er nog wat dieper op ingegraven. Ik weet nu dat de financiering uit de partijkassen van de drie coalitiepartners komt. Maar weten die mensen dat, de mensen die niet naar fuiven moeten gaan, ook al was een ticket in voorverkoop maar vijf euro ? Wat moet er in de hoofden van onze kansarme bevolking gespeeld hebben toen ze vernamen dat onze beleidsmensen hun kiezers uitnodigden voor een fuif ? Mocht ik, als leefloner, in de overtuiging geweest zijn dat het met ons belastingsgeld was dat dit gebeurde, dan was ik er steevast naartoe gegaan om te zien welk 'volk' er binnen mocht en wie niet ! Begrijp me niet verkeerd: ik heb niets tegen het huidige stadsbestuur, ik veronderstel dat ze hun best doen om onze stad leefbaar te houden. Ik ben door het deelnemen aan dit project wel aan het denken om hen hierover eens aan te spreken of te schrijven. Of er ook iemand van hen op het idee zou komen om de vele kansarmen in onze stad eens uit te nodigen voor een gezellig samenzijn op kosten van de partij, om die mensen uit hun isolement te halen en hen te laten deelnemen aan de geneugten van het leven. Zouden de leefloners, de kansarmen wel afkomen naar zoiets, of zouden ze liever stilletjes thuis blijven, beschermd tussen de vochtige muren van hun paradijs ?
Ik kijk uit naar de dialoog die binnenkort zal plaats hebben in Kortrijk. Een dialoog tussen echte leefloners en wij, diegenen die pretenderen dat het ons wel een weekje zou lukken om te leven zoals hen. Ik heb hen zoveel te vragen, zelfs heel veel te vertellen want de indrukken die ik opgedaan heb de laatste dagen zijn van die aard dat ik niet meer kan stoppen met erover te schrijven. Maar bovenal begin ik tegen iedereen die mijn pad kruist te vertellen over de vele emoties die deze inleefweek bij mij losgemaakt hebben. Ik moet echt toegeven dat ik de mentale impact zwaar onderschat heb.............
"Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde, het water loopt er anders dan voorheen. Ik leverde het bewijs van mijn bestaan, opdat door het verleggen van die ene steen, de stroom nooit meer de zelfde weg zal gaan."
Mama, waarom geef jij niets voor de arme kindjes ?
Mama, waarom geef jij niets voor de arme kindjes ? Deze vraag kreeg ik gisteren van Mateo. Ik moest hem antwoorden dat wij geen centjes genoeg over hebben om te geven aan arme kindjes deze week maar dat mama vroeger al veel gegeven heeft voor arme mensen en kindjes: jassen die voor jullie te klein zijn, eten voor mensen die in geldnood zaten, kleedjes en speelgoed van jullie aan een mama met vier kindjes van wie het huis helemaal afgebrand was, een kindje van jullie school in huis genomen nadat zijn mama met hem en zijn broertjes uit hun huis gezet geweest zijn.
Maar waarom geef je niets voor de Filippijnen ? Ah, dat is zijn bekommernis. Wel ventje, alles wat mama over heeft na deze inleefweek zal ik storten voor de Filippijnen. Wat denk je, is dat goed ? Hij knikte instemmend. Ik was van plan met wat ik uitgespaard had van mijn leefloon voor een weekje, een Sinterklaaskadootje te kopen voor een kindje waarvan de ouders daarvoor geen middelen hebben. Maar ik heb al een alternatief. Aangezien ik toch al de hele week aan het cijferen en tellen ben, heb ik ook eens uitgerekend wat ik eigenlijk vorige en deze week van mijn normaal voedingsbudget gespaard heb. Ik geef wekelijks zo'n 150 euro uit in supermarkten en voedingszaken. Aangezien ik deelneem aan deze inleefweek had ik ervoor gezorgd dat ik niet al te veel meer in voorraad had en dus heb ik vorige week minder uitgegeven. Ik schat dat ik zo'n 190 euro minder uitgegeven heb in aanleiding naar deze week, plus de 150 euro van deze week, maakt dat ik 340 euro gespaard heb op mijn gewone budget. Ik veronderstel dat ik van mijn 100 euro leefloon van deze week ongeveer 20 euro zal over hebben vrijdagavond, dus moet ik 80 euro aftrekken en heb ik eigenlijk 260 euro over, maar aangezien in die 80 euro ook energiekosten zitten, die ik op 10 euro schat voor de hele week, mag ik er 10 weer bijtellen. Dus kom ik tot de conclusie dat ik 270 euro gespaard hebben in de afgelopen 2,5 weken ! Hmmm, dat kan ook al tellen en daar kan ik zeker wat van gebruiken voor een sinterklaaskadootje voor een kindje uit een minder bedeeld gezin.
Mama, waarom geef jij niets voor de arme kindjes ? Ja, jongen, ik zou hen zo graag allemaal helpen, maar dat kan enerzijds de bedoeling niet zijn en anderzijds zou ik niet weten wie ik wel en wie ik niet financieel een duwtje in de rug moet geven. Maar ik weet nu wel zeker dat ik me zal inzetten om althans in mijn eigen stad te helpen om de armoede te bestrijden !
Ik ben gisteren om kwart voor elf gaan slapen, na uren te staren naar de televisie. Het drong niet echt tot me door waar ik naar keek want ik was weer constant aan het nadenken. Ik ben zo in de ban van dit project en ik wil zoveel met jullie delen dat mijn denkvermogen op volle toeren blijft draaien. Het inslapen duurde weer eeuwen.... 'Vandriessche, ogen dicht en stop met denken en piekeren', vermande ik mezelf. Maar tevergeefs.
Ik moet toch in slaap gedommeld zijn.
01.51 uur: verdomme alweer wakker ! Hoofdpijn, helse hoofdpijn deze keer ! En weer aan het denken.... Ik draai me om, ik keer terug, ik draai me op mijn rug. Twaalf minuten later besluit ik om op te stan en een verdwaalde dafalgan te zoeken in de medicijnkast in de badkamer. Terwijl de bruistablet oplost in een half glas kraantjeswater in de keuken laat ik me volledig gaan, tot snikkens toe. Het doet deugd, het lucht op. Hopelijk kan ik de slaap nu wel vatten.
Terug in bed duurt het wel nog eventjes vooraleer ik in een diepe slaap verzeild geraak.
Iets voor half zeven werd ik wakker, gevoelige ogen van het wenen vannacht, een doef gevoel in mijn hoofd ! Maar ik zie het zitten. Mijn werkweek begint en dat wil zeggen dat ik gedurende de dag weer wat kan besparen op energie, dat ik op het werk mijn bakjes troost kan drinken, dat ik met collega's kan praten over wat ik meemaak, wat ik doorsta eigenlijk !
Deze namiddag heb ik me toch een half uurtje in de zetel kunnen leggen en heb ik kunnen genieten van een middagdutje. Het deed goed.
Ik had vandaag ook voor het eerst koud in huis, maar daar zal de vermoeidheid voor iets tussen zitten denk ik.
Nog een half uurtje en we komen in het Focus-WTV nieuws. Ze zijn hier deze middag komen filmen. Ik heb er een wrang gevoel bij. Eigenlijk moet ik niet gefilmd worden maar diegenen in echte armoe, die in werkelijkheid moeten leven van een leefloon. Ik zeg dit ook eventjes tussendoor aan de journaliste. Zij merkt op dat die mensen dat niet durven, dat zij niet zo welbespraakt zijn zoals ik, dat zij beschaamd zijn en de schroom niet durven overwinnen om met hun problemen naar buiten te komen. Ik begrijp het, ik kan daar inkomen. Ik heb deze namiddag van een journalist van de geschreven pers de vraag gekregen of ik iemand ken die zou willen getuigen in de krant over zijn/haar leefomstandigheden met een leefloon. Ik heb iemand gevonden, maar die persoon wil het wel anoniem doen, begrijpelijk. Die persoon had me op facebook aangeschreven om mij te feliciteren met mijn deelname aan deze inleefweek en vertelde zo de eigen ervaringen. Ik heb er een maatje voor het leven bij, denk ik ! We zullen nog veel heen en weer 'praten' op dit sociaal medium en hopelijk binnenkort elkaar eens echt tegenkomen op straat. Ik weet wie het is, de eerstvolgende keer stop ik om te babbelen, beloofd !
Ik heb hier al over nagedacht deze week. Eigenlijk wil ik die mensen helpen om hun schroom te overwinnen, om hun schaamte opzij te zetten en hen op weg te helpen om hulp te zoeken, om toch eventjes buiten te komen, om met lotgenoten samen te komen en erover te praten: gedeeld leed is half leed ! En ik ervaar dat, door erover te praten, heel af en toe wel eens hulp uit een onverwachte hoek komt sluipen. Dit is echt gemeend mijn eerste doelstelling. Ik wil heel graag mensen in deze situaties uit hun isolement helpen halen, hen op weg helpen om de stap te zetten om hulp te zoeken want ik ben ervan overtuigd dat de weg naar boven vlugger gaat met hulp, met steun, met een luisterend oor ! Daarna wil ik met enkele beleidsmensen in mijn stad praten over hoe men hier in Menen deze problemen concreet wil aanpakken, nu, in de nabije toekomst en later ! Er is veel werk aan de winkel.
Maar ik wil bovenal jullie ogen openen, jullie hart laten spreken, de denigerende houding van velen onder ons omkeren naar begrip, medeleven en meevoelen.
Ik weet het maar al te goed, ik besef het meer dan jullie durven denken, zaterdag gaat voor mij de hemelpoort weer open, zaterdag win ik de lotto, ook al speel ik niet, zaterdag zal ik (vergeef het mij) genieten van een glaasje wijn. Maar ik weet ook dat deze reis voor mij zaterdag NIET eindigt. Het zal me blijven bezig houden, het zal me nooit meer los laten.
Alles wat ik na vrijdagnacht zal hebben en meemaken zal pure luxe zijn, weldaad van de hoogste schuif !
Alle goed bedoelde kritiek aanvaard ik, maar ik blijf erbij: ik heb het toch maar gedaan, ik weet wat het is en ik wil er meer dan zeker iets aan doen ! Voor struisvogelpolitiek is hier geen tijd en plaats, loze woorden moeten daden worden.
Maar wat baten kaars en bril......... Ik ben hoopvol en moedeloos tegelijkertijd. Maar ik zal een strijd aangaan en ik weet nu al dat ik niet vlug zal opgeven..... Ik hoop ook dat ik een heel leger kan samen krijgen om met mij de strijd tegen armoede te leveren ! Hoop doet nog altijd leven.........
Bij de details van deze inleefweek stond dat ik moest rekening houden met 33 euro kosten voor gas en elektriciteit en 1 euro per persoon voor waterverbruik. Ik heb dus met natte voeten netjes in de kelder de meters van water en elektrciteit opgenomen en de namaakhoekkast weggenomen in de living om ook de cijfertjes van de gasmeter op te schrijven. Met de vaste overtuiging om absoluut te besparen op energiekosten, stak ik alvast 35 euro in het zijvakje van mijn projectportemonnee. Vanavond, net voorbij de helft van de week, heb ik de meterstanden terug opgenomen. Ik heb tot nu toe 20,402 kWh gas verbruikt, 17,5 kWh elektriciteit en 0,1203 kubieke meter water. Dit alles komt neer op 5,08453 euro. Ik moest glimlachen. Mensen, ik ben rijk, ik kan 15 euro terug stoppen bij de 1,92 euro die ik nog over had tot en met vrijdag ! Man, man, wat kan ik plots weer veel doen.......... Ik kan toch nog een vers brood kopen, want de kinderen hebben twee derde al opgepeuzeld na schooltijd en vanavond. Ik kan voor mezelf vlees en groenten kopen voor donderdag en vrijdag ! En dan heb ik nog over...... Wat een luxe !
Maar dan vervaagt de glimlach weer, er is nog de onvoorziene omstandigheid die we moeten incalculeren. We hebben een bericht gekregen met een hele hoop omstandigheden en daar moeten wij er één uit kiezen en die, binnen het budget, proberen op te lossen. Ik heb alweer geluk. Ik had er net eentje zelf al opgelost. De kinderen hadden de schoolfoto's mee naar huis en als we die willen kopen dan moeten we tegen het eind van de week het geld meegeven naar school. Ik kocht de afgelopen jaren telkens het hele pakket (2 klasfoto's, de foto's van Mateo alleen, die van Oscar alleen en die van allebei samen). Dit is een grapje van 33 euro dit jaar. De rage van de vriendenboeken is wat afgezwakt maar kan zo weer de kop opsteken en dan nam ik altijd één van die foto's om te kleven op het rechthoekje waar staat: 'kleef hier een foto van jezelf'. Ik weet dat er goedkopere manieren zijn, maar de jongens vonden het zelf altijd leuk dat mama die foto's kocht. Ook de klasfoto kopen vind ik wel leuk voor later. Ikzelf heb er drie in mijn albums (2° kleuterklas, vijfde leerjaar en derde middelbaar). Ik ben fier op mezelf dat ik iedereen op de drie foto's nog steeds herken !
Maar goed, ik had deze morgen al gezegd dat ik deze week geen centjes had voor die foto's. De kindergezichtjes keken beteuterd en begripvol tegelijkertijd. Ik heb bij het belsignaal om kwart voor vier de directrice aangesproken en gevraagd of ik toch tot maandag mocht wachten om die foto's te betalen. Ik kreeg meteen het gevraagde uitstel van executie want ze had het artikel over mijn engagement gelezen in de krant. Oef, dat was dus geregeld. Vanavond zag ik dat beide juffen het in de agenda en het schriftje geschreven hadden, dat ik zeker tegen morgen het geld van de foto's moest meegeven naar school. Ik heb ondertussen eronder vermeld dat ik het op een akkoordje gegooid heb met de directrice.....
Mooi, ik ben van mijn onverwachte omstandigheid af ! Maar ik vind toch dat ik het gemakkelijk opgelost gekregen heb. Dus ging ik op zoek naar een nieuwe uitdaging. Een andere optie op de lijst was: je bent ziek, keelpijn, maar je kan niet naar de dokter. Je zoekt zelf naar middeltjes om die keelpijn te bestrijden. Ah ! Ik zal één van de zes kippen toch moeten slachten, ik maak er een stevige kippenbouillon van en drink er een paar keer per dag een heerlijke warme kom soep van. Want naar ik mij heb laten wijsmaken is kippensoep heel goed tegen keelpijn. Met de kip zelf kan ik dan nog eens vol au vent maken. En aangezien ik uit de kluiten gewassen kippen heb rondlopen, zal ik zeker een drietal porties in de diepvries kunnen opslaan voor de weken die komen ! Voila, alweer opgelost. Ik durf er niet aan denken en ik hoef het gelukkig niet te doen, maar mocht het nodig zijn, dan had ik me uit de nood gered !
Laat nu net vandaag mijn oude televisie rare kuren beginnen krijgen en laat nu net vandaag mijn oom uit Poperinge een herinneringsmail sturen naar alle familieleden met de melding dat de televisie van wijlen tante Leine nog steeds bij hem staat en als er geen kandidaat zich meldt tegen 4 december, hij die televisie zal wegbrengen ! Dus, nonkel Dirk, ik kom volgende week die tv ophalen. En mocht mijn tv de geest geven voor vrijdag, wil jij hem dan brengen asjeblieft want ik heb momenteel geen geld over om mijn auto bij te tanken !
Ik keek zoals gewoonlijk de schooltassen na, bij het thuiskomen en bij Mateo vond ik vandaag een A-viertje met deze titel: 'De arme en de rijke'. De titel in potlood geschreven, daarna een stukje getypt met een ouderwetse typemachine en daarna weer een paar lijntjes in potlood geschreven. Ik vroeg om uitleg en hij wist mij te vertellen dat ze vandaag hoekenwerk hadden in de klas. Het was zijn beurt om op de typemachine te werken en hij begon aan een verhaaltje over mensen..... In de studie heeft hij eraan verder gewerkt nadat zijn huiswerk af was. Vol bewondering heb ik zijn verhaal al een paar keer gelezen. Ik kon me bij aanvang van deze inleefweek niet inbeelden dat het tot zo heel diep zou dringen bij mijn jongens. Ik had ook nooit durven hopen dat zij deze eerste vier dagen zo goed zouden doorstaan, vol overgave, vol opoffering. Ik ben zo trots op hen. Beide juffen vertelden mij dat ze er alletwee over bezig geweest zijn in de klas.
Dat is wat me ook opvalt bij die personen die ik ken, die het niet breed hebben zoals we zeggen. Zij zijn zonder uitzondering allemaal heel fier op hun kinderen en ik voel dat er overal een heel sterke band is tussen die ouders en hun kinderen. Dat kan ik me eigenlijk wel een beetje inbeelden zonder alle associale voorzieningen als nintendo's, computers, Playstations.......
Maar bon, ik wil jullie zeker laten meegenieten van wat er in het hoofdje van mijn schat speelt dezer dagen !
De arme en de rijke.
Er waren eens twee mensen die geen huis hadden. Ze hadden ook geen eten en drinken. Maar plots waren daar twee andere mensen die heel rijk zijn. De twee arme mensen vroegen of ze met hen mee mochten, maar de rijke mensen hoorden hen niet. Daar waren twee andere rijke mensen en ze vroegen hen: 'Mogen wij mee met jullie ?'. Maar ze zeiden: 'Nee, hoor, ik wil geen arme mensen in mijn huis !'. Ze waren weer alleen.
Er waren daar weer mensen maar de twee arme mensen zeiden niets. De rijke mensen keken naar hen terwijl ze passeerden en zeiden: "Wat is er ?". "We hebben aan rijke mensen gevraagd of we met hen mee mochten gaan maar ze wilden ons niet", zeiden de arme mensen. De rijke mens zei: "Om het goed te maken mogen jullie mee met mij !".
Morgen is het fruitdag op school. Dus heb ik deze namiddag wat fruit gekocht: 8 appels aan 50% wegens snelverkoop voor 98 eurocent en het zijn er dan nog van Samson en Gert, en tien bananen voor 1,08 euro. Dit kon nog net van mijn budget af. En de jongens en ikzelf hebben enorm genoten van een fruitvieruurtje. Wat kan een banaan heerlijk smaken ! De communicatie naar mijn kindjes toe was deze morgen eventjes niet zo goed. Ik had hen elk een flesje water meegegeven i.p.v. een brikje fruitsap, met de bedoeling om het morgen te hervullen met kraantjeswater maar dit had ik hen niet meegedeeld en dus hebben ze hun lege flesjes netjes in de pmd-vuilnisbak gedumpt op school ! Geen erg, we hebben drinkbussen genoeg om morgen mee te geven !
Gisteren stond een kennis van mij aan de deur met mijn nieuwe lidkaart van het Rode Kruis. Oeps, die vijf euro heb ik deze week echt niet over ! Ik heb hem heel vriendelijk uitgelegd over dit project en hij vond het helemaal niet erg om volgende week terug te moeten komen want er waren nog mensen niet thuis in mijn straat. Oef, hij moet dus niet enkel voor mij zijn toer nog eens doen. Hij beloofde mij wel om een stuutje voor mij mee te brengen volgende week. Wij kunnen er gelukkig om lachen. Veel mensen in echte armoede zijn het lachen wellicht al lang verleerd !
Het was gisteren gezellig warm in de living, het winterzonnetje scheen er binnen door het schuifraam en de thermometer wees 17 graden ! De dagen ervoor en vandaag was dat een graadje minder. Maar de jongens hebben nog niet geklaagd dat ze koud hebben. Overdag zijn ze in beweging terwijl ze aan het spelen zijn en 's avonds zitten we in de zetel onder een paar dekens, met wollen kousen en een kamerjas aan (wat zij zelden willen dragen) en het vuur in de open haard dat ons warm houdt. De gaskachel gaat in de vooravond steevast op stand twee. En als de duisternis valt gaat het rolluik naar beneden en het vuur in de haard aan ! De kaarsen her en der maken de gezelligheid compleet....
We hadden vandaag na school (Mateo blijft in de studie) een luxe-probleem. Normaal gaan we niet fietsen in het donker maar aangezien de auto's al met lichten aan reden, wilde ik ook de fietslichten aan ! Hmmm.... waar zitten die knopjes ? Was dat eventjes zoeken daar op het fietspad ! Mateo wilde niet het textorwegeltje nemen om naar huis te gaan maar wel het kruispunt op rijden. Tja, nu we toch met van alles aan het experimenteren zijn, dan dit ook maar: met twee kinderen fietsend het kruispunt op en links indraaien met tegenliggers die we eerst moeten laten passeren. Dit lukte behoorlijk, maar een put(je) in het zebrapad deed Oscar struikelen en hij belandde onder zijn fiets ! We zijn toch thuis geraakt maar hij was wel geschrokken. De fietspaden in mijn straat werden onlangs bijgewerkt zodat de gevaarlijke putten verdwenen maar nu mogen ze ook de zebrapaden eens onder handen nemen..............
De pijn en het leed waren vlug verdwenen toen ik hen vertelde dat er vers brood was. Twinkelende oogjes.... Ik wilde het vers brood voor de kinderen houden maar kon het toch niet laten om één sneetje met chocopasta voor mij te reserveren ! Straks eet ik nog wat soep met het oude brood.
We zijn op het eind van de vierde dag en ik heb me vandaag voor het eerst kwaad gemaakt, na de tranen der machteloosheid. Kwaad om iets wat ik las in de krant. De OCMW-voorzitter van Kortrijk, Philippe Decoene, doet ook mee aan deze inleefweek. Mevrouw Lybeer, de vrouw van gewezen burgemeester Lieven Lybeer, verwijt hem nu populisme ! Wel mevrouw Lybeer, als Philippe zich zo inleeft zoals ik doe, zal hij ook wel ondervinden hoe confronterend het is, welke druk het zet op de geluksbarometer en op de mentale toestand van een persoon. Ik vind uw uitval dan ook zeer 'goedkoop' temeer daar u zelf met uw gezin niet deelneemt aan dit project. Ikzelf ben voorzitster van een politieke partij in mijn stad en ook ik doe dit zeker niet uit populisme. Ik hoop alleen dat uw man, en met hem alle politiekers iets zullen doen aan de steeds erger wordende toestanden van al dan niet verdoken armoede ! Mevrouw Lybeer, er is heel wat werk aan de winkel. Wat moeten de echte leefloners nu denken van uw uitspraak, als ze al het geluk hebben om de krant te kunnen lezen (misschien is het maar best dat ze het niet gelezen hebben) ? Zij die niet een paar keer per jaar op reis kunnen, die met kerst misschien voor zichzelf een stukje kersttaart zullen kunnen kopen, al helemaal geen cava en kreeft, zij waarvan het eind van hun geld al in zicht is terwijl een maand nog maar pas begonnen is ! Wat moeten die mensen denken van ons, rijken en 'stinkend' rijken ? Over miljonairs zullen we niet praten, want leefloners en mensen in armoede hebben geen besef van wat dat is ! Maar goed, mevrouw Lybeer, ik gun u en uw man een leven zoals jullie het hebben. Ik vraag u maar één ding, leef ook eerst eens één luttel kort weekje met het budget van een leefloon vooraleer u iemand beschuldigt van populisme. En ja, het is MAAR één week, zeven dagen, maar wij doen het toch, hé ! En ik garandeer het u: HET IS NIET LEUK ! Ik ben kwaad ja, sorry !
Diep in- en uitademen en me erover heen zetten, het heeft toch geen zin om het leed van vele anderen te projecteren op diegenen die het toch niet willen zien. Maar toegeven, ik zal blij zijn dat het zaterdag afgelopen is. En verontschuldig nu, maar ik zal enorm genieten van een glaasje wijn ! Al moet ik zeggen dat mijn glas kraantjeswater me als aperitief deze middag ook wel gesmaakt heeft in deze omstandigheden.
Wat nu wel evidenter wordt is het ingaan op verzoeken van de kindjes. Oscar vroeg me om hem eventjes te duwen op de fiets en na schooltijd vroegen ze om met de appel en de banaan figuurtjes te maken. Op hun vraag heb ik een vliegtuig in de wolken en een kokosboom gecreëerd !
Brrr... stil zitten aan de computer om mijn wedervaren te typen is niet echt comfortabel met 16 graden. Ik ga me nu wat warmen aan een heerlijke kop groentesoep met een sneetje oud brood tegen de grootste honger en me dan heerlijk nestelen in de zetel, onder het dikste deken, met kamerjas en wollen kousen. De haard heb ik niet aangemaakt, daar vond ik het niet koud genoeg voor en ik moet mijn hout wat sparen want naar het schijnt krijgen we een strenge winter !
Ik kon gisterenavond niet meteen in slaap geraken. Mijn denkmachine blijft maar draaien en draaien. Ik kan mijn gedachten niet op pauze zetten, ook niet in bed. Steeds maar blijven zoeken naar oplossingen, denken over hoe het nog goedkoper kan, waarop kan ik nog besparen, blijven rekenen en cijferen. Ik heb net weer 6,50 euro van mijn budget gehaald voor vijf dagen krant. In ons leven is alles zo gewoon en evident ! Verdomd dat ik er niet aan gedacht heb om mijn krantenabonnement een week op te zeggen, dat is toch wel een hap uit mijn budget (8,80 euro), pfff...... Je moet werkelijk overal aan denken.
Dus ja, ik heb welgeteld nog 6,82 euro in mijn portemonnee. Ik heb ook vijf euro afgetrokken van het leefgeld doordat ik aan Mateo beloofd heb om pepernoten en speculaaskoekjes te bakken, receptjes die in zijn Sinterklaasboek staan, dat hij vorig jaar van de kindervriend gekregen heeft. Ik heb alle ingrediënten in huis maar mag eigenlijk niet aan de voorraadkasten komen, dus heb ik maar vijf euro uit mijn projectportemonnee gehaald en bij mijn portemonnee met de bankkaarten gestopt, die ver weg in een kast zit deze week ! Ik hoop dat die vijf euro voldoende zijn want eigenlijk wil ik met twee oude appels nog een cake bakken (de eieren heb ik gelukkig van mijn eigen kippen) en het oud brood zal deze week niet naar de dieren gaan maar zal ik verwerken in 'potienk' ofte broodpudding. Zo hebben we voor enkele dagen weer een vieruurtje ! 'Mama, ik wil geen brood met harde korstjes', zei Oscar gisteren. Tja ventje, deze week eten we het brood (bijna) helemaal op, helaas ! Voor vandaag heb ik nog net genoeg (ik heb gisterenavond geen brood meer gegeten wegens net genoeg willen hebben voor vandaag), morgen vers brood !
Morgen moet ik met Mateo 1,20 euro meegeven voor de studie op dinsdag en donderdag ! Dus nog 5,62 euro dan ! Ik wil nog gehakt kopen en appels want woensdag is het fruitdag op school. Hmmm....... Ik heb in het zijvakje van mijn projectportemonnee nog 35 euro aan de kant zitten voor het energieverbruik van deze week. Ik zal morgen de meterstanden nog eens bekijken in de hoop dat ik hierop al flink bespaard heb en ik van dat bedrag nog wat over heb ! Er mag echt niets meer gebeuren de komende dagen..... Oscar had gisterenavond lichte koorts en Mateo is daarnet opgestaan met een lelijke hoest ! Ik heb gelukkig nog perdolan- en hoestsiroop in het medicijnenkastje staan, hopelijk helpt dit tot zaterdag ! Ik vraag me nu echt wel af hoe 'echte' leefloners dit allemaal doen ! Chapeau mensen, ik hoop dat jullie, net als ik, ook al een beetje licht zien aan het eind ! En zo niet, dan wens ik jullie heel veel moed om verder te doen (en daar zijn die tranen van machteloos toekijken weer !). Pfff....dit is echt NIET leuk ! Maar goed, we gaan zo meteen weer met de trein reizen door België (gezelschapsspelletje, want er is geen school vandaag) ! En dan weer voortdoen met de moed der wanhoop !
Het zat er aan te komen, ik voelde het al de hele morgen prikken. Mijn hoofd tolt van het cijferen en rekenen, van het denken naar de beste en goedkoopste oplossingen..... En daarnet, de kinderen waren al van tafel en ik was mijn bord nog aan het leeg eten, waren daar die tranen die al een paar uren wilden rollen en waar ik mij in het bijzijn van de jongens tegen verzet had. Tranen van onmacht, en we zijn nog maar anderhalve dag ver ! Alle evidentie is weg. Het is mentaal erger dan ik verwacht had. Maar het luchtte wel eventjes op, die tranen laten vloeien. Lang heeft het niet geduurd want we geven niet op, we volharden tot op het eind. Het winterzonnetje schijnt binnen en Mateo lacht me toe (een kunstwerk met een foto van zijn gezicht dat hij in de klas gemaakt heeft).
Ik ga me wat in de zetel vleien, de rust in het koppeke terug laten stromen, de weekendkrant onder handen nemen en dan weer voortdoen, met de moed der wanhoop......nog vijf dagen ! Zou ik me te sterk inleven ??!!
groetjes,
Mieke
PS Mateo zegt net dat we niet arm zijn: 'Kijk maar', zegt hij, 'We hebben een groot huis, een auto, verwarming, eten (ja, het heeft heerlijk gesmaakt deze middag), water, elektriciteit. Wij zijn dus niet arm, hé, mama !?' Kinderlijke wijsheid en een opsteker voor mij !
Ik was deze morgen al aan dit stukje begonnen maar bij het bereiden van een boterham met choco voor Oscar, was Mateo aan de computer gekropen en werd het begin van mijn verhaal weggeveegd. Om moedeloos van te worden en ik had het deze morgen al mentaal behoorlijk zwaar. Na het emotionele intermezzo daarstraks waag ik me aan een tweede poging. Het begon zo.......
Zondag rustdag/hoogdag ! Ook voor leefloners, dus heb ik mezelf getrakteerd op een 'luxe-ontbijt'. 't Is te zeggen een geroosterd sneetje al niet meer te vers brood en een spiegelei van eigen kweek. Ja, we hebben huisdieren. Op het einde van de tuin hebben we een grote kippenren waarin zes leghennen rondlopen. Een hoek is afgespannen als konijnenpark met elf langoortjes. Nu het winter is leggen de kippen niet zoveel eieren meer maar toch nog genoeg om voor eigen consumptie genoeg te hebben. De dieren verwerken daarenboven het keukenafval. Goed dus voor de portemonnee en het milieu. En het weinige wat zij niet lusten vliegt in het compostvat. Ik heb maar één restafvalzak per twee à drie weken nodig ! Dit is ook deze week goed uit, alles is meegenomen, niet ? Voor de dieren heb ik elke maand één zak maïs en één zak konijnenkorrels nodig want met het keukenafval alleen heb ik niet genoeg en ook zij hebben evenwicht in hun voeding nodig. Dit komt maandelijks op een goeie 20 euro, dus mag ik deze week al 5 euro van de 100 euro aftrekken voor hen.
Gisteren heb ik boodschappen gedaan voor drie dagen ver. In overleg met de kinderen heb ik kippenburgers (aan de helft van de prijs wegens snelverkoop), worsten in promotie, een blikje erwtjes en wortelen van het huismerk van 400 gram en een bokaal rode kool van datzelfde huismerk van 360 gram gekocht. Ik heb ook al gedacht aan drank en koeken voor school: twee flesjes water met sportdop van 33 cl aan 50 cent het stuk en een pak zachte wafels en een pak suikerwafels (stukken goedkoper dan de Plop- en Piet Piraatkoeken die ze normaal meekrijgen naar school. Bij het terugwandelen naar huis werd ik kwaad op mezelf, ik heb namelijk één euro teveel uitgegeven. Ik ben van plan om die flesjes water elke dag op te vullen met kraantjeswater maar kwam tot de constatatie dat ik evengoed hun drinkbussen hiervoor kon gebruiken. Tomme toch !
Het vlees is per twee verpakt, dus had ik deze middag één kippenburger over voor mij voor dinsdag. De kindjes eten op school daar ik onregelmatige uren heb en ik nooit zeker ben dat ik hen om 11.40 uur kan ophalen. Voor Mateo (3° leerjaar) betaal ik 2,80 euro voor een maaltijd op school, voor Oscar (3° kleuterklas) 2,40 euro. Daar er maandag geen school is gaat er deze week dus 15,60 van mijn budget af. Pfff..... alweer rekenen en tellen, mijn hoofd begint ervan te tollen ! Nu ja, mocht ik op het eind van de week niet toekomen, kan ik nog altijd een kip of een konijn slachten. Hopelijk is dat niet nodig want mijn hart zou breken en dat van de kinderen nog meer, als ze al zouden willen eten van hun diertjes ! Maar nood breekt wet als het zover is...
Koken is een grote hobby, een passie zelfs. Ik durf deze week niet kijken in mijn vele kookboeken en receptenmappen want ik heb geen geld voor al die dure ingrediënten. Die kast blijft dus nog een paar dagen dicht ! Het is wel een uitdaging om heel creatief om te gaan in de keuken en met weinig ook een lekkere en evenwichtige maaltijd voor te schotelen. Maar het zal wel lukken. Tot en met dinsdag weet ik het al en is alles al in huis. Voor woensdag zal ik met een kwart kilo gehakt, een ei van eigen kweek en verse kruiden uit mijn tuin een gehaktbroodje maken. In de diepvries heb ik princessenboontjes zitten die ik gekregen heb van mijn vader. Ik probeer ook dagelijks verse soep te maken met de groenten die ik krijg uit zijn moestuin (bedankt, papa !), zo hebben we toch voldoende verse groenten binnen. Donderdag of vrijdag zal ik mezelf dan een eitje bakken en verse frietjes maken (ook alweer met aardappelen van papa) en oei, mijn cholesterol, maar soit, ik eet voor de rest van het jaar dan geen eieren meer !
Straks ga ik een beetje strijken. De energie daarvoor nodig zal gecompenseerd worden door de warmte die het strijkijzer zal geven. Of zoek ik het te ver ? Brrr.... het is wel koud, hoor ! Deze morgen heb ik het electrisch vuurtje in de badkamer toch maar eventjes tien minuutjes opgezet. Op stand twee weliswaar en niet op volle bak, zodat de ergste kilte wat verdwenen was. Ik heb het geluk dat de zon binnen schijnt in de badkamer 's morgens en het zodoende een beetje draaglijk is om ons te wassen en aan te kleden. Ik weet dat douchen goedkoper is dan een bad nemen. Wij hebben een badkamer met een aparte douche en een hoekbad. Het toilet staat op anderhalve meter van het bad. Nu heb ik besloten om een bad te nemen en geen douche. Schrik niet, het is heel goed overwogen. De kinderen gaan eerst in bad en dan ik in hetzelfde water (doet me aan mijn kindertijd denken toen we met zeven in hetzelfde badwater op zondagmorgen ondergedompeld werden en in de zomer gebruikte vader het water dan om zijn moestuin te bevochtigen). We laten het water niet weglopen maar ik heb een emmer tussen toilet en bad gezet en gebruik het badwater om het toilet door te spoelen. En we gaan pas weer in bad als het water opgebruikt is aan het toilet. Vroeger gingen we ook maar één keer per week in bad, al dat dagelijks douchen is niet echt nodig en daarbij slecht voor de huid ! Hoe inventief kan een mens denken, hé, als het nodig is ?!
Een vriendin gaf al aan op facebook dat zij indertijd heel veel leuke dingen deed met haar dochtertje want ze hadden geen tv, geen computer en er was geen geld voor hobbies. We hebben gisteren een gezelschapsspel meegekregen van iemand en het deze morgen gespeeld. Heel leuk en variërend. Mateo is aan het zeuren om het nog eens te spelen maar ik wil nu eerst mijn epistel afwerken. Zo meteen zal ik met plezier weer een rondje trein reizen in België (het is een spel van de NMBS) met een zalig kopje koffie erbij. Maar goed, ik zal maar eerst tegemoetkomen aan zijn wensen en de rest van ons armoe-wedervaren vanavond of morgen verder vertellen. Misschien ben ik jullie nu al aan het vervelen want wie geeft er nu om iemand die in armoede moet leven ? Neen, dat mag ik niet zeggen. Een vriendin stond deze morgen aan de deur met een paar handschoenen die ik mag hebben omdat ik nu alles te voet en met de fiets doe. Ik kon haar jammergenoeg niet binnen laten om haar iets aan te bieden. Behalve koffie en kraantjeswater heb ik niets. Maar je hebt het nog tegoed, hoor, Anne-Sophie, en nogmaals bedankt voor de handschoenen. Zelfs Luc is gisteren met de kinderen naar de kapper geweest terwijl ik aan het vergaderen was. Ze zien er weer deftig uit. Ook een dikke merci. Ik wou er zelf wel aan knippen maar mijn jongens kunnen geen halve seconde stilzitten en in het verleden kon je dat al merken aan hun haarsnit toen ik eens de kappersschaar gehanteerd had ! Bij de kapper lukt dit blijkbaar beter.
Maar goed: de trein is altijd een beetje reizen, ook met gezelschapsspelletjes.
Vandaag zijn we gestart aan de inleefweek rond armoede ! Een tijdje geleden kreeg ik van een collega een mail doorgestuurd van Vorming Plus Kortrijk. Zij zochten mensen die zich gedurende een week wilden inleven om te 'overleven' met een budget van een leefloon. Ik vraag mij al een hele tijd af hoe mensen, die het heel wat minder breed hebben dan ikzelf, rondkomen op een maand. Ik moest dus niet lang nadenken om me voor dit project in te schrijven. Ik werd uitgenodigd voor een infovergadering in het cultuurcentrum in Menen. Helaas werd deze vergadering geannulleerd wegens gebrek aan kandidaten (ik ben dus de enige !) maar ik werd wel uitgenodigd voor de infovergadering in Kortrijk of Waregem. In de optiek van een inleefweek rond armoede zag ik die verplaatsing niet zitten en werd ik per mail geïnformeerd met alle details van hoe en met wat ik die week moest zien door te komen. In mijn geval krijg ik dus 100 euro om samen met mijn twee zoontjes een week van te leven. Hierin zitten de energiekosten (36 euro), het autoverbruik, en de voeding vervat. Ook moeten we een onderhoudsproduct en een verzorgingsproduct kopen met ons budget. Bij mij zal dat dus een kindershampoo en wasproduct zijn, daar ik die twee dingen het meest kan gebruiken. Gsm-gebruik wordt herleid tot een minimum aan sms'jes en geen belwaarde ! Mijn auto laat ik dus een weekje voor de gevel staan en de fietsen zijn deze morgen weer uit het kot gehaald. Op zoek naar handschoenen voor mij (want met dit weer lijkt mij dit geen overbodige luxe) kon ik van de drie paar handschoenen die ik normaal ergens moet liggen hebben van elk één handschoen terugvinden. Helaas is nieuwe kopen deze week geen optie ! Zonder dus.... en dat viel deze morgen nog mee ! Ik had een uitgestelde vergadering en moest dus eerst de kinderen wegbrengen en daarna naar de vergaderplaats fietsen. Wij vergaderen maandelijks in het zaaltje van een heel leuk volkscafe. Elk lid legt dan 5 euro uit voor de te consumeren dranken. Oeps, eerste obstakel, die gaan dan af van mijn budget ! Maar dat was buiten de sollidariteit van mijn collega's gerekend. Twee van hen hebben elk een helft van mijn bijdrage geleverd ! Dikke merci Kathy en Rudy ! Ook bij het binnenkomen van het café kon ik al op heel wat begrip en medeleven rekenen. Ik stond namelijk in het regionale weekblad met mijn deelname aan dit project en sommige klanten hadden het artikel al gelezen. Ik kreeg nog voor de vergadering twee consumpties aangeboden ! Na de vergadering heb ik forfait moeten geven voor het 'blijven plakken aan den toog'. Een vriend wou mij nog een pint trakteren maar ik heb wijselijk geweigerd omdat ik het niet kunnen vond. Hij begreep mij gelukkig en aangezien we elkaar zeker nog zullen tegenkomen op café is dit een uitstel van traktaat en zeker geen afstel ! Amai, zomaar meteen weglopen was geen sinecure voor iemand die zelf 12 jaar een volkscafé uitgebaat heeft en waarvan een hele hoop ex-klanten mijn aanwezigheid best wel wat langer konden appreciëren. Ook mijn partner stond met een hoop vrienden aan de toog, nadat ze de vader van iemand uit de vriendenkring deze morgen ten grave gedragen hadden. Nee, een zoen en een vriendelijke goeiedag aan iedereen en ik was weg !
Deze morgen, bij het opstaan begonnen de voorbereidingen al (een goeie voorbereiding is 95% van succes, heb ik ooit op een cursus management geleerd !) ! Ik kon de meterstand van gas, water en elektriciteit opmeten en al doende ontdekken dat ik hoognodig de kelder mag uitpompen..... Daarna had ik mij aan tafel gezet met mijn ochtendlijk noodzakelijk kopje koffie. Deze keer niet met de krant ! De krant !!?? Ach ja, die heb ik ook ! Ik ben geabonneerd op de grootste krant van Vlaanderen en kan die dagelijkse kost dus ook van mijn budget afhalen. Dus ja, streep onder mijn meterstanden en noteren wat ik al allemaal van die 100 euro mag aftrekken: 36 euro energiekosten en 2,10 euro voor de krant. Ironisch genoeg staat in mijn horoscoop in het wekelijkse magazine dat bij de krant zit als eindzin dat ik deze week financieel op rozen zit ! Ha, ha, ha ! Oeps sorry, ja ik kan er mee lachen want voor mij duurt dit maar een weekje. Ik schaam me nu al als ik denk aan die vele mensen die maanden of jaren aan een stuk elke dag moeten rekenen en tellen wat ze wel en niet kunnen uitgeven die dag !
Goed, ik reken ook het vers brood dat ik gisteren gekocht heb en vandaag nog zal van eten erbij wat maakt dat ik nu nog 59,80 euro over heb tot vrijdag ! Deze week komt er van de organisatoren ook nog een mail met een onvoorzien omstandigheid waar ik ook rekening zal moeten mee houden budgettair !
Deze middag heb ik gekookt voor drie euro. Ik heb het geluk dat mijn vader een hele grote moestuin heeft en hij mij rijkelijk verwent met groenten, gratis belangeloos en voor niets ! Dit komt me dus goed uit deze week. De chipolata's heb ik wel moeten betalen in de supermarkt.
Mijn jongste vroeg deze morgen in de keuken: 'Mama moet ik nu tot vrijdag water van de kraan drinken ?' 'Ja, ventje, helaas wel ! ' 'Ok', zei hij vrolijk en ging in de living weer spelen. De gaskachel staat daar op 3 in plaats van op 5 en we hebben wat dikkere kleren en kousen aan maar ik heb hen nog niet horen klagen dat het koud is. In het salon heb ik een open haard en in de tuin heb ik nog houtblokken van de krulwilg die we twee jaren geleden geliquideerd hebben omdat hij te groot werd. Ook heb ik een groot stuk van een dode boom uit de schooltuin van de kinderen meegekregen. En ik krijg af en toe wat klein hout her en der om de haard mee aan te maken. Gezelligheid troef dus in deze koude dagen !
Ik wees er al op: gelukkig duurt dit voor ons maar een weekje ! Want volgend weekend is de Sint in Menen op toer, wordt mijn Mateo 8 jaar op 7 december, staan de feestdagen voor de deur en is Oscar jarig op 2 januari ! Wat ben ik blij dat ik hen niets moet ontzeggen op die dagen. Al heb ik door dit project wijselijk besloten om dit jaar (voor het eerst) eens niet tegemoet te komen aan hun sinterklaaswensen. Ze hadden allebei een Nintendo 3DS op hun verlanglijstje staan en dat vond ik nu net wel iets overdreven van prijs om te geven als sinterklaasgeschenk. Ik heb hen al uitgelegd dat er in de Speelgoedfabriek van Sinterklaas maar vijf van die dingen gemaakt werden en dat die al gevraagd werden door andere kindjes. Ze hebben zich daar heel gemakkelijk bij neergelegd en iets anders gevraagd die maar één vierde kost van zo'n associaal spel ! Ook de kerstman zal hen niet vergeten en mama heeft ook al twee kadootjes in gedachten voor beide verjaardagen ! Ik heb er wel op gelet dat het budgettair niet de spuigaten uitloopt. Want als ik denk aan al die mama's en papa's die hun spruiten niet zo kunnen verwennen met die dagen, dan bekruipt me wel een gevoel van medeleven. Ik hoop dat zij wel wat warmte en geluk mogen beleven in de dagen tussen het feest van de vrede en het oh zo beloftevolle 2014 !
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
