Het is al een tijdje geleden dat ik mijn laatste bericht postte. Ondertussen draait de wereld rond haar as, en het onderzoek vordert gestaag. Iets onrustwekkends is aan het licht gekomen. Blijkbaar zijn sommige mensen niet zo onschuldig als ze lijken, en verdenk ik mensen waarvan ik het zelfs niet mogelijk achtte dat ze verdacht zouden kunnen zijn.
Al vanaf het begin van de zaak werk ik nauw samen met sherrif Kitchings, een gerespecteerde man in deze regio. Over hem en hulpsherrif Williams heb ik het al gehad. Ook heb ik verteld over hoe ik ontvoerd werd door een gezette man, wiens naam 'Waylon' is, en diens baas, O'Connor.
Het is grappig hoe het leven in elkaar zit, hoe iets wat de ene dag als natuurlijk wordt beschouwd, de volgende wonderbaarlijk is. Moest iemand mij aan het begin van het onderzoek verteld hebben dat ik Kitchings ervan zou vermoeden een grote rol in de moord gespeeld te hebben, zou ik het weggewuifd hebben als ridicuul. Toch is dat precies de situatie waarin ik me momenteel bevind. Niet alleen dat, ook had ik nooit gedacht mijn ontvoerder te vertrouwen. Meer zelfs dan de politie.
Wat O'Connor mij vertelde bleek waarheid. Kitchings impliceerde duidelijk dat hij hem ervan verdacht de moord te hebben begaan. De zaken hebben een onverwachte wending genomen, en ik voel me alsof ik gevangen zit in een spelletje waarin ik niet weet wie te vertrouwen.
Nu is er ook nog in mijn lab ingebroken, en zijn zelfs een paar botten verdwenen! Ik heb Kitchings gebeld, maar die vindt dat blijkbaar niet zo'n prioriteit. Hoezo niet? De botten van het slachtoffer dienen als bewijs! Zou hij er dan misschien iets mee te maken hebben...?
Bij hem kan ik alvast niet aankloppen. Dan is er maar één andere optie... Eens even horen wat O'Conner hier over denkt.
'Luister,' zei ik, 'ik vroeg me af of u me nog wat meer over de familie Kitchings kunt vertellen. Ik kan me maar niet aan het vermoeden onttrekken dat ten minste één van hen hier achter zit, maar ik weet alleen niet wie, of waarom.'
'Ik denk dat we dit maar beter niet over de telefoon kunnen bespreken.'
(p. 176)
Gelijk heeft hij. Met hoe de zaken er nu voor staan, kan je niet veilig genoeg zijn. We hebben afgesproken, en ik wacht momenteel tot Waylon me komt halen zodat we onze verdere acties kunnen bespreken.
Toch kan ik niet met zekerheid zeggen hoe dit zal aflopen. Zullen het slachtoffer en haar kind ooit gerechtigheid kennen? Zal ik mezelf in de problemen werken door met een ex-soldaat te overleggen, die geen waterdicht alibi heeft? Is het wel slim om dit achter de rug te doen van de sherrif?
Ik weet niet hoe het zal aflopen, maar dit weet ik wel:
